Nuh Peygamber tam dokuz yüz elli yıl yaşamış*.     Allah tarafından puta tapanları dine döndürmek, sapkınlıktan vazgeçirmekle görevlendirilmiş.
Nuh, bütün uğraşlarına rağmen başarılı olamayınca ” _ Ey Rabbim! Kafirleri helak eyle, hiç birini yeryüzünde bırakma, beni, anamı, babamı ve inananları bağışla. ” ** diye dua eder.

Allah yer ile gök arasını su ile doldurarak bu günahkar ve söz dinlemez toplumu cezalandırmaya karar verir.

Nuh, Cebrail meleğin gösterdiği usulle büyük bir gemi yapar. Gemiye her canlıdan bir çift ( erkek ve dişi ) koyar.

Tufan başlar, bütün günahkarlar ölürler. Tufan sona erince gemideki canlılar dışarı çıkarlar, artık dünyada kendilerinden başka canlı yoktur. Yeni türeyiş kendilerinden başlayacaktır.

O sırada gökyüzünde yedi renkli alâimisemayı görürler şaşkınlıkla ve merakla bu gök olayını izlerler.

Bu bir işarettir. Bundan sonra her yağmur sonrası gök kuşağı görülecek ve insanlara tufanı anımsatacak. Onlara kötülüklerden ve sapkınlıklardan uzak kalmalarını hatırlatacaktır.

İşte bundan sonra insanlar birbirlerine sadık kalmak, sözlerinde durmak, karşılıklı sevgilerini hiç unutmamak için gök kuşağından esinlenerek kolyeleri takmaya başlamışlardır.

Eski Mısırlılar Nil’in olağanüstü verimli topraklarından elde ettikleri ürünleri pazarlayarak bölgenin en zengin insanları olmuşlardı.

Oysa, Mısır’ın güneyindeki ülkeler fakir, yoksul ve ihtiyaç içindeydiler. Genelde, Sudan ve çevresinden gelen insanlar hizmetkâr olarak Mısır’da çalışıyorlardı.

Yöre ırklarının fiziki özelliklerinin birbirine çok benzemesi bazı istenmeyen olaylara sebep oluyordu. Özellikle gönül ilişkilerinde, bu benzerlik sık sık içinden çıkılması zor sorunları meydana getiriyordu.

Sorunları çözümü için alınan bir kararla hizmetkarların kulaklarına küpe takmaları zorunluluğu getirilmişti.

Daha sonraları hanımlar beylerinin hizmetinde olduklarını ifade için küpe takmaya başlamışlardır.

Padişah Yavuz Sultan Selim’de Mısır fethinden dönerken beraberinde getirdiği kutsal emanetlerin hizmetkarı olacağını simgelemek için kulağına küpe takmıştır.

Anadolu’nun, Ordu Fatsa bölgesinde egemenlik kurarak ege sahillerine kadar hakimiyetlerini hissettiren Amazon kadınları ok kullanma ustaları idi.

Küçük yaştan itibaren eğitilen Amazonların, ok kullanırken yayın bileklerini acıtmaması için bilezik gibi madeni veya meşin bileklik kullandıkları biliniyordu.

Daha sonra bu alışkanlık süslü takılara dönüşerek günümüz bileziklerini meydana getirmiştir.

Eski dönemlerde yüzük, mühür görevini üstlendiği gibi itibâr, rütbe ve kimlik görevlerini de yerine getiriyordu ve tanıtım aracı olarak kullanılıyordu.

Bu uygulamanın daha sonra kadın ve erkeğin birbirlerine olan güvenlerinin sembolü olarak, yüzük takılması global gelenek haline gelmiştir.

Kazılarda bulunan mücevherlerin yaşının, insanlık yaşı kadar eskiye dayandığı uzmanlar tarafından belirlenmiştir. Takılara insanların bu ilgisi belki kötülüklerden, büyülerden korunma belki zenginlik, üstünlük ve güç gösterisi belki de güzelliklerini, zarafetlerini pekiştirmek amaçlıdır.

Genelde hanımlara mutluluk veren takılar günümüzde de önemlerini muhafaza etmektedirler.

* Kur’an ı Kerim, Ankebut Suresi, Ayet 114

** Kur’an ı Kerim, Nuh Suresi, Ayet 26- 28

At üstünde doğup at üstünde ölen savaş meydanlarının yadigârı kınalı eller. Son yaşanan asırdan, yaşadığınız çağlara inerek otağınıza konuk olmak istedim. Sizleri kıskandığım gün yüzü gibi aşikâr.

Ey şanlı tarihimin baş tacı; onur haysiyet şeref timsali Türk kadını! Toplumu doğuran ve yoğuran, evdeşini devletin bekasına mücadelesiz teslim eden, atam Metehan’ın kutlu sevdası anam, hürmetten kutlu elini öpmeye geldim. Bilirim ki kadınlar günü diye bir günün yoktur senin. Sizsiz geçen asırlara yemin olsun ki böylesi bir gün lügatimde hiç yer almadı almayacak.

Çadırınızı topladığınız vakitten bu yana Mart ayı gelende bir sızı düşer yüreğime. Dünyanın her bir karışında aynı coşku yaşanırken bir başka dağlanır yaralarım.  Büyük şirketlerden, büyük sivil toplum örgütlerine dek bütün kurumlar tebrik mesajları yayımlarlar. Ölüsünün de dirisinin de üzerinden kar amacı güdülen Dünya Kadınlar Günü niyetine süslenir en kuytu köşelerdeki iş yerleri bile.  Kutlu olsun demeyi ne kadar isterdim. Ama Irak’ta, Bosna’da ve dünyanın birçok yerinde cinsel istismara uğramış kadınlar sözcükleri boğazıma tıkarlar. Medeni dünyaya bakarım. Önce kadının hakkını elinden alıp, sonra birkaç demet çiçekle hak yükleyen dünyaya!

Haykırmak gelir içimden… Ey koca dünya! Üç beş yıl önce, Irak’ta yaşananları görmezden gelen dünya! Doksanlı yılların başında karnından bebesi Hocalı’da canlı canlı yarılarak çıkarılan dünya! Bosna’da kadınları kamplara toplayarak en önemli mensubiyetlerine namuslarına göz diken dünya! Kutladığın günün kutlu mudur?

Holdingleşen dünyada holdingleşen patronların icraatı kermeslerle Vakko örtülü bayanlar türedi kollarını kaldırıp Gazze savunucuları olarak. Lüks ciplerinin pencerelerinden görülmeyecek kadar ıraktı, IRAK! Bal tutan parmaklarına armağan olarak sunuldu plaketler. İffetleri örtüleri adına el ele vererek boğaza kadar uzanan zincirin halkaları gözden kayboldu yıllardır. Çiğnenen bir milyon kadının namusu zincirin halkaları olamadı yaşanan dünyada.

Secde aydınlığındaki ay yüzlü sultanlarım;  Sıratı dünya üzerinde yürüyenlerim;Farklı düşünenlerin yüzlerce binlerce günü olsun kendilerini avutmaktan öteye gitmedikleri dünyalarında. Benim önce sömüren sonra hak verenlerle aynı anda kutladığım bir günüm olmasın varsın. Eğer ki bir gün kutlamam gerekiyorsa; bundan böyle benim günüm 20 Mart 1930″ da Türk kadınına dünyanın en büyük lideri tarafından sunulan seçme ve seçilme hakkının veriliş günüdür.

Türk kadınını tarihi mirasına sahip çıkmaya beklerken büyük ATATÜRK’ün elmas sözlerine emanet ediyorum:

“Dünyada hiçbir milletin kadını, ben Anadolu kadınından fazla çalıştım, milletimi kurtuluşa ve zafere götürmekte, Anadolu kadını kadar emek verdim diyemez. Erkeklerden kurduğumuz ordumuzun hayat kaynaklarını kadınlarımız işletmiştir. Çift süren, tarlayı eken, kağnısı ve kucağındaki yavrusu ile yağmur demeyip, kış demeyip cephenin ihtiyaçlarını taşıyan hep onlar, hep o yüce, o fedakâr, o ilahi Anadolu kadını olmuştur. Bundan ötürü hepimiz bu büyük ruhlu ve büyük duygulu kadınlarımızı, şükranla ve minnetle sonsuza kadar aziz ve kutsal bilelim.”

Ankara’da birçok söylenti dolaşıyor. Basın hür ve ülkemizde sözde tam bir demokrasi olduğu için herhalde bunlar yazılamıyor. Bazı siyasilerin basın üzerinde herhangi bir baskının, dayatmanın ve yönlendirmenin olmadığını ifade etmeleri, gerçekten büyük bir siyasi pişkinliktir. Olup bitenler belki çoğunlukla yazılamıyor ama; sır da değildir. Söylentilerin önemli bir bölümü Ankara’da dıştan kumandalı Türkiye’yi dönüştürme faaliyetlerini üstlenmiş bazı büroların görev başında olduğudur. Bu bürolarda yerli – yabancı işbirliği ile dışarının arzu ettiği bazı yasalar ve yasa değişiklikleri kotarılmaktadır. İtibarlı ve bağımsız Türkiye için herhalde bunlar gerekiyor!

*         *            *

Bilindiği gibi Türkiye’nin güvenlik çemberi mâlum bazı Batılı kaynaklar  Güney Doğu Avrupa deseler de, bize göre Balkanlar, Ortadoğu  ve  Kafkaslar ile Avrasya’dır. Türkiye bu çember içinde güçlü olduğu oranda,  kendini daha fazla güvenli hissedebilir. Yıllardır bu güvenlik coğrafyamızda Türkiye etkisizleştirmek için uğraşılır. Bundan dolayı içeride ve dışarıda Türk’e karşı ırkçılık yapılır.

Önemli güvenlik alanlarımızdan birisi de, Irak’ın Kuzeyi ve Türkmen şehri olan Kerkük‘tür. Türkiye son senelerde ne yeni Ovaköy Kapısını açabilmiş, ne de Habur Kapısı’nı çıkarlarına uygun olarak kullanabilmiştir. Sadece Habur’dan terörist çeteler törenle giriş yapabilmiş ve Türkiye’de hukuk devletinin olup olmadığını imtihan etme fırsatını bize vermişlerdir. Bu çirkin manzaraları unutmak mümkün değildir.

Son yıllarda  “One Minute” gösterileri ile İsrail’e sözde kafa tutup yeni anlaşmalar imzalayanlar;  Libya, Sudan ve Mısır ile ilgilenenler daha doğrusu ilgilendirilenler, sıra Kerkük’e geldiğinde sessizliğe bürünmektedirler.  Filistin’de başarılı olup- olmadığımız Gazze’ye yardım götüren Marmara gemisine yapılan saldırı ile netleşmiştir. Birçok vatandaşımız ölüme bile bile gönderilmişlerdir.

Mısır’da demokratik yollarda iktidara gelmeyen Mısır Genel Kurmay Başkanı, Cumhurbaşkanımızı karşılamış ve muhatap alınmıştır.  Dikkat çeken bir nokta; 2003’den itibaren Orta Doğu’da milli menfaat tanımlamasındaki değişmedir. Türkiye’de Türk kimliğini dışlamak gayreti içerisinde olanlar, tabii ki Orta Doğu’da Türk kimliği odaklı politikaların peşinde olamazlardı. Azerbaycan’dan soğutulup Ermenistan’la ilişkiye zorlanmamız nedendir? Birçok etnik grubu koruyan ve kollayan ülkemiz, Kerkük Türklerini Barzani’nin insafına bırakmış görünmektedir. Bölgeye dönük politika Türk odaklı olmaktan çıkıp, Arap ve Kürt odaklı hale gelirse olacağı budur. Kerkük Barzani’ye bağlı yüzlerce peşmerge tarafından sarılmış; buna gerekçe olarak da şehrin güvenliği ve saldırılardan korunması gösterilmiştir.

Türkiye Orta Doğu’da olayların içine çekilip kullanılmasından dolayı milli çıkarlarını koruyamaz hale sokulmuştur. Libya’da Kaddafi, Mısır’da Mübarek çatışmalarında Türkiye Orta Doğu’da çıkarlarını güçlendirmek isteyen küresel güçten yana olmuştur. Küresel güç Sünniler üzerinde oynayarak Sünni – Şii çatışmasını Lübnan’da olduğu gibi sürdürmekten yanadır.

1950’li yıllarda çıkan dergileri karıştırdığınızda Kerkük’te konsolosluk açılması talepleri ile karşılaşırsınız. Türkiye tersini yapmış, Erbil’de Barzani vesayeti altında bir konsolosluk açmıştır. Beylikdüzü’nden “Tatilya Eğlence Merkezi’nin  oraya götürülmesi de ayrı bir konudur. Acaba hangi milli çıkarlar uğruna Irak’ın Kuzey’ine sivil uçakların uçuşuna müsaade edilmiş, elektrik dahil birçok hizmet bölgeye götürülmüş ve bölge bizim elimizle kalkındırılmak üzere yatırımcılar teşvik edilmiştir? Beş, on aileye ve firmaya para kazandırmak, merhum bir Cumhurbaşkanı’nın çocuklarına imkân sağlamak mı ülke çıkarınadır?

Oysa Türkiye’de terörle mücadele, Irak’ın Kuzeyinde onu yok etmekten geçer. Bu da göz ardı edilmiştir. Bugünlerde Türkmenleri dışlayan, Türkmen Cephesini pasifleştiren anlayış, onlara Türk kimliğini değil; muhafazakâr, Müslüman ve demokrat kimliklerini öne çıkarmayı tavsiye ediyor. Irak Kürtleri Türkiye’ye karşı Kürt merkezli politika oluştururken, Türkiye neredeyse Kerkük’te Türk kimliğinin göz ardı edilmesine ses çıkarmamaktadır.

Barzani ise; Türkmen düşmanıdır. Basın ise; daha ziyade bir hanım gazeteciyi kullanarak; bacakarası konularla gündemi değiştirmektedir. Hukuk dışı uygulama ve tutuklamalar gündemden düşürülmektedir.

Ne diyordu Başbakan Erdoğan?

“Anayasa değişikliklerine “evet” deyin, 12 Eylül darbecilerinden hesap soralım! İleri demokrasiye geçelim!”

12 Eylül darbecilerinden hesap soruluyor mu? Sorulacak mı dersiniz?

Yalanınız batsın!

Hadi, diyelim ki; bunlar kocadılar! Hesap sorsan ne olur?

Elbette, 12 Eylül darbesi mağdurlarının hak mücadelesi verilebilir.

Darbenin asıl mağdurlarını umursayan mı var?

Peki, 28 Şubat 1997 Postmodern Darbesi‘nin hesabı neden sorulmaz? Bütün kahramanları hayatta! Bu darbenin mağduru olduğunu iddia edenler iktidarda! Hiç değilse “Meclis Soruşturması” da mı açamazlardı?

Neden açmıyorlar?

Ya, Büyükanıt’ın seçim öncesi “AKP’ye en büyük destek” sağlayan, oylarını hoplatan 27 Nisan 2007 e-Muhtırası?

Hesap sormak şöyle dursun, Büyükanıt’a milyon liralık zırhlı araç tahsis edildi!?

Büyükanıt’la Erdoğan arasındaki “Dolmabahçe Görüşmesi” de hala iki kişi arasındaki “Sır” olarak kalıyor!?

Er geç o sır bir gün dökülecektir!

Ya “İleri Demokrasi” masalı?

Türkiye, Referandumdan bu yana daha mı demokrat bir ülke oldu?

Gazeteciler bir bir tutuklanıyor.

Kimi özgür! Medyada “yargısız infaz” ediliyor.

Üniversite öğrencilerinin protesto eylemleri biber gazı ve tazyikli su ile tepeleniyor!

Antalya gibi bir yerde, iki genç insan bir köşede oturmuş, kimseye rahatsızlık vermeden bira içiyorlar diye önce alkol kontrolü sonra da para cezasına tabi tutuluyor!

Koca zulmüne karşı Emniyet’ten yardım isteyen ama kocalarına teslim edilen kadınlar bir bir öldürülüyor!

Doğu’nun, Güneydoğu’nun “çocuk gelinleri” ve bu çağdışı kültüre tepki gösteren genç kızları ya intihar ediyor ya da ailelerince infaz ediliyor!

Bu çağdışı geri kültürün egemenleriyle ekonomik ve siyasal işbirliği içinde olanların gıkı çıkmıyor!

Kimi “polis” kimlikli karanlık adamlar, günahsız insanlara “sahte suç kanıtları” düzenleyip geleceklerini karartıyor!

Torba Yasa ile emeği ile yaşamaya çalışanlar için “köle düzeni” oluşturuluyor!

Yabancı sermayeli AVM’ler Türkiye’yi sararken, bu ülkenin küçük esnafı yok oluyor!

Köylü perişan, memur ve emekli geçim sıkıntısında!

Artık meslek lisesi mezunları bile iş bulamıyor! Üniversite mezunları işsizlik ve çaresizlikle, bir umutla Bahçıvanlık kurslarına katılıyor!

İş kazalarında ard arda insanlarımızı yitiriyoruz!

Siyasal iktidara bakarsanız; ekonomi tıkırında! Demokrasi birinci sınıf!

Hatta, basın özgürlüğünde ABD bile nal topluyor!

“Kürt sorununu çözmek için Kürt kuma alalım” diyen Rize Belediye Başkanı hala o makamda keyifle oturuyor ama bu ilkel düşünceyi eleştiren “Vira Karadeniz” gazetesi imtiyaz sahibi Ahmet Topçu’ya 11 ay hapis cezası veriliyor!

Gazeteciler düşündüklerini yazmaktan, bilim adamları görüş açıklamaktan, vatandaş telefonla konuşmaktan korkuyor!

Bakan Binali Yıldırım; “Dinlenmek istemiyorsan konuşma” diyerek, “İleri Demokrasi” ile ne kastettiklerini açıklıyor!

Şimdi, “İleri Demokrasi” neymiş, anladınız mı?

NOT: Bu yazıyı, hanımdan gizli yazıyorum! “Yazma artık, seni de alırlar” diyor!.. Korkuyor!.. Galiba, ileri demokrasi bu!..

Bugün tarihe Post Modern darbe olarak geçen 28 Şubat’ın yıldönümü. Kaderin cilvesi 28 Şubat sürecinde Başbakanlık görevinden indirilen Türk siyasetin önemli ismi Necmettin Erbakan dün hayata gözlerini yumdu.

Aslında bugün köşe yazımda 28 Şubat’la ilgili yazı yazmak istiyordum. 28 Şubat süreciyle ilgili Erbakan’la görüşen tek televizyon programcısıyım. Bir yıl önce Şubat ayının 20’sinde Erbakan Hoca ile Ankara Balgat’ta ki evinde randevu alıp bir buçuk saat süren bir röportaj gerçekleştirmiştik. Erbakan Hoca birçok gazeteci ve kurumu kabul etmemesine rağmen bizimle görüşmeyi kabul etmişti. İki adet kamerayla Erbakan’ın verdiği önemli bilgileri tarihe not düşüp zamana noterlik yapmıştık.

Erbakan Hoca yanına gittiğimizde güçlükle yürüyordu. İki kişi kolundan tutarak götürüyordu Hocayı. Fiziki olarak ne kadar güçsüz ise Erbakan hafızası çok güçlüydü ve çok bilgiye sahipti. 1950’li yıllardan 28 Şubat sürecine kadar Türk siyasi hayatını çok güzel bir şekilde özetleyip çok önemli ve net bilgiler vermişti. Erbakan ile yaptığımız o görüşmeden çok önemli bilgiler alarak dönmüştük.

Sayın Erbakan nasıl bağımsız aday olarak milletvekili seçildiğini, nasıl siyasi parti kurduğunu, Ecevit ile kurdukları koalisyon hükümetini, Kıbrıs barış harekatını nasıl yaptıklarını ve bilinmeyenlerini, 1980 ihtilal dönemini, 28 Şubat süreci, partisinin kapatılması ve MGK bildirisini tek tek Devri Alem kameralarına anlatmıştı. Israrlı sorumuz üzerine ve vefa duygusu ile ilgili görüşlerini sorarak AK Parti ile ilgili ne düşündüğünü sormuştum. Bizim ısrarlı sorularımıza adeta duymazdan gelerek teğet geçmişti ve bu konuda hiçbir yorum yapmamış, yapmak istememişti.

Erbakan ile yaptığımız bu söyleşi bir çok TV kanalında yayınlanmış ve internette hala yayınlanmaya devam ediyor. Şimdi belgesel yapımcısı ve araştırmacı gazeteci olarak bu söyleşiyi ve Erbakan’ın geçmişten günümüze verdiği mücadeleyi belgesel haline getireceğim. İşte burada araştırmacı gazetecilik ve gerçek anlamda belgeselci olmak öne çıkıyor çünkü Erbakan Hoca sadece bize konuşmuş ve çok önemli bilgiler vermişti. Şu an elimizde birbuçuk saatlik merhum Prof. Dr Necmettin Erbakan ile yaptığımız görüşmenin kasetleri elimizde. Sizlerle bu görüntüleri önümüzde ki günlerde belgesel haline getirerek devri Alem programında yayınlayarak paylaşacağız.

Erbakan’ın Ardından

Prof. Dr. Necmettin Erbakan çok önemli bir isimdi. Türk siyasetinde bir döneme damgasını vurmuş önemli bir devlet ve siyaset adamıydı. Hayatının tamamı mücadele içinde geçmiş bir liderdi. Yılmadan, yorulmadan son nefesine kadar Erbakan Hoca mücadele içinde oldu. Vefat etmeden önce son olarak milli Gazete ve Saadet Partisi yönetimiyle görüşmüştü. Son günlerinde yeniden partinin başına geçmesi eleştirilere konu olmuştu. Ancak ben onun siyasi makam mevki hırsı için Partinin başına geçtiğine inanmıyorum. O bir dava adamıydı ve bu şekilde mücadelesini sürdürerek gelecek kuşaklara adeta mesaj veriyordu.

Erbakan Hoca ile ilk tanışıklığımız 1974 barış harekatı yıllarına rastlıyor. Başbakan yardımcısı ve Kıbrıs Barış harekatı ile ilgili açıklamalarını dinliyor, haberlerini okuyorduk. 1977 seçimlerinde kendisini o zamanlar seçim mitinglerinde takip etmiştik. İlk birebir tanışıklığımız ise 1990’lı yılların başında olmuştu. O zamanlar Gebze’den aralarında Şevket Kazan’ın da bulunduğu bir ekiple Erbakan’ı ziyarete gitmiştik. Erbakan Hocaya mahalli bir gazetenin sahibi olduğumu ve gazeteci olduğumu söylediğimde kendisiyle yaklaşık 10 dakika birebir konuştuk. Kendisi mahalli gazetelerin önemine değinerek kendi haberlerini yerel gazetelere nasıl ulaştıracaklarını ve halka nasıl anlatacaklarını sormuştu. Yaygın medyanın birilerinin elinde olduğunu ancak mahalli gazetelerin halkın gazeteleri olduğunu söyleyerek yerel medya üzerine keyifli bir sohbet gerçekleştirmiştik.

Aradan yıllar geçti ve kaderin cilvesi olarak biz de siyasete atıldık. 90’lı yılların sonunda 60’a yakın milletvekili aday adayıyla Erbakan ile görüşmek üzere Ankara’ya çağrılmıştık. Ancak o aday adaylarının kendi aralarında eleme yapılmasını isteyerek 60 aday adayını milletvekili adayı olacak 10 ismi belirlemesini istemişti. O ankete heyecanla katılıp ilk 10 ismi de belirleyip anket kağıdını parti yetkililerine vermiştik. Bilmiyoruz merhum Erbakan’a bizim anketler ulaştırıldı mı ulaştırılmadı mı?

Daha sonra 1999 seçimlerinde bu kez milletvekili adaylığı için yaptığımız çabalar sonuç vermiş ve aday listelerinin YSK’ya verileceği son günün saat 15.00’e kadar benim ismim üçüncü sırada olduğunu çok iyi biliyordum. Ancak siyaset lobisi ve vefasız siyaset arkadaşlarımın bizi arkadan hançerlemesiyle listenin kazanacağı üçüncü sıradan beşe atılmıştım. Ve benim yerimde Erbakan Hoca’ya çok yakın olduğu söylenen Mehmet Batuk yerleştirilmiş ve milletvekili olması sağlanmıştı. Kaderin cilvesi bizzat Erbakan tarafından vekil yapılan Mehmet Batuk daha sonra Erbakan’ı terk ederek Has Parti saflarında yer aldı. Bu konularla ilgili gelecekte anlatıp yazacağım daha çok şey olacak.

Evet Erbakan Hakkın rahmetine kavuştu. İlim adamı, devlet, siyaset ve fikir adamı olarak önemli izler bıraktı. Dünyanın 61 ülkesini gezdiğimde Erbakan ismine çok rastladım. Tarih Erbakan ile ilgili birçok şey yazıp söyleyecek ve gelecekte hükmünü verecektir.  Merhum Erbakan ile ilgili bir dönem böyle geldi geçti. Erbakan’ın 85 yıllık mücadele hayatı vefat haberini alınca gözümün önüne geldi. Erbakan Hoca sadece Türkiye için değil, dünya siyaseti ve İslam Medeniyeti coğrafyası için çok önemli bir isimdi. Erbakan önemli bir lider ve iyi bir dava adamı olarak hep hafızalarda kalacak.

Tüm Türk Dünyası ve İslam Medeniyeti Coğrafyasının başı sağolsun. Cenab-ı Allah gani gani rahmet eylesin.