Düşünmezdin hiç ölümü
O soldurdu bak gülünü
Dul bırakır al gelini
Ölüm kapıyı çalınca
Konuşan diller söylemez
Derdine derman eylemez
Gülen gözlerin hiç gülmez
Ölüm kapıyı çalınca
Geçer miydi hiç aklından
Emanetti sana bu can
Dönüşü yok derdine yan
Ölüm kapıyı çalınca
Yaşadın hep düşünmeden
Hani nerde baban deden
Pişman oldu hep boş giden
Ölüm kapıyı çalınca
Ne kadar yaşarsan yaşa
Ölüm gelecektir başa
Yazarlar künyeni taşa
Ölüm kapıyı çalınca
Yağmur çamur koyacaklar
Soğuk sıcak yutacaklar
Ne yaşadın soracaklar
Ölüm kapıyı çalınca
Gideceğin yeri gördün
Bende gider miyim derdin
Sayılı nefesi verdin
Ölüm kapıyı çalınca
Yalnız kaldın o dar yerde
Hani eşin dostun nerde
Yalnız amel çare derde
Ölüm kapıyı çalınca
Evlat iyal hep ağlaşır
Komşular tabutun taşır
Toprak atanlar yarışır
Ölüm kapıyı çalınca
Al artık aklını başa
Kardeş adam gibi yaşa
Her an gelebilir başa
Ölüm kapıyı çalınca
İbrahim der gel kardeşim
Vallahi duyulmaz sesin
Sayılıdır bu nefesin
Ölüm kapıyı çalınca
