Hayatı Anlatan Sayfalar

101

  Zamanı anılar
yaşatır, anıları ise duygular. Anılarda kalsa bile silinemez gerçekler,  zaman tünelinde yaşananlar…

 
Geçmişin sayfalarına yeniden dönmek kolay mı? Bir ömür bu sayfalara
sığar mı? Yaşananlar, yaşanamayanlar, sevmeler, sevilmeler, acılar, sevinçler…

  
Kısacası bizleri biz yapan; doğuşumuzdan, son nefesimize kadar
kurduğumuz hayaller, yaşadığımız gerçekler…

   Hayatın
çevrilen her sayfası yaşam karelerimizle şekillenir, renklenir. Ya da çevrilen
her sayfa, solan yılların ardında kalan umutlara yeniden can verir…

  
Aşklarıyla, sevgileriyle, sevinçleriyle, başarılarıyla, mutluluklarıyla,
başarısızlıklarıyla, hüzünleriyle, kahkahalarıyla, hıçkırıklarıyla akıp giden
yıllar…

 
Ve göz pınarlarımızı ıslatan damlalarda saklı kalır onca anılar…

 
Yıllar, yıllar, yıllar…

 
Bazen, hırçın dalgalar gibi bizi, bizden alıp sahillere vuran!

 
Bazen de zifir gecelerin karanlığında kaybolan geçmişimizi, hiç
ummadığımız bir anda yüzümüze tokat gibi çarpan, kimi zaman güneşin doğuşuyla
birlikte bizi yeniden umutlara taşıyan, kimi zamansa umutsuzluk girdapları
içinde bizi yok eden o uzun yıllar…

  Hep o
son bakışın içinde kalır ömrümüzün bize öğrettikleri;  kimimizin görmezden geldiği, kimimizin
ıskaladığı ama daima bizi, biz yapan gerçekler…

 
Ömür denilen şeyin ilk hecesinden, son hecesine kadar bir renktir; bir
sesleniştir yaşamak.  Doğasıyla, insan
manzaralarıyla, ilmiyle, irfanıyla, ülkemizde yaşanan tüm olaylarıyla bir bakıştır,
bir hissediştir, bir anlatımdır bu hayat…

 
Her insanın bir kaderi vardır…

 
O kader doğuşumuzdan, ölümümüze kadar birçok olayı barındırır! Kimimiz
acıları, kimimiz sevinçleri, kimimiz ise hüzünleri yaşarız çokçasına o kader
yıllarında…

 
Doğanın değişmez yapısına benzer aslında insanoğlu!

  Bazen
kış gecelerinin soğuk görüntüsü gibidir, donuk bakışlı gözleriyle! Bazen coşkun
suların çağıldaması gibi akan gözyaşlarıyla sonbahara, bazen ilk aşkın coşkusuyla
bahara, bazen de sımsıcak gülümsemesiyle yaz mevsimine benzer…

 
Öyle anları yaşar ki, beynin ve bedenin! Kızgın güneşin yakıcılığını
hissedersin bir anda tüm kalbini dolduran güzel duygularla… Ya da o an ölesin
gelir, acıların paramparça ettiği kalbinden taşan feryatlarla!

  
İşte hayatımızı çevreleyen kader çemberinin içerisinde kalanlar,
kısacası bu duygulardır.  Ve her insan bu
kader çemberini kendisi yaratır. Uç, uca eklenerek uzayıp giden yıllarla. Kimi zaman
doğrularla, kimi zamansa yanlışlarla…

  Ülkemizde
pek çok şeyin giderek değer yitirdiği, türlü açılımlar adı altında şekil
değiştirdiği bu son yıllarda bizlerin, sizlerin, onların, kısacası dünyaya nam salmış
o güzel niteliklerimizin, değerlerimizin, globalleşen dünya şartlarına uyum adı
altında nasıl değiştirilmeye, dönüştürülmeye çalışıldığını da, unutmamak
gerekir!

  
Günümüzün Türkiye’sinde; milletimizin o kendine has insani duygularını,
yardımlaşmayı, sevgiyi, hoşgörüyü, geleneksel aile yapımızı, büyüklerimize olan
saygımızı, küçüklerimize olan sevgiyi, koruma ve kollama duygularımızı
nesillerden, nesillere aktaran bizlerin; o günleri hatırlaması, bir kez de bu
günleri sorgulaması gerekmez mi?

 
Geride bırakılan upuzun yıllar, yıllarla birlikte yaşanan onca olaylar!

  Aldığımız
ilk nefesten, verilen son nefese; o kadar kolay mı geçer bu hayat? 

  Ama aslında
yaşam o kadar kısa ki!

 
Her şey 3 perdelik bir oyun sanki! İlk perde de doğarsın, ikinci perde
de büyürsün, son perdede ise ölürsün!

   Hadi çevirin bakalım hayatın, hayatı yaşadığınız
bu ülkenin sayfalarını. Bunca geçmişi, tüm yaşanmışlıklarıyla birlikte
anlatmaya başlasın. Kimilerine göre mucizevi, kimilerine göre hesaplaşılması
gereken, kimilerine göreyse yeniden yazdıklarına inanılan tarihin sesiyle
anlatsın o sayfalar:

  
Mazisi zaferlerle dolu ülkemiz uğruna seve, seve hayatlarını feda
edenlerin; can ve kan bedeli ödeyerek, ay yıldızlı al bayrağımızın gölgesinde
yazılan tarihimizin o onurlu sesi yankılanır hala bu Gazi vatan topraklarında.

  
Unutabilir miyiz? Unutturulabilir mi? Böylesine şanlı bir tarih
yazanların isimleri, tarih sayfalarımıza altın harflerle yazdıkları şanlı
zaferleri.

  
Doğuşumuzdan bu güne vatanımız diye bellediğimiz, Ay Yıldızlı, Al
Bayrağımızın sarıp sarmaladığı,  atalarımızdan
bize emanettir bu Gazi Topraklar.

   
Dağlarıyla, taşlarıyla, ovalarıyla, ormanlarıyla, kurtlarıyla,
kuşlarıyla, şırıl, şırıl özgürce akan sularıyla canım ülkem;  aydınlığın, hürriyetin sevdalısı can dostlar:

  
Varsın olmasın ne sarayımız, ne hanımız! Varsın olmasın ne yatımız, ne
de katımız! Özgürce soluduğumuz bir nefesin, tadına doyum olmayan bir lokma
ekmeğin,  Yüce Türk Ulusunun bir ferdi
olmanın hazzı, gururu bize yeter…

  
Eksik olmasın minarelerimizden ne ezan, ne de göğsümüzdeki iman. Canımız
feda Ay Yıldızlı Sancağımıza, şehitlerimizin kanlarıyla sulanmış ülkemizin her
karış toprağına…

  
Bir ve beraber olalım her türlü baskıya, zulme, dirlik ve düzenimizi
bozmaya kast edenlere karşı. Zira ayrımız, gayrımız yoktur bu aziz topraklarda.

  Onlar,
bunlar ne demek?

  
Hep ‘Biz’ olduk.  ‘Biz ve Beraber’
olmaya devam edeceğiz güzel ülkemizde.

  Anılar taşır zamanı, maziyi
onlar anlatırlar… Kimi zaman gerçekleri, kimi zamansa yüreklerden taşıp da
söylenemeyenleri!

  Unutulmasın ki, hayatın hafızasıdır zaman.

  Ve zaman; 
önünde, sonunda kaderi yener…

Önceki İçerikJaponya Afetlere Nasıl Hazırlanıyor?
Sonraki İçerikHem Acı ve Hem de Utanç Verici
Avatar photo
1967 yılında Teğmen rütbesiyle T.S.K da göreve başladığı zaman, Kıbrıs olayları adada tüm hızıyla devam ediyor, Yunanistan’ın da desteğini alan Rum’lar; adada yaşayan Kıbrıs Türk’üne her türlü mezalimi yapıyor, gerçekleştirdikleri toplu katliamlar, uyguladıkları ekonomik ambargolarla Kıbrıs Türk Halkını adadan göçe zorluyorlardı… O dönemde Türkiye Cumhuriyeti Devletinin 1960 yılında imzalamış olduğu, BM’ler tarafından da onaylanmış garantörlük anlaşması gereğince, ada da bulunan ‘Şanlı Kıbrıs Türk Kuvvetleri Alayında’ görev almak için defalarca dilekçe veren Teğmen Çilingir; 1974 yılının 20 Temmuz Cumartesi sabahı kendisini Kıbrıs’ta savaşın içinde buldu. Bölük komutanı olarak Kıbrıs Savaşlarının her iki safhasında da bu görevini başarıyla sürdürdü, ‘Gazi‘ unvanı ile onurlandırılarak Türkiye’ye döndü. 1974–1975, 1985–1987 yıllarında Kıbrıs’ta görevli olduğu yıllardan sonra da, adada yaşanan olayları yakinen takip eden Çilingir; 2004-2011 yılları arasında Kıbrıs Türk Kültür Derneğinin İstanbul Şubesi yönetim kurulunda da görev yaptı. Bu uzun süreçte ’mili davamız’ olarak bilinen Kıbrıs konusuna sahip çıkarak, Kıbrıs Türk Halkının kazanılmış tarihsel ve hukuksal haklarını savunmak adına değişik platformlarda görev aldı. Sempozyumlara, panellere, televizyon programlarına konuşmacı olarak katıldı, makaleler yayınladı. Yakinen takip ettiği Kıbrıs konusu başta olmak üzere, ülke meseleleriyle ilgili güncel yazılarına, konferanslarına devam etmektedir. T.S.K.’dan 1990 yılında, kendi isteği ile emekli olduktan sonra; Kıbrıs konusuyla ilgili kaleme almış olduğu; ’’Özgürlük Nefesi (K.K.T.C Cumhurbaşkanlığı yayını 1995)’’, ‘’Girne’den Doğan Güneş (1997)‘’, ‘’Unutanlar Unutturulanlar ya da Hatırlayamadıklarımız (2004)’’, ‘’Elveda Kıbrıs Ama Bir Gün Mutlaka (2006)’’, ‘’Andımız Olsun ki Bu Topraklar Bizim (2007)‘’,’’Tarihten Gelen Çığlık (2010)’’, Kıbrıs ‘’Yes Be Annem’’ 2002-2016 (Eylül-2016) isimli kitaplarıyla; Ülkemizin son 65 yılında öne çıkan, yaşanmış önemli olayları anlatan: ‘’10’ların İzleriyle Türkiye (2014)’’,’’Kırılmadık Ne Kaldı?-Zaman Asla Kaybolmaz (2015)’’, ‘’Önce Vatan (Eylül 2017) isimli kitapları da bulunmaktadır… Sivil iş hayatına ‘Türkiye Sigorta Sektöründe’’başlayan Atilla Çilingir Koç YKS bünyesinde uzun yıllar görev yaptıktan sonra, halen dünyanın 18 ülkesinde hizmet veren, sağlık bilişim şirketlerinden birisi olarak ülkemizde de faaliyet gösteren; ‘’CompuGroup Medical Bilgi Sistemleri A.Ş’’ bünyesinde, görevine devam etmektedir. Pek çok üniversitenin ‘Bankacılık-Sigortacılık Fakültelerinde, Yüksek Okullarında, vermiş olduğu seminerler, konferanslar ile sektöre bu yönde de hizmet vermeye devam eden Çilingir’in: Sigorta sektöründe 27 yıldan beri vermiş olduğu hizmetlerini anlatan; ‘’Sigortalı Hayatın Gerçekleri’’ (2012) isimli bir kitabı daha bulunmaktadır. Atilla Çilingir; bugüne değin kitaplarından elde etmiş olduğu telif gelirleriyle; Sosyal sorumluluk projeleri kapsamında: 2010 yılında ‘K.K.T.C Lefkoşa Şehit Aileleri ve Malul Gazileri Derneğine’ ‘Tarihten Gelen Çığlık’ isimli kitabının telif gelirini bağışlamış, 19 Şubat 2012’de Van’da yaşanan büyük depremden sonra Van’ın Muradiye İlçesi Akbulak Köyü İ.M.K.B. (İstanbul Menkul Kıymetler Borsası) Yatılı Bölge İlk Öğretim Okulunda içinde 20 adet bilgisayarı bulunan ve kendi adını taşıyan bir BT (bilgi teknolojisi) sınıfı açmış. 02 Haziran 2017 tarihinde de Samsun’un Tekkeköy ilçesi Büyüklü İlköğretim okulunda da adını taşıyan, içinde 2500 kitabı, 2 adet bilgisayarı bulunan bir kütüphanenin açılışını sağlamıştır.