Ey Deniz!

124

 

Sana geldim hasretle, selamımı al deniz;
Artık yalnız değilsin, tebessümle gül deniz;
Hırçın dalgalarınla sen de bize gel deniz,
Ziyaret erdi sona, haydi hoşça kal deniz.

Bir kararda değilsin, bazen hırçın bazen şen;
Nedir bu gelgitlerin, kim seni böyle eden?
Mümkün değil anlamak, bunca müphemsin neden?
Her şeyinle güzelsin, nihayet denizsin sen!

En küçük esintide, kabarıp coşuyorsun;
Bizi dalgana alıp nereye koşuyorsun?
Akşam güneş batınca, mehtapla yaşıyorsun;
Sabah ışıklarıyla karaya taşıyorsun.

Devasa gemileri üstünde yüzdürürsün,
Kıymetini bileni, başında gezdirirsin;
Sana yanlış yapana gücünü sezdirirsin,
Barbaros’a, Turgut’a destanlar yazdırırsın.