Aydın Menderes ile aynı yaşta olduğumuzu ölümünün ardından öğrendim.

Aydın Menderes’in babası Adnan Menderes Türkiye de başbakanlık yapmış ve 10 sene sonra seçim yoluyla indirilemeyeceğini anlayan güçler, darbe yoluyla indirerek rahmetli Menderes’i idam etmişlerdir. Geride Yüksel Menderes, Mutlu Menderes ve Aydın Menderes isminde üç evlat bırakmıştır. Yüksel Menderes intihar ederek, hayatına son verdiği söylenir. Mutlu Menderes’in de bir trafik kazasında öldüğü iddia edilir. Aydın Menderes de bir trafik kazası geçirmiş ve felç olmuştur. Uzun bir süre böyle yaşadıktan sonra acıların insanı 23 Aralık 2011’de vefat etmiştir.

Aydın Menderes’i daha yakından tanımak için Tercüman Gazetesinde 14.02.2007 tarihinde yazdığı MİLLİYETÇİLİK yazısını aynen yayınlıyorum.

MİLİYETÇİLİK Türkiye’de yükselen değerdir. Kimisi buna çok kızıyor, kimisi ise memnun oluyor. Ama herkes milliyetçiliğin yükseldiği hususunda ittifak halindedir. Bu yazımızda milliyetçiliğin özünün ne olduğu, niçin ve kime karşı yükseldiğini anlatmaya çalışacağım. Ancak bundan önce Başbakan Erdoğan’ın milliyetçilikle ilgili sözleri üzerinde durmak istiyorum.

Başbakanın yakışıksız sözleri

Başbakan milliyetçilik konusunda önce şunu bilmelidir. Türkiye’de milliyetçilik sadece bir tek siyasi partiyle sınırlı değildir. Milliyetçilikle ilgili yakışıksız sözlerden etkilenecek çok büyük bir nüfus ve seçmen kesimi mevcuttur. Ayrıca bu tabir Atatürk Milliyetçiliği olarak Anayasaya girmiştir. Çıkarılana kadar oradadır. Gereğini yerine getirmek zorunludur. Hele hele Cumhurbaşkanlığı’na aday olan bir kişinin bu hususları çok iyi bilmesi ve gereken duyarlılığı göstermesi icap eder.

Milliyetçilere “kafatasçı” demek yakışıksız bir beyandır. Türkiye’de ırkçılık tabanlı bir milliyetçilik yoktur; hiç olmamıştır. Hiç kimse bu yıllardır çiğnenip bayatlamış sakızı yeniden piyasaya sürmemelidir. Bu tür yakışıksız tabirler Başbakan’ın lügatine acaba nasıl giriyor? Acaba eşi, dostu danışmanları bunları söylemesine niçin engel olmaya çalışmıyor? Başbakan’ın “milliyetçilik demek, millet için çalışmaktır” tanımlaması ise bırakın bir Başbakanı, sıradan bir siyasetçiyle bile uymayacak kadar sığ ve içeriksiz bir tanımlamadır.

Milliyetçiliğin Özü

HAZAR denizinin kuzeyindeki Oğuz Yabgu Devleti’nin Subaşı Selçuk Bey burayı bırakıp ildaşlarıyla birlikte Horasan’a gitmeye karar verdiği vakit bu yürüyüşün dünya tarihini ne kadar muazzam bir şekilde etkileyeceğini bilmesi mümkün değildi. Önce Selçuklu Devleti kuruldu, bu devlet Horasan’dan akın, akın gelmekte olan yeni Oğuz Boylarını Anadolu’ya sevk etti. Malazgirt bunun önünü açmıştı. Arkasından Anadolu Selçuklu Devleti kuruldu. Bu devletin ve Türklerle birlikte Anadolu’da var olan bütün Müslümanların ilk misyonları Haçlı Seferlerini durdurmak oldu.

İslam Dünyasının kalkanı artık Anadolu’daydı. Osmanlılar bir dönem bu kalkanı Viyana kapılarına kadar taşıdılar. Bugün için Anadolu’nun Müslümanların elinde olmuş olması son bin yıllık dünya tarihinin millet haline getiren temel öge de işte bu tarihi misyondur. Anadolu’da bugün Müslümanlar olmasaydı, İslam Dünyasının durumu ne olurdu sorusu bile son derece ürperticidir.

Yükselen Milliyetçilik dışa karşı

TÜRKİYE’DEKİ bütün topluluklar bu misyonu iliklerine kadar benimsemişlerdir. Osmanlı’nın oluşturduğu bu dünyadan kopan ya da kopartılan topluluklar ise helak olmuşlardır.

Batı bize “Ege’ye balıkçı teknelerimizi bile çıkaramayacaksınız. Kıbrıs’ı ve D. Akdeniz’i bize bırakacaksınız, Güney Doğu Irak’ın kuzeyinde kurulacak devletin olacak, D.Anadolu’nun bir bölümü Ermenistan’a bırakmaya hazır olun, Trabzon’daysa Rum – Pontus Devleti yeniden kurulacak ” diyor. Askerimizin başına çuval bile geçirebiliyor. Şu günlerde Dışişleri Bakan’ı Gül, Amerika’da kapı kapı gezip görüşecek adam arıyor, bulamıyor. İstiskale uğruyor. Bu şartlarda hangi ülkede milliyetçilik yükselmezse o toplum rahatsız ve özürlüdür demektir.

Milletimiz yıllardır Filistin’de ve Lübnan’da yaşananları ve dört yıldır Irak’ın hangi kesimden olursa olsun dökülen masum insanların kanları, kanlarını bir türlü içine sindiremezken bir de AB ve Amerika’nın Türkiye’yi horlayan, yok sayan ve onu yeniden parça parça etmek isteyen davranışları milletinizi çok haklı ve büyük bir infiale sevk etmektedir. Türkiye’de yükselen Milliyetçiliğin herhangi bir etnik topluluğun diğeri üzerinde baskı kurmak istemesiyle hiç ilgisi yoktur. Zira böyle bir istek mevcut değildir. Kimse bu gerçeği çarpıtmamalıdır.

Bugün milliyetçilik yükseliyor sözünü bir tehlikeye işaret etmek için söyleyenler aslında böyle bir dalganın Batı’nın Türkiye ile ilgili kötü emellerine mani olacağı için karşı çıkmakta olduklarının farkına varmalıdırlar. 

Siyasî geleneğimizde rol almanın tarzları ve halleri vardır. Ülkemizde siyasî alanda boy göstermek, bürokratik konumunu korumak, aydın olma gücünü ve etkinliğini sürdürmek için rol almanın hallerine atıf yapmak adet haline gelmiştir.

Güce atıf yaparak kendini ifade etmenin ve var olmanın ürettiği algı ne yazık ki ülkemizde belli konular üzerinden sürdürülmektedir. Özellikle modernleşme geleneğimizin resmi tarihi olan Tanzimat’tan beri siyasî alanda görücüye çıkanlar bir gelenek oluşturmuştur. Milleti özgürleştirmek, her olayda azınlıkların dini merkezlerine koşmak ve onların gönlünü hoş edecek faaliyetler yapmak veya vaatlerde bulunmak, etnik ayrımcılık üzerinden kimlik pazarlığına çıkmak, birilerine kimlik bahşetmek ve kendi kimliğini aşağılamak rol almanın ve görücüye çıkmanın temel unsurlarıdır. Etkin ve egemen güçlere selam göndermek isteyen, diğer bir deyişle siyasî, bürokratik ve fikrî alanda görücüye çıkan her kişinin değişmez konuları bunlardır.

Olur-olmaz, gerekli gereksiz, vezinsiz kafiyesiz biçimde anılan konulara atıf yapmanın yükseldiği, belirtilen çerçevede aktörlerin boy gösterdiği dönemlerin ardından siyasî alanda rol kapmak baş gösterir. Kıyımlar yapılır, acılar yaşanır.

Ülkemizde “Yeni Dönem, Yeni Türkiye Cumhuriyeti, Yeni Osmanlıcılık” edebiyatının yapıldığı son dönemde “sürekli olarak özgürlüklerden bahsetmek, tarihle yüzleşme adına kendi tarihini ve kimliğini aşağılamak, kilise açmak, etnik ayrımcılık üzerinden kimlik pazarlığına çıkmak moda olmuştur. Siyasî, bürokratik ve fikrî alanda boy göstermenin unsurları haline gelen bu konular her gün aşırı ve içeriksiz dil ve üslupla topluma yedirilmektedir. Tarihî tecrübe açısından meseleye bakarsak şunu söyleyebiliriz: Bu millet, yeni acılar yaşayacaktır. Çünkü belirtilen çerçevede döşenen raylar bu treni başka yere götürmez. Bunun sonucu kargaşa ve acıdır. Böyle bir tabloyu yaşadığımız her dönem, kargaşa ve acılara tanık olmuştur.

Aşağılamanın her çeşidi yapılmaktadır. Ermeni çetelerini masum göstermek için adeta bu milletle dalga geçilmekte ve milletin zihni ve vicdanı aşağılanmaktadır. Bazı siyasilere, bürokratlara ve aydınlara göre Ermeni çeteleri hiçbir şey yapmamış, sıradan olaylara bahane edilerek Türkler Ermenileri öldürmüştür. Bu çerçevede yer alan dolaylı sözlerin altında derin bir istihza yatmaktadır. Adeta bize şunlar söylenmektedir: Ermeniler Van’da arıcılık yapıp, bal üretip, fakir fukaraya dağıtırken Van halkı bu durumu yanlış anlamış saldırıya geçmiştir! Ermeni çeteleri ve taraftarları aslında Erzurum’da kardan adam yapıyor. Kartopu oynuyorlardı. Bazen elim sende diyerek şaka yapıyorlardı. Erzurum halkı oyunu kavrayamadı, onlara saldırdı! Ermeni çeteleri ve taraftarları Çorum’da fırınları ve ocakları leblebi kavurmak için yakmışlardı. Çorum halkı durumu yanlış anladı ve saldırdı. Zaten Talat ve Enver Paşa Ermeni çetelerinin çalışkan, becerikli bir kesim olduğunu hiçbir zaman anlayamadı. Hastalıklı bakışları nedeniyle durumu başka bir şekilde gördüler, tarlalardan çiçek toplayan, meyve devşiren Ermenileri algı yanılmasıyla silah taşıyor sandılar. Onlara saldırdılar ve onları yok ettiler!!!

Söz konusu tutum ve tavır milleti aşağılamak ve onunla istihza etmektir. Çarpık bir mantıktır ve bu mantık her olayda aynı dille sürdürülmektedir. Söylenmek istenen şudur: Ermeni çeteleri ve taraftarları masumdur. Dersim’de hiçbir günahı olmayan insanlar öldürülmüştür. Mevcut iktidara kadar PKK terör örgütüyle mücadele edenler aslında günahsız insanları öldürülmüştür. Oluşturulmak istenen algı kalıbı ise şudur: Türk Milleti tarihte katildi, şimdi de katildir. Basın-yayında sürekli olarak telkin edilen budur. Öyleleri var ki yıllardır attığı başlıklar üç konunun dışına çıkmaz: Ermeni sorunu, Kürt sorunu, Patrikhaneler-kiliseler. Bazı siyasîlerin her konuşmasında aynı başlıklar yer alır. Bazı bürokratlar işini gücünü bırakmış aynı konularla ilgilenmekte ve sırf kilise açmak için yeni mekânlar icat etmektedir. Bütün bunların nedeni siyasî alanda var olmak, gücünü korumak için etkin ve egemen güçlere, kuruluşlara mesaj vermektir. Selam göndermektir.

Siyasî iktidarın içinden yükselen ihtiras buharları ve bazılarının siyasî mahfillerde kimlik verme, kimlik dağıtma vaadi ‘görücüye çıkma’ denemesidir. “Özgürlük (.!.), dini azınlıkları hoşnut etmek ve onların her türlü faaliyetine alan açmak, etnik ayrımcılık üzerinden kimlik üretmek, kimlik pazarlamak gibi konular” bundan sonra benden sorulur mesajı, bir selam gönderme alıştırmasıdır. Çünkü ülkemizde konum edinmek, adam sayılmak, uluslararası kurum ve kuruluşlarda boy göstermek belirtilen hususlarla bağlantılıdır.

Gelenek haline getirilen, 2001’den itibaren ise çığırından çıkarılan bu algı, yapı-sökümüne uğratılıp dağıtılmazsa bu millet tarihte yaşadığı acıları yine yaşayacaktır. Selam gönderme ve itibar kazanmanın bu halleri, batılı merkezi güçlerin yeniden planlamak için kullandığı araçlardır. Ortadoğu ve Kuzey Afrika ülkelerini ‘demokratikleştirdiğini söyleyen gücün ve ortakların’ akıttığı kan aynı mantığın uzantısıdır. Ülkemizin etrafını boşaltan ve bu milletin arkasını dolanan kesimlere göz kırpan, milli kimliği pazarlık konusu yapan bir algının ileri demokrasi iddiası, acıların ve sancıların yaşanacağının dolaylı ifadesidir. Allah sonumuzu hayreylesin.  

“Gördükçe yurdumda akan kanları – Istırap çektikçe mazlum milletim  

Ey yarınki neslin kahramanları – Budur sizlere en son vasiyetim

Görmeden karışsam eğer nisyana – Hasretle ruhumda duyduklarımı

Mezarımdan söküp vurun düşmana – Ölürken sıkılan yumruklarımı”  

Şair San’an

44 yıl önce elim bir uçak kazası sonucu kaybettiğimiz değerli babam, M. Zihni Hızal’ın hayat hikayesi ve fikirlerini 1964 yılında çeşitli dergilerde kaleme almıştım.  Arada geçen bunca zamana rağmen onun ileri görüşlerinin bir kat daha önem kazandığını gördüm. Milliyetçi, dindar Türk kamuoyuna Kafkas davasını tanıtıp benimseten, fitne ve karışıklık ortamında daima birlik ve beraberliği savunan merhumun hatırası ve fikirlerini tekrar saygı ile anıyorum.

Mustafa Zihni Hızal ismini, memleketimizde komünizme ve batının yozlaşmış, halkına yabancılaşmış görüşlerine karşı mücadele eden, milli cephe aydınları iyi tanır. Onu, Rusya ve Çin baskısı altında kalmış Türk – İslam ülkelerine mensup aydınların da yakın dostudur.

3 Şubat 1964 Pazartesi gününün o dondurucu karanlık gecesinde,  kar fırtınası içinde, 25 yıldan beri ecelini kovaladığı uçağı ile birlikte Hakk’a yürüdü. Hiç şüphesiz ki, onun aramızdan bu beklenmedik ayrılışı, yalnız  Kafkasya ve diğer baskı altındaki milletler için değil, Türkiye’deki anti komünist milliyetçi cephe için de büyük bir kayıp olmuştur.

O yalnız başarılı bir pilot, ailesi ve dostlarını derin acılar içinde bırakarak göçüp gitmiş bir aile reisi değildi. Ona Allah’ın ihsan ettiği sahabe ahlakı, yakınları arasında büyük bir saygı uyandırmıştı. Fedakar ve vefakardı. Kimseyi geri çevirmez, herkesin derdine koşar, Hakkı ve sabrı tavsiye ile elinden gelen yardımı esirgemezdi. Her zaman gariplerin yanında olmuştu. İdealist, vatansever, yürekli bir yazar, inanmış bir dava adamı idi. Dimdik, şahsiyet sahibi bir mücahitti. Olağanüstü bir enerjiye ve hamle gücüne sahipti, cesur, Hak’tan başkasına dağlar gibi sert ve eğilmezdi. İnandığı ülküsünde tek başına kalsa bile sonuna kadar gidecek bir iman kuvveti taşıyordu.

Merhum inandığı İslam davası uğrunda bütün din ve insanlık düşmanı sapık hezeyanlara karşı son anına kadar mücadeleyi bırakmadı. Dahil olduğu her meseleyi, her şeyden önce İslam ahlak ve nizamı ile ölçerdi.

Allah’ın rızasını kazanmayı en büyük mükafat saydığı içindir ki, Hak ve Adaletin gerçekleşmesi yolunda sessiz, nümayişsiz, hiçbir menfaat gözetmeksizin tevazu ile çalışırdı.” Şan ve şeref kimin olursa olsun fayda Vatanındır!” işte onun şiarı buydu.

Zamanımızda, yalnız Türkiye’yi değil aynı zamanda bütün Dünya’yı, maneviyat buhranının sebep olduğu sosyal hastalıklar, uluslararası fesat şebekelerinin bozguncu faaliyetleri vasıtasıyla sarmaktadır. Manen ve maddeten insanlığı yozlaştırmak ve köleleştirmek gayesinde olan bu şer kuvvetlerine karşı mücadele edenler Dünya’daki Allah’ın sınavını kazanacaklardır. Merhum da bu mücahit ve bahtiyar insanlardandı. Özgürlük adına  yozlaşmaya, sömürü ve menfaatperestliğe ödün veren kapitalizme karşı olduğu gibi, insanları köleleştiren, rakama indiren şahsiyetsiz sosyalizmin de mücadele etmişti. O daima Allah’ın yarattığı insana saygı duydu, insanlık onurunu, Hakk’a yol alan gerçek özgürlüğü müdafaa etti. Yazıları hatırı sayılır bir uyarma meydana getirmiştir.     

O büyük hayaller taşıdı. Büyük fikirler ve düşünürlerle arkadaşlık etti. Hep yücelerde gezindi. Mesleği icabı ölümle haşir neşir olduğu için kıldığı namazı son namazı gibi kılar, Dünya hayatını cephede gibi yaşardı. Her davadan önce ruhun kurtuluşu davasına inanmıştı. Her mihnete ve belaya karşı Allah’a verdiği vefa sözüne sadık kaldı. İnsanların verdikleri söze önem vermedikleri bir zamanda o daima sözünün eri olarak yaşadı. Arkadaşlarında da aynı vefayı görmüşümdür hepsi de Allah yolunda vatan ve millet için canını sebil etmiş serdengeçtilerdi.

Oğlu ve dava arkadaşı olarak manevi yakınlığı olan bir insan sıfatı ile hayat çizgisinden, yetiştiği çevreden ve ideallerinden bahsetmek isterim.

Merhum 1919’da Düzce’de Dünya’ya geldi. Babası Mehmet Refik Annesi Müslimet hanımdır. M. Zihni ilk ve Ortaokulu Düzce’de bitirmiş, Eskişehir Hava Lisesinden 1939’da mezun olmuştur. 1951 yılına kadar askeri pilot olarak Türkiye’nin çeşitli illerinde bulunmuş, bu tarihten uçak kazasına kadar Türk Hava yollarında kaptan pilotluk yapmıştır. Amir ve arkadaşları tarafından bütün mesleki hayatı boyunca mükemmel ve usta bir pilot olarak sıfatlandırılmıştır. Birçok tehlikeli kazalar geçirmişse de soğukkanlılığı, cesareti ve mahareti sayesinde kurtulmuştu. Ne çare ki son seferinde Allah’ın takdiri ne ise o oldu.

Dış ülkelerden Mısır, Suudi Arabistan, Sudan, Ürdün, İsrail, Lübnan, Kıbrıs gibi Orta-doğu ve çeşitli Avrupa ülkelerine görevli olarak seferler yapmıştır. Bu vesile ile değerli dostlar edinmiş, her gittiği yerde kendini sevdirmesini ve saydırmasını bildiği için çevresi olmuştur. Muhataplarına son derece saygı göstermiş, karşılığında da saygı görmüştü.

1962 Temmuzunda “Sovyet Rusya Mahkumu Milletlerin Kurtuluş Birliği” (Paris Bloku) adlı teşekkülün kongre ve konferanslarına resmi davetli olarak Kuzey Kafkasya delegesi olarak katılmıştır. Paris Bloku Sovyet esaretinde yaşayan Rus olmayan milletlerin milli kurtuluş davalarını savunan ve bu milletleri Hür Dünya’da temsil eden milli merkezlerin Paris’te akdettikleri bir konferans neticesi vücut bulmuş bir teşekküldür. M. Zihni Hızal bu konferansta Kuzey Kafkasya davasını, liyakatla savunmuştur.

Hür Dünya’ya iltica etmiş baskı altındaki  ülkelere mensup liderlerle ve çeşitli antikomünist dernek ve teşekküllerle devamlı bir haberleşmesi vardı. Kendi gayret ve çalışması ile kendini yetiştirmiş, İslam – Türk Tarihi – kültürü ve Kafkasya konusunda değerli bir kütüphane toplamıştı. Otodidakt (kendi kendini yetiştirmiş) ilme iştiyakı büyük insanlardandı. Kuzey Kafkasya (Hürriyet ve İstiklal Davası) adlı eseri kaleme alırken beni cesaretlendirmiş ve yol göstermişti. Babamın kütüphanesi olmasa idi o eser de olamazdı. Fikir ve ruh olarak ben de onun bir eseriyim.

Nerede emperyalizme karşı milliyetçi vatan ve mukaddesatı savunma gayesi ile meydana gelmiş bir teşekkül varsa Hızaloğlu’nu orada görürsünüz. Türkiye’de milliyetçileri destekleyen Son Havadis, Yeni İstanbul, Yeni İstiklal, Serdengeçti, Düşünen Adam, İslam, Hilal, Mücahit, Ölçü, Hürsöz, Türk yurdu, vb basın organlarında birçok yazıları çıkmıştır.

Ayrıca basılmış eserleri:

Şeyh Şamil (Şimali Kafkasya İstiklal Mücadeleleri) Ankara 1958

Kuzey Kafkasya’da Sovyet Rus Vahşeti (1944 Faciası) Ankara 1964

Demokrat Parti tarafından kapatılan “Türk Milliyetçiler Derneği”nde faal bir rol oynamıştır. 1962 yılında merhum cesaret, gayret ve teşebbüsü ile Ankara’da Kuzey Kafkasya Kültür Derneğini kurmuştur. İhtilal ortamında bir çoklarının korku içinde imzalarını inkar ettikleri, ateist, solcu, Rusçu zihniyete kaydıklarını görünce merhum Allah’a sığınmış, gerçek dostlarına dönmüştür:

“O münafıklar müminleri bırakarak kafirleri dost tutarlar, onların yanında izzet (şeref ve galibiyet) arıyorlar. Bulamazlar çünkü bütün izzet Allah’ındır. (Ve Ona inananlarındır.) (Nisa suresi 139)

20.4.1963 tarihinde Ankara Türk Ocağında ” Kuzey Kafkasya Hürriyet Savaşları” konusunda arkadaşları ile bir konferans tertiplemiş ve 1944 faciasını geniş bir dinleyiciler kitlesine anlatmıştır.

O, inandığı ülkü uğruna sonuna kadar mücadele etmiştir. Sonuçta Hakk’ın zafer kazanacağına inancı tamdı. En büyük ideali Rus ve Çin esaretindeki Türk – İslam ülkelerinin bağımsızlığına kavuşması ve Türk bayrağının yanı sıra Batı ve Doğu Türkistan, İdil-Ural, Kuzey Kafkasya, Azerbaycan, Gürcistan bayraklarının dalgalandığını görmekti. Komünizmin yıkıldığını, parçalanmış dahi olsa Orta – Asya Türk cumhuriyetlerinin kısmen bağımsızlığa adım attıklarını görmek şüphesiz onu ümitlendirirdi.

Kuzey Kafkasya’da akan kanların dinmemesi ise onu çok üzerdi. Baltık milletlerinin ve Ukrayna’nın batı desteği ile bağımsızlığını kazanmaları, yer altı servetleri dolayısı ile Müslüman milletlerin işbirlikçilerin eli ile tahakküm altında tutulmalarına da kahrolurdu. Ama artık ” sabah yakındır.”  Sadece bir nesil sonra Rusya Federasyonunda Müslümanlar çoğunluğu alacaktır. Her sene sayıları azalan Ruslar ümitsiz bir paranoya içinde İslamiyetin yükselişini seyrediyorlar. Çin de bir gün elbet layığını bulacaktır. İsrail ve Siyonizm de bütün Dünyaca teşhis edilecek ve İslam alemini test eden bu bela uyanma sebebi olacaktır.

Türk- İslam Aleminde parçalanma ve birbirine düşme felaket sebebi olmuştur. Birlik ve beraberlik ise yükselişi sağlayacaktır. Bu inanç aşılamadan ve çağı idrak etmeden hiçbir ciddi adım atılamaz. Bu da ancak “yetiştiriciler” eli ile ruhun kurtuluşunu ve yükselişini sağlamakla mümkündür. Genç nesillere idealist bir yolda ışık tutan, örnek olan Mücahit Hızal’a Allah rahmet eylesin, nur içinde yatsın. 

Fikir Ve Görüşlerinden Parçalar: Kafkaslının Kalbindeki Hasret

“Bugün için kuvvete sahip vahşi zalim, kuvvetsiz mazlumu ve hürriyeti çiğnemektedir. Hakikat mahzundur. Fakat bizler yarına ve her şeyden önce Yüce Allah’a inanıyoruz. Kafkaslının kalbinden bu imanı çıkarmak ve onun gözlerinde gizlenen derin hasreti ve kederi silmek imkansızdır..” (Şeyh Şamil, Ş. Kafkasya istiklal mücadeleleri s.74 Ankara 1958 )  

Madde ve İnsan

“Çağımızda teknoloji alanında görülen baş döndürücü gelişmeye mukabil ortaya çıkan sosyal, iktisadi ve siyasi buhranlar ruhi ve ahlaki çöküntüler, bazı düşünürlere insanlık kendi eli ile kıyameti mi hazırlıyor dedirtmiştir. Medeniyetin meşaleleri delilerin ve canilerin elinde.. Zekanın intiharı diyebileceğimiz bir hal.. Zeka Hakk’ı bilme noktasından hareket etmeliydi;

Her maddi gelişme ahlaki bir disiplin içinde olmalıydı. Toplumları tehdit eden düzensizliğin, başıboşluğun ve bütün sapıklıkların kaynağı işte budur.” (Madde ve İnsan adlı yazısından İslam Mecmuası 4. cilt sayı: 9 1961 ) 

Modern Putperestlik

“Tarih boyunca Dünya’nın birçok ülkelerinde, şahısların putlaştırılması şeklinde sapkınlıklar görülmüştür. Komünizm materyalist mistik mahiyeti haizdir. Bu zelil akideye inananların peygamberleri (!) havarileri(!) azizleri(!), hezeyanname halinde kitapları, telkin ve iğfal vasıtaları vardır. Allah, “Biz şeytanı inanmayanların evliyası yaptık” buyuruyor. Ateist oldukları halde Marks, Engels, Lenin, Stalin gibi putlaştırılmış liderleri veya ikonalarına taparlar. Şüphe yok ki diktatörlük ve korku riyakarlığı doğurur.” (Komünist Mistikleri ve Modern Putperestlik, Mücahit Dergisi s.17-18 1959) 

Müşterek Cephe:

“1. Türkiye’de Kafkaslılar fikir ve işbirliği çerçevesinde yaşadıkları ülkede dindaşlarının ilgi ve sevgisini kazanarak ulvi gayelerini gerçekleştirmeye çalışmalıdır. Nefret çekerek bir yere varılamaz.

2. Bu vatanda azınlık olanlar yalnız gayrimüslimlerdir. Onlar hukuken eşit haklara sahip vatandaşlardır. Bir takım isimler altında yapılacak azınlık milliyetçiliği ülkemiz için vahim sonuçlar doğurur. Ayrılıkçılık sadece bu vatanın düşmanlarına yarar. Yolumuz ruhi kardeşlik ve müşterek düşmana karşı müşterek cephedir. Hakk’a uyan Halkın iradesi en sonunda galip gelecektir. Türkiye’nin bütünlük ve bağımsızlığına zarar verecek her çeşit cereyanla mücadele etmek vatanseverliğin icabıdır. Hür ve kudretli bir Türkiye Rus ve Çin esaretindeki Türk- İslam alemi için başlıca ümittir.

3. Kafkaslılar kendi aralarında kabilecilik, bölgecilik gibi ilkel bir zihniyetten kaçınmalıdırlar. Mahkum milletlerle ve insan haklarına saygılı hür dünyanın hassasiyet sahibi insanları ile yeni bir dünya kurulması için birlikte çalışmalıdır.

4. Ancak yüksek bir inanç, ahlak ve kültür seviyesinde birleşme gerçekleşebilir. Cehalet, imansızlık ve nefsaniyet en büyük düşmanımızdır.

5. Toplumun ahlakını bozucu kozmopolit cereyanlarla ve her çeşit soysuzlaşma ile mücadele etmeliyiz. Ahlakını kaybetmek vatan kaybetmekten daha büyük bir felakettir.

6. Milli ülkü yolunda techizatlı, kaliteli bir kadro yetiştirmeli ve bu kadro ile neşriyat yapmalıyız. Dernekler milli günlerimizi ve milli kahramanlarımızı anmak üzere toplantılar tertiplemelidir.

7. Müslüman olmakla iftihar ederiz. En yüce idealleri, ferdi, milli ve insanlık ölçüsünde gerçekleştirmeyi hedefleyen İslam bizim için en yüce değerdir. Ateist bir milliyetçilik, inanç, ahlak ve istikametten mahrum basit bir ırkçılıktır; yalnızlığa mahkum, çaresizlik içinde bir sürüklenmedir. Dinini ciddiye almayanlar, Müslüman olmaktan utananlar, ahiret kapısı önündeki zavallılıklarını unutmuş görünüyorlar.” (M.Z. Hızal’ın not defterinden 1962)

(45 sene önce yazılmış bu satırlar dine kayıtsızlığın başıboşluğunda solculuk ayağı ile kandırılan nasipsizleri anlatıyor. Basit bir sürü içgüdüsü ve azınlık ırkçılığından başka bir amaçları olmayan, geçmişin felaketlerine aldırışsız, gelecek ile ilgili ufukları dar bir güruh İslam düşmanlığı hezeyanları içinde bir müddet solcularla kol kola gezdikten sonra Moskova’ya yöneldiler. Hala aynı gaflet devam edip gidiyor. Boşuna dememişler, “gafiller sofrasında ihanet aş olur” diye..)

Mücadele İçin Yaratıldığını Unutma:

“1.Allaha ibadet ve Hakikate hizmet üzere ol

2. Nefsini islah et, kendini bil, kendine hakim ol  

3. İşini ciddiye al

4. Mücadele için yaratıldığını unutma

5. Mukaddes Vatanımıza ve milletimize karşı sorumluluğumuzu unutma” (Mektuplarından)

Müslüman Türk Kızına Öğütler

“Değerli kızım!  Sana şerefli gayeler ve yüksek idealler tavsiye ederim. Gayesiz insan için hayat anlamını kaybeder. Hakka giden yolda sabırlı ve iradeli olmalısın. Akıllı, merhametli, Allah korkusu olan insanlara yaklaş, onlardan feyz al. Bil ki gerçek özgürlük Hak ve Hakikate ram olmakla mümkündür. Allahın insana bahşettiği özgürlük kalbin tercihini kolaylaştırır, sorumluluk getirir. Baskı, riyakarlık doğurur. Allaha kul olmak nefsine ve şeytana kul olmaktan insanı korur. Ana babaya saygı, kardeşlere ve yakınlara sevgi, muhtaçlara yardım Allah’ın emri ve insanlığın icabıdır.. Hakk’ın çiğnenmesi karşısında ruhun ıstırapla sarsılmalıdır. Hamiyet işte budur.

Bilmek kadar hissetmek de güzeldir. Senin için hissetmenin anlamı ruh asaletinin icabı manevi bir idraktir. Temizlik, intizam ve sadelik işte senin muhitin. Milletinin  istikbali sana bağlı olduğu gibi, hali hazır seviyesi de seninle ölçülür. Her davranışında, düşünce, gaye ve hissiyatında öyle bir şahsiyet belirt ki, her an milletini temsil edebilesin.” (İslam Mecmuası s.27 Ankara 1959)

Kafkas Davasını Türkiye kamuoyuna benimseten M. Zihni HIZAL hayatında ve vefatında bu yolda değerlendirilmiştir:

“Çok az konuşan arkadaşımız, söz Kafkasya’ya, intikal etti mi, cepheden yeni dönen bir kahraman heyecanı içinde konuşur. Şeyh Şamil’i, onun zuhurunu, onun hem nefsiyle, hem düşmanlarla yaptığı esatiri mücadeleyi, Kafkaslar üzerinde yükselen bu iman şahikasının Moskof orduları ile vuruşa vuruşa nasıl eridiğini… sonra onun şer’i meclis kararı ile. ihtiyarlar dul kadınlar öksüz ve yetim çocuklardan başka kimsecikler kalmayan sevgili yurdunu. Güzel Kafkasya’yı naçar kalarak ardına baka baka terk edişini…. Kafkasya’nın kendisi gibi eğilmeyen dik sarp, yalçın ulu dağlarını, yeşil vadilerini, halkı kıyama davet ettiği camilerini, öksüz minarelerini, nice nice generalleri dize getirdiği, Allahın huzurunda secdelere kapandığı bu mukaddes toprakları bu topraklar için can veren henüz bıyığı yeni terlemiş Kafkas delikanlılarını, gelinlik kızları…

Sonra 19 yerinden ağır yaralar alan Şeyh Şamilin Peygamber topraklarına inişini son vazifesini son nefesini verişini.. Bir kasırganın dinişini.. Bir güneşin batışını.. Bütün bunları heyecanlı hüzünlü bir hava içinde konuşur, dertleşirken adeta zaman mekan, imkan şartlarının üstüne çıkar, Zihni adeta Şeyh Şamilin hüviyetine bürünür, ben de Anadolu içlerine Moskof sarkmasını önlemek için silaha sarılan ecdadım Bayraktar Osman Ağa olurdum…” (Osman Yüksel Serdengeçti Şeyh Şamil adlı eserin ön sözünden s.5)

Savaş Pilotu

“Saint Exupery  Savaş Pilotu eserinde insanı sürekli bir savaş duygusunun içinde ele alır, insanın tabiatla savaşının çağdaş destanını yazar. İnsan bu savaşta olağanüstü şartlar içindedir. İnsan ona göre bir pilottur. Tabiat göktür, tipidir, fırtınadır dağdır. İnsanın tabiatla arasında gidip gelen alınıp verilen savaş aracı da uçak. Dün sabah böyle bir ruh hali içinde kalkmıştım. Birden gözlerim Esenboğa uçak kazasının haberine ve o haberi ölüm gibi çevreleyen resimlere kaydı. Tabiatla savaş Exupery’nin eserlerini kıskandıracak çetinlikteydi. Ve uçak bir tepeye çarpmıştı. En gergin çatışmadan en korkunç şoka geçilmişti. Ve üç dipdiri, canlı genç insan şimdi ölüydü. Bu üstün ve evrensel savaşın ışıklı ölülerinden ikincisi bizim Zihni Ağabey..

Zihni Ağabeyi anlatmak, Kafkaslı bir soydan geliyordu demek onu bizden bir parça yükseltir. Kafkas şartlarını düşünürüz de ondan. Ama yetmez. Dağlılardandı demek onu bir parça aydınlatır. Yani Şeyh Şamil’in ülkesinden ve insanlarındandı. Ama yetmez. Kartal bakışlıydı demek bir parça gözümüzün önünde canlandırır onu. Dimdik dururdu, onun hiç eğildiğini görmedim demek onu anlatmaya doğru atılan ilk adımlardır. Ama neye yarar bunlar dış çizgiler..

Susardı, fakat susuşu bulunduğu toplulukta bir elektrik ampulü gibi yanar ve bütün konuşmaları aydınlatırdı. Konuşmaya başladı mı herkes gerçek konuşma vaktinin geldiğini bilir ve susardı. Herkes onun sözlerini bir hüküm gibi kabul ederdi. Doğruydu, dosdoğru. Yalan onun bulunduğu odaya bile giremezdi.

Zihni Ağabey Kafkasyalı Müslümanların Rus elinden kurtulması için bu davayı anlatmak üzere gece gündüz çalışan bir mücahitti. O davasını yalnız dar bir bölgecilik ve ırk meselesi ve tarihi bir kin olarak görmüyordu. İslam idealiyle içi ve dışı dolu bir idealistti. İslam’a inanır ve onu yaşar tam bir Müslüman ve mümindi. Kendi yurdu Müslüman kartallar diyarı Kafkas davasını İslam davasından ayırmazdı, onun ayrılmaz bir parçası sayardı. Yazdığı Şeyh Şamil isimli eserinde, gerek kendisinin gerek arkadaşlarının çıkardığı dergilerde yayınlanan yazılarında İslam davasıyla, Rus zulmü altında inleyen Müslümanların davası iç içedir aynıdır.

Sağken farkında değildik. Şimdi anlıyorum ki, Zihni Ağabey tevazuunun keskinliğinden bunu belli etmemeyi başarmış. Nerede bir sağcı oluş, bir sağ düşünce görmüşse oraya koşmuş, orada bir mum gibi sessizce yanmış..”

“Şüphe yok ki o tam bir şehittir, ondaki inanç, o şuur, o uyanıklık ve o inancın savaşını yazma azmi ve gücü, onun her anında bir şehitliği saklıyordu.

Allah onu layık olduğu rahmetinin güneşine çekmiştir. “

“Onun ruhunun bir kartal gibi Kafkas dağlarına uçtuğunu ve orada arkadan gelecek ruhçu savaş pilotlarının öncüsü ve bekçisi olarak karlı dağlar üstünde süzüldüğünü duyar gibi oluyorum.” Değerli fikir adamı ve şair Sezai Karakoç (Yeni İstanbul 7.2.1964)      

Toprağa Düşen Kartal

“… O tam bir Müslüman olduğu içindir ki, fikri yakınlıkları cismani yakınlıklara tercih etti. İslam’ın men ettiği her türlü tefrika ile (ayrılıkçılıkla) sonuna kadar mücadele etti. “memleket çocukları bir gün onun şimdi meçhul kalmış hizmetlerini de öğrenecekler, sessiz şamatasız, fakat son derece verimli çalışmanın ne demek olduğunu anlayacaklardır.” (Tanınmış fikir adamı: Prof. Dr. Erol Güngör Yeni İstanbul 9.2.1964)

O Samimi Bir İdealistti (Tanınmış Tarihçi Ord. Prof. Zeki Velidi Togan, Sohbetlerinden) 

Taşıdığı Büyük Aşk ile Bizi Sürüklüyordu. (Tanınmış fikir adamı Necip Fazıl Kısakürek, sohbetlerinden)

Milliyetçi Cephenin Kaybı

“.. M. Zihni Hızal yalnız iyi bir pilot değil aynı zamanda vakur ve pek değerli bir milliyetçi, yazar ve konferansçı idi.

– Hakk’a güvenmek en büyük kuvvettir, kulun kula güvenmesi hüsranı davettir. Derdi. Acaba niçin bu kadar şuurlu ve ateşli bir milliyetçi idi. 1919 felaketler yılında doğmuştu. Aslı Kuzey Kafkasyalı idi. Asırlarca Rus istilasına göğüs geren kahramanların soyundandı. Bunun için Rus tehlikesinin rengi ne olursa olsun Türk milleti için büyük bir tehlike olduğunu iyi anlamıştı. Bu konuda kitaplar yazmış, konferanslar vermişti. Milliyetçilerin saflarını bir kat daha sıklaştırması gerekmektedir. Çünkü kendilerini aydın, ilerici, sanan, kızıl soysuzlar sinsi sinsi Vatana ve millete hiyanetlerini arttırmaktadırlar. Türk milliyetçi cephesi pek değerli bir Er kaybetti. Bir Er ki generale bedeldi. Allah rahmet eylesin.” (Kadircan Kaflı Tercüman gazetesi 16.3.1964) 

Milli Haklarımızın Savunucusu

“Merhum M. Zihni Hızal bey yakın doğu ve Orta -Asya ülkeleri nezdinde milletimizin siyasi hakları için hiç yorulmadan mücadele eden vatansever bir kardeşimiz idi. Onu kaybetmek bizim için ağır bir darbedir. Allah rahmet eylesin” (K. Kafkasyalı, Ramazan Traho, mektubundan München 10.11.1964)

Kafkas Davasının Cesur Savunucusu

“Şeyh Şamilin açtığı mücadelenin izinden yürüyen M. Zihni Hızal Kafkas davasının en cesur savunucularındandı. Tutsak Türklerin problemlerini gayet iyi bilen, olgun kültürlü, ateşli yürekli bir hatip, komünist düşmanı, milletine ve vatanına sadık tam bir Kafkas çocuğu idi. Pilotluk gibi ciddi bir mesleği olan M. Zihni dili ve kalemi ile millet ve din düşmanları ile mücadele ederek esaret altındaki Türklerin özgürlük ve bağımsızlık davalarını Dünya’ya duyurmaya çalışmıştır. O öyle müessif bir kaza ile değil müdafaa ettiği dava yolunda alnından vurulmaya layıktı. Allah gani gani rahmet eylesin” (Toprak  s.27 1964 Doğu Türkistanlı Mücahitlerden Hızırbek Gayretullah)

Şehid Hızal

“O bir güneşti ki mahreki iman – Vatan sevgisi idi ruhunda taban (parlayan)

Gerçek aydındı o bencil değildi – Faziletin özü örnek bir insan 

Esir dindaşların alamı (önderi) idi – Alev alev kalbinde yanan volkan

Allah mayasını temiz yaratmış – Toplumda sanki adim-ül akran (akransız)

Meleklerle yoldaş iken göklerde – Nüzulüne indi Haktan bir ferman

Ecib İlahi Ğufran (Emrine icabet ettim bağışla ya Rabbi) (1383 Hicri Ebcet hesabı ile vefat tarihi)

“O bir uruc (yükseliş) idi, Hak ona döndü – Seyri tamam oldu Rabbine döndü

Arş okşadı ferş (yer) kucakladı – Kar şehrayin yaptı (donattı) onu sakladı

Tarihe sordum kim o ? dedi derhal: O Mustafa Zihni, O ŞEHİD HIZAL (1383 Hicri ebcet hesabı ile düşürülen tarih) (Tanınmış İslam alimi Hasan Basri Çantay, İslam mecmuası mart 1964 s.78 )

Ağıt (Hızaloğlu Mustafa Zihni Bey’e)

“Anadolu semalarında garip – Ulvi bir davanın ruhuna sahip

 Bu şevkli cismini semaya saldın – Nesli Kafkasya’dan gelmiş kartaldın

 Şamil’in yolunda giden mücahid – Kalır mı yerde o mukaddes şehid

 Bayraklaşan ruhsun Tanrı da şahid – Bu şevkle cismini bekaya saldın

 Gerçi cismin topraklara gömülü – Lakin ruhun rahmetle örtülü

 Bir aziz şehidsin Cennet bülbülü – Bu şevkle ruhunu Mevla’ya saldın

(Yücel İPEK Birleşik Kafkasya Dergisi sayı: 6 shf: 40 İstanbul 1965 )

Zaman akıp gitmekte. Bir takvim yılı daha geride kalırken insanlar bir dönemi bırakıp yepyeni bir döneme başlamış gibi davranmayı seviyorlar.

Oysaki zaman kesintisiz bir şekilde akmakta, bizim önceden belirlediğimiz nirengi noktalarını hiç dikkate almaksızın kendi hükmünü icra etmekte.

Einstein‘in teorisine göre zaman, mekân ve hareket izafidir. Zamanın izafi olması yani herkese göre değişmesini Necip Fazıl Kısakürek bir şiirinde sanatkârane tarzda ifade eder: “Ne hasta bekler sabahı/ ne kanlı şehidi mezar/ ne de şeytan bir günahı/ seni beklediğim kadar.”

Zamanın hiç geçip gitmediği anlar ve zaman dilimleri de yaşamış olmama rağmen, yaşım ilerledikçe bu anları da içinde barındıran senelerin daha hızlı geçtiğini düşünmeye başladığımı fark ettim.

Bir ay kadar önce 17 yaşında evden kaçan bir genç kızı dinlemiştim. “18 yaşımı doldurduğumda her şey değişecek” diye düşünüyordu. 18 yaşını doldurunca her istediğini özgürce yapabileceğini, eve istediği saatte dönebileceği, istediği gece kulübüne gidebileceğini, bunları yapabileceği için de çok mutlu olacağını düşünüyor, anlatırken de gözleri büyük bir umutla ışıldayarak bakıyordu.

Onun gibi düşünen nice gencin, 18 yaşını doldurduktan sonra da, yaşantısının köklü bir şekilde değişmediğini hayatın kendi hükmünü icra etmeye devam ettiğini bilmiyordu.

Özgürlük ve mutluluk nüfus cüzdanımızdaki veya takvimdeki bir dönemi geçirmekle yakalanamazdı. Önce kendimizi değiştirerek, geliştirerek ve daha sonra sevgimizle, fedakârlıklarımızla kendi manevi yatırımlarımızla yakalamak mümkün olabilmekteydi.

Hatta bu da yetmiyor “değiştiremeyeceğimiz şeyleri kabullenmek” veya sabretmek gerekmekteydi. Esasen olgunlaşmak denen şey de bundan ibaretti. O genç kız bunları görebilecek çağda değildi.

Büyüdüklerini düşünenlerin durumu da pek farklı olmasa gerek. Bizler de 18 yaş hedefi benzeri beklentiler içindeyiz. Herkes 2012’nin iyi geçmesini, mutluluk ve huzur getirmesini dilemekte. Herkes için iyi, herkes için huzurlu ve herkes için mutlu bir yıl olmasının imkânsız olduğunu bilmemize rağmen.

Huzur ve mutluluk… Bizim için, ailemiz için, dostlarımız, ülkemiz ve de insanlık için hep isteyeceğimiz, dualarımızda talep edeceğimiz temel arzular.

Stephen Covey‘in kavramlarıyla ifade edelim, her kişinin bir “ilgi alanı” ve bu ilgi alanının çok az bir kısmını kapsayan “etki alanı” vardır. İlgi alanımız içine giren her konuda isteklerimizin olmasını bizim belirlememiz mümkün değil.

Takımımızın maç kazanmasını sağlayamaz, ülkemizin bir bölgesindeki çatışmayı, çevremizdeki insanlardan bir kısmının vefasız, ahlaka ve insanlığa aykırı davranışlarını önleyemeyiz. Buna rağmen bu gibi vakalar bizi üzer. Bu durumda manevi sığınaklarımızın olması ve dualarımız bizi ruhi çöküntülerden kurtarır.

Ancak etki alanımızda olan durumlarda sözlü dualarımızdan ötesini yapmamız gerekir. Eskilerin “fiili dua” dediği şeyi yani Yaratandan olmasını dilediklerimizin olması için kendi etki alanımızda yapabileceklerimizi, yapmamız gerekenleri yapmak.

Mesela “herkes beni anlamıyor” diye en yakın çevremize bile küsmek yerine, “acaba ben Onları anlamak için ne yapabilirim” düşüncesiyle dinlemek. Yani “önce anlamaya çalışmak” bizim etki alanımızda yapabileceğimiz bir değişikliktir.

Bizi sevmesini istediğimiz kişileri sevmeye çalışmak, birilerinin bizim yetenek ve becerilerimizi görüp bize imkân sağlamasını beklemek yerine, proaktif davranarak yetenek ve becerilerimizi değerlendirebileceklere ulaşmanın yollarını aramak. Kabiliyetlerimizi geliştirmek, başkalarından farklı olabildiğimiz alanlar yaratmak için gayret ve çalışma içinde olmak. Etki alanımız içinde yapabileceklerden sadece bir kaçı.

Hayali beklentiler ve başkasının davranışlarına endekslenmiş kişilik yapısıyla huzur ve mutluluğa erişmek mümkün değil.

***

Takvim dönemlerini, ütopik (hayalî) beklentiler yerine, şirketlerin yıllık bilançolarının hazırlandığı dönemler gibi değerlendirmek daha verimli ve faydalı olur. 2011 yılında yaptığımız doğru davranışlarımız ile yanlış davranışlarımızı gözden geçirebiliriz. Yanlışlarımızdan ders çıkarabilir, tekrar etmesini önleyebilirsek yıllık bilanço işe yarar.

Bu söylediklerim sadece kişi temelli bir değerlendirme değil. Şirketler, kurumlar ve siyasiler için de geçerlidir.

Eşini, kardeşini, evladını, ana- babasını, arkadaşını kıran ve üzenler için “O’nun yüzünden oldu” yerine, “ne yapsaydım bu duruma gelmezdik?” muhasebesini yapma zamanıdır.

Bu sene zarar eden şirketler, dışarıda oluşan olumsuz şartları bahane etmek yerine “aynı şartlarda büyüyen gelişen rakiplerim neler yaptı da benden iyi durumda?”  diye düşünmek ve “Onların yaptıklarından da daha iyisi ne olabilir, nasıl yapabilirim” diye düşünme zamanıdır.

Muhalefet partileri halka daha iyi olduklarını göstermenin yollarını ararken, iktidar geçen yıl yaptığı yanlışları yapmamak, doğrularında sebat etmek durumunda.

Özellikle iktidarın davranışları hepimizin ilgi alanında. Çünkü bu ülkede yaşıyoruz. Ancak bu alanda etki alanımızdan yani iktidarı denetleme görevimizden asla fedakârlık etmememiz lazım. Seçimden seçime değil, her kararını denetlemeliyiz. Zira kusursuz insan ve kusursuz idare yoktur.

Demokrasi, halkın kendi etki alanını genişlettiği rejimlerdir. Bazı kişiliksiz yazarların ifade ettiği gibi “güçlü tek adam yönetimleri bize yarıyor” kolaycılığına kaçarak demokrat ve gelişmiş bir ülke mümkün olamaz.

2012’nin, iradelerimizi hiçbir kişiye ve kuruma devretmediğimiz bir yıl olmasını diliyorum.

Güneş renklere kaynaklık ettiği gibi, Kur’an Güneşi de bin bir hakikatin yumağıdır. Mesnevi-i Şerif, Kur’an Güneşi’nin ışığında yer alan renk renk, çeşit çeşit hakikat nurlarından ancak yedide birine ayine olmuştur. Yani Kur’an Güneşi’nin ancak yedide biri Mesnevi-i Şerif’te manen yer almış, Mesnevi’ye yansımıştır.

Mesnevi, Kur’an hakikatlerinin ancak yedide birini yansıtan bir Kur’an ayinesi görevini yerine getirmiş. Yani yedi şekil, usul ve metodla tahlil ve analize tabi tutulabilen Kur’an’ın muhteviyat ve içeriğini; bunlardan sadece birinin yardımıyla ele alıp açıklama yoluna gitmiştir. Böylece kudsi / kutsal bir şeref almış. Sadece Mevlevilerin değil kalp ehli olan nicelerinin ölümsüz bir mürşidi / irşad edicisi / yol göstericisi olmuştur. Bunun içindir ki, sırf bugünü değil; yarınlarda da, hem Türkiye, hem tüm dünyada müştaklarını / kendisine yönelenleri aydınlatmaya devam edecektir.

Nitekim, Mesnevi; bugün ABD’nde en çok okunan tercüme eserler arasındadır. Tabii ki o günkü insanların ihtiyacına cevap veren Mesnevi’nin, bugünkü insanların manevi ihtiyaçlarına cevap verecek uzantıları vardır. Ve bu eserde Kur’an hakikatlerinin yedide biri yer almakta; günümüz insanlığına manen, kalben, dimağen muhtaç olduğu ışığı bol bol vermektedir.

Bu da gösteriyor ki, insanlık kemale ermiş / olgunlaşmış. Bütün Kur’an hakikatlerini içine sindirebilecek bir seviyeye yükselmiştir. Dün ilkokul seviyesinde olan insanlık; bugün yüksek tahsil yapacak düzeydedir. Ve bilelim ki, Mekke’de doğan Kur’an Güneşi’nin hakikatleri bugün tekrar ve manen Türkiye ufuklarından doğmuş. Gittikçe yükselerek dünyayı ışıklandıran bir hal almıştır.

Çok yakın bir gelecekte dünya; hemen hemen tümüyle bu ışığa ma sadak olacak. Ondan istifade etmesini bilecek. Yararlanacak. İnsanlık Türkiye’den doğan Mana Güneşi’nin ışığında beklediği huzuru inşallah bulacaktır. Ve artık Kıyamete kadar bu nur, bu ışık az veya çok aydınlatmaya devam edecektir.

Bu yüzdendir ki, Gönüller Sultanı Hz. Mevlana’nın Hakk’a yürüyüşünün her sene-i devriyesi başta Konya olmak üzere Türkiye ve tüm Dünya’da büyük bir coşku ile kutlanmaktadır. Yine bu sebepten ötürüdür ki:

“İran – Tahran şehrinde özel bir klinikte Dr. Psikolog Monali Nasari, ‘Mevlana sevgisi ve Mesnevi denince ilk sözünüz ne olabilir?’ sualimize konuşurken ağlayan ve hislenen bir sesle ‘Mevlana aşkı, bende çocuk yaşlarda başladı ve Mesnevi’yi o çağlarda tanıdım. Bizim, Tahran’da 18 kişilik bir ekibimiz var, mutlaka her Pazartesi bir araya gelir ve Mesnevi’yi okuruz. Fakat nasıl okumak? Müzakereli ve tam 6-7 saat, saatin nasıl geçtiğini bilemeyiz. Hz. Mevlana’nın bir çok rübaisini ezberden okumaktayım. Ayrıca İran’da Hz. Mevlana’nın eserlerinin okunduğu üniversite ve özel okullar var’ diyordu.” (Halil Uslu, Yeni Asya 23 Aralık 2005, s.15)

X

“Ve inneke lea’la hulukin azim.” (Kalem Suresi, ayet: 4)

2368

“Ve sen, elbette pek yüce bir ahlak üzeresin.”

Diyor ayet Peygamber-i zişanımız için.

Ya o şanlı Peygamber ne buyuruyor:

“Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.”

Ya ondan asırlar sonra gelen Manevi takipçisi ne diyor:

“Bi edeb mahrum mand ez lutfi Rab.

Ez Huda cuyem tevfik edeb.”

Yani: 

“Edebsiz kişi Allah’ın lutfundan mahrumdur. Onun için Allah’tan edeb ve tevfik istiyorum.”

Nitekim: “ABD’den gelen profesör ve doktor grubu, Hz. Mevlana’nın (biraz evvel zikrettiğimiz) birsözünü sohbetin gündem maddesi yaptılar.” (Halil Uslu, a.g.m.)

Ya Yüce Ayet’in, Şerefli Hadis’in ve Hz. Mevlana’nın yolunda olan ecdad-ı izamımız / büyük ecdadımız ne demiş:

“Edeb Ya Hu!”

Ve bu sözü en güzel hatla yazdırarak duvarları süsletip, onu baş tacı etmiş.

X

İşte Osmanlı’yı Osmanlı yapan da, bu sır idi be dostlar!

Yusuf Has Hacip, 1069 yılında özenle hazırladığı, ” mutluluk veren bilgi ” anlamındaki ” Kutadgu Bilig ” adlı yapıtını, Karahanlı Devleti hükümdarı Tabgaç Buğra Han’a sunar. Kitapta  işlenen konular; din, felsefe, siyaset, sağlık, gökbilim, sosyal yaşantı, devlet, ordu ve tarım gibi geniş bir alanı kapsar. Kutadgu Bilig’in geniş nitelikli bir ansiklopedi ve çağına tanıklık eden bir önemli yapıt olduğu, günümüzde uzmanlarca kabul edilmektedir.

Hakan Tabgaç Buğra, bu çalışmayı çok beğenir ve Yusuf’a ” has haciplik ” rütbesini verir. Bu paye ülke yönetimindeki en yüksek üçüncü mertebedir. Vezir yardımcılığıdır.

Ulusal  içkimiz rakı’nın serüvenini,  bu kitapta verilen bilgilerden izleyeceğiz. Orta Asya’daki atalarımız içki içmeyi çok severlermiş. En fazla rağbet edilen içki ise,  genç ve diri kısraklardan elde edilen sütlerin mayalanmasıyla elde edilen ” kımız ” imiş. Bu içki günümüze kadar ulaşmıştır. Halen Türki Cumhuriyetleri’nde tüketilmektedir.

Halen, Altay Türkleri arasında da devam eden ve baharın gelmesinin, doğanın canlanmasının başlangıcı olarak kabul edilen 21 Mart’ta kutlanan    ” Cılgayak Bayramı ” vardır.

Bu bayramın baş yemekleri, kurutulmuş etten yapılan yiyeceklerle ballı yoğurt ve hamur işleridir. Bu şölenlerde mutlaka içki içilirdi. Bu içki ise iki kez damıtılan kımızdan elde edilirdi ve adına ” arak ” denirdi.

Günümüzde de halen Türk dünyasında bu içki üretilip içilmektedir. Hatta ilk yudumlar alınırken ” – Bakalım kim pes edecek? Kazak mı, arak mı? ” diye başlanıyor. Osmanlı İmparatorluğu’nda, 17. yüzyıla kadar daha çok şarap tercih ediliyordu. Ancak mayalanmış üzüm suyunun iki defa imbikten geçirilerek damıtılmasıyla şişelere damla damla düşerek dolan bu yeni içki, tiryakiler tarafından çok beğenildi. Kısa bir süre sonra İstanbul’da içimi yaygınlaştı. Arapça ” terleten ” anlamındaki ” araki ” ismini rakıya bıraktı.

Galata meyhanelerinde rakı tüketimi giderek artınca, rakı vergiye bağlanır. Ünlü seyyah Evliya Çelebi’nin,  ” Seyahatname “sinde içki satan ve içenlerin kimlere haraç ödediği anlatılmıştır.

Günümüzde rakı içmek,  belli bir ritüel ve belli bir adaba tabidir. Rakı sofraları envai türlü mezelerle donatılır. Rakı sofrasının, en önemlisi ve vazgeçilmezi  dostluk ve sevgiyle pekişen sohbetler, söyleşilerdir.

Rakıyı sarhoş olmadan,  keyif alarak içmek, kararını bilmek, ayrı bir ustalıktır. Rakı sofrasını süsleyen rengarenk mezelerin arasında su katılmış rakı bembeyaz rengiyle hoş bir görüntü meydana getirir. Aslında rakıya halk arasında “aslan sütü” denmesinde, sulandırılmış rakının süt rengini almasının etkisi vardır. Ancak bunun gerçek nedeni, eski Osmanlı meyhanelerinde rakının aslan kabartmalı kaplarda sunulmasındandır.

Günümüz teknolojisinde çok çeşitli rakı üretilmektedir. Alkol dereceleri farklı ve anason oranı değişik rakılar piyasaya sürülmektedir. Tiryakilerin değişik damak zevklerine göre hazırlanan ve satışa arz edilen ürünler, artık özel sektör tarafından beğenilere sunulmaktadır.

Rakı genelde, dostların arkadaşların bir arada olduğu sofraların içkisidir. Bu masalarda yapılan sohbetlerin anlatılan hikayelerin ve anekdotların tadına varabilmek, zevkini alabilmek için sarhoş olmamak gerekmektedir. Rakı içmenin âdabı da, hem dostlarımızın hem de kendimizin bu millî içkimizi kararımızı bilerek  tüketmemizdir. 

Hıristiyan aleminin bayramı olan yılbaşı geleneği sadece Hıristiyan dünyasında değil, İslam dünyasında da adeta bayram havasında kutlanıyor. Türkiye’de bu kutlamalar içerisinde yerini almakta, büyük savurganlıklar yapılmakta. İçki alemleri düzenlenmekte, gelenek ve göreneklerimize uymayan adetlerle yıl başı karşılanmakta.

İslam Alemi’nin yılbaşı Hicret ile başlamakta. (Miladi 16 Temmuz 622-Hicri 1 Muharrem). Bundan kısa bir süre önce İslam aleminin yıl başıyla ilgili hiçbir şey yapılmadı. Gündemde bile yer almadı. Buna karşılık Hıristiyan aleminin yılbaşı için özel önlemler alınmakta, milli ve manevi değerlerimize uymayan adetlerle yılbaşı karşılanmakta. Yeni bir yıla girişte aslında düşünmeliyiz ve geçen yılın muhasebesini yaparak kazandıklarımızı ve kaybettiklerimizi değerlendirmeliyiz. 2011 yılını geride bıraktık. Ömrümüzden koca bir yıl gitti. Kendimizi kısa bir muhasebeye çekelim. Acaba 2011 yılında neler yaptığımızın muhasebesini yapalım ve 2012’yi daha başarılı geçirmek için şimdiden plan ve programlar yapalım.

Yılbaşını değil Mekke’nin fethini kutlamalıyız

Hıristiyan alemi tarafından sözde İsa (A.S) ın doğum günü olarak kabul edilen yılbaşı, Hz.İsa’nın yanına uygun bir şekilde kutlanmalı. Ama Hıristiyan alemi ve sömürgeci dünya ülkeleri bugünü bahane ederek insanları tüketime itmekte, düşünme yerine alkolle insanları robotlaştırmakta.

İslam alemi yılbaşını kutlama yerine, İslam medeniyeti için çok anlam ifade eden ve 1 Ocak’ta İslam alemi için de bir milat olan Mekke’nin fethini kutlamalı. Mekke hicretin sekizinci yılında 1 Ocak’ta 630 yılında fethedildi. Şimdi de gelin Mekke’nin fethine kısaca bir göz gezdirelim:

Mekke nasıl fethedildi?

Hudeybiye antlaşmasına göre; Huzaa kabilesi Resulullah’a Bekiroğulları kabilesi de Kureyş kabilesi himayesine girmişti. Fakat Bekiroğulları kabilesi ansızın Kureyşlilerden Saffan bin Umeyye, Ikrime bin Ebu Cehil, Süheyl bin Amr, Huveytib bin Abduluzza, Müfrez oğlu Hafz ve bir kısım Kureyşli müşriklerle Huzaa kabilesi üzerine saldırmışlar ve onlardan 23 kişiyi öldürmüşlerdi. Bunun üzerine Huzaa kabilesinden Amr bin Salim Huzai 41 kişilik toplulukla Peygamberimize geldiler ve olayı Resülullah’a anlattılar. Resulullah Kureyşlilere ya bu saldırıda öldürülen 23 kişinin diyetinin ödenmesini yâ da Kureyşlilerin Bekiroğullarının himayesini bırakmasını istedi. Kureyşli Müşrikler bunları da kabul etmediler. Fakat yine de anlaşmayı bozdukları için içlerini korku bürüdü. Ve tekrar anlaşma yapmaları için Ebu Süfyan-i Medine’ye yolladılar. Ebu Süfyan Peygamberimizden ve Sahabelerden özür dilediyse de kabul görmedi ve Mekke’ye eli boş olarak döndü. 

Mekke fethediliyor

Peygamberimiz büyük bir ordu hazırlayarak gizlice Mekke şehrini kuşattı. Aniden basılan Mekkeli Müşrikler neye uğradıklarını şaşırmışlar ve savaş hazırlığını bile yapamamışlardı. On iki bin kişilik büyük İslam ordusu hiç bir büyük olaya karışmadan kolayca Mekke şehrini fethetmişlerdir. Hicretin sekizinci yılında Resülullah (s.a.s.)”e boyun eğen Mekke bu tarihten sonra yeni bir dönemi yaşamaya başladı. Allah-u Teâlâ”nin mübarek kıldığı İslâm dininin merkezi olan bu belde şirkten putperestlikten ve bütün diğer hurafelerden arındırılmış yeni bir hayata kavuştu.

Daha önce bağımsız bir şehir devleti olan Mekke”nin fetihten sonra ekonomik ve sosyal durumu da değişmişti. Mekke ihtiyaçlarını temin edebilmek için ihtiyaç duyduğu yoğun kervan faaliyetlerine eskisi gibi bağımlı değildi. Zira İslâm devleti elde ettiği gelirleri ihtiyacı olan yerlere adil bir şekilde taksim ettiği için Mekke”nin ihtiyaç duyduğu her şey İslâm devleti eliyle sağlanıyordu. Ayrıca eski ticarî faaliyetler Mekke için artik hayatî olma özelliğini yitirmişti. Mekke Hac zamanlarında çok değişik bir manevî atmosfer altında hareketli ve canlı günler yaşıyordu. Bu zaman zarfında çok yoğun bir ticarî faaliyeti de sahne oldu. Ayrıca Mekke yeryüzündeki bütün Müslümanların kalplerinde yaşattıkları ve oraya ulaşıp Hac ibadetini yerine getirmek için büyük fedakârlıkları göze aldıkları bir manevî şehir olma özelliğini kıyamete kadar sürdürecektir.