Anınca bu topraklarda Türk İslam Medeniyeti kuran Selçukluyu,
Bilince üç kıtaya hükmeden Osmanlıyı,
Duyunca kıtaları fetih eden Göktürkleri, Oğuzları, Hunları,
Okuyunca Akdeniz’i Türk Gölü yapan Şanlı Donanmayı,
Üzülürüz…
Hatırlayınca Tuna Nehrinde cirit atan Akıncıları,
İzleyince Estergon da akın yapan fedaileri,
İşitince denizlerde rüzgar gibi esen Leventleri,
Görünce bu topraklar için destan yazan Mehmetçiği,
Hissedince yüreğimizde vatan için canını veren Şehitleri,
Dinleyince Burası Huştur, yolu yokuştur ezgisini,
Hüzünleniriz…
Düşününce Türkün eski azametli günlerini,
Öğrenince kaybettiğimiz Turan İllerini,
Anlayınca Anadolu’da parya olup ezilmeyi,
Algılayınca Ata Yurdunda bölünmenin eşiğine geldiğimizi,
Hıçkırırız…
Önce ağlarız halimize,
Sonra sorarız kendi kendimize,
Nereden geldik, nereye gidiyoruz diye,
Sorgularız bazen, tüm bu emperyal saldırılar niye,
Gidişat iyi değil, parçalanıyor Cennet Vatan gizlice,
Bin yıllık kardeşlik bozuluyor, anlamıyor hiç kimse…
Ama bir şey var içimizde, ta derinlerde,
Titre ve kendine gel diyor, ama olmuyor nafile,
Bir dönsek özümüze, sözümüze,
Dayansak çınar ağacının köklerine,
Atsak ölü toprağını üzerimizden ve silkinsek yine,
Şaha kalkacağız inan hep birlikte…
Gel gardaş, telaş etme, üzülme,
Sil gözyaşlarını ağlaman nafile,
İnan; bir sarılsak ALLAH’ın ipine,
Yürütürüz gemileri yeniden Haliçe,
Asıl sorun içimizdeki vesvese,
Kardeş dimi bütün müminler,
Bu kadar düşmanlık niye?
Bıraksak artık kini nefreti,
Atsak üzerimizden bu çirkin husumeti,
El ele, omuz omuza versek,
Sevsek bir diğerini,
Birlik bütünlük içinde olsak,
Kucaklasak aydınlık geleceği…
Gözlerimiz gülse, yüreğimiz ısınsa,
Çiçekler açsa gönlümüzde,
Kış bitse, rüzgar geçse,
Bahar gelse ilimize.
Umutlarımız yeşerse, milletimiz sevinse,
Barış olsa ülkemizde.
Hasret bitse, çile dinse,
Birlik olsak bölgemizde.
Yaratılanı sevsek, Yaratandan ötürü,
Kursak aramızda gönül köprüsü,
Birleşsek artık üç hilalin altında,
Sonra yürüsek yeniden yıldızlara…
