Dost ve kardeş Azerbaycan’a dört günlük bir ziyaretimiz oldu. Bu dört günde yaşadıklarımızı dört yüz sayfaya sığdırmak mümkün değil.
Bir defa Azerbaycan, kendini Türk olarak kabul eden herkesin memleketi. Bize öyle davrandılar ki, kendimizi evimizde hissettik. Onun için ha Azerbaycan’da yaşamışsın ha Türkiye’de…
Gidiş amacımız; Azerbaycan ve Türk Dünyası ile Balkan Türkleri arasındaki ilişkiyi geliştirmek, bilmeyenlere Balkanlardaki Türk ve İslam topluluklarının varlığını anlatmak, Türk’ün kaderi haline gelmiş soykırımı konuşmanın yollarını aramaktı.
Ancak bizi çok şuurlu ve bir o kadar da bilgili olan bir Azerbaycan Türklüğü karşıladı ki; Türkiye’de yaşadıklarımız karşısında emin olun utandık.
Hele “Fahri Hıyaban” adı verilen özel mezarlığı ziyaretimiz orada yatan başta Haydar Aliyev, Ebufeyz Elçibey, Bahtiyar Vahapzade, Saffet Vurgun, Hüseyin Cahit ve daha niceleri olmak üzere bize aslında beslendiğimiz damarın, Azerbaycan’da olduğunu gösterdi.
Azeri Türk Kadınlar Birliği Başkanı Tenzile Rüstemhanlı‘nın, bir akademisyen olarak aldığı doktora ünvanını kutladığı yemeğe, bizleri de davet etmesi ve bu yemek meclisinde ömrümün 50 senesinde Türkiye’de bir türlü göremediğim “Türklük Ruhu”nu görmüş olmam hayatımın en mesut anlarından biri olarak kaldı.
Sabir Rüstemhanlı başta olmak üzere Azerbaycan’ın önde gelen akademisyenlerinin bu söz meclisinde ettiği manalı lafları görüp duysaydınız; ne demek istediğimi daha iyi anlardınız.
Bu yemekte en az Türkiye’de tanındığı kadar Azerbaycan’da da tanınan “Türklük Ülküsü”nün uç beyi sanatçı dostum Ahmet Şafak‘ın da yer alması, gönlümüzün aldığı tata, daha da bir lezzet kattı.
Bakü Büyükelçimiz Alper Coşkun‘un bizi kabul edişi ve bir saate yakın süren sohbetimiz ve KKTC’nin kuruluş resepsiyonunda beraber olduğumuz elçilik personelimizin düşünceleri, bize Türkiye’nin ve Türk Dünyası’nın yarınlarının daha iyi olacağı yönündeki kanaatimizi, biraz daha pekiştirdi.
Azerbaycan’a gidip de,Türk Dünyası’nın Ak Sakalı rahmetli Turan Yazgan Hoca‘nın eserlerini görmeden ve onu anmadan dönmek olmaz. Hocanın açtığı fakülteyi ve liseyi ziyaret ettik. Okullarda yüzlerce öğrencinin “Türklük ve İslamiyet” şuuru çerçevesinde çok iyi eğitildiklerini, bir kez daha gördük. Allah, Turan Yazgan hocadan ve onunla birlikte emeği geçenlerden binlerce kez razı olsun.
Bakü’de altı bin civarında Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı yada Türk Dünyasının çeşitli bölgelerinden gelmiş Türk çocuğu yüksek öğrenim görüyor. Verdiğim iki konferanstan birini Azerbaycan – Türkiye Gençlerinin Dostluk Cemiyeti‘nde, bu gençlerin karşında gerçekleştirdim. Malatyalı Oğuz Kağan ile Bakü’lü Raşhan Karaşlı, eş başkan olarak bu cemiyeti yönetiyorlar. Ancak bu gençler Türkiye’den, hükümetten, siyasi partilerimizden, stk’lardan ilgi ve destek bekliyorlar. Özünü koruyan ve ruhunu satmayan bu gençlere Türk Milleti; ilgisini, desteğini ve duasını esirgememelidir.
Yine çok faydalı çalışmalarını gördüğüm ve iki kez ziyaret ettiğim Azerbaycan Türk Sanayici ve İşadamları Beynelhalk Cemiyeti (TÜSİAB)nin çok değerli yöneticileri Yasin Göral ve Selçuk Düzgün kardeşimin misafirperverliklerini unutamam.
Bunlara ilaveten dikkatimi çeken bir diğer önemli hususta Azerbaycanlı Türklerin, Türkiye’yi çok yakından izlemeleri ve bizle ilgili yorumlarındaki isabet payının yüksekliğiydi. Yazılarımın bir çok kişi tarafından okunduğunu görmek ve bu nedenle tanınıyor olmak, şahsım açısından hem sevindirici hem de düşündürtücü oldu. Acaba yazılarım Türkiye’de bu kadar ilgi görüyor mu?
Dediğim gibi yazacak çok şey var. Tokat Milletvekilimiz Reşat Doğru’dan tutunda, Hayri Ortaş hocadan Kağan Elmas’a, Eray ve Haluk kardeşlerime ve daha bir çok insana aslında yer vermem gerekiyor.
Son sözleride Ganire Paşayeva‘ya ayırmak isterim. Ganire hanım, Türk Dünyası’nın lokomotiflerinden biri. Onunla Balkan Türkleri ve Azerbaycan Türkleri arasındaki ilişkiyi güçlendirmek için sözleştik.
Bütün bu yazdıklarımdan sonra, rüzgarlar şehri sıfatı yakıştırılan ve büyük bir gelişme içinde olan Bakü’de gördüm ki; Türkiye’ye ve Türklerin imdadına koşup gelecek bir Azerbaycan bizi bekliyor. Bir kardeşin orada beklemesi bizim için çok büyük mana taşır, hele Anadolu’da bin yıllık kardeşlik hukuku çiğnenirken…
