NOT: Bu yazı bir öğrencinin sorusuna cevap amacıyla kaleme alınmıştır.
” – Öğretmenim, Kütahya-Eskişehir muharebesinde geri çekilmemiz canımı acıttı, Türk geri çekilir mi hiç?
An olur gün doğuşuyla aydınlanmaz zaman, şafak beklersin kâbus çöker üstüne an be an, tükenmişlik hissi ise yüreğinde yanan, talih kuşudur aslında başına konan. Son hamledir kırbacın, pek yakında sonlanacaktır acın.
Binlerce yıllık Türk tarihinde ellerinde fidanlarıyla ocak ocak gezip incir yetiştirme heveslisi olanların çaresizliğine tanıklık etmiştir kalemler. Yok, olduğu düşünüldüğünde Anka kuşu misali küllerinden yeniden doğarak devleşen başka bir millete şahit olmamıştır âlemler. Kaderin cilvesi ya da talihin politikasıdır çatar, kazılmış mezarların üstüne herkes toprak atar. Anadolu’da tutuşturulan “Kurtuluş” meşalesi söndü sönecek, İnönü galibiyetleriyle perçinlenen mücadele Kütahya-Eskişehir geri çekilmesiyle düşmanın lehine dönecek. Sevinç naralarıdır işgalcilerce atılan, kara yazgılı ağıtlardır yakılan. Ordu güçsüz, halk naçar, köyler kentler ölüm saçar.
Fakat Anadolu’nun dağlarında bir Bozkurt ulur, tarihte verilen dersler anlaşılan çabuk unutulur: “Bir Türk’ün olduğu yerde isyan çıkar, iki Türk’ün olduğu yerde ihtilal olur, üç Türk’ün olduğu yerde devlet kurulur.”
Bir çift çarık bir çift çorapla düşülür yollara, kağnı başına koşar gelinler. Cephane taşımakta yarışır Elifler. Dağ bayır kar kış bilmez, canından can gidecek dinlemez. Sorgusuz örter atkıyı toplar üstüne. Yeter ki al bayrağın şavkı vursun gökyüzüne.
Hangi aklı evvelin fikridir “Türk kendini mandacılığa satar”, uyudu sanıldığında son nefere dek düşmanı önüne katar, yüreği var oldukça ancak bağımsızlık için atar. Son dozdur damarlara zerk edilen zulüm, Türk’ü ancak Türk anlar gülüm, parola belli “YA İSTİKLAL YA ÖLÜM!”
Takati kesildiğinde fırtına olup esmek bir diriliş öyküsüdür, dilden dile dolanan destanlaşan milletin zafer türküsüdür.
Kahraman ırkımın tarihinde binlerce Kütahya- Eskişehir cana batar, unutma evlat! Her yok oluşun ardında bir Sakarya Zaferi yatar!
