Egemenlik ve İtibar

80

Bir taraftan Türkiye Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı kutlamaktadır. Diğer taraftan,  egemenlik daha doğrusu milli olması gereken egemenlik tartışılır hale gelmiştir. Hayali AB üyeliği uğruna egemenliğin AB üyeliğinin gerektirdiği hallerde devredilebileceği de kabul edilmiştir.  Demokrasi açıklık ve şeffaflıktır; ama İsviçre’de  Ermeni tarafı ile yapılan görüşmeler ve tespit edilen mutabakatlar ve yol haritası adeta bir bilinmezdir. Üstelik bu müzakerelerde Dışişleri Teşkilâtının da önemli ölçüde dışlandığı iddiaları vardır. Bu müzakerelerin yapıldığı İsviçre, insan haklarını, ifade ve düşünce hürriyetini ayaklar altına alan,  sözde Ermeni Soykırımı iddialarını reddedenleri mahkûm eden sicili kötü bir ülkedir.  Gümrü ve Kars Antlaşmaları ile tespit edilmiş olan Doğu sınırımızın tartışıldığı iddiaları  gündemdedir.  Ermenilere bir an önce sınır kapısını açma nöbetine girdik. Büyük bir arzu ve istekle hazır olduğumuz bu büyük yanlış karşısında, Ermeni tarafı sınır kapısı dahil diğer tavizlerin soykırımı iddialarından ve diğer taleplerden kendilerini vazgeçiremeyeceğini   haykırmaktadır.

Ermenistan ile geliştirilecek, normalleştirilecek ilişkilerin ve sınır kapısının açılmasının şartları bellidir. Ancak,  yeni ABD Başkanı Obama’nın ziyaretinde ikram gibi sunulan,  ABD dayatmaları karşısında  sınır kapısı dahil verileceği anlaşılan birçok taviz Türkiye’nin itibarını kırmıştır. Tamir edilmesi mümkün olmayan gurur ve haysiyet zedelenmiştir. Bu kırılan gurur ve haysiyetin piyasa fiyatı yoktur. Türk Cumhuriyetleri ve Türk Bölgelerinde Batı ve ABD’nin istediği olmaktadır.  Türkiye rehber, inandırıcı, güvenilir ve ideal örnek olmaktan çıkarılmaktadır. Özellikle Azerbaycan ile ilişkiler bozdurulmaya çalışılmaktadır.

Diğer taraftan, ABD Genelkurmay Başkanı Türkiye’ye gelmiştir.  Ancak neler görüşüldüğü açık ve belli değildir. Ama yine bir milli egemenlik bayramımızı kutlamaktayız. Milliyetçilik kimsenin inhisarında değil; ama yıllardır milli hassasiyetlere  uzak duranların da milliyetçi olamayacağı tescil olmuştur. Belki onlara göre çağımız milliyetçilik  çağı değil; küreselleşme ve karşılıklı bağımlılık çağıdır. Milliyetçilik, Milli Mücadele ve Atatürk döneminde kalmıştır diyebilirler. Ancak, somut delilleri ile çağımız yükselen milliyetçilik ve bilhassa iktisadi milliyetçilik çağıdır. Bu ülkeyi yönetenler danışmanları da dahil bu ülkeye layık değillerdir. Türkiye, daha ciddi sözüne güvenilir, çelişkiler ortaya koymayan ve kaliteli insanlar tarafından yönetilmeye değer bir ülkedir.

Bütün bunlar olurken  seçim öncesi ve seçimlerde malûm ihanet çevreleri tarafından izin verilmeyen terör olayları  başlatılmıştır. Terör örgütü ile işbirliği yaptığı, onları desteklediği, Türkiye’nin toprak bütünlüğüne kasteden  milli egemenlik önünde en büyük engel ve ihanet odağı olanlar milli egemenliğin kalbi olan Meclisin içindedir.

Diğer taraftan, Ergenekon ismi yakıştırılan  Ümraniye davası  pehlivan tefrikası veya malûm diziler şekline bürünmüştür. Anayasa Mahkemesi Başkanı Sayın Haşim Kılıç’ın basına yansıyan açıklamaları demokrasiye bağlı ve onun yıpratılmasını kabullenemeyen herkesi düşündürmektedir. Ülkenin sorunlarını demokrasi içinde çözülemez noktaya getirmek; ciddi, aklı başında siyasetçilerin işi olmamalıdır. Anayasa Mahkemesi Başkanı’nın ifadelerine göre, yargı siyasetle kuşatılmaktadır. Savcıların özel hayatı ile uğraşılmaktadır. Rövanş alma tetiklenmektedir. Suç sabit olmadan insanlar suçlanmakta, yargı kararı olmadan suçlu ilan edilmekte ve insanların onurları yok edilmektedir. Kimseye eşya muamelesi yapılamaz sözü Sayın Haşim Kılıç’a aittir. Demokrasinin işlemesi ve milli egemenliğin kullanılması, Meclisteki çoğunluk  baskısına göre şekillenmemelidir. Kaynağını halktan alan fakat hürriyetçi olmayan çoğunlukçu bir demokrasiyi değil; çoğulcu demokrasiyi benimsemeliyiz. Millet egemenliği çoğunluğa sınırsız yetki tanımak değildir. Ülkemizi gelecekte yeni kargaşa ve kamplaşmaların içine itmeyelim. Mutabakatlar bir ölçüde  geliştirilirken; bunları sarsacak ve ülkenin geleceğini karartacak kısır mücadelelere zemin hazırlamayalım.  Yakın tarihten ve 27 Mayıs 1960 Darbesi sonrası olanlardan ders alalım.

Önceki İçerikErmenilerin Milli İdeali “4T” Gerçekleşiyor!
Sonraki İçerikG-7’den G-8’e
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)