Silvan’da PKK ile çatışmada 13 şehit vermemiz infial uyandırdı. Oysa bu olaydan önce, bir ay içinde PKK saldırılarında 11 şehit verilmiş, 2’si asker 3 vatandaşımız PKK tarafından kaçırılmıştı. Ne devlet erkânında, ne medyada ne de halkta ciddi bir tepki olmamıştı. Sadece “ateş düştüğü yeri yakmıştı.” Demek ki kamuoyunun tepki vermesi için, şehit sayısının birer üçer olması yetmiyor, toplu şehitler vermemiz gerekiyormuş.

Şehit haberleri ajanslara düştükten az sonra DTK, Aysel Tuğluk’un ağzından “demokratik özerklik” ilan etti. (Özerklik ilan edilen kongrede bir AKP milletvekilinin de olması, en hafif tabirle bir talihsizlik olmalı.)

PKK acımasız bir terör örgütü. Ancak bu terör örgütünün “uzantıları” var. Siyasi kanadı, TV’leri, gazeteleri var. Hâkim oldukları belediyeler, yerel parlamento mahiyetinde kurumları, şehir örgütlenmesini yürüten yapılanmaları var.

PKK ve onun İmralı’daki liderinin bütün fikirlerini, düşüncelerini ve talimatlarını bu uzantıları vasıtasıyla günlük olarak takip edebilmekteyiz.

Özgür Gündem adlı gazeteden de böyle bilgiler almak mümkün. Bakınız, bu gazetede Silvan olayından bir gün önce yayımlanan “İmralı Diplomasisi Kesin Zafer Yolunda” başlıklı yazıda neler deniyor: İmralı’da süren görüşmeler, belli ki, çok ciddi bir aşamaya doğru evriliyor. Ama Kürt Özgürlük Hareketi bu “görüşmeler yüzünden oyalanıyor mu?” Eğer siz “bir şey” yapacakken, bu “görüşmeler yüzünden” o şeyi yapmayı “erteliyorsanız”, biliniz ki “oyalanıyorsunuz. Ama geçen zaman göstermektedir ki, bir yandan “görüşmeler sürmekte” diğer yandan da “yapılmak istenen her şey yapılmaktadır.” Görüşmeler yüzünden “ertelenen” hiçbir şey yok!

Yazıda devamla şunlar anlatılıyor: “Sonuç şu: Görüşmeler sürerken Kürt Özgürlük Hareketi her alanda güçleniyor; Kürt sorununda çözümsüzlük yanlıları her alanda zayıflıyor. “Görüşmeler”, “kimlik ve dil” talebinde bulunan bir örgütün önderiyle yapılıyor. Bu görüşmeler sürerken, Kürt Özgürlük Hareketi adım adım fiilen meşrulaşıyor. Hiçbir somut hedefe doğru yürüyüş, bu görüşmeler yüzünden ertelenmiyor. PKK “kendini dağıtmıyor“, Öcalansız ve PKK’siz çözüm artık kimsenin aklından bile geçmiyor.”

Yazıda ayrıca “Abdullah Öcalan’ın tüm Kürt özgürlük hareketi için önder rolü” vurgulanmakta ve son söz olarak “işler sanıldığından da iyi gidiyor” hükmü verilmekte.

Keşke şu cümlelerin yanlış olduğunu söyleyebilseydik: Görüşmeler devam ediyor, PKK kendini dağıtmıyor, özerklik ilan ediliyor, şehitler vermeye devam ediyoruz. Bu görüşmeler yüzünden PKK gerçekten hiçbir şey ertelemiyor. İşler PKK açısından iyi gidiyor.

****

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül‘ün ”Milletin tekrar birbiriyle kucaklaşmaya başladığı, birbiriyle konuşmaya başladığı bir zamanda teröristlerin bu saldırılarının altında çok maksat aramak gerekir” açıklamasını anlamakta güçlük çektim.

Cumhurbaşkanının, “milletin birbiriyle kucaklaşması ve konuşmasından” kastı, “Kürt siyasi hareketi” ile Türk toplumu arasında ise, bu pek doğru değil. Çünkü bu hareketin siyasi kolu Meclis’e girmemekte devam ediyor. Kurulması hedeflenen Federe devletin parlamentosu olarak yapılandırılan DTK “özerklik” ilan ediyor. Hareketin propagandistleri aşırı bir özgüvenle, çoğunluğa ve devlete meydan okumaya devam ediyor. (Mesela BDP milletvekili Sabahat Tuncel 8 askerimizi şehit eden canlı bombayı kahraman ilan ediyor, yapılan eylemin siyaseti özgürleştirdiğini söyleyebiliyor.)

İmralı’da, “devlet yetkilileri” ile örgüt lideri arasında sürdürülen görüşmelerin kastedilmiş olacağını da sanmıyorum. Çünkü bu görüşmeler hakkında, milletin -Öcalan’ın açıklamaları haricinde- bir bilgisi yok. Görüşmecilerin milleti temsil ettiğini söylemek de mümkün değil.

AKP ve CHP arasında yapılan görüşmelerle CHP’nin yemin krizinin çözülmesini kastedilmiş ise, bu görüşmeleri Silvan olayı ile irtibatlandırmak doğru olmasa gerek.

Ancak Cumhurbaşkanının, “terör örgütünün de bütün dünyanın da çok iyi bilmesi gerekir ki; devletimiz, asla tehditlere, şantajlara ve bu tip şiddete boyun eğmez” sözünü anlamak daha kolay olmalı. Anlaşılan odur ki, terör örgütü bu tür şiddet olayları ile Türk devletini tehdit etmekte, görüşmelerin lehine yürümesi için şantaj olarak kullanmaktadır.

Yani yapılan müzakereler, silah bırakmayan ve bırakmak niyeti de olmayan bir terör örgütü lideri ile yürütülmektedir. Eğer Öcalan’ın yakalandığı dönemde yaptığı gibi örgütün silahlı gücünü Türkiye sınırları dışına çıkarması ile yetinilecekse tehdit ve şantaj devam edecek demektir.

Öcalan’ın, “açılım” sürecinde ortaya koyduğu, “özerk” devletin “özsavunma gücünü”  oluşturmak üzere silahlı PKK güçlerini kullanmak istediği bir sır değil. O halde, silahlı örgütün terör şantajı altında yapılan müzakerelerden netice almanın mümkün olmadığını Devletimizi yönetenlerin anlamış olması gerekir.

Nitekim Başbakan Erdoğan da, “olayın milletçe herkesi üzdüğünü, terör örgütü PKK’nın ne kadar samimiyetsiz olduğunu, yine kötü niyetli bir uygulamasını ortaya koyduğunu” belirtti.

Ve Başbakan Erdoğan en kesin ifadelerle tavrını ortaya koydu: “Eğer bunlar bir barışı istiyorlarsa talep ediyorlarsa yapacakları tek şey vardır, o da şudur: Bir defa terör örgütü silahı bırakacaktır. Silahı bırakmadıkları müddetçe ne operasyonlar durur, ne de bu süreç daha farklı bir noktaya doğru gider. Bundan sonraki süreç çok daha farklı stratejilerle ve uygulamalarla kendini gösterecektir.”

“Bir defa şu 4 temel ilkemiz değişmez; tek millet, tek bayrak, tek vatan, tek devlet. Burada kimse bizden geri adım beklemesin.”

Evet, Sayın Başbakanımız, inanın gönlümüzü ferahlattınız. Milletimiz, şehitlerinin acısını yüreğine gömmeye hazır. Yeter ki “tek millet, tek bayrak, tek vatan, tek devlet” ilkesi çerçevesinde, bugüne kadar yapılanlardan farklı strateji ve uygulamalarınızı ortaya koyunuz.

Dört gözle bekliyoruz.

Hiyeroglif yazı Mısır’da İ.Ö. Dört binden İ.S. 400’üncü yıla kadar kullanılmıştır. Yaklaşık 700 şekilden oluşan bir yazıdır. Hiyeroglif ismini Yunanlıların verdiği ve kutsal yazılar anlamına geldiği kabul edilmektedir.

Hiyeroglif yazıların okunması bilim adamlarını çok uğraştırmış ve yormuştur. Yazının çözümüne ilk defa Jean- François Champollion (Jan Fransuva Şampolyon) ismindeki bilim adamı ulaşmıştır.

Okunan ilk kelimeler Firavun Ptolemees ile Kraliçe Kleopatra’nın isimleri olmuştur. Fransız askerinin siper için yaptığı kazıda büyük bir taş kitabe ortaya çıkmıştır. Taşın üstünde hem eski yunanca hem de hiyeroglif yazının bir arada olması Dr. Champollion’un 17 harfli hiyeroglif alfebesinin on bir harfini tanımasına yardımcı olmuştur.

Ancak bu bulgular yeterli olmamıştı çünkü eski mısırlılar isimleri harflerle yazmalarına karşın somut ve soyut olayları ve düşüncelerini yedi yüze yakın şekillerle ifade ediyorlardı. Uzmanların çalışmaları otuz yıl kadar devam etmiş sonunda Dr. Champollion, hiyerogliflerin okuma anahtarını insanlığın hizmetine sunmuştur.

Napoleon ‘nun bu araştırma ve çalışmalarda ki yeri nedir?

Napoleon 10 yaşında girdiği askeri okuldan 16 yaşında topçu teğmeni olarak Fransız ordusuna katılmıştır. Çok çalışkan, zeki ve hırslı yapısıyla sür’atle yükselmiş, genç yaşında önemli görevlerde bulunmuş ve rütbe kazanmıştır. Özellikle Fransız devrimine karşı iç ve dış saldırıları başarı ile önlemiştir.

Avusturya, İngiltere, İtalya gibi monarşi ile yönetilen ülkelerin Fransız devrimine karşı başlattıkları askeri saldırıları püskürterek yabancı kuvvetlerini yenerek ulusal kahraman olmuştur. Artık general rütbesindedir. Yaşı 28’dir.

Giderek çevresi genişleyen bu genç general devrim hükümeti Direktuvar’ı ürkütmüştü. Paris’ten uzaklaştırılması gerekiyordu.

Direktuvar, Kuzey Afrika’dan Hindistan’a kadar uzanan bölgede hakimiyet kurmak için Napoleon komutasında güçlü bir ordunun hareketine karar verdi.

Napoleon sür’atle Malta’yı, İskenderiye’yi ve Kahire’yi işgal ederek Suriye’ye kadar geldi. Akka kalesine dayandı.

Kale komutanı Cezzar Ahmet Paşa karşısında ilk yenilgisini alarak geri çekilmek zorunda kaldı. Bu arada Kaptan-ı Derya Küçük Hüseyin Paşa’nın donanmasıyla Mısır’a gelmekte olduğunu haber alınca askerlerine uzun siperler kazdırmaya başladı.

İşte bu kazılar esnasında yazımızın başında söz ettiğimiz taş kitabe ortaya çıkmıştır.

Türk kuvvetleri gelmeden Napoleon tekrar Paris’e dönmüştür. Sonuçta Mısır, Kahire ve İskenderiye tekrar Osmanlı topraklarına katılmıştır.

Hiyeroglif yazılar artık kullanılmamaktadır. Bir iki devlet dışında alfebeye dayalı yazı kullanılmaktadır. Üstünden binlerce yıl geçse de insanlık belleği bir şeyleri günümüze taşımış gibidir.

Çok zehirlidir ifadesi için çaprazlanmış iki kol kemiği üstündeki kuru kafa, dikkat elektrik çarpar diyen zik zaklı yıldırım resmi, bütün parmakları kapalı yalnız işaret parmağı açık tek yön gösteren el işaretleri günümüzün modern hiyeroglifleridir.

Bölücülük ve bu suçu teşvik hiçbir zaman hürriyetler sahasında yer alan bir konu değildir. Türkiye ve Türk Milletinin bütünlüğü değişmez bir esastır. Etnik ve inanç farklılıkları bütünlüğü zaafa uğratacak nitelikte kullanılmaz. Toprak ve millet bütünlüğünü güçlendirecek müessir tedbirler süratle alınmalıdır. Bölücülük ve terörün iç ve dış kaynaklarını kurutmak için kesin ve kararlı mücadele yürütülmelidir.

Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının başlangıç bölümünde “Türk Vatanı ve Milletinin ebedi varlığını ve Yüce Türk Devletinin bölünmez bütünlüğünü belirleyen bu anayasa Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve onun inkılâp ve ilkeleri doğrultusunda;

Dünya milletleri ailesinin eşit haklara sahip şerefli bir üyesi olarak, Türkiye Cumhuriyetinin ebedi varlığı, refahı, maddi ve manevi mutluluğu ile çağdaş medeniyet düzeyine ulaşması azmi yönünde; Millet iradesinin mutlak üstünlüğü, egemenliğin kayıtsız şartsız Türk Milletine ait olduğu belirtilmiştir.

Ülke savunması güçlü tutulmalıdır. Dünya siyasetinde ortaya çıkan yeni gelişmeler ve Türkiye’nin çıkarlarını uluslar arası siyasi platformda tehlikeye sokmaktadır. Bunlar AB ve ABD, Balkanlarda, Ege ve Kıbrıs’ta, Ortadoğu, Kafkasya ve Türk Cumhuriyetiyle olan ilişkilerimizde belirgin hale gelmiştir. Tüm Kuzey Iraktaki Türk bölgeleri ( Kerkük, Telafer, Erbil, Musul ) kaybedilmiştir. Türk Cumhuriyetleri ve mücavir ülkeler bizim tabii ve tarihi birlik havzamızdır.

Milli kültürümüz ve onun çok önemli bir unsuru olan Türkçenin korunması vazgeçilmez bir hedef olmalıdır.

Bugün Türkiye’mizde ki olumsuz manzara sonucunda insanlarımız bezgindir. Kırgınlık içerisindedirler. Ve yeni ümitler ve çıkış yolları aramaktadırlar.

Ümitsizliğe kapılmaya gerek yoktur. Çünkü Atatürk Gençliğe Hitabesinde ” Bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen Türk İstiklal ve Cumhuriyetini kurtarmaktır. Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur” demiştir.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti dünya durdukça yaşayacaktır.

Önümdeki iş kamyonu ağır ağır ilerliyor.

Karşıdan ard arda araçlar geliyor, kamyonu geçemiyorum.

Kamyonun egzozundan çıkan simsiyah duman, camlarım kapalı olsa da aracımın içine giriyor, genzimi yakıyor!

Bir an karşı şerit boşalıyor, can havliyle geçiyorum kamyonu.

Belli ki, sürekli olarak tonajının üstünde yük taşımış!

Bu yüzden motor düzeni bozulmuş, kamyon yağ yakıyor!

Bir süre yol alıyorum, bu kez bir “Halk Otobüsü” çıkıyor karşıma.

Onun da egzozu koyu gri gaz çıkarıyor.

Kurşun ve karbonmonoksit soluyorum.

Ben, iki yılda bir kez “egzoz emisyon pulu” almak için yarım günümü harcıyorum.

Sorun yaşamamak için önce servise gidip araç bakımımı yaptırıyorum.

Çevreyi kirletmiyor, insanları zehirlemiyorum.

Ama başkalarının umurunda değil!

O yağ yakan ve egzoz gazları ile çevreyi kirleten, günahsız insanları zehirleyen araçları kullanan şoförler de bu cinayetin kurbanı oluyorlar ama farkında bile değiller!

Ya trafik görevlileri?

Önlerinden geçen bu “özürlü” ve “tahammüden cinayet sanığı” araçları görmüyorlar mı?

Kendilerinin de zehirlendiklerinin ve müstakbel “KANSER” hastaları olacaklarının farkında değiller mi?

Bu kentin VALİSİ, Emniyet Müdürlüğü, Büyükşehir Trafik Zabıtası da farkında değil mi?

Halkın sağlığını korumak ve çevre kirliliğini önlemek görevleri değil mi?

Bu kentte ağır tonajlı inşaat kamyonları taşıma sınırları üzerinde yük taşıyorlar.

Ender de olsa, göstermelik tonaj kontrolleri belki yapılıyor.

Ama egzozlardan çıkan kirli ve zehirli gazların bu ağır tonajlı yükler den ve bakımsızlıktan kaynaklandığını onlar da biliyor!

Ama ya göz yumuyorlar ya da güçleri yetmiyor; denetim yapamıyor, cezalandıramıyorlar!

Bu kentte, kimi zaman küçücük motosikletlerin egzozlarından bile koyu gri ve genzi yakan dumanlar yayılıyor çevreye.

Çöp kamyonları, iş kamyonları, halk otobüsleri ve özel otoların egzoz gazları ile göz göre göre zehirleniyor, kanser oluyoruz.

Boğuluyoruz, sinsice öldürülüyoruz!

İ M D A T!.. diyoruz.

Kocaeli Valiliğini, Emniyet Müdürlüğünü, Büyükşehir Belediyesi’ni göreve çağırıyorum; bu cinayeti önleyin!..

Son 3 ayda 50’den fazla örgüt elemanını kaybeden ırkçı ve katil terör örgütü yeni eylemlerle varlığını sürdürmeye çalışmaktadır. Diyarbakır Lice’de 13 Mehmetçiğin şehit edilmesi herhalde Sn. Cumhurbaşkanı’nın “güzel şeyler olacak” kehanetine girmemektedir.

Son 8-9 senedir yavaş yavaş terörle mücadeledeki kararlılık zedelenmiş, terörle mücadele onun bunun iznine tabi hale gelmiştir.Türkiye’nin terörle mücadelesinin adresi Irak’ın Kuzeyidir. Türkiye ise bunun tersini yapmış, terörle mücadeleye ABD gölgesi düştüğünden Barzani ile olmayacak yakınlıklar kurmuştur. Türkiye ve Irak’ın kuzeyi ortak bir ekonomik bölge olarak düşünülmüş, Bölgenin kalkındırılması için akılsızca teşvikler yapılmıştır. 27 Mayıs  ve 12 Eylül müdahalelerinin intikamını askerden almakla uğraşan gaflet içindeki bazı siyasiler öç alma yarışına girmiş, askeriyle bizzat mücadele ederek başkalarına askerlik yapmışlardır.Terör örgütünün elinde silah var diye terör örgütünü hedef alanlar, bu örgütün siyasi kolu ile gizli-kapaklı pazarlığa girmişler, ekranlarda burnunu karıştıran, göbeğini kaşıyan bir caniyi demokratikleşme hayali içinde muhatap almışlardır. Malum partiye neredeyse rica ile yemin ettirilmeye çalışılmaktadır.

Hakkari’nin Yüksekova’sı adeta kurtarılmış bölge haline gelmiştir.Polis memuru Metin Batak, Uzman Çavuş Yasin Ak, Uzman Çavuşlar Yalçın Bozok ve Durdu Çapar, Polis Memuru Engin Açıkgöz, kardeşleri Sabri ve Sadi Açıkgöz, İmam Aziz Tan, Uzman Çavuşlar Yahya Karakaya ve Murat Kozanoğlu aynı yerde şehit edildiler. Üstelik Kıbrıs’ta şehit düşen Pilot Yzb. Cengiz Topel’in ismini taşıyan caddede… Katiller ellerini kollarını sallayarak ortada geziyorlar. Bazen kravat takıyorlar bazen de poşi… Sorumlu siyasiler ise; katilleri daha da cüretlendirecek “açılım” projeleriyle uğraşıyorlar. Terörle mücadele edenlerle mücadele edilen bir dönem yaşıyoruz. Seçmen,  %49,9 reyin şimdi sonuçlarını almaya başlıyor.

Bütün olup bitenler karşısında bir çok STK sessizliğini koruyor. Aslında ülkemizde bu kapsamda yer alan bir çok dernek ve vakıf, ya yerli ya da yabancı resmi kanalların, vakıf ve kamu kuruluşlarının güdümünde faaliyet gösteriyor. Dıştan kumandalı kuruluşların başında Soros’a bağlı bazı dernekler var.

Yerli ve Milli çizgideki derneklerin bir bölümü sivil hareketin anlamını ve önemini kavramış değil. Bazı derneklerimiz her gelen iktidara yaranmayı hüner zannediyorlar ve kısmetlerini arıyorlar. Milli çizgideki kuruluşlarla irtibat kurmaktan çekiniyorlar ve göstermelik bir dergi önsözüyle işten sıyrılmaya bakıyorlar. Gerek halk oylamasında, gerek Türkiye’yi Türkiye olmaktan çıkaracak Anayasa değişikliklerinde Türk Ocağımızın Türklerinden ses duyamadık. Tarihi şan ve şerefle dolu bu kuruluşumuzun tavrı bizim gibi Türk Ocaklı olan herkesi üzmektedir.

Basından öğrendiğimize göre İstanbul’da yayınlanan tek Rumca gazete Yunanistan’daki ekonomik kriz dolayısıyla yayınına ara vermek durumundayken imdada Bilgi Üniversitesi yetişmiştir. Bir dönem dıştan kumandalı Ermeni konferansı Boğaziçi Üniversitesinde yapılmak istenmiş, konuşmacısından dinleyicisine kadar tek taraflı düzenlenen bu toplantıya birçok STK ve haysiyetli milliyetçi aydın tepki göstermişti. Mahkeme kararıyla toplantı iptal edilince boşluğu Bilgi Üniversitesi doldurmuş, toplantı orada yapılmıştı. Toplantıyı iptal eden hakim ise Elazığ’a sürülmüştü. Bunlar yarın Taksim meydanında krizdeki Yunanistan için yardım toplarlarsa şaşmayalım.

TBMM’de yemin krizi gerçekten bir demokrasi sınavı idi. CHP’nin yemin edip etmemesi sadece bu partinin iç meselesi gibi gözükse de, konu daha geniş boyutluydu. Yeminin yapılıp yapılmaması halleri artı ve eksileriyle tartışılabilir. Malum partinin demokrasiyle bağdaşmayan ırkçı talepleri ve devlet karşıtı tavırları dolayısıyla yalnız bırakılması uygundu.

Ancak, şu iyi anlaşılmalıdır ki; hiçbir ciddi demokraside rejimi ve demokrasiyi sürdürmenin, ona bağlı olmanın bütün sorumluluğu muhalefetin değildir. Fedakarlık ve uzlaşı eğilimi herkesçe paylaşılmalıdır. Bu sorumluluk ve görev iktidarı da bağlar. Muhalefetin uzun süredir dikkatimizi çeken bu tek taraflı fedakarlık ve rejimin önünü açma eğilimi tekrar düşünülmelidir.

Bugün Türkiye’de bütün kurum ve kurallarıyla gerçekten işleyen bir demokrasiden bahsedilebilir mi? Karşınızda demokrasi terbiyesi almış, onu içine sindirmiş, çoğunlukçu değil ama çoğulcu bir demokrasiden yana, siyasi nezaket nedir bilen bir siyasi kadro var mıdır? Bilhassa 12 Haziran Genel Seçimleri sonrası yeni durum değerlendirmelerine ihtiyaç vardır.

Aynen birey olarak kendimizde olduğu gibi, insanlardan oluşan devletlerde de dış hedefler konulması başarılar getirir.
Eğer kendi iç dünyanıza, yani kabuğunuza çekilmiş ve sadece kendinizle uğraşıyorsanız gerçek hayatta üst üste büyük hezimetler almanız kaçınılmazdır.

Dışarıdaki olayları ve fırsatları kaçırırsınız.

Aynen Arif Nihat Asya’nın dediği gibi

…

“Bu kitaplar Fatih’tir, Selimdir, Süleyman’dır.
Şu mihrap Sinanüddin, şu minare Sinan’dır.
Haydi, artık uyuyan destanını uyandır!
Bilmem, neden gündelik işlerle telaştasın.
Kızım, sen de Fatihler doğuracak yaştasın!”

…

Bu nedenle iç dünyamızla dost, serin, dingin ve ilkeli bir duruşumuz olduktan sonra, çevremize başta olmak üzere dost ve kardeşlerimize de sahip çıkmamız; ömürlük hedefler koyarak, onları gerçekleştirmek için çaba göstermemiz gerekir.

Ülkeler için de aynı şartlar geçerlidir.

Hatırlarsınız; Sovyetler Birliği’nin yıkılması süreciyle birlikte elimizden kaçan fırsatları alt alta yazsak; sanırım rahmetli Zeki Müren’in o meşhur şarkısına rahmet okutacak, devasa bir ‘Kahır Mektubu’ olurdu.

Tabii ki bütün bunlar, biraz da nasip işi…

Ama Rab’im insanlara akıl da vermiş yani, değil mi?…

…

“Yüzüne çarpmak gerek zamanenin fendini…
Göster: Kabaran sular nasıl yıkar bendini?
Küçük görme, hor görme, delikanlım kendini.
Şu kırık abideyi yükseltecek taştasın;
Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın!”

…

Diyerek sadece kızlarımızı değil, delikanlılarımızı da unutmadığımızı belirtiyor ve iki güzel haberi sizlerle paylaşmak istiyorum:

23 Ekim 2011 tarihinde gerçekleştirilecek olan Bulgaristan Yerel Yönetim ve Cumhurbaşkanlığı seçimleri için Bulgaristan Türkleri Kültür ve Hizmet Derneği’nden (Bultürk) Türk Cumhurbaşkanı adayı çıkarılacağı duyuruldu.

 İsmi henüz sır gibi saklanan Türk aday için Bultürk (Bulgaristan Türkleri Kültür ve Hizmet Derneği) Başkanı Rafet Ulutürk, Tek Rumeli Televizyonu’na verdiği röportajda, Türk adayın; Siyasal Bilgiler Fakültesi mezunu olduğunu ve ne Türkiye’de, ne de Bulgaristan’da siyaset sahnesinde şu ana kadar yer almadığını belirtti.

Ayrıca Ulutürk, Bulgaristan’da ilk defa Cumhurbaşkanlığı seçimleri için bir Türk’ün aday olacağını söyledi.

Rafet Ulutürk: “Bulgaristan tarihinde ilk defa bir Türk Cumhurbaşkanı adayı çıkması önemli. Olayın; seçimin kazanılıp kazanılmamasından daha çok, ileriki nesillere cesaret vermesi ve önünü açması açısından önemi çok mühim” şeklinde konuştu.

 * * *

ABD’de, Amerikan yerlisi (Kızılderili) ve Türk girişimci işbirliğinde tarihi bir tasarı gündeme geldi.
Amerikan yerli kabilelerine federal hükümetin (Washington yönetiminin) onayına gerek kalmadan sadece Türk şirketleriyle ticaret yapma imkânı sunan tasarı, Temsilciler Meclisi’ne sunuldu.
Yerli Amerikan Dostluk Grubu’nun Eşbaşkanı ve Türkiye Dostluk Grubu’nun da üyesi olan Tom Cole tarafından sunulan tasarı “Amerikan Yerlileri Ticaret ve Yatırım Yasa Tasarısı 2011” adını taşıyor.
Cole aynı zamanda Kongre’deki Kızılderili tek milletvekili olması sebebiyle Amerika Birleşik Devletleri ile Kızılderililer arasındaki sorunların giderilmesi amaçlı olumlu teklifleri gündeme getiriyor.

Bu nedenle tasarının kabul edilme olasılığı yüksek bulunuyor.
Tasarı Amerikan yerlilerinin ekonomik gelişmesine katkıda bulunurken, Türkiye’ye de eşsiz bir pozisyon sağlıyor.
Yasadan sonra Türkiye, Washington hükümetinin iznine gerek kalmadan Kızılderililerin ortaklık kurabileceği tek ülke konumuna geçecek.

Böylece Türk firmaları Amerikan pazarına da çok daha kolay girme imkânı elde edecekler.
Yasa Türk şirketlerine özel sektörün ekonomik büyümesini teşvik etme ve istihdam yaratmada da çok iyi bir fırsat sunuyor.
Düzenlemeyle, tasarı kapsamındaki faaliyetlerin finansmanı, federal hükümetin mali kaynaklarından (Washington’dan) harcama gerektirmeden, özel sektör tarafından karşılanacak.
Tasarı alt komiteden geçmesi halinde komitede oylanacak, burada kabul edilmesinin ardından da Temsilciler Meclisi Genel Kuruluna getirilecek.

Ardından da Türkiye ile Kızılderililer arasında Osmanlı Devleti döneminden sonra, ilk kez doğrudan ilişki kurulmuş olacak…

Türkiye’mizde sık sık yazılan ve gündeme gelen bir husus var. Bir kısım aydınlarımız  -ne hikmetse-  millete ters düşmeyi adeta alışkanlık haline getirmişlerdir.

Bu çelişki bilhassa inanç ve milli mes’elelerde kendini göstermekte, maalesef bazı aydınlarımız, Batı’ya şirin gözükmeyi, milletine bağlı ve sadık kalmaya tercih etmektedirler.

Zaten Batı’da kaale alınmanın bilinen tek şartı, bu millet, bu vatan ve bu devlet aleyhinde bulunmakla adeta doğru orantılıdır. Şayet havas / aydınımız, bilhassa sinema, tiyatro, edebiyat ve tarih kısaca milli kültür sahasında öne çıkmak, popüler olmak ve Batı’da meşhur olmak istiyorsa, bu mağdur aziz milletin geçmişine dil uzatması, ecdadını kötülemesi yeter de artar bile.

Son zamanlarda, uzak-yakın komşularımız dahil, hemen hemen bütün Avrupa devletleri ve ABD, Türkiye’de olan bitenden cesaret alıp, ümitlenerek, Türk Devleti’ni köşeye sıkıştırmaya çalışmakta. İçimizdeki beyinsizlerin de yardımlarıyla Sevr’i hortlatmak istemektedirler.

Bu asır-dide emel ve gayelerine erişmekte, onlara en büyük ümidi, yazık ki, tarih şuurundan mahrum, bazı devlet adamlarımız ve bir kısım siyasetçilerimiz vermektedir. Ayrıca hiç de küçümsenmeyecek sayıda olan, yazarı çizeriyle basın mensubumuz yani aydınımız, köşe yazarlarımız, öyle şeyler yazıyorlar ki, muhtevası / içeriği karşısında şaşmamak, şaşırmamak ve hayret etmemek imkansız.

Yazdıkları nefsü’l-emirde / zatında yani mücerret / soyut olarak düşünüldüğünde doğru  olsa bile, muktezayı hale / zaman ve mekanın gereğine hiç de uygun ve muvafık olmayan, aksine vatanı, milleti ve devleti kaosa, karışıklığa ve meçhul uçurumlara yuvarlayacak dehşetli fikir ve düşüncelerdir. İnsanın gayri ihtiyari “Sehvin (yanlışlığın) bu mertebesi cehl (bilmeden) olmaz.” Diyesi geliyor.

Anlaşılacağı üzere, tenkide tabi tuttuğumuz yukarıdaki zevat / zatlar,  -klasik tabirle-  münevver / aydın dediğimiz elit tabakadan başkası değildir. Bunların söz ve davranışları devletimizi kritik durumlara sokmakta, düşmanlarımıza, aleyhimizde kullanacakları kozlar vermekte.”Bir deli kuyuya taş atar, kırk akıllı çıkaramaz!” misali milletimizin ufuklarını karartma yarışına girmektedirler.

Batı milyonlarca dolar harcasa, kendiliğinden “Kraldan çok kralcı” kesilen vatan, millet ve devleti aleyhinde kalem oynatan, böyle gafilleri bulamazdı.

Halbuki Batı’da hain  -umumiyetle-  avam / halk arasından çıkmakta, havas / münevver / aydın kesim ise devletine dört elle sarılmakta ve ona toz kondurmamaktadır. Hiçbir Batı basınında kendi devleti aleyhinde, bir tek satıra rastlayamazsınız. Zaten buna fırsat bile vermezler. Dünyayı onun başına yıkarlar.

Bizde ise hain  -genellikle-  aydın tabakadan çıkmakta, halk ise tam aksine vatan, millet ve devletine tam manasiyle merbut / bağlı ve sadık kalmaktadır. Nitekim milletimizin, her fırsatta sarf ettiği: “Allah, devlete millete zeval / yokluk vermesin!” içten dua ve temennisi hepimizce malumdur.

Her şeye rağmen, bu tip aydın zümresinin gittikçe sayıları azalmakta. Bir bir aramızdan ayrılarak, her hususta hesap vermek üzere, İlahi Adalet huzuruna celp olunmaktadırlar.

Nev-zuhurların ise, eskileri kadar bir kıymeti harbiyeleri yoktur.