Bugün Türkiye’nin güneyinde yer alan sınır komşularımız Irak ve Suriye’de olağanüstü bir dönem yaşanıyor.

Her ne kadar üstü örtülmeye çalışılsa da bu iki ülkede nüfusun çok önemli bir kısmı Türkmen yani Türktür.

Irak Türkmenleri, Musul – Kerkük vesilesi ile Türkiye’nin ve dünyanın gündemine bir çok müessif olay sonucu gelmiştir. Buna karşılık Suriye Türkmenleri için Türkiye ve Suriye’de ve de tüm dünyada derin bir sessizlik ve bilinmezlik vardır.

Bu bölgede “Türk” yerine özellikle “Türkmen” sözcüğünün kullanılmasının ana nedeni; Türklerin Türkiye ile olan kan ve kültür bağlarını unutturmak içindir. Böylece Suriye ve Irak yönetimleri ile onların arkasındaki emperyal ve küresel güçlerin amacı; soydaşlarımızı Türklük dünyasının kalbi Türkiye’den koparmak ve “Türkmen” deyimi ile Türklerin Türklüğünü silmektir.

Allah’a şükürler olsun ki; bu amaç, onca plana ve uygulamaya sokulan oyuna rağmen sökmedi ve bu gün bölgede ve özelliklede yazımızın konusu olan Suriye’de Türkmen yani Türk varlığı var gücü ile devam etmektedir.

Günümüzde Türkiye’de yaşayan satılık aydın müsveddeleri, Suriye ve Irak’ta hatta İran’da “kürt” varlığından bahsederlerde onlardan çok daha fazla nüfusa sahip Türk(Türkmen) varlığından hiç bahsetmezler.

Oysa ki; Suriye Türkmen Hareketi'(STH)nin sözcüsü Av. Ali Öztürkmen’in verdiği bilgilere göre bu gün Suriye’de yaklaşık 3,5 milyon Türk(Türkmen) vardır. İktidar yanlısı Star Gazetesinde Sedat Laçiner Suriye’deki çatışmaların kaderini, sayılarını 1,5 milyondan fazla gösterdiği kürtlerin değiştirebileceğini söylüyor. Aynen Irak’ta olduğu gibi. Irak’ta da kürtler ile Türkmenlerin nüfusu neredeyse eşit olmasına rağmen, Türkmenlerin adını anan yoktur. Bu durum Suriye’de kürtlerden çok daha büyük nüfusa sahip Suriye Türkmenlerinin de akıbeti hakkında bize bir ışık vermektedir.

Suriye Türkmenleri’nin 1,5 milyonu Türkçe konuşmakta, kalan diğer 2 milyon kişi ise dillerini kaybetmiş olmasına rağmen Türk kimliğinin farkında olarak yaşamaktadır. Bu bize göstermektedir ki Suriye nüfusunun yaklaşık %10’nu Türkoğlu Türktür.

Malum göç odaklarının Suriye başta olmak üzere Irak, İran gibi ülkelerde “Türk” varlığını yok farz ederek görmezden gelme ve buna karşılıkta bu ülkeler ile Türkiye’de Türkleri 36 etnisiteden biri ve kürtleride büyük bir nüfus yoğunluğunda gösterme çabası, gözlerimizi açması gereken önemli bir çalışmadır.

Suriye Türkmenleri; genel olarak Halep vilayetinin şehir merkezinde ve civarındaki yaklaşık 140 köyde yaşamlarını sürdürmektedir. Halep’ten sonra Suriye Türklerinin belirgin olarak bulundukları iller Humus ve Lazkiye’dir. Şam’ın kırsal kesiminde de 4 – 5 Türkmen köyü olup, Golan Tepelerinde 20 Türkmen köyü de İsrail işgalinden sonra Şam’ın şehir merkezi ile varoşlarına gelerek yerleşmiştir. Ayrıca Türkiye ile sınır olan Rakka Vilayetinde yaklaşık 10, Hama’da 24, İdlip’te 5 ve Deraa’da 5 Türk(Türkmen) köyü bulunmaktadır.

Suriye Türkmenlerinin, Suriye’de siyasi, ekonomik ve kültürel olarak bir nüfuza sahip olamamalarının en büyük nedeni, yıllardır büyük bir baskı altında olmaları ve Suriye’de geniş bir coğrafyaya yayılmak durumunda bırakılmalarıdır.

Suriye Türkmenleri böylesine büyük bir nüfusa sahip olmalarına rağmen, Fransız Mandası döneminde başlayan milliyetçi Arap ve Baas rejimlerinde uğradıkları ağır baskılar sonucu, Türk Dünyası ile ilişkilerinde büyük bir kopukluk yaşamıştır.

Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül’ün, TBMM’nin açılış töreninde yaptığı konuşmadan da bir kez daha anladık ki; Suriye’de rejim değişecektir. Madem Suriye’de böyle bir değişiklik olacak, fırsat bu fırsattır diyerek bizler de Irak’taki hataya düşmeyerek Suriye Türkmenlerinin Yeni Suriye Anayasası’nda Suriye halkını oluşturan esas unsurlardan biri olarak tanınması için gayret etmeliyiz. Bunun için bizler de Suriye Türkmenleri için ana dilde eğitim hakkı, kültürel ve sosyal hakların verilmesini istiyoruz. Bunları istemeyi de kendimiz için bir hak ve görev kabul ediyoruz.

Aslında bunları, Irak Türkmenleri, İran da Güney Azerbaycan Türkleri, Yunanistan’da Batı Trakya – Rodos – İstanköy Türkleri, Moldavya’da Gagavuz Türkleri gibi kardeşlerimiz içinde istiyoruz. Onları ve diğerlerini de “Büyük Türk Milleti” ailesinin içinde görüyoruz.

Bu büyük aile içinde kürt kardeşlerimizde vardır. Belki de Taraf Gazetesinin başyazarı Ahmet Altan’ın anlayamadığı, Leyla Zana gibi bir Kürt’ün Türklük hakkında yemin etmesinin altında Türklüğün bir etnisite değil kapsayıcı bir millet olmasının sırrı yatar.

Suriye dün, Osmanlı – Türk İmparatorluğunun bir toprağı ve üzerinde yaşayan insanlar Müslüman Türk Milletinin saygın birer ferdiydi. Bu gün Suriye Türkmenleri, Büyük Türk Milletinin aynı özelliklere sahip bir ferdidir. Türk milletine, Türk devletine, Türk siyasetine ve Türkiye Cumhuriyeti hükümetine düşen Suriye Türkmenlerine sahip çıkmak ve onların yanında olmaktır. Meraklısına söyleyelim, Suriye Türkmenleri, Somali’deki kardeşlerimiz kadar ilgiyi hak ediyor.

TESEV isimli bir kuruluşun Ermenilere yönelik bir rapor hazırladığı basında yer aldı. Raporu okurken bu talepler olsa olsa Ermenistan’ın talepleri olabilir diye düşündüm. Bu ve benzeri kuruluşlar acaba Dünyadaki Türk sorunu, değişik coğrafyalardaki Türk topluluklarına uygulanan insan hakları ihlalleri, fiziki ve kültürel soykırımlar ile ilgili raporlar hazırlayacaklar mı? Bugüne kadar olmadığına göre, bundan böyle bir raporu hazırlamaya acaba ömürleri yetecek mi?

Ülkenin acil çözüm bekleyen asıl sorunları yedeğe alınmış, anayasa değişikliklerinde milli kimlikle, Türk’le uğraşılıyor. Aslında değişikliklerde temel hedef gerekli maddelerin değiştirilmesi değil; milli kimliğe karşı etnik ırkçılık yapılmasıdır. Ülke kendisine uygun olmayan bir modele çokkültürlülüğe zorlanıyor. Farklılıkların yaratılması, abartılması ve kutsallaştırılması demokratikleştirme diye piyasaya sürülüyor. Böylece artan yolsuzluklar, halkın yoksullaşması, gelir dağılımındaki bozulmalar, ahlaki değerlerin çöküşü, geleneklerin sarsılması, vatandaşlık ve Türk Milletine mensubiyet şuurunun zayıflaması, yabancılara toprak satışı, azınlık vakıflarına tanınan imtiyazlar, egemenliği paylaştırma gafleti, hukuk devletinin işletilememesi ve parti devletine dönüşmesi, hukuki usulsüzlükler, yargı ve yasamanın yürütmenin emrine girişi, terörle mücadele yerine örgütle muhabbetin artışı, can ve mal güvenliğinin zayıflaması dolayısıyla Bölgeden kaçış, dış dayatmalar, merkezi devlete karşı otonom mahalli idarelerin doğuşu, otoriter bir rejime geçiş özlemi ve diğer defolar gizlenmeye çalışılıyor.

Geçenlerde istifa etmek durumda kalan, Türk Tarih Kurumunun isminin değiştirilmesine karşı çıkan Prof.Dr. Ali Birinci’nin gazetelerdeki açıklaması dikkat çekmişti. Yine MEB teşkilat kanununun Türksüz, milliyetsiz ve cumhuriyetsiz hale dönüştürülmesi dikkatlerden kaçmıyor. 

Güvenliği değil; sadece ütopyalaştırılmış özgürlükleri ele alan, toplumu, devleti değil; sadece ferdi öne çıkaran, milli kimlik, millet ve milli bağımsızlıktan geriye dönüşü hazırlayan bir anlayış yerleştiriliyor. Alt-üst kimlik tartışmaları açılıyor. Irkçı ve bölücü teröre yeni kılıflar ve gerekçeler uyduruluyor. Bir ara terörün sebebi bölgesel az gelişmişlik olarak yutturulmaya çalışıldı; sanki bu halledilirse terör de bitecekti. Daha sonra kültürel haklar tartıştırıldı; şimdi ise ayrı egemenlik, eğitim dili, devlet, ayrı bayrak, ayrı toprak dillendiriliyor. Bazıları devletin eski hatalarını, büyüyen ülkenin önünü kesmek istemek gibi sebepleri de ileri sürüyor, bir de bunu Ümraniye Davasına (Ergenekon) bağladık ve suçladık mı iş tamamlanıyor. Daha fazla demokrasinin ve anayasa değişikliğinin terörü söndüreceği zannediliyor. Taviz verdikçe terör artıyor. Katil başının “demokratik cumhuriyet” ifadesine yaklaşılıyor. Hatta bir başbakan yardımcısı “Gerekirse Öcalan’ın görüşlerinden de faydalanabiliriz” diyebilmiştir. Bu terörle mücadeleden çok; müzakere sürecinde anlaşılan örgütle muhabbet artmış, Avrupa’nın uygun bulunan şehirlerinde silah bırakmamış örgütle görüşmeler yapılmıştır. Örgütü besleyen maddi kaynakların üzerine doğru gidilmemiştir. İngiltere ve İspanya’nın yapmadığını yapıyorlar. Bunu terörle mücadele diye de takdim ediyorlar.

Türkiye’nin asıl sorunlarının sebebi olarak anayasalar gösterilemez. Anayasa ve yasaların uygulanmaması, anayasa ihlâlleri, hukuk dışı tasarruflar, keyfi tutumlar, partizanlık asıl sorunlardır. Şimdi de Anti-Türk muhabbeti baş sıraya geçirildi.

Devletin hataları tartışmalıdır; olabilir. Ancak devlet aslında kendi varlığına karşı zaman zaman hata yapmıştır. Acaba bunları varsaysak dahi bunlar bugün aynen devam ediyor mu ki haklı ve meşru bir sebep olabilsin? Oysa tarihi boyutuyla Kürtçülük sorunu Kürtlerin değil, hilale karşı Kürtleri kullanan, istismar eden Batı ülkelerinin sorunu olmuştur. Dün Osmanlı’ya saldıranlar bugün Cumhuriyet Türkiye’sine saldırmaktadırlar. Bugün bölücü ve ırkçı terörün hedefleri hala anlaşılamamışsa demek ki vatandaş onu esir alan hayali senaryolardan, siyasi ortaoyunlarından  ve boş TV dizilerinden kendini kurtaramamıştır. Ona yardımcı olacak hür ve bağımsız bir basın da yoktur.

Bu başlığı seçince hemen bir reklam geldi aklıma; hani çocuk diyordu ya:

“B e n i m B a b a m ; H E L A L O L S U N U S T A S I !.. “

Şimdi, Sezar’ın hakkını Sezar’a vermek gerekir. Gerçekten bizim Başbakanımız da “Helal Olsun Başbakanı..” Gerçi önemli bir toplantıda hani şu sempatik Bakanımızı anımsatacak şekilde bir uyuklama pozunu yakaladılar ya.. Ee, o kadar da olacak hani.

Şimdi eğri oturup doğru konuşalım; kalkıp, Afrika’yı çok yoğun bir programla dolaşacaksın, bir gün bile ara vermeden Amerika’ya uçacaksın, daha yoldan başlayıp onlarca Devlet Başkanı ve Yetkiliyle görüşeceksin; Birleşmiş Milletler gibi çok önemli bir kurulda çok önemli bir konuşma yapacak ve Dünya’ya dinleteceksin, o arada fırsat kollayan başkaları Türkiye’de sansasyonel terör saldırıları yapacaklar ve onlara da dikkat kesileceksin, aynı anda da 193 Milletten 500 küsur delegenin bulunduğu ve adeta herkesin gözü senin üzerinde olarak, onlara da uygun mesajlar vermeye çalışacaksın ve bütün bunları ilk defa da yapmayacaksın; Yurt içinde ve Yurt dışında sürekli bir maraton halinde senelerdir bu enerjiyi asla hız kesmeden sergileyeceksin.

Bu kesinlikle kolay bir olay değil…

Şimdi soruyorum, gelmiş geçmiş hepsi de dahil, böyle bir enerji, böyle bir hareket gördünüz mü? Bırakınız bir başbakanı, herhangi bir yetkilide bir Bakanda gördünüz mü? Benim aklıma hemen bir iki isim geldi; Rahmetli Vali Yazıcı; yine rahmetli Valilerden Mehmet Varinli; Fahrettin Kerim Gökay, Flaş Politikacı rahmetli Kasım Gülek ve belki bu isimler çoğaltılabilir. Ama bunlar da dahil hiç biri Sayın Recep Tayyip Erdoğan kadar uzun soluklu olarak bu hareketi gösterememişlerdir.

Kimilerinin görev süreleri, kimilerinin ömürleri yetmemiştir.

Ve gerçekten duygulanarak söylüyorum Allah nazardan saklasın, Sayın Başkanımız kadarını ben gerçekten görmedim. Hatırlamıyorum. Şimdi bir isim daha var; Sayın Ahmet Davutoğlu .. Bu isim hareketlilik bakımında belki Başbakanımızı da geçecek ama süre olarak o daha çok yeni.. Başbakanımız gerçekten Helal Olsun Ustası.. Esasen biz bu gün onun ustalığı üzerine konuşurken sözü bir yere getirmeyi düşünüyorduk da konu oradan açıldı. Ama iyi ki de açıldı yiğidin hakkını yiğide verme imkan ve fırsatını da bulmuş olduk.

Buraya kadar söylediklerimiz gerçekten bütün takdirlerimle söyledim. Bu hıza bu enerjiye gerçekten hayranım.. Bir şeye daha hayranım; Başbakan istişare ediyor. Her konuda birileriyle istişare ediyor. Bu da mükemmel bir nitelik hele bir Başbakan için hiç de yabana atılacak bir meziyet değil.

Bu arada birde kötü tarafı da var, hem çok kötü. Bu konuyla ilgili olarak yıllardır yazıyoruz. Hatırlayınız; CARİ AÇIK.. Bilinçsiz SATIŞ’lardan kaynaklanan ve giderek çığ gibi de büyüyen, Milletin başına yıllar sonra daha da büyük bir bela olacak olan “Cari Açık”…

Cari Açık konusundaki çekincelerimizi hiç geri almıyoruz. Ayrıca Cari Açık için formüllerimizin olduğunu da yazdık ama ilgilenmediler. Merak edilmesin bir gün bizim kapımızı da çalacaklardır. O zaman Ülke yararına olan her konuda biz yine de olumlu yaklaşırız, merak edilmesin.

Şimdi gelelim asıl konumuza; bütün bunları söyledikten sonra, sakın ola ki Doğan SOFRACIOĞLU da AK PARTİLİ mi oldu filan demeyin. Elli yıllık Demokrat Partiliyiz.. Daha doğrusu Demokrat Partiliydik. Ak Partili olmadık ama, şimdi; sıkı durun; önümüzdeki dönemlerde; “OSMANLI DEMOKRAT CUMHURİYET PARTİLİ” olabiliriz. Haa, kendimi yokluyorum da olmuşuz da duruyoruz.

Şimdi bu da nerden çıktı diyenler olacak.. Sabredin anlatacağım.

En başta, bu yazının başlığı nasıldı?

“SAĞ OLASIN USTA.” İdi değil mi? Usta kim? Sevgili Başbakanımız. Hem de gerçekten; “Helal Olsun Ustası..”

Evet O bir “USTA” dır.. Gerçekten.. Ve bunu inanarak gururla söylüyorum; “O Bir Ustadır”. Enerjisiyle, İnancıyla, Fedakarlığı ile, Yönetim Tarzı ile O gerçekten Usta unvanını hak etmiştir.

En azında yine samimi söylüyorum; ÜÇÜNCÜ SEÇİM ZAFERİYLE de USTA unvanını hak etmiştir. Ve bu Ustalık bir şeyin, bir yolun başlangıcıdır. O nedenle de “SAĞ OLASIN USTA” Diyorum.

Üstelik bunu sadece ben söylemiyorum. Dünya söylüyor. Hatta sıkı durun AVRUPA bile Söylüyor. Avrupa’da bu gün yayınlanan gazetelerde iki makaleler, iki yazı dikkatimizi çekti; yazar diyor ki;

“Galiba, sonunda Türkiye Avrupa Birliğine değil de Avrupa Türkiye’ye katılacak.. Durum bunu gösteriyor. Ortadoğu ve Asya’da Türkiye’nin giderek artan etkinliği, krizlerle boğuşan Avrupa için de bir kurtuluş yolu olabilir.”

Görüyor musunuz, Yüce Allah nelere kadir. Bunları hem de onlardan duymak ölmeden bize nasip oldu ya daha gam yemeyiz.

Şimdi gelelim asıl konuya…

– Bu gelinen nokta hangi yolun başlangıcıdır?

– Usta bizi nereye götürüyor?

– Nasıl götürüyor?

– Götürebilecek mi?

– Ustanın kadroları bu yüke hazır mı?

Önce sondan başlayalım; Ustanın kadroları bu yükselmeye, bu sıçramaya hazır değil. Ustanın kadroları kendilerinin buna hazır olmadıklarının farkında bile değiller. Ustanın kadroları; Neyin Farkında Olduklarının, Neyin İse Farkında Bile Olmadıklarının da Farkında Değiller.

Ustanın kadroları ilginç, gerçi onları da Usta seçti ama onlar da Ustanın izinde gitmekten, ustayı noktası virgülüne taklit etmekten başka asla bir şey düşünemediklerinden ve bunu bile beceremediklerinden Ustanın ayağına takılıyorlar. Değil yardımcı olmak, yol göstermek, engel de oluyorlar.

Ama bunun sonunda Usta zaten onlara gerek duymayacak. Zira Usta artık yolun da sonuna geliyor. Esasen Usta kendisi de gelecek dönem aday olmayacağını açıklıkla belirtti ve kuralları da buna göre oluşturdu. Fakat gerçek şu ki; Usta yola devam etse de etmese de O gerçek bir Usta olarak anılacaktır.

Bunu çok samimi söylüyorum. O enerji, o hareket, o koşu gerçekten görülmüş şey değildi. Onu bu yönüyle saygıyla anmak zorundayız.

Şimdi bu yazımızdan sonra lütfen üç yıI önce yine Çorum Haber’de yayınlanan (10.10.2009) tarihli yazımızı okuyunuz; B İ R M İ L L E T ON İ K İ D E V L E T !. ve 2003′ yani (8) yıl önce Sayın Abdullah Gül’ün o zaman Başbakan olarak açtığı FORUM’da yayınlanan iki yazımızı “AB KÜÇÜMSEMEYİN AMA..” AB DERKEN..” isimli yazılarımızı okuyunuz.

Hemen hemen on yıl kadar önce bu olayı biz görmüş ve yazmışız; özetle demişiz ki;

“Biz Avrupa Birliğinin Peşinden Koşmak Yerine alternatif çözümler üzerinde durmalıyız; O zaman onlar bizim peşimizden koşacaklardır”

ASYA EKONOMİK TOPLULUĞU gibi ORTADOĞU EKONOMİK TOPLULUĞU

gibi alternatif çözümlere yönelirsek onlar bize geleceklerdir.

Ve bakınız işte oldu..,

Bunu yapan da Şimdiki Yönetim ve onun başındaki Başbakan’dır, Recep Tayyip Erdoğan. İşte onun için SAĞOLASIN USTA diyoruz.

Bu bağlamda o gerçekten tarihsel işlevini tamamlamakta ve Türkiye’ye bu anlamda çağ atlatmaktadır. Bu gerçekten büyük bir olgudur. Ona nasip olmuştur.

Evet şimdi o üç yıl önceki yazımızı; “Bir Millet On İki Devlet” isimli yazımızı tekrar okuyunuz zira artık buradan devam edeceğiz.

Bu gidişin sonu OSMANLI’dır.. Ancak Emperyalist bir Osmanlı İmparatorluğu ve Padişahlık değildir. Kesinlikle değildir. Bu gidişin sonu; “Avrupa Birliği” gibi; “Rusya Devletler Topluğu” benzeri ekonomik ve siyasi bir birliktir. Bir “Emperyal Devlet” değil bir “Devletler Birliği”dir. Ve işte Avrupa’nın da katılacağı, katılmaya can atacağı oluşum da budur.

Bunun, geçmişi, geleceği, şekli, oluşumu ve yapısı ve onun da yeni ustaları ise; “DUVAN DE OTOMAN” isimli 16. kitabımızda anlatılmaktadır.

Herkese selam sevgi ve saygılar sunuyorum.

Ortalama Türk insanı; genellikle akşam televizyonun karşısına geçer ve günün haberlerini izler.Bu radyo döneminden başlayıp televizyonla devam eden bir alışkanlık haline gelmiştir.

Türkiye’de ve dünyada,haber niteliği taşıyan ve Türk insanının haberdar edilmesi icap eden binlerce olay vardır.

Eğer iyi niyetli ve objektif bir yayıncı iseniz,  bunların arasından kendinize göre yapacağınız önem sırasına göre bir haber bülteni hazırlar ve izleyici ile buluşturursunuz.

Ancak televizyonun karşısına geçtiğinizde ve adına “anchorman” denilen adamların sunduğu haberlerin neredeyse tamamının aynı olduğu ve aynı zamanlama ile ekrana geldiğini görürsünüz. Peki bu nasıl olmaktadır?

Farklı televizyon kanalları, ayrı binalar, birbirinden değişik çalışanlar ve patronlar varken nasıl oluyor da aynı haberler aynı zamanda Türk halkının önüne getiriliyor?

Sadece bu haberlerle kalsa tesadüf deyip geçebilirsiniz. Evlilik programları, bitmek bilmez diziler ve sadece bölücülüğün tartışıldığı programlarda; konular, yapımcılar ve konuklar hep aynı veya birbirine benzer olmaktadır.

İsterseniz “zaping” denilen şeyi yapın! Özellikle haberler ve aynı saate denk gelen yayın kuşaklarında ne anlatmak istediğimi çok net olarak göreceksiniz.

Bunun halkı etkilemeye dönük psikolojik bir yöntem olduğundan zerrece kuşku yoktur. Türk milleti ve devleti geçmişte defalarca psikolojik operasyonlarla karşı karşıya kalmıştır. Bu kez de Türk milletinin psikolojisini zayıflatmayı isteyen düşman güçler onu “ver kurtul” noktasına getirerek kazanmaya çalışmaktadır.

Psikolojik propagandanın hedefi;  özellikle barışta dikkatli bakışları başka tarafa çevirmek, dostu zayıf, düşmanı güçlü göstermek, halkın fikriyatını bozmak için yapılan maksatlı çalışmalardır. Bir ülke halkı ne kadar cahil olursa ve de doğrulardan uzak tutulursa propagandanın tesiri o kadar kolay ve hızlı olur.

Terörle ilgili olarak;  günümüzde sivillere,  polislere,  kadınlara,  öğretmenlere,  memurlara,  çocuklara yönelik yaşanan eylemlerin, televizyon ekranları ve gazete sayfalarında Türk halkına sunuluşu; “Barış ve Ateşkes” kavramları adı altında istenilen hedefe varmak içindir.

Barış ve ateşkes; savaş ve karşılıklılık esası varsa konuşulacak ve gerçekleştirilecek olgulardır. Oysa Türk devleti ve milletinin, karşısında, savaştığı ve ateşkes ile barışı konuşmayı gerektirecek bir devlet ve ordu yoktur. Öyleyse kimle ateşkes ve barış yapılacaktır?

Karşınızda olmayan bir güçle barış ve ateşkes yapılır mı? Ama size birileri televizyon kanallarında ve gazete sayfalarında “bu barışı yapın” diyor. Hatta buna mecbur olduğumuz söyleniyor.

Ve bu barışın nasıl yapılacağını da size gösteriyorlar: “Yeni Anayasa” bu barışın mihenk noktasıdır diye. Bunu kim söylüyor? PKK’yı karşımıza kim diktiyse onun etki ajanı olarak vazife gören medya ve sözde aydın tayfası bunu televizyonlarda saatlerce bize anlatıyor. Niçin? Rakip ve düşman devletlerin, amaçlarının tahakkuku için…

Kazım Karabekir Paşa‘nın 1. Ordu Komutanlığı sırasında verdiği konferansları içeren ve 01.Aralık.1923’te Erkan-ı Harbiye Mektebi Külliyatında 13 numarayla Osmanlıca olarak yayınlanan eserde, Paşa: “İstihbarat; barışta ve harpte doğru haber almak, yanlış haber yaymak demektir” diye özetle tarif ediyor.

Yine Karabekir Paşa,  konumuzu ilgilendiren yanlış haber yaymak ya da bir haberi, Türk milletinin ve devletinin aleyhine biçimlendirerek toplumun önüne sunmayı başaran kişilerin “Yazarlık, gazetecilik, tercümanlık, saat tamirciliği, falcılık, aşçılık, hastabakıcılık, avcılık, çobanlık, seyyar satıcılık, şoförlük, arabacılık, balıkçılık, tüccarlık, işçilik velhasıl her şekle girerler” nitelendirilmesine de dikkat etmek gerekiyor.

Yine Kazım Karabekir Paşa; bu işlerin ülkemiz topraklarında çok kolay olduğunu ve bunun temelde üç nedeninin bulunduğunu vurgulaması da çok ilginçtir. Bu nedenler:

“

•1. Türk milletinden olmayan unsurların Türk milletine düşmanlığı ve para kazanma hırsları

•2. Türk milletinin, başka dinlerden İslam dinine geçmiş olanlara gelenek halinde olan güven ve itibarları

•3. Kapitülasyon dolayısıyla gelişemeyen,sanayi ve ticaret aleminde yabancı şirketler ve ajansların hakimiyeti, dolayısıyla ülkede yabancı nüfusunun çokluğu.

Bu üç unsura birde içimizden bazılarının kayıtsızlığı ve özellikle şehvet düşkünlüğü sebebiyle düştüğü gaflet de eklenirse işin korkunçluğu kolayca kavranabilir.”

Sanki Karabekir Paşa, 90 yıl öncesini değil de bu günü anlatıyor.

Onun için günümüzde medya üzerinden yaşanan gelişmelere bakarsak, Türk Milletinin bu gün çok ağır bir psikolojik propaganda ile karşı karşıya olduğu sonucuna varırız. Her türlü kurumu, kişiler üzerinden yürütülen değersizleştirme ve itibarsızlaştırma çabası, yoğun bir medya bombardımanı ile taçlandırılarak “Türk”süz bir anayasa isteniyor. Amaç anayasaya kürt veya başka bir kavramı sokmak değil sadece “Türk”e dair bütün tanımlamaları anayasal metinden çıkarmaktır. “Kürt” kavramı aslında bu gerçek hedefi perdelemek için yutturulmak istenen zorlama bir yemdir.

Bu nedenle son olayların size aktarılış biçimine karşı uyanık olun ve daima bilginizi kuvvetlendirerek “bunlar niye böyle oluyor” diye tefekkür edin. Bunu bırakın milletinizi ve devletinizi, hiç olmazsa kendiniz için yapın.

Tıp uzmanlarının birleştikleri bir gerçek var; bütün hastalıklar beyinden başlar.
Beyni yıpratan en önemli neden; stres…
Stres; yani bedenen ve ruhen aşırı gerginlik hali.
Bir insan neden strese girer?
Bir çok neden sayılabilir; ailevi ya da parasal sorunlar, işsizlik, işten atılma, bir insanla çatışma, trafikte yaşanan bir olay, yangın, terör, afetler…
İnsanı strese sokan en önemli nedenlerden biri de gürültü kirliliği!
İnsan kulağı, 90 desibelin üzerindeki seslerden olumsuz etkileniyor. Bu olumsuzluk beynimize kadar ulaşıyor ve ruhsal dengemizi bozuyor.
Bir Pazar sabahı, haftalık yorgunluğumun sonucu uykudayım. Birden kulağımı delip beynime sıçrayan bir gürültü ile uyanıyorum! Saatine bakıyorum, henüz 08.15.
Gürültünün nereden geldiğini araştırıyorum; komşumuz elektrikli testere ile odun kesiyor!
-Komşum, bir dinlenme günü sabahın erken saati olur mu bu gürültü? desem, kim bilir nasıl anlayacak? Belki de bana ters bir söz edecek ya da küsecek. Belki de; “Ukala herif, geç vakte kadar oturacağına erken yat erken kalk!” Ya da; “Ne yapalım yani, kış geliyor, odun da mı kesmeyelim?” diyecek…
Evin 15-20 metre önünden yol geçiyor. Egsozu patlak bir Halk Otobüsü, yüksek bir gürültü ile geçiyor! Şoför için bu çirkin ses bir zevk olmalı! Bir de havalı kornasına asılıyor! Keyfe bakın!..
Sonra, bir düğün alayı geçiyor; ard arda sıralanmış araçların korna sesleri mahalleyi çınlatıyor!
Gazete almak için evden çıkıyorum; yolda yürürken, giderek yükselen bir müzik sesi duyuyorum. Yaklaşınca görüyorum ki, tüm camları açık bir otomobilden geliyor bu gürültü! Dört genç var aracın içinde, şoför beyaz atletiyle! Ateş basmış olmalı!
Akşamüzeri ortalık biraz sakin, bahçeye çıkıyorum. Önce, hurdacı geçiyor; avaz avaz bağırıyor ses düzeninden; “Hurdacı geldi hurdacı.” diye.  Az sonra patates-soğan satıcısı geçiyor; “Bir çuval patis 10 lira” diye! Yol üzerinde belediyenin koyduğu tabelalar geliyor aklıma; “Ses düzeni ile satış yapmak yasaktır” diye yazıyor!
Belediye yazıyor ama denetlemiyor!
Ben bu gürültü harmanını, kentin gürültüsünden kaçıp sığındığım Büyük Derbent’te yaşıyorum!
Ya sizler?
Kent merkezinde yaşamak zorunda olanlar?
Sizler ne alemdesiniz?
Yaşadığınız gürültü terörünün ve bu terörün ruh dünyanızı nasıl sarstığının farkında mısınız?
Yakalandığınız pek çok hastalığın çıkış noktasının bu “gürültü terörü” olduğunun farkında mısınız?
Neden bu kadar çok gürültü sever bir millet olduğumuzu hiç düşünüyor musunuz?