Hevesle her mevsime
çat kapı misafir olmak güzeldi.
Kim bilir,
ömrün sonbaharıdır dem aldığın.
Zemheri öyle yakın,
Gafletle avunduğun
günahlardan vazgeç.
Hele isyan mı? Uzak dur!
Heyelan olur
anlamı kaybolursa hayatın,
Vicdan temiz kalsın.
Yatsı görmemiş
kandil karası sinmeden yüzüne,
Tövbe kapısında adın olsun.
Unutma,
adem sözü ne?
Saklandığın tenhalardaki
aynaları artık kır.
” Hafızayı beşer nisyan ile malul ” de,
haykır.
Uyan teheccüde,
ta fecre kadar af dile sen.
Sanki sabi çocuk gibi uyu,
uyan yine sen!
