Kendimi bildim bileli okumuş insanlara karşı hep sevgi ve saygı beslemişimdir. Okumuş insan derken ilim-irfan sahibi demek istiyorum. Sadece ilim sahibi olan insanları nedense kendime biraz uzak görmüşümdür. İlimi ilim yapan, hatta alimi alim yapan bence asıl “irfan” dır. Hadi daha iddialı konuşayım: İnsanı insan yapan en önemli hasletlerinden biri de “irfan” dır.
İrfan, insana hamalı olduğu bilgi yüküne gerçek değerini kazandırır. Bu bilgi seni gerçeğe, mutlak doğruya ulaştırmıyorsa; mukaddes yüke hamal yapmıyorsa vah ki vah…
Son zamanlarda TV’lerde tartışma programları oldukça revaçta. Ülkemizin gündemi, dünyanın gündemi, olmazsa medyanın istedikleri.
Hemen hemen her şey gündeme giriyor ve tartışılıyor. Kürt meselesi, pkk, ekonomi, sevgililer günü, kriz, dış ilişkiler, Irak, Gazze, Nazım, ergenekon terör örgütü, deprem, Aleviler, Anayasa, Obama, seçimler, Mustafa, AB, Kıbrıs,mahalle baskısı (İslam karşıtlığı),F tipi alerjisi vs. Futbol zaten gündemden düşmez…
Görüldüğü gibi bunca gündem içinde “Müslüman Kimliği” pek gündeme gelmiyor. Bunun sebebi nedir peki ?
Kimliği olmayan Türk, Türk’mü dür sizce? Alnının çatında kimliğin yazmıyorsa sen nesin?
Bir TV programında başka bir konu tartışılırken bir konuşmacının bu konuya temas ettiğini gördüm. Buna çok sevindim. Çünkü bunca gündem, gündelik telaş ve koşuşturma içinde insanımız en temel konuları kaçırıyor.
İnsanların söylediği sözlerin değeri ve anlamı duruşuna göre bir şey ifade eder. Hani “bir laf söyleyen olursa bir lafa bir de adama bakarsınız ya”, onun gibi bir de durduğu yere bakacaksınız. Çünkü durduğu yer aynı zamanda kimliktir.
Bir Müslüman için kimlik nedir? diye sorarsanız tek kelime ile “her şeyi” derim ben. Bunun dışında her şey izafi olarak ehemmiyetsizdir.
Bir kere bu kimliğe sahip oldun mu başına buyruk olamazsın.
Entel damak zevkin için istediğin çiçeğe konup bu zehir baldır diyemezsin.
Çünkü bazı “aksiyon ve reaksiyonların”, “sevgin ve nefretin” ezelden tayin edilmiştir senin.
Bir kere bu kimliğe sahip oldun mu “müminlere karşı alçak gönüllü, kafirlere karşı onurlu ve zorlu” olmak zorundasın.
Yazımı Mustafa İslamoğlu’nun eski bir yazısından alıntı ile bitiriyorum.. önce nefsime diyerek…
“Neden Allah yokmuş gibi konuşuyorsun? Bilmiyor musun; Allah yokmuş gibi konuşmak günahtır”.
