Ay
doğar, güneş doğar
Yeni
güne gün doğar
Yüreğime
ise yine yokluğun
Dilsize
kesmiş duvarlarıma işte yine sensizlik doğar
Söyle
bana sevgili
Hangi
mevsimin gelişidir gidişin
Hangi
kaybın selası
Hangi
eksiğin yamasıdır gönlüm
Yokluğun
yağar sokaklarıma
Yollarıma
ıssızlığın
Dört
bir tarafa savrulur sürgün düşlerim
Bir
tarafım Fırat diye inlerken
Diğer
yanım Basra’ya dökülür
Yapraklar
dallarını terk eder
Sular
kadim yatağını
Gökyüzü
hasretten alır demini
Göçmen
kuşlar gidiyor
Trenler
gidiyor
Sen
gidiyorsun
Ve
ben boşluğunda kalıyorum
Sensizliğin
o soğuk eşiğinde
Şimdi
söyle bana sevgili
Ya
bu kalanlar
Eksilenin
yokluğunda neye yarar
