Prof. Dr. AHMET ŞİMŞİRGİL
Sadrazam Hâfız Ahmed Paşa, Bağdad seferinden dönerken İstanbul’da asiler ve sipahi zorbaları ayaklanarak kellesini Padişahtan istemeye başlamışlardı. Vezir Bayram Paşa kendisine bir mektupla olaylardan bahsederek İstanbul’a gelmemesini bildirdi. Hâfız Ahmed Paşa yolda iken Bayram Paşa’nın gönderdiği adamla karşılaştı ve vaziyeti anladı, fakat gülerek; ‘Var bizden paşa hazretlerine selâm söyle. Zuhur edecek kaza-i mübremi rüyamda gördüm. Ölmekten gam çekmem‘ diyerek, Bayram Paşa’nın adamını geri gönderdi. Kendisi de süratle İstanbul’a geldi.
Bu sırada sarayda Hâfız Paşa’ya düşmanlığı olan Topal Recep Paşa’nın tahrikleri ile fitne giderek büyüyordu.
Pâdişâh Dördüncü Murâd Han, isyanın önüne geçebilmek için bâbüsseâde önüne tahtını kurdurarak oturdu ve asi elebaşlarından dört kişiyi huzuruna çağırdı. Sultan bunlara uzun uzun bu hâllerinin din ve devlete münasip olmadığını anlattı. Ancak bu zorbalar da; ‘Cümle askerin cevabı; padişahım, devletine fenalık edenleri elbette vermeniz gerekir; yoksa biz işimizi biliriz‘ diyerek edepsizce laflar ettiler.
Bu sırada abdest alıp Bâbüsseâde önüne gelen Hâfız Ahmed Paşa, bunların padişah sözünü dinlemediklerini görünce;
‘Padişahım! Hezâr (bin) Hâfız gibi kulun yoluna fedadır. Ancak recâm budur ki, beni sen katletmeyip bu zalimler haksız yere kanımı döküp beni şehit etsinler ve lütfedip cesedimi Üsküdar’da defnettiresin ve yetimlerime lutf ve inayetini recâ ederim‘ diye yer öptükten sonra Besmele çekip; ‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm, İnnâ lillah ve innâ ileyhi râciûn‘ diyerek asi güruhunun içerisine daldı.
Hâfız Ahmed Paşa, meydana girince yer yer sipahiler önüne çıkıp hücum ettiler. Önde gelen sipahi, hamle edeyim diye yanaşınca, Hâfız Paşa, sipahinin ağzına öyle bir Osmanlı tokadı vurdu ki, herif yere serilip başından destan yuvarlandı. O zaman ellerinde hançerlerle hep birden Hâfız Ahmed Paşa’nın üzerine çullandılar. Başına, göğsüne ve vücudunun her bir yerine hançerlerle vurdular. O Vezîr-i zîşânı ki (saîd olarak yaşayan şehit olarak ölür) Padişah’ın gözü önünde on yedi yara ile kana bulayıp şehit ettiler.
Hâfız Paşa’nın soğukkanlı hareketini ve asilerin arasına atıldığını ve feci surette şehit edildiğini gören Sultan Murâd, mendilini yüzüne tutarak ağladı. Bu feci manzaraya karşı artık durmaya tahammülü kalmadığından;
‘Bre Allah’tan korkmaz, Peygamberden utanmaz, şer’e ve padişaha itaat etmezler! Hak teâlâ kudret verirse sizden intikam almak nasıl olur görürsünüz‘ diyerek içeri gitti. Hâfız Ahmed Paşa’yı vasiyeti üzerine Üsküdar’da Karaca Ahmed mezarlığına defnettiler.
HÂFIZ AHMED PAŞA:
Sultan Dördüncü Murad Han dönemi sadrazamlarından şair ve hanende Hâfız Ahmed Paşa, İstanbul’da 6 Aralık 1632 tarihinde yeniçeriler tarafından katledildi. Doğumu: Filibe, 1557.
Bir müezzinin oğlu idi. Sultan Birinci Ahmed Han döneminde saraya alındı, Enderun’da yetişti. 1608’de Kaptan-ı Deryalığa, 1609’da Şam, 1622’de Diyarbakır Beylerbeyliğine, 1625’te sadrazamlığa ve İran serdarlığına tayin edildi. 8 ay süren Bağdat kuşatmasında başarılı olamayınca 1626’da sadrazamlıktan azledildi. İstanbul’a döndüğünde Sultan Dördüncü Murad Han’ın kız kardeşi ile evlendi, ikinci defa sadrazamlığa tayin edildi. Topal Recep Paşa’nın gizlice desteklediği sipahi ayaklanması sırasında öldürüldü.
VATAN SEVGİSİ
FAZLI KÖKSAL
Biz Türkler, vatan sevgisini, Tanrıkut Mete’den bu yana çok çok iyi biliriz…
Vatan sevgisin öğreneceksek;
Mete Han’dan Büyük Önder Atatürk’e kadar, Türk Târihinin yiğit Başbuğlarından öğreniriz…
Destanlarımızdan öğreniriz. (Göç, Türeyiş, Yaratılış, Şu, Bozkurt, Alper Tunga, Manas…)
Binlerce yıldır, Çinlisinden, Rus’una, Arabından Yunan’ına, Farsından İngiliz’ine karşı yürüttüğümüz savaşlarımızdan ve o savaşların isimsiz kahramanlarından öğreniriz… Veya o savaşların efsaneleşmiş kahramanlarından, Kür-şad’dan, Battal Gazi’den, Ulubatlı Hasan’dan, Genç Osman’dan, Nene Hatun’dan, Seyit Onbaşı’dan, Sütçü İmam’dan, Albay Reşat Çiğiltepe’den, Cengiz Topel’den, Ömer Halisdemir’den öğreniriz…
Şairlerimizden öğreniriz. Mesela; Namık Kemal’in “Vatan Şarkısı”, Mehmet Akif’in “Çanakkale Şehitleri”, Ziya Gökalp’in “Vatan”, Mehmet Emin Yurdakul’un “Cenge Giderken”, “Orhan Şâik Gökyay’ın “Bu Vatan Kimin”, Necip Fâzıl’ın “Sakarya”, Fâzıl Hüsnü Dağlarca’nın “Vatan Türküsü”, Ârif Nihat Asya’nın “Bayrak”, Atsız’ın “Topal Asker”, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu’nun “Fetih Marşı”, Dilâver Cebeci’nin “Türkiye’m”i gibi buram buram vatan sevgisi kokan binlerce şiirden…
Romanlardan öğreniriz; Hâllide Edip Adıvar’ın, Atsız’ın, Abdullah Ziya Kozanoğlu’nun, Enver Behnan Şapolyo’nun, Hasan İzzettin Dinamo’nun, Bahaettin Özkişi’nin, Tarık Buğra’nın, Attila İlhan’ın, Emine Işınsu’nun, Turgut Özakman’ın romanlarından öğreniriz…
Ömer Seyfettin’in hikâyelerinden öğreniriz; Ferman’dan, Topuz’dan, Vire’den, Başını Vermeyen Şehit ‘ten, Diyet ‘ten, Forsadan ve de Pembe İncili Kaftan’dan öğreniriz…
Dedemizden, ninemizden dinlediğimiz ninnilerden, masallardan, kahramanlık hikâyelerinden öğreniriz…
Tarih yazıcılarımızdan öğreniriz; İsmail Hakkı Uzunçarşılı’dan, Zeki Velidi Togan’dan, Ömer Lütfü Barkan’dan, Hüseyin Nihal Atsız’dan, Yılmaz Öztuna’dan, Halil İnalcık’tan, Sina Akşin’den, İlber Ortaylı’dan…
Tomris Hatun’dan, Altun Can Hâtun’dan, Râziye Sultan’dan, Dilşad Hatun’dan, Nene Hatun’dan, Kara Fatma’dan, Nezahat Onbaşı’dan, Şerife Bacı’dan yâni târihte iz bırakmış kahraman Türk Kadınlarından öğreniriz…
“Ne Mutlu Türküm Diyene”nin anlamını kavrayınca öğreniriz…
Okullardan kaldırılan andımızı okumaya devam ederek öğreniriz…
Atamızın Gençliğe Hitabesinden öğreniriz…
İstiklal Marşımızdan öğreniriz…
Dalgalanan Al bayrağımızdan öğreniriz…
Vatanını terk eden Suriyelilerin çocuklarının gözlerinde görsek görsek; vatanına karşı görevini yapmamanın suçluluğunu, başka bir vatanda sığıntı olarak yaşamanın ezikliğini, kardeş kardeşe düşmenin pişmanlığını görürüz.
Vatan sevgisini, bir gözden öğreneceksek, şehit çocuklarının gözlerinden sicim gibi akan gözyaşlarından öğreniriz…
Cahit Külebi’nin dediği gibi;
“Biz biliriz bizim işlerimizi
İşimiz kimseden sorulmamıştır.
Kılıçla, mızrakla, topla, tüfekle
Başımız bir kere eğilmemiştir.”
24.09.2018
EZELÎ VE EBEDÎ DERT: AHLAKLI İNSAN KITLIĞI
SATI ÇIRPAN*
Sûiistimal1 ve sui ahlâk2 coşkun bir sel gibi, hiç bir hâil3 önünde durmayarak memleketin her tarafını istilâ etti… Balkan muharebesinde uğradığımız felâketler, fırkaların4 çokluğuna hamledilmişti5. Şimdi uğradığımız felâketler de fırkaların yokluğuna isnad6 olunuyor. Bence fırkaların yok olmasından da, çok olmasından da daha ehemmiyetli bir nokta vardır ki, o da fırkaların ahlâksız olmasıdır; kendi mensuplarına mahsus bir ahlâk ve hukuk teşekkül7 ettirememesi, umuma mahsus ahlâk ve kanunun üstüne çıkamamasıdır. Fırkalar bu esasa riayet etmedikçe, bir de olsa yüz de olsa memlekete zarar ve felâketten başka bir şey getiremezler.
Bir memlekette yalnız bir fırkanın bulunmasının fenalığı asıl şundan dolayıdır ki, böyle bir fırkanın (ahlâklı) kalması imkânsızdır. Muarızsız8 ve muhalifsiz kalan her siyasî kuvvet er geç su-i istimal etmeğe ve edilmeğe mahkûmdur.
Vakit Gazetesi, 1 Teşrin-i Sâni 1918 / 1Kasım 1918
LÛGATÇE:
1sûiistimal: Kötüye kullanmak. 2sûiahlâk: Kötü ahlâk 3hâil: Engel, mânia 4fırka: Siyasi parti. 5 hamletmek: Yakıştırmak, sebep göstermek, yorumlamak, isnat etmek 6isnad: Bir suçu, kusuru veya kabahati, başka birinin üzerine atma, yükleme, iftira. 7teşekkül ettirmek: Şekillendirme, vücuda getirme, oluşturma. 8muârızsız: Muhalifi, karşı çıkanı, tenkit edeni olmayan.
*Satı: Satı Çırpan (Satı Kadın) olarak bilinir. İlk Kadın Milletvekillerindendir. T.B.M.M.’nin 5. Döneminde bulundu. Satı Kadın 1890’da Kazan’da doğdu. O dönemde, Ankara’nın bir köyü olan Kazan’da muhtardı. Millî Savaşta malûl olmuş bir askerin eşiydi. Beş çocuğu vardı, geçimini çiftçilikle sağlıyordu.
PAKRADUNİLER Ermeni Gibi Görünen Gizli Yahudiler
Pakraduniler, Anadolu’nun İslâm diyarı hâline gelmesi ve Türklere vatan yapılması üzerine, özellikle Ermenilerin rağbet gördüğü Selçuklu ve Osmanlı döneminde, Musevilikten vazgeçip Ermeni kültürünü benimsediler. 1915 olayları sonrası ve Cumhuriyet sürecinde ise Müslümanlığı seçtiler. Fakat Yahudi zihniyetini nesilden nesile gizlice devam ettiren bir topluluktur. Fanatik Ermeni aleyhtarlığıyla Türk milliyetçiliğini ve Turancılığı savunmak, her fırsatta İslam’a saldırarak, sosyalist ve Kemalist bir tavır takınmak bunların alametifarikasıdır. Ama sadece solcu değil, sağcı partilere; hatta Millî Görüş’e de sızanlar vardır.
Prof. Dr. Abraham Galante1, ‘Pakraduniler veya Bir Ermeni-Yahudi Tarikatı‘ adlı kitabında, bu topluluk için; ‘Varlıklarını Juda İmparatorluğu’nun2 sonlarından, 20’nci yüzyıla kadar devam ettirmiş olan Ermeni-Yahudi karışımı bir kavimdir’ bilgisini veriyor. Pakraduniler, Selçukluların hâkimiyetine girdikten sonra yüzyılımıza kadar hayatiyetini cemaat içinde devam ettiriyor. Yazar Levon Panos Dabağyan3, Ermeni meselesinin can damarını teşkil eden Birinci Zeytun İsyanı’nın arkasında Fransa ve Vatikan’ın bulunduğunu, isyan düzenleyicilerinin Pakraduniler olduğunu ileri sürüyordu.
1Abraham Galante: ‘Avram Galanti‘ olarak da bilinir. 4 Ocak 1873 târihinde Bodrum’da doğdu. Rodos Rüştiyesi ve İzmir Sultani İdadisi’nden mezun oldu. Rodos’ta öğretmenlik ve adalardaki Yahudi ve Türk okullarında maarif müfettişliği yaptı. Daha sonra, İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne katıldı ve cemiyetin aktif ve ileri gelen elemanlarından biri oldu. 1915 ile 1933 yılları arasında Darülfünun’da eğitimci ve profesör olarak çalıştı. Soyadı Kanunu çıkınca ‘Bodrumlu‘ soyadını aldı. Yabancı dille eğitime, Lâtin alfabe sesinin kabul edilmesine harf ve dil devrimlerine karşı çıktığı için üniversite kadrosundan ihraç edildi. 1944-1946 yıllarında Cumhuriyet Halk Partisi listesinden T.B.M.M. 7. Dönem Niğde milletvekilliği yaptı. Türkiye Musevilerinin Türkleşmesi gerektiğini söyledi ve ısrarla tavsiye etti. 8 Ağustos 1961 tarihinde İstanbul’da öldü.
2Juda İmparatorluğu: ‘Yehuda‘ veya ‘Yahudi‘ İmparatorluğu olarak da bilinir. M. Ö. 7. Yüzyılda, Musevi Juda tarafından günümüzdeki Mısır topraklarında kuruldu, 6. Yüzyılda Babilliler tarafından tarih sahnesinden silindi.
3Levon Panos Dabağyan: Ermeni asıllı Türk vatandaşıdır. Kendisini ‘Türk Milliyetçisi‘ olarak kabul ettirmiştir. 11 Kasım 1933 tarihinde İstanbul’un Yenikapı semtinde doğdu. 7 Mayıs 2017 tarihinde İstanbul’da öldü. Kitap hâlinde yayınlanmış eserleri: Bilinmeyen İkinci Abdülhâmid Han, Paylaşılamayan Belde: Konstantiniyye, Türkiye Ermenileri Tarihi, Geçmişten Günümüze Osmanlı Ermenileri, Sanat Dünyamızda Osmanlı Ermenileri, Başbuğ Türkeş ve Milliyetçilik, Türk Cihan Hâkimiyetine Açılan Yol, İstanbul’da Gündelik Hayat, Ermeni Tehciri, Ermeni Meselesi ve 1915 Kaosu, Zaman Tünelinde Şehnr-i İstanbul’un Seyir Defteri.
Daha geniş bilgi edinmek isteyenler aşağıdaki adresten faydalanabilirler:
https://www.turkishnews.com/tr/content/2013/07/07/ermeni-goruntulu-gizli-yahudiler-pakraduniler/
İBRETLİK…
Önce Eski Fransa Başkanı Chirac’ın 2008’deki bir konuşmasıyla başlayalım. Şöyle demiş: “Afrika olmasaydı, Fransa 3. dünya ülkesi olurdu”. Bu konuşmanın sebebi Fransa’nın Afrika’daki eski sömürgelerine bağımsızlıklarını(!) verirken imzalattığı 11 maddelik koloni kanunları. Fransa, eski sömürgesi olan 14 Afrika ülkesinden koloni vergisi adıyla hâlâ (evet hâlâ) yüklü miktarda vergi alıyor.
Bu 14 Afrika ülkesinden Fransa’nın kasasına yılda yaklaşık 500 milyar dolar para giriyor. Sâdece bununla sınırlı değil, çok daha fazlası var. 14 ülke, yurtdışındaki paralarının % 85’ini Fransa Merkez Bankası’na yatırmak mecburiyetinde. Yıl içinde ihtiyaç duyarsa % 15’ini ancak alabilirler. Daha fazlasına ihtiyaç varsa, % 65’e kadar olanını Fransız Merkez Bankası’nın faiziyle ancak alabiliyor. (kendi parası için faiz ödüyor)
Koloni yasaları gereği ülkede çıkan madenleri ilk olarak Fransa’ya teklif etmek mecburiyetindeler. Fransa istemezse başka ülkeler satabilirler. Ülkedeki bütün ticari ve askerî alımlarda, ihalelerde Fransız firmalara öncelik tanımak mecburiyetindeler. Bunları kabul etmeyen devlet başkanları ya öldürüldü veya darbeyle uzaklaştırıldı. Afrika’daki darbelerin %61’i bu 14 ülkede oldu.
Chirac ne demişti tekrar hatırlayalım: “Afrika olmasaydı, Fransa 3. dünya ülkesi olurdu…”
Fransa’nın önceden sömürgesi olan Benin, Burkina Faso, Gine, Fildişi Sahili, Mali, Nijer, Senegal, Togo, Kamerun, Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Kongo, Ekvator Ginesi ve Gabon, Fransa’ya hâlâ sömürge vergisi ödeyen ülkeler.
Evet, aktardığımız bilgilerde görüldüğü gibi Fransa anlatıldığı gibi “medeniyetin beşiği” değil sömürgeciliğin, hırsızlığın ve haksızlığın başıdır. Şimdi ki parlak medeniyetleri başkalarının gözyaşları üzerinde kurulmuş medeniyettir.
(Lokman Öztürk gönderdi. Yazarı bilinmiyor. )
AHMET MAHİR PEKŞEN
Görmez misin milleti, umut sende, göz sende,
Herkes bir şey söyledi, kürsü sende, söz sende,
Ufukta güneş dursun zamana bir düğüm at,
İşte senin altında Fatih’te gördüğüm at,
Kalemini hazırla, kılıcı çekme kından,
Gönülleri fethetmek gaye bu son akından…
Nefer mi istiyorsun, sahralar kadar dolu,
DuÂda evliyÂlar, secdede Anadolu.
Anadolu tetikte, Anadolu ayakta,
Diriler kahkahada, ölüler ağlamakta…
DENİLİRSE İNANMA, “DAHA DUR, AZ DAHA DUR”…
KAYBEDECEK ANIN YOK, ZAMAN HIZLI BAHADIR…
Şimdi dünya avcunda, nefes alsan duyan var,
Yazık!… Batan gemide yan gelip uyuyan var.
Uzay gemilerini fezada yürüt artık,
Sana dar bu hudutlar, hedefi büyüt artık.
Her damla yaş bir dua, her dua binbir füze,
Beklenen hesaplaşma, geldik işte yüzyüze…
Yarın belki yok yiğit, sanki bu an son andır,
Zaferi umuyorsan hem inan, hem inandır.
Biz ki; çağlara mühür vuran nesillerdeniz,
İstanbul’da sur söyler, Çanakkale’de deniz.
NE MADALYA, NE ÜNVAN, HESAP SIRF ALLAH’ADIR.
SIRTINA DÜNYA KONSA ŞİKÂYET YOK BAHADIR…
Anlayacaksın beni târihi düşününce,
Dâvân kadar büyüksün, hedefin kadar yüce,
Borcun var bu Türk yurduna, hem kan hem de ter borcu,
Bahadır, belki yarın bu toprak ister borcu.
Şükür gerek bedenin her bir âzâsı için.
Doğrul be BAHADIR’ım, Allah rızâsı için.
KARANLIĞI TÜKETTİK, YÖNÜMÜZ SABAHADIR.
BİR KEMENT AT GÜNEŞE, ÇABUK GETİR BAHADIR.
