Sevda

Bakir sinenin derinlerinden,
Gürül gürül gelir delicesine.
Toplanıp semadan düşerde tek tek,
Sağanak misali çarpar tenine.
Vaadine kapılır içteki can,
Dolaşır bedende durmacasına.
Alınca onayı yürekten,
Tahtını kurduğunda beyne,
Gözler bir başka görüverir.
Özlemin kızdırdığı yerde,
Susuzluktan kururken dudaklar,
Umuttan imbiklenip su oluverir.