Emperyalist devletler sömürecekleri, bölüp parçalayacakları ülkeler hakkında kısa vadeli değil de, uzun vadeli planlar yaparlar. Kim bu emperyal plan yapan devletler diye sorulacak olursa; Emperyalist devletlerin ağa-babası, akıl hocası İngiltere, İngiltere’nin vurucu gücü ise Amerika Birleşik Devletleridir. Fransa, İtalya, Almanya ise bu iki ülkeye vurucu yan destek sağlayan leş kargalarıdır. Bu devletler bir koalisyon oluşturur,  işgal edilen ülkenin başına ABD güçleriyle birlikte bomlalar yağdırır, sonrasında herkes hissesine düşen payını alır ve kenara çekilir. Ta ki yeni bir işgal planı gerçekleşinceye kadar. 

İşte Size 130 Yıl Önce Yapılmış Bir Plan

Yeni Çağ Gazetesi Yazarı Arslan Bulut’un 23 Temmuz 2025 tarihli yazısında: “Emekli amiral İlker Güven, ABD Kongresi’nin 54’üncü döneminde, 31 Ocak 1896 tarihinde aldığı gizli kararı, gizliliğinin kalkmasından 100 yıl sonra 2007 yılında bulup okumuş, çevirisini yapmış ve Maya dergisinde bir makale ile Türk kamuoyuna duyurmuştu.

Bu karara göre; ABD temsilcisi mutlaka ABD vatandaşı olacaktır. Temsilci, Hıristiyan ülke yöneticileriyle iş birliği yaparak aşağıdaki görevleri yerine getirecektir;

a) Tüm Hıristiyan ülkelerden ABD temsilcisi ile beraber çalışacak, benzer özelliklerde birer hükümet temsilcisinin atanması sağlanacaktır.

b) Uluslararası Hıristiyan Komitesi’nin uygun bir bölgede organizasyon çalışmalarına başlaması sağlanacaktır.

c) Uluslararası Hıristiyan Komitesi’nce din, mezhep ve milliyet özelliklerine bakılmaksızın geçici bir Hıristiyan yöneticiyi Türkiye’nin başkanı olarak seçmesini müteakip Osmanlı İmparatorluğu’nun mevcut bölgelerinin sınırlarla ayrılması, bu bölgelerin Hıristiyan eyaletleri kabul edilerek, Hıristiyan gücünün Türkiye Birleşik Devletleri adında toplanması sağlanacaktır…”

d) Geçici hükümet Türkiye Birleşik Devletlerinin sınırlarının içerisindeki etnik özelliklerine uygun olarak oluşacak Ermeni devleti müttefikimize tüm Hıristiyan devletlerinin askeri destek sağlamaları istenecektir.

e) Daha önce bahsi geçen geçici hükümetin süresini tamamlamasından sonra müttefik güçler tarafından kısa zaman içinde Türkiye Birleşik Devletleri’nin Uluslararası Hıristiyan Komisyonu tarafından tanınması sağlanacaktır. Türkiye’de ılımlı dini fikirleri olan ve insanlara olumlu yaklaşan yönetimlerin kurulmasına özen gösterilecektir.”

AKP bir Proje partisidir ve proje sahipleri zaman zaman muhataplarından projeye sadık kalmaları konusunda ikazlarda bulunurlar, verilen sözlerin yerine getirilmesini isterler.

İşte burada DİKEN Gazetesi, 11 03 2016 tarihli yazısında The Washington Post Gazetesinden alıntı yaparak: (https://www.washingtonpost.com/opinions/turkeys-erdogan-must-reform-or-resign/2016/03/10/80cc9be2-dffe-11e5-9c36-e1902f6b6571_story.html) ABD’nin eski Ankara büyükelçileri Mort Abramowitz ve Eric Edelman:  “Erdoğan’ın ya istifa etmesi ya da reformları gerçekleştirmesini istediklerini yazıyor. 

Türkiye geçtiğimiz yıl Ekim ayından buyana bir yandan “Terörsüz Türkiye!”(hangi mucit bulduysa çözüm süreci dense 1.sinden dolayı tepki çekecek) icadını gündemine taşırken, diğer yandan yaz sıcaklarının bastırmasıyla ormanlık alanlarımız dört bir yandan alevlere teslim olmuş durumda. Her ne hikmetse 20 Haziran 2025 tarihinde komisyondan geçen Maden Yasası ile Yangınlar eşzamanlı olarak başladı, ne kadar ilginç değil mi?

Diğer ilginç bir konu ise; Suriye sınırımızdaki mayınlar temizlendikten sonra Suriye iç savaşının başlatılması ve 4 milyon Suriye kaçkınının ellerini kollarını sallayarak ülkemizi işgal etmesi. Bunları hatırlamaz unutursak olayların sebep ve sonuçlarını doğru değerlendirmiş olmayız.

Gelinen Nihai Sonuç

Cumhur Başkanı Erdoğan’ın Arap Baharı yıllarında meşhur 4 parmak Rabia işareti vardı. Sonra bu 4 parmak Rabia işareti; Tek Millet, Tek Vatan, Tek Din ve Tek Dil’e dönüştürüldü. Fakat son gelişen olaylar neticesinde bu sözlerden de vaz geçildi ki, Türk vatanının çok ortaklı sahipleri çıktı. Cumhurbaşkanı son konuşmalarında Türk Milletinin: Türk, Kürt ve Araplardan oluştuğunu ve hep birlikte İslam ümmetinde birleştiklerini dile getirir oldu.

Bütün bu gelişmeler ışığında neler oldu kimler hangi konularda neler söyledi ona bakalım:

• ABD’nin 2004 – 2009 tarihleri arasında dışişleri bakanlığını üslenen Condoleezza Rice, 7 Ağustos 2003 tarihli Washington Post gazetesinde yazdığı makalede: “Ortadoğu’da Türkiye dâhil 22 ülkenin sınırlarının değişeceğinden” bahsediyordu.
• MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli 28 05 2023 tarihli konuşmasında: “Önümüzdeki günlerde çok şey değişecektir, her şey değişecektir. Öyle gözüküyor. İnşallah Türkiye değişmez” dedi.
• ABD’nin Suriye-Lübnan Özel Temsilcisi ve Ankara Büyükelçisi Tom Barrack: “Güçlü ulus devletler bir tehdittir. Özellikle Arap devletleri, İsrail için bir tehdit olarak görülür” dedi. Barrack, “İsrail’in Suriye’yi kontrol eden güçlü bir merkezi devlet yerine parçalanmış ve bölünmüş görmeyi tercih edeceğini” de söyledi.
• Bu arada AKP’li eski milletvekili Metin Külünk de “Türkiye Birleşik Devletleri kurulacak, Türkler cihana hükmedecek.” dedi.
• Diğer bir AKP milletvekili Genel Başkan yardımcısı Ali İhsan Yavuz ise: “Biz Türk Partisi değiliz Türkiye partisiyiz.” Dedi.

Bütün bu konuşmaların lâf olsun diye boş yere söylendiğini sanmıyorum. Türkiye, tarihinde hiç olmadığı kadar çok kritik bir eşikte. Her şey Türk Milletinin azim ve kararlılığına bağlı.  Mustafa Kemal’in 21-22 Haziran tarihli Amasya genelgesinde dediği gibi ya: “Milleti yine milletin azim ve kararlılığı kurtaracaktır.” Ya da gerisini yazmak istemiyorum.

1. Tengri (yaratan) Tektir.
2. Her kim ki, Tengri’den kut almak dilerse, başkasına yakarmasın.
3. Bir İl(Ülke), bir Kağan, bir Tengri..
4. Bir kına iki kılıç girmez. Bir hatun iki er alamaz ve bir budunda iki töre olmaz. Töre tektir. Töre kesin ve keskindir. Kim ki, töreye uya kutlanır. Kim ki, töreye kıya katlanır..
5. Kimse töreden üstün değildir. Dirlik ve birlik için töre budur.
6. Bir çoban sürüsünden, bir er ailesinden, bir Kağan budunundan sorulur.
7. Her er eşine, atına, pusatına sahip çıkacak.
8. Ana-babaya ve ataya tazim(saygı) duyulacak.
9. Hısmına sarılacak, komşusunu gözetecek.
10. Er kişi yalan söylemeyecek.
11. Mal çalan, mülk çalan misliyle ödeyecek. Hesabı ya malıyla ya canıyla sorulacak.
12. Kim ki, bir ırza musallat olursa, canından olacak.
13. Her kim olursa olsun haksız, aldatıcı iş tutarsa hesabı hemen sorulacak.
14. Cenkten beri duran ya da kaçan tamuya(cehennem) uçacak.
15. Aman dileyene kılıç üşürülmeyecek, sığınana arka dönülmeyecek.
16. Baş kaldıranın başı alınacak, hak isteyenin hakkı verilecek.
17. Kimse kimseye üstünlük taslamayacak. Ne ak etin karadan, ne karanın kızıldan, ne kızılın sarıdan farkı olmayacak.
18. Kin ve gururdan uzak olunacak.
19. Mazluma merhamet, zalime azap duyulacak.
20. Zayıfa, yaralıya, çocuğa ve kadına el kaldırılmayacak.
21. Kızı isteyen Kağan da olsa, bey de olsa, kız istediğine verilecek.
22. Gereksiz yere ağaç kesmeyeceksin, suyu kirletmeyeceksin.
23. Bilmeyip de bildim demeyeceksin, bilene danışacaksın.
24. Bugünün işini yarına bırakmayacaksın.
25. Kusur görmeyecek, kusur aramayacaksın.
26. Güçlüyken affet, zayıfken sabret.
27. Yazgına asi olma.
28. Yaptığın iyiliği unut, yapılan iyiliği unutma.
29. Herkes adaletle iş görecek.
30. Her ne edersen et, yargılanacağını her daim akılda tut.
31. Milletine yaban kalma. İpeğin iyisine, sözün güzeline kanma, onlara boyanma.
32. Kağan o dur ki, adaleti üstün tutsun, töreyi yaşatsın. Töre yok olursa, İl yok olur. İl olmazsa, budun kul olur.
33. Ey Türk Oğuz beyleri, ey milletim işitin!
    “Üstte mavi gök çökmedikçe, altta yağız yer delinmedikçe senin İlini ve töreni kim bozabilir?”
    (Bilge Kağan Yazıtı – 730
    Orhun Irmağı yakınları, Ötügen-Moğolistan)

Hepimiz barış istiyoruz. Ama barış devletler arasında olur. Teröristle barış olmaz.

İstenen barış, “teröristlerin silahı bırakması için” bizim ülkemizin kimliğinden, üniter yapısından, anayasal düzeninden taviz vermemizi gerektiriyorsa, bu barış değil, teslimiyettir.

Öcalan ile PKK ve uzantılarının temsilcileri açıkça ne istiyor?

İki veya üç ortaklı bir devlet istiyorlar… Sanki Türkiye Cumhuriyeti devleti terör örgütü karşısında ağır bir yenilgi almış gibi cüretkarlar.

Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ’ınifadesiyle; “PKK terör şefleri bir yandan Türkiye’de anayasanın Kürtleri ayrı bir kurucu millet olarak tanımasını, Güneydoğu ve Doğu Anadolu’nun en azından özerk bölge olarak PKK yönetimine bırakılmasını, Türkiye’yi ise birlikte yönetmeyi talep ediyorlar.

Suriye’de ise PYD’nin bir özerk bölge olarak kalmasında ve Öcalan tarafından yönetilmesinde ısrarcılar. Bunun dışında her şey detay.

Cumhur ittifakı ise bunu Türk Milleti’ne nasıl kabul ettireceğini bilmiyor.”

Erdoğan sıkça “Türk- Kürt- Arap işbirliği” sözleriyle bu projeye zemin hazırlıyor gibi.

Bu taleplerin bazıları zaten 2009–2015 arası gündeme gelmiş, bazıları da hendek kalkışmasından sonra rafa kalkmıştı. Şimdi yeniden masaya konuyor. Ama masada ne eksik biliyor musunuz?

Anayasa 66. Maddede tarif edilen TÜRK MİLLETİ.

Halkın çoğu “etnik bölünmeye hayır” derken, bir avuç çevre “komisyon kurulsun, PKK talepleri konuşulsun, terör bitecekse egemenliğin kısmen devrine razı olalım” havasında.

Eğer TÜRK MİLLETİ sürecin dışına itilirse, bir sabah “özerklik oldu” haberini duyabiliriz.

Ama iş burada bitmez, milli refleks harekete geçer.

İYİ Parti Genel Başkanı Müsavat Dervişoğlu’nun dediği gibi olur:

“Egemenlik hakkına tecavüz edildiğinde Türk Milleti direnme hakkını kullanır.”

Devletimizin tapu senedi olan Lozan Antlaşması yerine Sevr şartlarını dayatanlara karşı, “Mondros Mütarekesine ve Sevr’e karşı ne yapıldıysa o yapılır. Bu millet darbeye karşı direndiği gibi ihanete karşı da direnecektir.”

Son sözü Türk Milleti söyler. Bu yüzden kimse Türk Milletine bir emrivaki yapmaya kalkışmamalıdır.

**********************************

Hem Dışarıdan Hem İçeriden

Keçecizade Fuat Paşa (1814-1868) nüktedanlığı ile de tanınan iki defa sadrazamlık, beş defa dışişleri bakanlığı yapmış bir devlet adamı idi.

“PKK ile 2. Müzakere Süreci” kapsamında olanlara baktığımda Keçecizade Fuat Paşa’nın III. Napolyon’a söylediklerini hatırlıyorum.

Keçecizade Fuat Paşa, Sultan Abdülaziz’in Paris gezisine Dışişleri Bakanı olarak katılmıştır.

Bir toplantı esnasında Fransa İmparatoru III. Napolyon, Fuat Paşa’ya “Süveyş Kanalı açılmalı, Girit, Osmanlılardan alınıp Yunanistan’a verilmeli, Kudüs’teki kutsal yerlerden Katoliklere ait olanların yönetimi Fransızlarda olmalı” gibi taleplerini sıralıyor.

İmparator, bu kadar ağır taleplerin karşılanmasına direnci kırmak için de aba altından sopa gösteriyor:

“Zaten bu sorunlar sizin için büyük bir dert… Yorgun omuzlarınızdan bunları atıp hafifleyiniz…”

Buna karşılık Fuat Paşa gülümsüyor ve hiç istifini bozmadan cevap veriyor: “Biz hâlâ çok güçlüyüz Kral Hazretleri. Tehditlere boyun eğmeyiz.”

İmparator bir kahkahadan sonra: “Yapmayın, devletinizin ne kadar zayıfladığını bütün dünya biliyor” diyor.

Bu tehdit karşısında, Fuat Paşa’nın verdiği şu cevap tarihe geçiyor:

“Haşmetmeab, üç yüz senedir, siz (yani dış devletler) dışarıdan, biz içeriden Devletimizi yıkmaya çalıştık ama yıkamadık. Bu güç hangi devlette var?”

Keçecizade gibi hazırcevap bir devlet adamının bu nükteli cevabı içinde büyük bir gerçeklik payı vardı. Dış güçlerin verdiği tahrip kadar, içeride düşmanla iş birliği yapan hainler ile gaflet ve dalaletle düşmanın emellerine hizmet edenlerin yaptığı yıkım da çok etkili olmuştur.

Osmanlı çok köklü kurumları olan bir devlet olduğu için yıkılması uzun sürdü. Ama içeriden ve dışarıdan gelen yıkıcı darbelere sonunda dayanamayarak yıkıldı.

****

Bu Fitneden Kime Fayda Çıkar?

Vaktiyle Osmanlı’da bir vezir, padişahın huzuruna çıkmış: “Hünkârım, ülkenin dört bir yanında fitne çıkıyor. Herkes kendi kuralını koymak istiyor.”

Padişah sormuş: “Bu fitneler dışarıdan mı geliyor içeriden mi?”

Vezir demiş ki: “Efendim, fitne dışarıdan geliyor ama içeridekiler “buradan bize bir fayda çıkar” diye gönüllü destek veriyor.”

Günümüz Türkiye’sine ait manzaraya bakıp soruyoruz: “Terörsüz Türkiye” denilen proje ile terörü bitirmek için mi uğraşıyorlar, yoksa koltuk hesabı ile başkalarının (dış güçlerin) planlarına kapı mı aralanıyor?

**********************************

Ders Almak Yok

Temel ile Dursun kayıkla Karadeniz’e açılmış. Fırtına çıkmış, kayık batmak üzere. Dursun bağırmış: “Temel, dua et, son duanı et!”

Temel başlamış: “Allah’ım ne olur beni kurtar, bir daha kötü iş yapmam, vergi kaçırmam, kimseye yalan söylemem…”

Tam o sırada kayık karaya oturmuş, Temel derin bir nefes alıp demiş ki: “Aman ha, Allah’ım! Şimdi yanlış anlama, şaka yapıyordum!”

Şaka gibi ama biz de Birinci Süreçten ders alıp, tövbe ettiklerini sanmıştık. Yanılmışız.

Birileri içeride “tatlı su barışçılığı” yaparken, dışarıda ABD/ İsrail ve AB destekli büyük proje tıkır tıkır işliyor.

Ülkemizin Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcılığı görevlerini yapmış bir parti genel başkanı (Ali Babacan) “terörsüz Türkiye projesinin” yüzde 5 başarı şansı olsa bile kayıtsız şartsız destekleriz” diyebiliyor. Yüzde 95 ihtimali olan projenin başarısızlığı durumunda, Birinci Süreçteki gibi PKK’nın neler kazanmış olacağını, ülkemizin neler kaybedeceğini hesap edemeyen zihniyetin benzeri devletimizi yönetiyor.

Biz hala “acaba şu komisyondan bir hayır çıkar mı?” “CHP bu komisyona üye vermeli mi?” diye tartışıyoruz. Teröristlerin ve onların kuklacıbaşılarının önerisi olan “komisyon” kurarak, “barış” ve “çözüm” geleceğini sananlarımız var.

Tarih ve son yıllarda Ortadoğu’da olanlar bize göstermiş olmalıydı ki, dış destekli “çözüm” girişimlerinin sonunda, bırakın barış gelmesini, haritalar değişir, milletler bölünür, halklar birbirine düşman edilir.

“Türkiye’de bunca olay bir kaos şeklinde cereyan ederken tam 15 yıl önce bu yazdıklarım aklıma geldi!

Yine anayasa, çözüm falan diyorlar… Türkiye bunları yaşadı! Yine yaşamasın diyorsak üzerimize düşeni yapmak zorundayız.”

Türk siyasi hayatına yakın bir süreçte yeni bir parti daha katılacak. Böylece üstü kapalı yürütülen siyasi faaliyetler de aleniyet kazanacak. Doğrusu da budur. Bir parti üzerinden siyaset yapmaktansa çıkar ortaya kendine oy istersin. (ACP – Amerikancı Cemaat Partisi… Biliyorsunuz ABD destekli darbe yapmaya kalktılar. Şimdi de orman yaktıklarını konuşuyoruz!)

Tarikatlerin, Osmanlı – Türk İmparatorluğu döneminde de siyaset yaptıkları, zaman zaman iktidar oldukları bazı siyaset bilimcilere göre de dönemin siyasi partileri olarak kabul edildikleri bilinen gerçeklerdir.

Cumhuriyet döneminde gelişen ve değişen dünya koşulları çerçevesinde tarikatların siyaset üzerindeki etkisinin önüne geçilmek istenmişse ve bu sebeple bir takım yasaklar getirilmişse de, geldiğimiz nokta itibarı ile bunda başarılı olunamadığı görülmektedir.

Cumhuriyetin kuruluş yıllarında tarikatların faaliyetlerine resmen son verilmişse de bunlar yaşayan sosyal organizmalar olduğu için yeraltında faaliyetleri devam etmiş ve uhrevi amaçların yanında dünyevi hedeflerin tahakkuku için tarikat mensuplarının siyaset yapması ile günümüze kadar gelinmiştir.

Serbest Fırka uygulamasından bu yana Demokrat Parti ile devam eden tarikatların siyaset yapma gerçekliği, AKP iktidarı zamanında da artan bir kuvvet kazanarak sürmektedir. Ancak bu siyaset yapma isteğinin ikrarı, her nedense cemaat ve tarikatları yönetenler tarafından pek kabul görmez ve bu gerçek itiraf edilmez.

Demokrat Parti, Adalet Partisi, Milli Selamet Partisi, Demokratik Parti, Anavatan Partisi, Doğru Yol Partisi, Islahatçı Demokrasi Partisi, Refah-Fazilet-Saadet Partilerinin silsilesi, Bağımsız Türkiye Partisi, Büyük Birlik Partisi ve hatta Ecevit’in Demokratik Sol Partisi; cemaat ve tarikatlarla yakın ilişki içinde olmuştur.

Cemaat ve tarikatlar, bu partilere adaylarını yerleştirerek onları meclise göndermeyi başarmış ve destekledikleri partinin iktidar olması halinde bu adamlarını bakanlık ya da bürokrasinin üst koltuklarına oturtmuşlardır.

Bu çalışmalar devletin bizzat kendisi tarafından da çeşitli nedenler ve zorunluluklar sebebi ile zaman zaman desteklenmiştir. Kenan Evren döneminde olduğu gibi.

Osmanlı dönemindeki hak ve imtiyazlarını, Cumhuriyet ile birlikte kaybeden cemaat ve tarikatlar; bu hak ve imtiyazları yeniden kazanabilmek için olağanüstü bir disiplin, fedakarlık ve çalışkanlık isteyen çalışmaları sürdürmüş ve bu günkü güçlerine ulaşmışlardır. Hatta bu konuda bir çok şey mübah görülmüştür.

Tarikat ve cemaatlerin bu çalışmaları, milli devletten hoşnut olmayan dış güçlerle kesişmiş ve bu gruplar günümüze kadar işbirliğini sürdürerek gelmişlerdir.

 Türk devletine ve Türk milletine, düşmanlık besleyenlerin açıktan mücadelesine karşın, bu tarikat ve cemaatlerin içinde yer alanlar, düşmanlıklarını üstü kapalı bir şekilde ve takiye yapmak suretiyle gerçekleştirmişlerdir.

Siyasal manada ümmetçilik kavramına sahip çıkılırken özellikle Türklük kavramı hedef seçilmiş ve her platformda Türk olmayanlar ya da Türk olsa bile kendini Türk görmeyenler desteklenmiştir. Bu gün Türküm diyemeyen bir başbakanın desteklenmesi gibi…

Kanaatimce Türkiye’de faaliyet gösteren cemaat ve tarikatlar son üç yüz yıllık süreçte milli olma fonksiyonunu yitirmiştir. Bunun başlıca sebebi tarikat ve cemaatlerin Türk toplumunun sosyal hayatındaki öneminin başta İngilizler olmak üzere Fransızlar, Almanlar, Yahudiler ve nihayetinde Amerikalılar tarafından anlaşılması ve akabinde bu yapıların saydığımız devletlerin kontrolüne girmesinden kaynaklanmıştır. Milli Mücadele’nin başlangıcı ve devamınca, tarikat ve cemaatlerin tavrı, vurgu yaptığımız hususun en büyük göstergelerinden biridir.

Türkiye’deki cemaat ve tarikatlar, ne yazık ki kendini siyasal İslamcı olarak tanımlayan bölücü Kürtlerle, bunlara maddi ve manevi nedenlerle teşne olmuş ve yabancı güçlerle işbirliği içinde olan insanların elindedir.

Bunlar mütedeyyin insanlarımızı, Allah’la aldattıkları kadar Allah’la da korkutarak dünyevi maçlarına ulaşmaya çalışmaktadır. Nihai ve aynı zamanda birinci hedef; işbirlikçileri ile birlikte önlerindeki en önemli engel olarak gördükleri milli devleti yani Türkiye Cumhuriyeti’ni ortadan kaldırmak ve Türk Milletini yok etmektir.

Siyasetle ilgilerinin olmadığını her fırsatta tuzaklarına düşürdükleri ve şartlı refleks verir hale getirdikleri masum insanlara tekrarlayan, bu cemaat ve tarikatlara; siyasetteki adamlarınıza, Türk yargısında, emniyetinde, bürokrasisinde, eğitim sektöründe, diyanet teşkilatında bu kadar örgütlenme ve Türk Ordusuna sızma çabasına ne lüzum var diye sormak gerekmez mi?

Tarikat ve cemaatler, dünyevi hedeflerini gerçekleştirmek için dış güçlerin desteği ile adam yetiştirmiş ve bunları cumhurbaşkanlığı ve başbakanlık koltuğu başta olmak üzere önemli koltuklara taşımayı başarmıştır. Ancak bütün bunlar, onların nefsine yeterli gelmemektedir. Hep daha fazlası istenmektedir. Daha fazlası ise yukarıda belirttiğim nihai hedeftir.

Türkiye’de son yirmi yıllık süreçte bir cemaat, özellikle dünyanın sahibi olma iddiasındaki Amerika Birleşik Devletleri ve onu oluşturan güçler tarafından desteklenerek bu günlere gelmiştir. Bu cemaatin, ilgi sahasında öne çıkarılışında rahmetli Esad Çoşan’ın başına gelen kaza bile çok manidardır.

Şimdi bu cemaatin önderi kabul edilen zat, Amerika’da, Türkiye Cumhuriyeti ve Türk Milleti’nin kaderini etkileyecek 12 Eylül referandumu ile ilgili çok önemli laflar ediyor. Mezarlıktakilere bile “evet” oyu verdirmek gibi… Mavi Marmara gemisinde yaşananlar hakkında İsrail’den yana tavır alan açıklaması da henüz çok taze. Bu cemaatin gazetesi ve yazarları ise AKP iktidarı döneminde tamamen siyasete soyunmuş durumda. Hoca efendinin gayri resmi sözcüsü Hüseyin Gülerce’de tam bir AKP ve “evet” propagandisti. Öyle ki; Gülen’i 12 Eylül’de Türkiye’ye oy vermeye davet eden Devlet Bahçeli’ye cevap anında Hüseyin Gülerce’den geliyor. Bunlar bana hiç tuhaf gelmiyor. Adamlar kendilerinden beklenileni yapıyor ve karşılığını da alıyor. Yani bedavaya çalışmak yok.

Türkiye’de AKP kurulana kadar birbirini yiyen cemaat ve tarikatlar, AKP kurulurken görünmez bir el tarafından bir araya getirilmiş ve bu birliktelik bu güne kadar çok güzel bir şekilde devam ettirilmiştir. Bu birliktelikten en büyük aslan payını ise Amerika’nın kucağına oturmuş, her şeyden anlayan hoca efendinin cemaati almıştır. Bunu gören şaşar beşer insanoğlu da cemaata kapak atarak oradan aldığı icazetle koltuk kapmaya çalışmaktadır. Bu döngü cemaati inanılmaz bir güce taşımıştır. Hem herkes bilir ki; Amerika’nın ve Yahudilerin icazeti olmasa dünyaya bu kadar yayılmak günümüzde mümkün değildir. Belki de onlarda geçmişte İngiltere Kralını veya Alman İmparatorunu irşad ederek İslam dünyasınının mukavemetini kıran ataları gibi ABD başkanlarını irşad ediyor ya da bu işbirliğini müridlerine böyle anlamlı bir şekilde izah ediyorlardır!

Asla siyaset yapmayız takiyesini ısrarla sürdüren cemaatin, gösterdiği bu kadar siyasi tavırdan sonra biraz samimi davranarak partileşme zamanının artık geldiğine inanıyorum. Türk Milletini bu kadar aldatmak ve kullanmak büyük bir haksızlıktır. Eğer hoca efendi samimi ise bu haksızlığı gidermek için bir an önce partisini kurarak başına geçmelidir. Yetişmiş kadroları ile bir değil beş parti bile kurması mümkündür. Zaten gazete, televizyon, banka, okullar, müteahhit, sanayici ve bil cümle her maddi imkanda hazırdır. Onun için, böyle kaçak dövüşmeye gerek yok.

Eğer benim koyduğum ismi beğenmediyseniz başka bir isimde koyabilirsiniz. Yeter ki inancı kuvvetli, imanı sağlam ve İslam’ın kılıcı olan Türk Milletine karşı biraz samimi olun. Takke düşüp kel görününce, merak etmiyorum Müslüman Türkler sizin hakkınızdan gelir.

Meraklısına son söz; tarihte buna benzer örnekler görüldü ve baki kalan Türk Devleti ve büyük Türk Milleti oldu. Tarih tekerrürden ibaretse yine aynısı olacaktır. Unutmayalım ki; Allah her daim doğruların yardımcısıdır.

“Bugünkü açılımcılarda iyi bilsin ki, baki olan Türk Milleti ve Türk devletidir… Tarih bize bunu anlatıyor!”

Halkımızın fiilen yaşadığı sıkıntıların en büyüğü ekonomiden kaynaklanıyor. Ancak ülkemizi yönetenler önümüze çok büyük riskleri olan siyasi konuları gündeme getirdiği için ekonomiyi konuşamıyoruz.

Devletimizi üniter yapıdan çıkartıp çok ortaklı, etnik kimliklere göre ayrışmış federatif bir yapıya döndürme çabası var. Bunun için teröristbaşı Öcalan, PKK’nın Irak ve Suriye kolları, DEM, ABD Büyükelçisi vd aktörler üzerinden müzakereler yürütülüyor. Böyle olunca Türk Milleti kendi güncel sıkıntıları ve bunların sebepleri üzerinde düşünemiyor bile.

Aslında bu mesele bile ekonomi ile alakalıdır. Çünkü Türkiye ekonomisi bu kadar kırılgan olmasa, dışarıdan küçük müdahalelerle çökertilebilecek yapısal sorunlar barındırmasa, siyasi açıdan baskılara direnmemiz daha kolay olabilirdi.

****

Önce, ekonomimizin içinde bulunduğu durumu özetlemek için en temel göstergelerden bazılarına bakalım:

Dünya ekonomik büyüklüğü içindeki payı son on yılda yüzde 1,1 mertebesindedir. (Yüzde 0,9-1,25 arası.)  

Ekonomik büyüklük açısından Türkiye 16-19. sıralarda gezinmektedir. Kişi Başı Milli Gelir sıralamasında ise dünyada 60-65. sıralardayız.

Bu rakamlara bakınca “Türkiye şahlanıyor, uçuyor” propagandalarının da “batıyoruz” temelli iddiaların da doğru olmadığı söylenebilir.

****************************

Derin Yoksulluğun Sebebi Ne?

Ekonomide bir istikrar varsa, son yıllarda derin ve yaygın bir yoksulluğun olduğu, halkımızın büyük kesiminin en temel ihtiyaç maddelerine bile erişme zorluğu yaşadığı gerçeğini ne ile açıklayacağız?

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından açıklanan “2024 Yoksulluk ve Yaşam Koşulları İstatistiklerine” göre;

Türkiye’de her 100 kişiden 29’u yardıma muhtaç durumda bulunurken, 86 kişi ise insanca yaşam standartlarından uzak bir hayat sürüyor. (Korkunç değil mi?)

Aşırı yoksulluk sınırının altında yaşayan HANE sayısı 3,6 milyona ulaşmış durumda. Bu, yaklaşık 14 milyon BİREYİN temel ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak yaşadığını gösteriyor. (2024)

Dünyanın en yüksek enflasyon oranı yaşayan ülkelerinden biriyiz. Sabit gelirlilerin yüksek enflasyon karşısında gelirleri eriyor. 2025’te asgari ücret, emekli maaşları ve çalışan ücretleri artışları enflasyon oranının altında kaldığı için bu yıl yoksullaşmanın daha da derinleştiğini söyleyebiliriz.

Bireysel kredi ve kredi kartı borçlarını ödeyemeyenlerin sayısında sürekli artış yaşanıyor. Vatandaşların çoğu borç sarmalı içinde.

Buna karşılık ekonomik sıkıntıları hissetmeyen bir kesim olduğunu da görmek gerekiyor. TÜİK’e göre, her 100 kişiden yalnızca 14’ü temel ihtiyaçlarını rahatça karşılayabiliyor ve insanca bir hayat sürebiliyor. Yollardaki arabaların sahipleri, kafe, restoran ve otelleri dolduranlar çoğunlukla bu kesimden.

Bu durum, iktidarın gelir eşitsizliği ve yoksullukla mücadeledeki başarısızlığını ortaya koymakta.

****************************

Gelir Dağılımı Bozuk

GİNİ KATSAYISI diye bir gösterge var. Gelir veya servet dağılımındaki eşitsizliği ölçmek için kullanılır. Bu katsayı, 0 ile 1 arasında bir değer alır.

Gini katsayısı arttıkça gelir dağılımındaki adaletsizlik de artar. Dolayısıyla düşük değerler eşitliğin, yüksek değerler ise eşitsizliğin göstergesidir.

TÜİK verilerine göre, 2018’de 0,40 olan Gini Katsayısı 2024’te 0,448 olmuş. Bu veri gelir adaletsizliği ve yoksulluğun daha da belirgin hale geldiğini göstermektedir. İzlenen politikalarla zenginler daha zengin, fakirler daha fakir hale getirilmiş.

****

Ayrıca, yıllar içinde Türkiye’de milli gelirden en zengin %1’lik dilimin aldığı pay düzenli biçimde artmış. 2010’da yaklaşık %9 olan bu oran, son yıllarda %15’e kadar yükselmiştir.

En zengin %10’luk kesimin milli gelirden aldığı pay da 2010’da yaklaşık %31 iken, benzer şekilde artarak 2024’te %41’e ulaşmıştır.

Buna karşılık, toplumun en yoksul %20’sinin payı istikrarlı şekilde azalmış, 2010’da %6,5 civarındayken 2024’te %5,5’e kadar gerilemiştir.

Bu rakamlar orta tabakanın fakirleşerek eridiğini gösteriyor.

****************************

Açlık ve Yoksulluk Sınırı Altında Yaşamak

Aşırı yoksulluk ve açlık sınırı açısından durum çok daha vahim: Raporlara göre Türkiye nüfusunun yaklaşık %60’ı gıda harcamasını dahi karşılayamaz durumda.

Bu kadar yüksek oranlar, ekonomik kırılganlığın toplum geneline yayıldığını gösteriyor. Özellikle en kırılgan gruplar olan çocuklar, yaşlılar ve gençler ciddi biçimde etkilenmiş durumda.

TÜRK-İŞ 2025 Haziran 2025 verilerine göre;

Ankara’da yaşayan dört kişilik bir aile için açlık sınırı: 26.115 TL’ye; yoksulluk sınırı) 85.065 TL’ye;  Bekâr bir çalışanın ‘yaşama maliyeti’ de aylık 33.586 TL ’ye yükseldi.

(Açlık Sınırı: Dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması tutarıdır. Yoksulluk sınırı: Bir ailenin gıda harcaması ile birlikte giyim, kira, elektrik, su, yakıt, ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarıdır.)

“Yoksulluk sınırı tutarı, ailenin yapması gereken insan onurunun gerektirdiği harcama düzeyidir ve bir bakıma, haneye girmesi gereken toplam gelirin alt sınırını ortaya koyan önemli bir göstergedir.”

Ancak Temmuz 2025 itibarıyla en düşük emekli maaşı:16 bin 881 TL. Asgari ücret 22.104 TL.

Üstelik asgari ücret artık neredeyse ortalama ücret haline gelmiştir. Yani çalışanların çoğu asgari ücret civarında ücret alıyor.

****************************

Gençlerin Durumu Çok Üzücü

“Ev genci” denilen bir kesim türedi. Türkiye’de NEET oranı (ne eğitimde ne istihdamda olan gençler) çok yüksek, (yaklaşık %25–28).

Bu şartlarda evlenmeye cesaret edemeyen, evlendiyse çocuk yapmaya korkan gençlerin oranı bu kadar yüksekken “2025 Aile Yılı” ilan etmek ve “çocuk sayısını artırın” telkinleri işe yaramıyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, “Türkiye’nin doğurganlık hızı tarihimizde ilk kez 1,48’e gerilemiş durumda. Bu, bir felaket. Bu rakam, kritik eşik olan 2,1’in çok altında bir seviyedir” tespiti doğrudur. Ama Cumhurbaşkanlığı şikayet değil çare bulma makamıdır.

Nüfusumuzun eksilme trendine girme sebeplerinin başında ekonomik sebepler geliyor.

Ekonomi düzelmeden nüfus artışı sağlanamaz, insanlarımız sağlıklı beslenemez, çocuklarımızın zekaları gelişmez. Bilimde, sporda, sanatta rekabet edilemez, işgücüne katılım artmaz, dış baskılara direnç gösterilemez. Özetle dünya sıralamasında her alanda geri düşeriz.

Osmanlı’yı birbirine zıt iki akıma karşı korumaya çalışıyoruz. İkisi de Osmanlı’nın bir Türk devleti olduğunu reddediyor. Biri milletten, milliyetten, hele hele Türkçülükten hiç haz etmeyen sağ. Diğeri de Türkçülüklerinden Osmanlı’yı reddetmek gerektiğini sanan “milliyetçi” ekipler. Her ikisinin düşünceleri sonucu aynı yere çıkar: Türkiye Cumhuriyeti bir millî boşluktan, millet sosyolojisi bakımından bir kara delikten doğmuştur. Şu oturduğumuz topraklar üzerinde Türk adı taşıyan bir devlet yoktu! Türk devleti nev zuhurdur, taş çatlasa yüz yaşındadır.

Size – şimdilik – iki kaynak vermek istiyorum. Biri bir yabancı siyaset bilimciden, Azar Gat’ın (Alexander Yakobson’la birlikte) Uluslar Siyasi Etnisite ve Milliyetçiliğin Uzun Tarihi ve Derin Kökleri, (2012, Cambridge University Press).  Kitabın Türkçesi 2019’da Bilge Kültür Yayınevi’nden çıkmıştı.  Ancak tükenmiş ve tekrar basılmamış.

Çok etnisiteliğin sınırı

Gat şöyle diyor:

Osmanlı İmparatorluğu çok etnisiteli, hoşgörülü ve dinî kimliği temel ilke yapmada müstesna bir devletti. Fakat Osmanlı’daki çok etnisiteliliğin sınırlarını da unutmamak gerekir. Bütün imparatorluklar gibi Osmanlılar da güçlü bir zor kullanımına, bu güç de son tahlilde Türk bileşeninin askerî üstünlüğüne dayanırdı. İmparatorluktaki açık ara en kuvvetli —ve en sadık— bileşen buydu; bütün diğer etnisiteler bu gerçek üzerinde birleşirdi, hemfikirdiler. Türkler hem hassa süvarisini hem de imparatorluğun yarı-feodal süvarisinin çoğunluğunu teşkil ederdi. Elit piyade gücü olan yeniçerilerin kaçırılmış Hıristiyan çocuklarından yetiştirilmiş Müslüman muharipler oldukları meşhur hikâyedir. Fakat onların eğitimleri de Türkçe idi ve Türk kimliğiyle büyütülürlerdi.”

Kaçırılmış Hristiyan çocuklardan yetiştirilmiş muharipler… Tarih karışık bir bilim. Bosna ahalisinin Müslüman olurken, “Ama devşirme almaya devam edeceksiniz.” diye bir talepleri olmuş. Bunu okuduğum – ve şimdi unuttuğum – yabancı kitap, demek ki devşirme kurumunu bir eziyet değil bir devlet bursu gibi değerlendiriyorlardı, yorumunu yapıyordu.

Türk üzerüne verüp

İşte ikinci alıntım, Fatih Kanunnamesi’nin devşirmelerin yetiştirilmesiyle ilgili kısmı. Fatih Kanunnamesi’nin şekli, bugünkü kanun metinleri gibi değil. Padişahın emirlerinin ne gerekçeyle verildiğini açıklayan anekdotlar şeklinde. Okuyalım (Ahmet Akgündüz, Osmanlı Kanunnâmeleri ve Hukuki Tahlilleri, Osmanlı Araştırmaları Vakfı Yayınları Nu: 12, IX Kitap, s 135-136, 1996):

Ve olmağa bâ‘is oldur kim, ol zaman kim, sa‘âdetle İslâmbol’u feth eyledikleri zamanda Eğri Kapu kurbünde [yakınında]Tekfur-ı makhûrun [kahredilmiş tekfurun] sarayına konub Ayasofya Câmii’nin çanların yıkub minârelerin binâ edüb cum‘a namazına azîmet buyurub geri saraylarına döndüklerinde yeniçeri ocağı yoldaşları Padişah-ı cihân-penâh Hazretlerini selâma durduklarında Padişah-ı âlem-penâh Hazretleri sağına ve soluna selâm vericek içlerinden birisi “Aleyküm’üs-selâm Muhammed Beşe”dedi.

Padişâh dahi Saray’a gelicek ol zamanda Düstur-i a‘zamları olan Mahmûd Paşa’yı da‘vet edüb “Lala! Bu oğlan benim selâmımı aleyküm selâm Muhammed Beşe deyü almakdan murâd nedir? Ve bu nasıl selâm almakdır?” deyicek, Mahmûd Paşa bunların kâfirden müselmân olub ümmî olduklarını ve bunların yanında “Beşe” demekden azîm ta’zîm olmaduğunı bir bir beyân edicek Padişah Hazretleri dahi eytti: “Lala, dediğin gerçekdir. Amma kaçan bu denlü Türkçe bilmemek ne âlemi vardır? Bunları bari cem‘ eyledikden sonra Türk üzerine verüb Türkçeyi öğrense ve belâya mu‘tâd olub [sınava sokulup] ba‘dehû ulûfeye yazdırub ve ba‘dehû ba‘dehû kapuya çıkarsalar, dahi sefer-i zafer-âsâra gönderseler olmaz mı? idi”

Tarih ne kadar değişiyor değil mi? Neredeyse Osmanlı’yı bize bir taraf bir etnik çorba devleti, diğer taraf da Türk düşmanı devlet diye anlatacak.

Türkiye neresi?

Tarih siyasetin ve savaşların tarihinden ibaret değildir ama o sınırların ötesindeki tarihi anlatmak, öğretmek kolay değil. Allahtan bunu yapabilen tarihçilerimiz var.

Yazımı bitirirken bir gözlemimi anlatayım. Yabancı kaynaklarda asırlar öncesine ait haritalar var. İşte o haritalarda Anadolu’nun üstüne Türkiye yazmışlar. Bunu biliyoruz. Fakat Türkiye sözü sadece Anadolu’nun üstünde değil. Adriyatik’e kadar, kuzeyde Macaristan’ın ötesine kadar da “Türkiye”. Güneyde Arap Yarımadası’ndan Kuzey Afrika’ya kadar… Birçoğunda Osmanlı İmparatorluğu yazıyor ama birçoğunda da Türk İmparatorluğu… ABD Kongre Kütüphanesi’nden bir harita mesela: https://bit.ly/turkimp – haritanın başlığı, ”TURCICI IMPERII DESCRIPTIO”. Birçoğunda da aynı coğrafya Turcomania – Türkmenya – diye geçiyor. Marko Polo’nun seyahatlerini resmeden bir harita Orta Asya’yı “Büyük Türkiye” diye etiketlemiş. (https://bit.ly/turkmenya  İşaretlemeler Sayın Nuray Bilgili’ye ait.)

“Türkiye” bir coğrafyanın değil bir egemenliğin adı. Egemenlik varken Türkiye olan coğrafya o egemenlik kalkınca artık Türkiye olmuyor.