Türkiye son olarak verdiği 12 şehidin ardından yine gözyaşı döktü.

Bu son mu olacak?

Tabi ki değil!

Bende bu 12 şehidimizden iki tanesinin İzmir’de yapılan defin törenlerine katıldım..

Elbette daha çok üzüldüm ve bu üzüntümün nedenlerini sizlerle paylaşmak için bu yazıyı kaleme almaya karar verdim.

Şehit anaları, eşleri ve çocukları inanın içinizi dağlıyor! Anaların yetkililere “hani şehit gelmeyecekti” ve “hakkımı helal etmiyorum” sözleri aslında her şeyi anlatıyor…

Düşünün halk devletine hakkını helal etmiyor!

Kim getirdi halkı bu noktaya düşünmek gerekir.

Bu iki şehit cenazesinde de İzmirliler neredeyse yoktu diyebilirim. Askerler, polisler, bürokrasi, siyasi partiler kalabalığın çoğunluğunu oluşturuyordu…

Türkiye’nin üçüncü büyük şehrinde milyonlar yaşıyor… İzmir bana göre şehitlerini uğurlamak için gelmemişti! Neden acaba?

Türk adı her yerden olduğu gibi şehit cenazelerinde de silinmiş. Camilerde ve şehitliklerde yapılan dini törenlerde; Türk Ordusu, Türk Milleti, Türk vatanı, Türk askerî denilmedi ve Atatürk ile silah arkadaşları anılmadı!

Genelkurmay bunu nasıl kabul ediyor hayretler içindeyim! Kendileri bilmiyormu ki, bu ordu Metehan’ın Türk ordusudur, askerlerimiz Atatürk’ün askerleridir!

Nitekim gönlümüzü ferahlatan tek olay, resmi tören bittikten sonra şehidimizin dönem arkadaşlarının şehit Üsteğmenimizin kabri başında “Harbiye Marşı”nı okumaları oldu…

“Şahikalar üstünde meydan okur bu erler,

Yaklaşacak düşmana mezar olur bu yerler,

Bağlayamaz bir kuvvet bu kasırga milleti,

Tarihlere sorun ki, bize “Ölmez Türk” derler.”

Var olsun Harbiyeliler…

Herkes kendine gelsin!

Bu memleketi sokakta bulmadık…

Üç beş kendini bilmeze de, bu vatanı yedirmeyiz.

Türk Milleti, vatanına sahip çıkmalıdır. Türk ordusu Türk Milletine ait olduğunu bir an önce hatırlamalıdır… Bu şehitler ve bundan sonra sıra dağlar gibi toprağa düşecek olan evlatlarımız bizim evlatlarımızdır. Türk’ün çocuklarıdır onlar!

Türk Milleti, ihanet bu topraklardan ebediyen silinene kadar mücadelesine devam etmelidir. Tuzaklara düşmemeli ve kriptolardan yurdunu temizlemelidir.

Şehidimizin dört beş yaşlarındaki kızının babasının tabutunu okşayışını son nefese kadar unutmayacak ve ihanete karşı kinimi daima canlı tutacağım.

Her tarafım acıyor çünkü şehitler benim yani Türk Milletinindir. Bu acı Türk Milletinin her ferdi tarafından hissedilmelidir.

Türk Milletinin şehadet şerbetini içmiş aziz evlatları, bilin ki sizlerin ruhuna halel getirmemek için her şeyi yapacağız… Rahat uyuyun!

Türklerin İslâmiyet’le teması 7-8’inci asırlarda başlar. Yaklaşık 150-200 yıllık bir tanışma döneminden sonra Türkler kitleler halinde Müslüman olurlar.
Yeni bir dine giren insanlara İslâm’ı öğretmek din adamlarına yani medreselilere, belli emir ve yasakların arka planında yatan “hikmet”leri anlatmaksa “Ahmet Yesevî”lere düşüyordu.
Ahmet Yesevî’nin hizmetlerinin başında şüphesiz insana değer vermesi, Müslüman da olsa, kâfir de olsa hiç kimsenin incitilmemesi gerektiğini belirterek Müslümanlar arasında hoşgörü ortamının sağlanmasını temin etmiş olması gelir.
*
Gönül Erbabı Kur’an Ehlinin tasdikleriyle;
‘’Aşk ve güzellik, daima fıkıh ve kelamın hazmedemediği konular olmuştur. Kur’an ve Hadis tefsirleri de bundan nasibini almış, bunlardaki sevgi ve güzellikle ilgili anlamlar yok farz edilmiştir. Kulun, Yaratanını aşk derecesinde sevmesine izin verilmişse de Yaratanın kuluna aynı aşkla nazar etmesine izin verilmemiş, çünkü bu durum beşeriliğe mahsus hafiflik olarak mütalaa edilmiştir.
*
Kısacası, tefekkür sınırlanmış, giyim kuşam gibi standart hale getirilmeye çalışılmış, incelikler ve ara tonlar unutulmuştur. Böylece hikmetin yerini şekil, sevginin yerini korku, iç denetimin yerini dış denetim, üretmenin yerini tekrar, yaratmanın yerini taklit, bilginin yerini hurafeler ve üstat saplantıları almıştır.
*
İslam için hayati öneme sahip kavramlardan sevgi ve güzellik, yani aşk ve estetik, hiçbir şekilde derinlemesine incelenmemiş, işlenmemiştir.
Bu nedenle aşk ve estetik Müslümanların hep yitik hazineleri olarak kalmıştır’’.

• 
  Evet, toprakları asker gücüyle fethedebilirsiniz… Ancak orada kalıcı olmak istiyorsanız gönülleri fethetmelisiniz.
  *
  Tarih 1071, Ünlü Büyük Selçuklu Hükümdarı Alparslan komutasında askerimizin Anadolu’yu fethinin başlangıcı… Ve gönülleri fethetmenin de başlangıcı Ahmet Yesevi… Bugün dahi binyıldır sürdürdüğümüz Anadolu kardeşliğinin temellerini atan Hoca Ahmet Yesevi’yi konuşmak, onu anlamak ve bizleri birleştiren İslam Kardeşliğini sonsuza kadar yaşatmak Türk’ün üzerine vacip bir gönüldeşliktir.
  *
  Bir insan düşünün: Bu insan öyle bir aşk ile dolu olsun ki, en sevgiliye öyle bağlı olsun ki onun yaşamından bir saniye bile fazla güneş yüzü görmek istemesin ve ne kadar kaldığını bilmediği ömrünü toprak altında geçirsin.
  *
  Bizlerin anlayamayacağı bu aşka Tasavvuf ilimi diyoruz. Tasavvuf ehlinin dünyanın bir sürgün, bir gurbete çıkış yolu olduğu… Aşk ile sarmalanmış gönüllerin geçici durağı bu fani âlem…
  *
  En sevgiliye kavuşacakları gün için yaşayan bu meziyetli insanların önderi Habibullah Hz. Muhammed (s.a.v)dir. Kâinatın efendisi, dünyada kıyamete kadar ölümsüz yaşamayı seçmemiş, bir an önce en sevgiliye kavuşmak istemiştir
  *
  . İşte Ahmet Yesevi’nin yolu bizleri bir arada yaşatan sevgi yoludur. Anadolu’nun dört bir yanına gönderdiği talebeleriyle kardeşlik tohumlarını ekmiş, onun ardından gelen Mevlana ile Yunus Emre, Hacı Bektaşi Veli ile bu tohumlar fidan olmuş, Selçuklu’nun Osmanlı’nın hoşgörüsü ile çınar olmuş ve Cumhuriyetimiz ile Anadolu’da adeta kökleşmiştir.
  *
  Şimdi herkese şunu bir kez daha hatırlatalım: BU TOPRAKLARIN ORTAK DİLİ SEVGİNİNİN BESLEDİĞİ KÜLTÜR DİLİDİR!…
  *
  Kuran’ın öngördüğü fonksiyonel aklın işleviyle, sevginin gücüyle zenginleştirilmiş gönlün ortak paydasında dünyevi hayatını sürdürmüş bu tasavvuf ehli bilgelerin kanatları altında hayatımızı idame etmenin dünyevi hazzını uhrevi saadete dönüştürecek aşkın ve estetiğin arayışında olmak kendini bilenin üzerine vacip olsa gerek…

‘’Söyle, Rabbi’nin adıyla, O ki (seni) yaratan.
Ve yaratan insanı, alakadan, ilgiden, aşktan.
Söyle, ikram sahibidir, Rabbin senin.
O’dur size kalemle yazmasını öğreten.
O’dur insana bilmediğini belleten’’ ayetlerinde aşka ve estetiğe vurgu yapılır.
Çünkü var etmenin bizzat kendisi sevmektir…
*
Ne yazık ki, Eşref-ül Mahlûkat olarak yaratılan insana, aynı zamanda, yeryüzünde yaratılmış ‘’halife’’ hitabında bulunan Yüce Yaratana rağmen, ‘’halife ve efendi insanının yerini ‘’köle insan’’, sevginin yerini korku, güzelliğin yerini çirkinlik, dinin yerini şekilcilik almış ise ne olur?
İslam ülkelerinin bugünkü halleriyle çağdaş medeniyetin arkasına düştüklerini; Emperyalist Ülkelere bağımlı duruma gelerek sömürüldüklerini görüyoruz.
*
Özellikle son yıllarda Türk Milletinin içinde bulunduğu ayrışmaya yönelik yaşadığı kanlı terör olaylarında birleyerek oluşmaya, bütünleşmeye, Ortak Kültür Dilimizle selamlaşmaya… Severek kalmaya… Sevgiyle kalmaya ne kadar da ihtiyacımız var.
*
Yaratılışımızın gayesi adına uyanabilsek, silkinebilsek, gönlümüzü karartan duygulardan arınabilsek, kendimizi tanıyarak anlamlandırabilsek Yüce Yaratana da şüphesiz yar oluruz!

“İmralı” yine konuştu, hem de görüntülü olarak… “İmralı” dedim ama tabii ki konuşan bir ada değil, 1999’dan beri ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasıyla hükümlü olan bir mahkum. O artık “teröristbaşı” veya “İmralı” gibi sıfatlarla değil, “Sayın Öcalan” ve “örgütün kurucu önderi” gibi sıfatlarla anılıyor.

T.C. Anayasası ve infaz yasalarına göre böyle bir hükümlü ne propaganda yapabilir ne de siyasi çağrılarda bulunabilir. Yayınlanan görüntülü mesaj, devletin bilgisi ve onayı olmadan gerçekleşemez. Bu nedenle böyle bir adım elbette hukuki değil, siyasi bir kararın eseridir.

Bu durum hukuk devleti ilkesiyle çelişir. “Fiilî durum yaratma” yoluyla meşruiyet sınırlarını zorlayan bir örnektir.

Buna rağmen Devlet, Öcalan’a bu imkânı tanıdı. Çünkü PKK ile müzakere sürecini Öcalan üzerinden yürütmek istiyor. Muhtemelen Suriye ve Ortadoğu’da izlediği politika gereği, ABD de bu yönde telkinde bulunmuştur.

Zamanın Başbakanı Bülent Ecevit, Abdullah Öcalan Kenya’da paketlenip ABD tarafından Türkiye’ye verildiğinde, “Amerika bize Apo’yu neden verdi, bilmiyorum” demişti. Şimdi neden verdiğini anlamışızdır sanırım.

Mahkum Öcalan’ın görüntülü mesajı, bir “mesajdan” öte anlam taşıyor: PKK’nın “siyasi muhatap” olarak tanınması anlamına geliyor.

*************************************

IRA Örneği

“Terörsüz Türkiye” adıyla yürütülen yeni açılım süreci İngiltere ile IRA (Irish Republican Army / İrlanda Cumhuriyet Ordusu) arasındaki süreçten ilham alınarak kurgulanmış gibi görünüyor.

İngiltere, süreci IRA ile değil siyasal uzantısı Sinn Féin üzerinden yürüttü. Türkiye’de ise süreç DEM ve Öcalan üzerinden yürütülmekte.

İktidar kanadının “sadece PKK silah bırakacak, hiç pazarlık yok” açıklamalarının doğru olmadığının herkes farkında. PKK kanadının hedefi sadece “siyasal meşruiyet” de değil. IRA gibi, silahlı mücadele yoluyla elde edilemeyen, siyasal kazanımları elde etmeyi istiyorlar.

****

Önce IRA örneğini hatırlayalım:

IRA, Kuzey İrlanda’nın Birleşik Krallık’tan (İngiltere’den) ayrılarak İrlanda Cumhuriyeti’ne katılması ve Katolik çoğunluğun siyasi haklarının güvence altına alınması amacıyla kurulmuş yarı askeri bir örgüttü.

1969’dan 1990’ların başına kadar süren çatışmalarda yaklaşık 3.500 kişi öldü, 50.000’den fazla kişi yaralandı.

1990’larda İngiliz hükümeti ve İrlanda hükümeti dolaylı temaslar başlattılar. ABD arabulucu rolü oynadı. Süreç “Good Friday Agreement” (Hayırlı Cuma Anlaşması) ile sonuçlandı.

1998’deki bu anlaşma, IRA ile doğrudan değil, IRA’nın siyasal kanadı olan Sinn Féin, İngiltere ve İrlanda hükümetleri arasında imzalandı.

Anlaşma maddeleri arasında: Silahlı grupların kademeli olarak silahsızlandırılması, Kuzey İrlanda’da Özerk bir Meclis kurulması (özerk yönetim), Mahkûm affı ve ceza indirimleri, Hakikat ve uzlaşma komisyonlarının kurulması, Polis ve yargı reformu yer aldı.

IRA, silahlarını tamamen bırakmayı 2005 yılında tamamladı. Bu işlem uluslararası bir denetim mekanizmasıyla (Kanada ve Güney Afrika’dan uzmanlar) şeffaf bir şekilde gerçekleştirildi.

*************************************

IRA Bu Anlaşmadan Neler Kazandı?

IRA, 1998’deki “Hayırlı Cuma Anlaşması” ile silahlı mücadeleyi sonlandırmış ama şu kazanımları elde etmişti:

Kuzey İrlanda’da özerk parlamento ve kendi hükümeti. İki dilli eğitim ve kültürel haklar. Polis ve adalet reformu. Sinn Féin’in siyasette güçlü temsil gücü. Gelecekte İrlanda ile birleşme için referandum hakkı.

Ayrıca IRA’nın siyasal kanadı Sinn Féin (Kendimiz Partisi), daha önce “terör örgütüyle ilişkili” diye dışlanan bir yapı iken, barış süreciyle birlikte meşru siyasi aktör haline geldi. Kuzey İrlanda Meclisi’nde önemli temsil gücü elde etti. (Şu an Sinn Féin birinci parti durumunda ve iktidara en yakın partidir.)

Katolik ve Protestan partilerin birlikte hükümet kurması zorunlu hale geldi. Böylece Katolik azınlık (IRA’yı destekleyenler) siyasette eşit temsil hakkına kavuştu.

IRA üyelerinin büyük bölümü cezalarının geri kalanını çekmeden serbest bırakıldı. İki yıl içinde, hapisteki IRA üyesi mahkûmların çoğu erken tahliye edildi.

****

Bana göre en önemli maddelerden biri “Referandum Hakkı ve İrlanda ile Birleşme Seçeneğidir.”

Good Friday Anlaşması, ileride bir referandumla Kuzey İrlanda’nın İrlanda Cumhuriyeti’ne katılma hakkını tanıdı. Bu şarta göre, Kuzey İrlanda halkı bu yönde oy kullanırsa, Birleşik Krallık bu sonucu kabul edecek.

Bu madde sayesinde silahla elde edilemeyen “Birleşik Krallıktan ayrılma” hedefi, siyaset yoluyla geleceğe bırakıldı.

****

Bu kazanımlar, IRA’nın hedeflediği “bağımsızlık ya da İrlanda’ya katılma” amacına doğrudan ulaşmamış olsa da, fiilen ayrışmış bir idari yapıyı mümkün kılmıştır.

Şimdi PKK ve Öcalan’ın yapmak istediği de buna benziyor: Bağımsız bir devlet kurma hedefini erteleyerek, silahla elde edemediği fiilen ayrışmış bir idari yapıyı kurmayı planlıyorlar.

*************************************

Türkiye’de IRA Örneği Uygulanamaz

IRA örneğinde ise coğrafi olarak net ayrılmış bir yapı vardı: Kuzey İrlanda hem idari hem dini ve etnik olarak zaten ayrı idi.

Türkiye’de Kürt kökenli vatandaşların yaklaşık yüzde 50’si İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Bursa gibi büyükşehirlerde yaşamaktadır. “Kürt bölgesi” tanımını etnik temelli idari yapıya dayandırmak demokratik temsil ve sosyal bütünlük açısından sorunlar yaratır.

IRA örneğinde Sinn Féin, Katolik İrlandalıların çoğunluğunu temsil edebiliyordu. Türkiye’deki Kürtler, tek bir siyasi blok değildir. AK Parti’ye, Hüda-Par’a, CHP’ye, İYİ Parti’ye oy veren milyonlarca Kürt seçmen vardır. Dindar-muhafazakâr, laik-sosyalist, liberal Kürt kimlikleri mevcuttur. Türkler ve Kürtler dini inanç ve mezhep açısından ayrışmış değildir.

PKK veya DEM Parti çizgisi, Kürtlerin çoğunluğunu temsil etmez.

Türkiye’de, Kürtler de dahil, tüm vatandaşlar anayasal olarak eşittir. Etnisitesi ve dini inancı nedeniyle kimseye ayrımcılık yapılmamaktadır. Hukuka ve insan haklarına aykırılıklar vardır ama her kesim bundan etkilenmektedir.

Sürecin vitrininde silahsızlanma, kültürel hakların genişletilmesi, yargı reformu ve yerel yönetimlerin yetkilendirilmesi gibi kavramlar teşhir edilecek. Ama asıl istenen etnik temelli özerklik, coğrafi federasyon, referandum hakkı gibi uygulamalardır. Bunlar Türkiye’nin toplumsal yapısına uymaz.

Bu süreç bölünme ve iç savaş riski yaratacaktır. ABD’nin Türkiye’yi bölme planına hizmet edecektir.

Türkiye, sadece iç siyasi hesaplarla değil, uluslararası denklemlerle şekillenen yeni bir dönemin eşiğinde.

Irak ve Suriye’de devletlerin bölünüp, içinden birer Kürt devleti çıkarılması, Bölgedeki İran gücünün geriletilmesi, İsrail’in Lübnan ve Suriye’de kazanımlar elde etmesi ve İran’la savaşı… Bunlar uzun vadeli bir planın uygulanmasından ibaret.

ABD/ İsrail’in bu uzun vadeli planlarının Türkiye bölümünü de bilmek ve gerekli önlemleri almak bizim için bir beka sorunu.

Bunun için ABD’nin kısa ve uzun vadede nasıl bir Türkiye istediğini anlamamız gerekiyor.

Temel dış politika ilkeleri ve bölgedeki değişmeyen stratejisi göz önüne alındığında, ABD’nin TÜRKİYE BEKLENTİLERİ şöyle sıralanabilir:

a. Kısa Vadede (5-10 Yıl): Türkiye’nin SDG/PYD yapısını kabullenmesi, Suriye’nin kuzeyinde kurulacak otonom Kürt yapıya müdahale etmemesi.

İçeride “etnik kimlik temelli siyasetin” meşrulaştırılması.

CHP dahil muhalefet partilerinin de bu sürece direnmeden dahil olması.

b. Orta Vadede (10-20 Yıl): Türkiye’de yerel yönetimlerin yetkilerinin artırıldığı, federasyon benzeri bir sistemin tartışıldığı bir yapı.

Yeni bir anayasa ile Türklük tanımının anayasadan çıkarılması, kimliksizleştirilmiş ama çok kültürlü bir vatandaşlık modeline geçilmesi.

Doğu ve Güneydoğu’da “özerk bölge” benzeri uygulamaların kabul edilmesi (yerel dil, eğitim, güvenlik gibi alanlarda yetki devri).

c. Uzun Vadede (20-50 Yıl): ÖnceTürkiye’nin, üniter milli devlet vasfını kaybettiği, bölgesel ve etnik temelli yönetişim yapılarına ayrıldığı bir form. Akabinde Türkiye’den koparılmış “Kürt federe devletinin” Irak, Suriye, İran parçalarıyla birleştirildiği Büyük Kürdistan’ı kurmak.

Bu vadeler birer tahmindir. Bazı hedefler öne, bazıları bir sonraki aşamaya alınabilir.

ÖZETLERSEK, ABD;

İsrail ile çatışmayan, ABD güdümündeki Kürt bölgesel yapısını tanıyan;

Rusya ve İran ile “denge politikası” yürüten değil, tamamen NATO-ABD çizgisine sabitlenmiş, Batı çıkarlarına entegre olmuş bir Türkiye istiyor.

Türkiye’yi, enerji yolları, askeri üsler ve ekonomi açısından ABD ve AB’ye açık, Çin-Rusya etkisinden uzak bir eksende tutmaya çalışıyor.

**********************************

ABD BÜYÜKELÇİSİNİN HADDİ AŞAN SÖZLERİ

ABD Ankara Büyükelçisi Tom Barrack, yaptığı açıklamada “Osmanlı İmparatorluğu’ndaki millet sistemi farklı grupların merkezi sistemdeki varlıklarını yüzlerce yıl sürdürmelerine imkân verdi. Osmanlı’nın millet sistemi Türkiye için en uygun modeldir” dedi.

Büyükelçi açıklamasında Türkiye’nin anayasa ile teminat altına alınmış üniter milli yapısının yıkılmasını teklif ediyor. Bu ifadeler diplomatik teamüllere ters, Trump’ın üslubu gibi hadsiz, patavatsız sözler.

Aslında adam ABD’nin niyetini ve planını açıklamış.  CIA’in Eski Türkiye Masası Şefi Paul Henze’nin 1990’larda söylediklerini tekrarlamış: “Türkiye daha çoğulcu, etnik ve kültürel çeşitliliği kucaklayan bir yapıya yönelmelidir.”

ABD bize üniter yapının gevşetilmesi, yerel/bölgesel özerkliklerin öne çıkarılması ve etnik kimliklerin siyasi statü kazandığı bir yönetim modeli tavsiye ediyor.

Osmanlı, bu yapıda olduğu için, Tanzimat’tan itibaren Batı baskısıyla yerel özerklikler tanımaya zorlandı. Ermeni Patrikhanesi’nin siyasi statü kazanması, Balkanlardaki özerklik süreçleri, imparatorluğun dağılmasına zemin hazırladı.

Bugün ABD’nin “Osmanlı millet sistemi” dediği yapı, aslında merkezî otoritenin zayıfladığı, etnik-dini yapıların siyasi kimlik kazandığı bir modeldir.

**********************************

İSRAİL’İN VE ENERJİ HATLARININ GÜVENLİĞİ İÇİN

ABD’nin 2000’li yıllarda ilan ettiği BOP, Genişletilmiş Ortadoğu’yu “etnik, mezhepsel ve mikro yönetim birimlerine” ayırmayı öngören bir projeydi.

Irak’ta önce Kürt özerk bölgesi, sonra Suriye’de PYD/SDG üzerinden fiilî bir Kürt koridoru yaratıldı.

BOP’un en temel hedeflerinden biri, İsrail’in çevresindeki tehditleri parçalayarak etkisiz hale getirmek ve enerji hatlarını güvenli kılmaktır.

Türkiye, bu süreçte hem coğrafi konumu hem de Kürt nüfusu nedeniyle “anahtar ülke”dir. ABD’nin beklentisi, Türkiye’nin de tıpkı Irak ve Suriye gibi federal/yarı özerk bir modele geçmesidir.

ABD’nin Türkiye’ye biçtiği rol, “bağımsız bir bölgesel güç” değil, Batı çıkarlarına entegre olmuş, kimliksizleştirilmiş ve parçalanmaya hazır bir ülke olmasıdır. “Osmanlı modeli” benzetmesi bu niyetin tarihsel makyajıdır.

Suriye’de ABD himayesinde şekillendirilen, PKK’nın Suriye koluolan, PYD/SDG yapılanmasının devletleşme hedefi ile Türkiye içindeki “Terörsüz Türkiye” sürecinin eşzamanlı yürümesi tesadüf değil.

Bu süreç, Türkiye’nin yıllardır savunduğu milli üniter yapının gevşetilmesi ve ABD’nin Suriye politikasıyla uyumlu yeni bir iç düzenlemeye geçişin bir adımıdır.

**********************************

CHP’NİN BASKILANMASI

İktidarın (AKP+MHP) DEM Parti ile bir diyalog içinde olduğu açık. Bu ilişkinin, anayasa değişikliği, yönetim modeli tartışmaları ve yerel yönetimlere daha fazla yetki verilmesi gibi konularda ilerleyebileceği öngörülüyor.

Ancak teröristbaşının hapisten çıkarılması, siyasi bir figür haline getirilmesi, PKK’lıların affı gibi konuları halka kabul ettirmek zor.

Bu yüzden iktidarın bu tür bir dönüşümü gerçekleştirebilmesi için CHP ve büyük muhalefet partilerinin de en azından direnişsiz bir tavır takınması gerekir.

İktidar belki de CHP, diğer muhalif kitlelerin ve hatta kendi tabanlarının çoğunluğunun desteğini almayı mümkün görmüyor. Bu sebeple CHP’nin kurumsal kimliğini baskı altında tutarak, CHP’yi yönetenleri sürece zımnen onay verecek hale getirmeyi amaçlıyor olabilir.

Son dönemde CHP’ye yönelik yargı baskısının artması bu çerçevede anlam kazanıyor.

Muhalefeti yargı yoluyla sindirme stratejisi bir “kontrollü muhalefet” yaratma girişimi olabilir.

Böylece kamuoyunun sert tepkisine neden olabilecek anayasa değişikliği, eyalet benzeri yönetim modeli tartışmaları veya bölgesel özerklik gibi konular gündeme geldiğinde güçlü bir karşı ses çıkması engellenmiş olur.

İktidar, muhalefeti baskılayarak, pazarlık masasına çekecek kadar kırılgan hale getirerek bu dönüşüm sürecini nispeten az dirençle geçirmeyi hedefliyor olabilir.

Ancak bu ülkede hâlâ vatansever kamuoyunun iradesi, milli refleksleri ve tarihi hafızası diri duruyor.

Türkiye’nin geleceğini, saraylarda ve büyükelçiliklerde yapılan planlar değil, halkın gerçekleri görüp, sezme ve anlama yeteneği (basiret ve feraseti) belirleyecektir.