Satrancın kimin tarafından ve ne zaman bulunduğuna dair kesin bilgiler yoktur. Ancak günümüze kadar ulaşan bazı söylentiler, rivayetler vardır.

Yunanlılara göre Truva savaşına katılan Eğriboz adası kralı Palemodes tarafından bulunmuştur. Palemodes onlara göre damanın da paranın da mucididir. Ancak Yunanlıların bu söylentilerini kanıtlayacak hiçbir bilgi ve belgeye rastlanmamıştır.

Genel kabule göre satranç Hindistan’da, bir Brahman rahibi tarafından kurgulanmıştır. İlk önce bir Hint prensine sunulmuştur. Oyunu prense öğreten din adamı, oyunun felsefesini de şöyle açıklamıştır; Şah en değerli taştır. O alınmadan oyun bitmez. Fakat gördüğünüz gibi devletin en güçlü kişisi olan şah, eğer kendini koruyacak tebaası olmaz ise hiçbir şey yapamaz.

Yanıtı ve açıklamayı çok beğenen raca, brahmanı ödüllendirmek ister. “- Dile benden ne istersen” deyince rahip 64 kareli satranç tahtasını gösterip “- Şu ilk kareye bir adet buğday koy ve yanındaki kareye bir kat fazlasını koyarak devam et. 64. karedeki buğdayları bana ver” der. Bu basit ve kanaatkâr bir istek gibi gözüken talebi karşılamak için, hesaplama yapılınca yedi gruptan oluşan şaşırtıcı bir rakamla karşılaşılır: “18.446.774.073.703.551.615” Yani dünyanın ekilebilir bütün alanlarını ekmek bile rahibin isteğini yerine getirmek için yeterli gelmemektedir. Dünya büyüklüğünden yaklaşık 70 kat daha büyük bir alanın üretiminin, brahmanın isteğini ancak karşılayabileceği hesaplanmıştır.

Satrancın M.S. 600 yıllarında, İran’a Hindistan’dan geldiği (Tarihçi Murret) bir yazıttan öğrenilmiştir. Araplar bu oyunu 7. yüzyılda öğrenmişler ve 9. yüzyılda Avrupa’ya taşımışlardır. Bu arada Harun – ür – Reşid’in, Charlemagne’a hediye ettiği satranç takımı da çok ünlüdür.

Ülkemizde satrançla ilgili, 500 yıl öncesine ait bazı kitaplar vardır. Bunlardan biri de Şereflihisarlı İsmail oğlu Şaban isimli bir yazara aittir. Oyunun faydalarından bahis etmektedir. ” Savaşta hilelere karşı tedbirli olunmasına, planlı davranılmasına, sabırlı, akıllı ve dayanıklı olunmasına yararlı olur. Galibiyetin hazzını yenilginin acısını tattırır.” Diye önsöz yazısı ile kitabını yayımlamıştır.

Cumhuriyet döneminde Türkiye’de satranç çok yaygınlaşmıştır. Hemen bütün okullarda oynanmaktadır. 1954 yılında Türkiye Satranç Federasyonu kurulmuştur. 1962 yılında ise FİDE (Fédération İnternationale d’Echéc) Uluslararası Satranç Federasyonu’na bağlanılmıştır. Takımlarımız uluslar arası müsabakalara katılmaktadırlar.

Milyonlarca meraklısı olan ve günümüzde zekâ ve akıl geliştirme sporu olarak kabul gören satrançla ilgili pek çok ve gerçeklere dayalı anekdot vardır.

Aslında bu hikayeyi daha önce de yazmıştık. İki ayrı kitabımızda da yer aldı.

Muhtemelen hatırlanacaktır; 2007 seçimlerinde Demokrat Partiden Milletvekili Adayı olmuştum. Güzel bir seçim kampanyası yürütülüyordu. İnsanların bize olan ilgisi ve sevgisi bir beklentinin de sonucu olarak oldukça iyi bir şekil almıştı. Sonra birden ters rüzgarlar esti ve seçimi feci şekilde kaybettik.. Benim için kişisel treselli tarafı ise Mecitözü’nde Partimizin Çorum Merkeze göre İKİ KAT FAZLA REY ALMASI olmuştu. O zaman da yazdım, bunun için Mecitözü’ne müteşekkirim.

İlginç bazı gelişmeler ve karşılamalar da oluyordu. Örnek olarak; Avkat’da;  Elmapınarı’nda Horgu’da, Geykoca’da, Karacuma’da; Sarıhasan’da; Tanrıvermiş’te, Sülüklü’de, bana açıkça söylenen;  

“Bey keşke bunlardan aday olmasaydın, sana canımız feda amma velakin, bu Demokrat Parti O Demokrat Parti değil.. Keşke…

Keşke Bağımsız da olsaydın.. Neyse olan olmuş, kusura kalma..

Ve işte sonuç; Feci bir yenilgi ve fakat  Çorum merkezin iki katı oranında rey..

Buna müteşekkirim. Bu saydığım köylerde hiç çıkmayacak derken kırık dökük bir kaç rey.. Onlar hepsi, hepsi benim için teşekküre değer, harika mesajlar..

Ama bir olay var ki şimdi tekrarlamadan geçemiyorum.

Çorum Boğazkale’de, Seçim Otobüsünün üzerindeyiz; Uğur Barlık, Murat Koçak ve ben..

Mikrofon bende; hararetli güzel bir konuşma!… Karşımızda hatırı sayılır bir kalabalık!..

Ve onların arasında Eşim Keriman!.. O da, halkın arasında, duvar üzerine oturmuş, bir yabancı gibi bizi izliyor. Ve alkışlıyor. Ve dikkat ediyor ki; konuşma arasında ve özellikle de sonunda, yanındaki insanlar bizi çok heyecanla alkışlıyorlar.

Keriman bu manzara karşısında hem mutlu oluyor, hem de sormak istiyor.. Bir nevi “Kamu Oyu Yoklaması”.. Yanındaki, o çok da hararetle alkışlayan köylümüze dönüyor;

• – Çok alkışladın, çok da beğendin galiba.. Reyler de bunlara mı? Diye soruyor.
• – Alkışladım Abla.. Gobel eyi gonuşuyo da!.. Yok abla, reyler bunlara değil..
• – Neden ama? Çok da canı gönülden alkışladın. Şimdi Reyler kime.. Bak sen de diyorsun ki; Güzel Konuşuyor.
• – Doğru Abla.. Guzel gonuşuyo.. . Allah için . Hele de şu sarı.. Eyi gonuşuyo da..
• – Ama reyler yok diyorsun..
• – Reyler yok abla..
• – Peki reyler kime?
• – Reyler Kasımpaşalıya Abla.. Tayyibe!..
• – Neden ama?
• – Bak abla şimdi.. Bunların Ağa babası var ya:
• – Kim O?
• – Demirel Abla Demirel.. ,
• – Eee ? Ne olmuş Demirel’e?
• – Ne olacak, Asker Haaayyyt deyiverince Şapkayı Aldı Gaçtı.. Hem de İKİ KERE..
• – Eeee?
• – Eee si, abla Kasımpaşalı ne dedi?
• – Ne dedi?
• – Haayyt, Asker hadi bakıyımmm Sen Kışlana.. Kışlana …
• – Eee?
• – Eeesi Asker Kışlaya Tayyip Makama.. Öyle şapkayı alıp ta kaçmadı.. O neydi, bunların Agası.. Abla iki kere Şapkayı aldı aldı kaçtı..
• – Doğru haklısın..
• – Tabii Abla.. Şimdi bunlar eyi gonuşuyo da…
• – Anladımm..
• – Annadın mı Abla.? İşte böyle ..

Evet siz de anladınız mı şimdi, ne söyleyeceğimi?

Dört Komutanın meydan okurcasına istifaları!..

Aslında bu gerçekten önemli bir olaydı.. Ne askerin buna hakkı vardı, ne de Hükümetin bu tabloyu yaratma lüksü vardı.. Keşke olmasaydı.

Ama oldu..

Oldu ve Hükümet kazandı..

Asker ve onu öne sürerek arkasına sığınmak isteyen macera meraklıları ise kaybetti.

Ve, ve demokrasi kazandı..

Şimdi hemen seçime gidilse bence % 70 le tekrar Ak Parti gelecektir.

Ben olsam denerdim..

Ama yine bu İktidar soğukkanlı ve Askerin yaptığına ve özellikle de Askerin arkasına sığınmak isteyenlere güzel bir cevap oldu..   

Bize göre bu Siyasi tarihimizde Demokrasi adına Sivil İktidara gelmiş geçmiş en büyük Rest’tir.

Ve aynı kararlılıkla karşılık görmüştür. Kazanan ise Demokrasi olmuştur.

Bazı çevreler tekrar sormak gerekiyor;

ASKER KİMİN ASKERİDİR.?  .Ve  ASKERİN GÖREVİ NEDİR?

Askerin görevi Demokrasiyi korumak ise; Demokrasinin kendisi nedir? Demokrasiyi kim,kimler nasıl tesis edecektir.?  Demokrasi bir temsil rejimi değil midir? Asker, Demokrasiyi tesis edecekse SEÇİMLERİN ve SİVİL İKTİADARLARIN anlamı nedir?   Halkı kim temsil eder?  Demokrasi, b ir temsil rejimi değil midir?    V

Doğrudur, Asker Demokrasiyi koruyacaktır.. Koruyacaktır ama, kendi ölçülerine göre değil.. Ya kimin ölçülerine göre? HALKIN ÖLÇÜLERİNE GÖRE.. Halkın ölçülerini nasıl anlayacağız? Halkın TERCİHLERİ İle.. Eee onlar nedir? Onlar seçimle gelenlerdir.

Şimdi ben Demokrat Parti kazanamadı diye,  ben Milletvekili olamadım diye seçilenleri kabul etmeyecek miyim?   Ak Partiyi kabul etmeyecek miyim?

Son olayda Asker de belki kendi açısından doğrusunu yapmış diye düşünebilirsiniz. Kim bilir belki de devam eden davalar nedeniyle, karşılaştıkları mesleki baskından dolayı böyle bir karar almışlardır.

Ama bize göre Askerin de buna hakkı yoktur.

Belli makamlarda böyle bir lüksünüz yoktur. 

Belli makamlarda iseniz, hele böyle anlamlı bir şekilde bir toplu hareket içinde olamazsınız.  

Şimdi ilk saatlerde bazıları el ovuşturmuş,  Allah, Hükümet gidiyor diye heveslenmiş olabilirler. Çarpıcı beyanlara hazırlanmış olabilirler. Hatta acele ederek bazı sözler de sarf etmiş  olabilirler. Hiç heveslenmesinler.

Şimdi burada iki olay var;

• – Birincisi, Komutanlarımızın böyle bir lüksü yoktur. İstifa ve emeklilik elbette kişisel bir tercihtir. Ama komuta kademesinin zirvesinde ve topluca bu hareket Savunma Gücünü Zaafa uğratma sonucunu doğurabilir ve Allah korusun kötü şeyler olabilirdi. Ve belli ki kasıtlıdır. O nedenle soruşturulmalıdır. Emekli Orgeneral Kenan Evren kadar, hatta ondan da fazla sorumluluk vardır. Ve bunun hesabını sormak gerekir.
• – Bu sonucu doğuran olaylar üzerinde de durmak gerekir. Eğer bunlar devam eden davalar ise; başından beri söylediğimiz ve savunduğumuz bir hukuk zaafı vardır. Ön hazırlık çok iyi yapılmalı ve iddianame çok net olmalıdır. Ve özel yetkili mahkemelerde de süreç hızlı işlemelidir. Net ve kesin delilleriniz varsa insanları tutarsınız. İnsanları tutarken delil zenginleştirme lüksünüz de olmamalıdır.

Aslında hukuk yönüne gelmişken bir hususa daha değinmeden geçemiyoruz; Dikkat ediniz önce karar veriliyor ve aylar sonra gerekçe ilan ediliyor. En basit hukuk mantığından bu son derece sakıncalı bir durumdur. Gerekçen yoksa karar veremezsin, varsa da onu karadan önce oluşan, oluşması gereken o gerekçeyi en azından kararla birlikte açıklamak zorundasın. Kimse kusura bakmasın, gerekçesi aylar sonra ilan edilen bir karar asla saygı duyamazsınız.

Halk bunları sessiz ve derinden izliyor ve kime ne prim vereceğini de çok iyi biliyor.

İşte onun için rahatlıkla söylüyoruz ki, bu gün bir seçim olsa Ak Parti % 70’le yeniden iktidardır.

YARGI değerlendirmesinde ve ASKERİN son davranışında da HALK kendi değerlendirmesini son derece de doğru ve kararlı olarak yapmaktadır.   

Onun için de tekrarlıyoruz ki; bu gün bir seçim olsa Ak Parti % 70’le yeniden iktidardır.

Herkese selam sevgi ve saygılar sunuyorum.

12 Eylül 1980 Darbesi olmuş ve Türk Milliyetçileri tutuklanmış cezaevlerinde işkencelere tabi tutulmuşlardır. Sistem intikamını ülkücülerden almıştır.

O tarihte hangi zihniyettir bilinmez, bölücülerle Türk Milliyetçilerini aynı görmüş ihtilalın esas gayesi, sistemin intikamını almak için vatanını seven gerekirse uğrunda ölebilmeyi göze alan Türk Gençlerini yıldırmak ve sisteme uyan yeni bir gençlik, diskotek gençliği, ABD hayranı gençlik yetiştirmektir.

Bunun için 1989 tarihinde ” Liseler için yazılan Milli Güvenlik Bilgisi kitabında Milliyetçiler, Ülkücüler şöyle tarif ediliyordu:

“Bir doktrin olarak kabul ettikleri görüşleri doğrultusunda devletin yeniden teşkilatlanmasından hareketle, siyasi, sosyal ve ekonomik yapıda değişiklikler yaparak bir kadro oluşturulması, bu kadronun devlet gücünün yerine geçirilerek her ne şekilde olursa olsun iktidar yapılması, benimsenen ilkelerin yanı sıra “TEK LİDER” prensibinde kabul edilerek zaman zaman PAN TÜRKİZM propagandasına yönelmesi.”

” Bir bütün haline getirdikleri ideolojik düşüncelerinin sonuçta devlet anlayışına hâkim duruma getirilmesi amacı taşıyordu.”

“Bu unsurları sürekli şekilde, komünizme karşı oldukları temasını işleyerek ve bu faaliyetlerini milliyetçiliğin gereği olarak yaptıklarını savunarak 12 Eylül 1980 harekâtı öncesinde yurdumuzda yaşanan terör ortamının bir yanı durumuna gelmiştir. “

Ne acıdır ki ders kitabı olarak yazılan ve Türkiye Cumhuriyetinin Liselerinde Milli Güvenlik Dersi olarak okutulan bu kitapta Türk Milliyetçiliği suç sayılmış.

Türk Milletini sevmek PANTÜRKİZM kabul edilmiş sanki kötü bir şey yapmış, gibi Türk Milliyetçileri, yurdumuzda yaşana terör olaylarının, Güneydoğuyu kan gölüne çeviren, 30 bin insanımızı şehit eden, asker, polis, öğretmen, imam, bebek katilleriyle birlikte terör ortamının bir yanı olarak gençlere öğretilmiştir.

Türk Milliyetçilerini eli kanlı bölücü terör örgütünün bir yanı olarak gösteren kitap aşırı solucuları, teröristleri nasıl anlatmaktadır? Kitaptan aynen aktarıyorum.

” Bütün aşırı sol ve komünist teşkilatların amacı Türkiye Cumhuriyeti Devletinin mevcut anayasal rejimini yıkarak ülkemizin tümünde veya arzuladıkları bölümlerinde Marksist – Leninist – Maoist bir düzen kurmak ve komünist ideolojinin yayılmasını sağlamak şeklinde özetlenebilir.”

 ” Bu gurupların her fırsatta kullanmak istedikleri; işçilerin haklarını kazandırma, ezilen zümreleri kurtarma, gelir dağılımındaki adaletsizliği giderme herkese eşit eğitim imkânı sağlama, herkese iş imkânı sağlamak, ülkeyi tam bağımsızlığa kavuşturmak gibi sloganları amaç görünümü altında fakat nihai amaçlarını gizlemeye ve yandaş teminine yönelik propaganda faaliyetleri olduğunu özellikle vurgulamak gerekir.”

  Oh ne güzel ne kadar güzel lise talebesi bu sloganları okuduğunda ne ulvi sözler, tam bir sosyal adalet, bizde solcu olalım diye düşünmezler mi? Kaldı ki bu aşırı solcuların terörün bir parçası, bir yanı olduğu da kitapta belirtilmemiştir.

Rahmetli Türkeş, sistemin intikamı alınmak için 12 Eylül 1980 darbesi ile tutuklanmış ve Ankara da Askeri Dil Okuluna konmuştur.

Avukatı olarak ziyaretine gittiğim de 1983 seçimleri yakındı. Ve siyasi partiler yeni yeni kurulmaktaydı.

KONSEY iki partili bir sistem istediği için vetolarla ikiden fazla parti kurulmasını engelliyordu. Turgut Özal da parti kurmak gayreti içerisindeydi.

Fakat 30 kişilik kurucu listesini vetolar sebebiyle tamamlayamıyordu. Ancak ABD den KISSINGER Türkiye’ye gelerek Özal’ın partisinin kurulmasını ve seçimlere katılmasını sağlamıştı.

Seçimlere Milliyetçi Demokrasi Partisi, Halkçı Parti ve Anavatan Partisi katılma hakkını kazanmışlardı.

Rahmetli Türkeş Bey’e “siz içeridesiniz dışarıda bizim görüşlerimizi temsil eden siyasi parti yok ne yapacağız” diye sorduğumda aldığım cevap çok ilginçti. 

“Turgut Sunalp Paşa iyidir, ancak devlet yönetimini bilmez. Halk kendisini tanımadığı için ve konsey tarafından görevlendirilmiş olması çok kötü bir puan, başarı sağlayamaz. Turgut Özal son anda ABD ile anlaşarak verdiği tavizlere göre parti kurma izni aldığı için Amerika’nın Vahşi Kapitalizmini uygulayacaktır.

Muhafazakâr görünümü ile de halktan oy alarak ve büyük bir ihtimalle iktidar olacaktır” dedi.

” O zaman biz ne yapacağız “dedim. ” Herkes istediği partiye oy versin hiç kimseyi bir parti için yönlendirmeyin” ikazını yaptı.

ABD’nin ana hedefi olan Vahşi Kapitalizm’in yontularak ekonomik güçlerini daha iyi kolay geliştireceği bir düzen yaratmak için Özal’a ihtiyacı vardı.

Ülkemizin insan haklarını savunmak Türk Milletinin tarihteki rollerini savunmak anlamına gelmiyor.

Amacı bölücülük olan etnik politikayı savunmak anlamına geliyor.

Gençler artık ülkelerine ve milletine değil yabancı güçlere güveniyorlar.

Milletin ufkunu açan Atatürk’ün en büyük talihsizliği yerini Türk Milletine inanmayanlara bırakmak zorunda kalması olmuştur.

Özal’a yüklenen görev eski doğu blok’u ve Üçüncü Dünya Ülkelerinde Milliyetçilikten ayakta ne kaldıysa tasfiyesini yapmak olmuştur. 

ABD, Sovyetler Birliğine BORİS YELTSİN’İ Türkiye’de Turgut Özal’ı elinin altında tutmuştur.

Yeltsin sayesinde Sovyetler Birliği dağılıp Orta Asya’da ki petrol cumhuriyetleri bağımsızlığına kavuşturur.

Özal sayesinde de Türkiye Cumhuriyeti Devletini Atatürk’ün Milli Devlet anlayışından uzaklaştırılıp, onun üzerinden, Bağımsız Türk Cumhuriyetlerine ulaşmayı düşünmüş ve Türk Cumhuriyetlerinde ki Petrolün Türkiye aracılığı ile Washington’un kontrolüne alınması hedeflenmiştir.

Onun için bahsettiğimiz kitaplar yazılmış gençler ABD hayranı olarak yetiştirilmeye çalışılmış ve sayısız televizyon kanalları açılarak Millet dizi filmlerle, yarışma programlarıyla uyutulmuş ve Türk Gençliği milli değerlerden yoksun bırakılmıştır.

Atatürk diyor ki;” Hangi istiklal vardır ki, yabancıların nasihatleriyle, yabancıların planlarıyla yükselsin. Tarih böyle bir olay kaydetmemiştir. 

CARİ AÇIĞA dikkat çekmek ve gelecekteki tahribatını anlatabilmek için, üç yıldan beri; “TÜRKİYE BU YÜKÜ KALDIRAMAZ”  başlığı ile çeşitli yazılarımız oldu. 

Bu gün salt gelir sağladığı için rahatça satılabilen değerlerin, RANT Unsurlarının, Şirketlerin, Gayrimenkullerin, Bankaların, Sigorta şirketlerinin yakın gelecekte; birincisi KÂR transferleri ile ikincisi de, sizin Ülkeniz için değil kesinlikle KENDİ ÇIKARLARINA UYGUN ÇALIŞMA TARZLARI ile Ülkenin Omuzlarına AĞIR BİR YÜK olarak çökeceklerini ve Türkiye’nin işte bu yükü kaldıramayacağını yazdık.   Bu normal, daha doğrusu beklenen bir sonuç olmalıydı. Eşyanın tabiatında bu vardı. 

Konuyu “Aslında ZOR Değil” isimli kitabımızın birinci bölümüne taşıdık. Görüşlerimizi net olarak ortaya koyduk. 

Bize karşı, cevap olarak, çok bilmiş edalarla, birbirlerini kopya ederek; hep şunu söylediler:   FİNANSE EDİLEBİLİR CARİ AÇIK SORUN DEĞİLDİR.

Sevsinler… Biz başka bir şey mi söylüyoruz.  Biz CARİ AÇIĞIN, bu kafayla BİR GÜN FİNANSE Edilemeyeceğine dikkat çekmek istedik. 

Zira siz şimdi;  CARİ AÇIĞI FİNANSE edebilmek için sağlıklım kaynaklar yerine YENİ CARİ AÇIK NEDENLERİ OLABİLECEK GİRİŞİMLER içinde oldunuz.

Satmaya devam ettiniz.

Cari AÇIĞI KESTİRMEDEN, KISA YOLDAN FİNANSE etmeye çalıştınız ve bunu başardınız.

Sattınız, bir daha sattınız… Satacak şeyiniz kalmadı. Kaldı, kaldı da artık onların alacak takatleri yok. Ve şimdi ne yapıp ne edip, sizden FON götürecekler. Götürüyorlar.

Ne dedik? Bu unsurları satın alanlar, diledikleri kadar somurur (Yani Sömürür) ve işlerine gelmediği anda bırakıp kaçarlar. Geride kalacak hiçbir şeyleri yoktur. 

Ayrıca bu işletmeler KÂRLI oldukları sürece başka bir olgu devreye girecektir, bunlar size verdikleri değeri yani satın alma bedelini, kısa sürede KÂR TRANSFERİ şeklinde geri götüreceklerdir. İşte bu kâr transferleri, korkulacak boyutlardaki CARİ AÇIĞIN da nedeni olacaktır.

Normal dönemlerde; anapara olarak verdiklerini kâr transferi şeklinde kısa sürede geri alacaklardır.  Kar transferi yapamazlarsa DEĞERLERİN ASLINI, KENDİSİNİ kaçıracaklardır. Böyle olmasa, böyle bir beklentileri olmasa kesinlikle gelmezler.

Bunlardan başka bir hareket tarzı da beklenemezdi.   

Sonra birileri çıktı ve dediler ki; FİNANSE EDİLEBİLİR CARİ AÇIK TEHLİKELİ DEĞİLDİR. CARİ AÇIK FİNANSE EDİLEBİLDİĞİ SÜRECE SORUN YOKTUR. Sevsinler dedik. Biz bunun yanlış olduğunu söylemiyoruz ki!…FİNANSE EDİLEBİLİRLİĞİN DOĞRU OLMASINI İstiyoruz. Kaynağın sağlam olmasını istiyoruz. Bütün bunların aksini söylemek mümkün mü?

Önemli olan bu Finansı nasıl sağladığınız olacaktır.  Bu finans sağlam kaynaklı olursa, sürekli olursa sorun yoktu. Ama bu mümkün müydü?

İşte bizim son üç yıldır yazıp çizdiğimiz, haykırdığımız olay budur.

Görünürde Cari Açık Finanse edilmekteydi. Ama görünürde…

Nasıl?  Yeni satışlarla!..  Cazip yabancı sermaye daveti ile, yüksek faiz ve kur oyunları ile…

Ve bir gün, bir gün bunları yapamadığınız zaman tılsım bozulacaktı.. İşte bozulmuştur.

Satacak cazip değeriniz kalmadığı gibi kalan değerlerinize de, Bankalarınıza, Şirketlerinize kuşku ile bakılmaktadır. 

Cılız bir ışık doğmuştu; Yurt Dışında Yatırım Yapan TÜRK ŞİRKETLERİ…

Bu ışıkla birlikte bizden de bir ses yükselmişti; “İŞTE ŞİMDİ TÜRKİYE BU YÜKÜN ALTINDAN KALACAKTIR” dedik ve yazdık.

Mısır’a, Çin’e giden Sabancı Şirketlerini örnek gösterdik. Ciddi Türk Şirketleri, bunların yurt dışı yatırımları çoğaldıkça, bunlardan istikrarlı bir şekilde geri dönüş sağlandıkça, cari açık azalabilecektir. Dedik ama!….  Devlet ve Reel Sektör de bunun da farkında değillerdi.

Teşvik edemediler. Zira ciddi hesapları yoktu ve yapamazlardı. 

Cari Açığın azalması görünürde imkansızdır. Bu kafayla imkansızdır. 

Son kurtarma operasyonunda iki önemli şey ortaya çıkmıştır.  Birincisi; son kalan 1-2 Devlet Bankası can simidi olmuştur. Ya onlar da gitmiş olsaydı?…  Demek ki bunlar kalmalı.

İkincisi; Destekleme Politikası öyle bazı sektöre kaydırılmaktadır ki; bunlar sonuçta İhracatı canlandırıyor görünmekle beraber, ithalata hizmet edecektir.

Ara mamul üretiminin desteklenmesi önce ihracatı artıracaktır ve bu yarı mamulün kullanıldığı nihai ürün yine bize satılacak ve ithalatımız artacaktır.

Özellikle Avrupa fonları ve IMF yönlendirmeleri açıkladığımız bu modele uygun gelişmelere hizmet edecek nitelikte görünmektedir.

Özel sektör, reel sektör bu inceliği fark edemezler. Devlet ise fark etmeden öteye böyle yönlendirildiği için nereye gittiğini görememektedir.

Allah Yardımcımız olsun.

Herkese selam, sevgi ve saygılar sunuyorum.

Yaşlı dünyamızda menfaat paylaşımı için yapılan savaşların nedeni; demokrasi, özgürlük ve insan hakları gibi kavramlar olmaya başladı.

Dünyanın hükümdarları, daha fazla demokrasi, daha fazla özgürlük ve daha fazla insan hakları diyerek insanları sokağa döküyor, yetmez ise eline silah veriyor o da yetmezse silahlı güçleri ile daha fazla demokrasi, özgürlük ve insan hakkı için gidip o bölgeye müdahale ediyor.

İnsanlık adına elbette daha fazla demokrasi, özgürlük ve insan hakkı istiyoruz. Ancak bu kavramlarla aldatılmak, kandırılmak, asimile edilmek ve sürünmek istemiyoruz.

Dünyanın hükümdarları; hemen hemen her konuda olduğu gibi demokrasi, özgürlük ve insan haklarının uygulamasında da çifte standartlı davranıyor.

Özellikle dünyanın dört bir yanına dağılmış olan Türkler ve Türk gibi görülenler, bu farklı uygulamadan fazlasıyla nasibini alıyor.

Eğer Türk’seniz ve hakkınızı hukuk karşısında arayamıyorsanız veya hukuk haklarınızı karşılamakta yetersiz kalıyorsa, tam bir felaketle karşı karşıyasınız demektir.

Onun için önümüze pembe tablolarla konulan demokrasi, özgürlük ve insan hakları meselelerini, Türkler ve Türk gibi görünenler açısından bir kez daha iyi irdelemeliyiz. Ve bir de buna karşılık Türkiye’de bu kavramlar nereye ve nasıl, kimler tarafından çekilmektedir, buna çok dikkat etmeliyiz. Yoksa bu kavramlardan ortaya çıkması gereken olumlu sonuçları kullanamadığımız gibi ülkemizde bile felaketlere sürüklenebiliriz.

Bildiğiniz gibi Türk Dünyası içinde Balkanlar ve onun içinde de Batı Trakya Türkleri, bizim için önemli bir yer tutar.

Batı Trakya Türkleri, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş belgesi olan Lozan Anlaşması ile ister emanet ister rehin diyebileceğiniz bir şekilde Yunanistan’a bırakılmıştır. Türk ve müslüman oldukları Lozan Anlaşması ile tescilli, mülkiyet hakları dahil olmak üzere her türlü varlıkları bu anlaşma ile koruma altındadır.

Ama gelin görün ki; Lozan Anlaşmasının varlığına rağmen, Yunanistan;  Batı Trakya Müslüman Türk azınlığını canından bezdirip kaçırtmak için tam 88 yıldır hem de demokrasi, özgürlük ve insan hakları sakızını dilinden düşürmeyen Avrupa Birliği’nin de  1980 yılından bu yana üyesi olmasına karşılık, büyük çaba göstermektedir.

İnanmayan gidip Batı Trakya’yı görsün ve 88 yıldır Batı Trakya’da ne olup bitmiş Müslüman Türk Azınlığın başına neler gelmiş incelesin.

Buna karşılık Batı Trakya Türkleri, yılmadan aynı heyecanla, kuşaktan kuşağa aktarılan Türk – İslam şuuruyla varlığını, efendice ve vatanı olarak gördüğü Yunanistan’a hiçbir sorun çıkartmadan sürdürmektedir. Azınlığın siyaset yaptığı partisinin adı bile Dostluk Eşitlik Barış Partisidir. Tabii ki;  bir Batı Trakya Türkü için olmazsa olmaz olan eşitlik talebidir. Yani bir Yunanlı ile eşit olmayı istemek onun için bir temel haktır.

Ne yazık ki; demokrasi, özgürlük ve insan hakları başta Batı Trakya Türkleri olmak üzere Yunanistan Türkleri için şimdilik bir hayaldir. Ve bu hayalin başlıca sebebi Yunan tarafının “Megalo İdea”sıdır.

Batı Trakya Türklerinin takdir edilmesi gereken en önemli yönlerinden biri  bu mücadelelerini yılmadan sürdürmeleridir. Bu konuda da büyük bir bilgi birikimine ve tecrübeye sahiptirler. İçlerinden de Türk Dünyası’na lider olabilecek önemli insanlar yetiştirmişlerdir. Bunlardan biri de şehit Dr. Sadık Ahmet’tir.

Batı Trakya Türklerinin manevi lideri Dr. Sadık Ahmet ne anlamlıdır ki; Lozan Anlaşmasının imzalandığı 24 Temmuz günü şehit olmuştur. Biz de bu yıl onun kabri başında anmak ve Batı Trakya Türklerini görmek, onlarla kucaklaşmak için İskeçe ve Gümülcine’ye gittik. İyi ki de gitmişiz…

Onları görünce gevşekliğimizden, ihmalkarlığımızdan, yorgunluğumuzdan, yılgınlığımızdan utandık. Batı Trakya Türkleri; seçilmiş müftüleri, milletvekilleri, öğretmenleri, medyası, siyasetçileri, doktorları, avukatları, mimarları ile dimdik ayaktaydı. Biz onlara moral vereceğimize onlar bize moral verdiler. Demek ki; başka bir bayrak altında Türk ve müslüman olmak ve bunu haykırmak başka bir şey.

Dikkatimizi çeken önemli bir nokta ise Selanik’te, Kavala’da gezip duran yüzlerce Türk’ün, Batı Trakya’dan ve Sadık Ahmet’ten haberdar olmayışları idi. Hele Gümülcine’de aynı otelde kaldığımız bir Türk’ün, Gümülcine’li  Türk kızına “sen çalışmak için Türkiye’den mi geldin” diye sorması acınacak halimizin bir göstergesiydi.

Bütün bunlara rağmen Batı Trakya’nın Müslüman Türk’ü büyük bir sabırla bekleyiştedir. Onu da Rodoplarda yaşayan genç bir Pomak Türkü annenin “çocukların nasıldır ?”sorusuna verdiği cevapta bulmak mümkün: “Eyidirler, başları yastıkta değil ya…”