Kabus

139

Kabus dolu günlerde dertteyken
Yüreğimi sıkıştıran atışlarla
Mutsuz ve yorgun ağlıyorum
Sen gülüyorsun çılgınca
 
Söylesene ne yaptım sana
Tanımam ki ben seni aslında
Acılarımla oluyorsan mutlu
Anladım ki yazık olmuş bana
 
Nasılsa girdin ya hayatıma
Çıkmasını da bilseydin ya
Nefretle ağlarken umutsuzca
Sen uçuyorsun havalarda
 
Ezdin bir böcek gibi ruhumu
Hayatımın ateşini sündürürken
Sana yeterdi kendini tatmin
Ben eriyorken zamanla