Aslında 93 Savaşı da denilen 1878 Osmanlı Rus Savaşı ile başlayan, 1912 Balkan Bozgunu ile devam eden 1950’lerde de hızlanan göç edenler ne büyük hata etmişler görüyor musunuz?
Tek suçları “Türk” olmak olan bu insanlar 20. yüzyılın en büyük katliamına uğramışlar milyonlarcası telef olmuşlar.
Neden?
Türk olmayı erdem saymışlar. Türklüğü ve Müslümanlığı birbirinden ayırmadan iman tahtalarına nakşetmişler.
Gavur çizmelerinin altında ezilmişler, can vermişler ama asla bunlardan ödün vermemişler.
Benim ailem de 1956 da geri göç ile gelmişler Anavatan Türkiye’ye.
Daha çocuk yaşlarda göçmen olduğumuz söylendiğinde, neden diye sorduğumuz Ata Babam; “Biz Türküz oğlum, Türk’üm diye başımız dik nerede yaşayabilirdik ki başka. Türkiye, ismi üstünde Türklerin vatanı” diyordu.
Diyordu da, bir taraftan bu günleri yaşasaydı ne derdi acaba diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.
Hiç aklına gelirmiydi ki; Türk yurdunda, Türküm demekten dolayı Türklerin başı ağrıyacak bir gün. Türküm demek suç olacak.
Ermeni olabilirsin.
Cenazene binlerce kişi katılır, ellerinde pankartlarla “Biz de Ermeniyiz” diye haykırırlar.
Kürt olabilirsin.
Dağlarda yıllarca elinde keleşlerle Mehmetçik kanı döker, sonra da İmralı’daki Bebek Katili’nin emriyle sınırdan içeri girer, ayağına getirilen devletin savcısı hakimine, gözünün içine baka baka “pişman değilim” dersin ve 15 dakika sonra seni karşılayan Türkiye Büyük Millet Meclisi Milletvekilleri ile bir otobüsün üzerinden dünya televizyonlarına karşı “zafer işareti” veririsin.
Ama iş Türk olmaya gelince; Ola ki bir yerde ben Türküm dersen, “Faşist, Irkçı” denilerek, nereden bir ilişkilendiririz de içeriye atarız diye kovalanırsın, takip edilirsin, fişlenirsin, dinlenirsin..
Ata Dedem Nezir Aga ne de dik dik söylemişti.
– “Türküz biz oğlum, nereye gideceğiz ki başka. Yıllarca Türk olduğumuz için itelendik, aşağılandık, amcanı darağacına, dedeni çalışma kamplarına gönderdik. Ama bunların karşılığında ne dinimizden ne de Türklüğümüzden bir an bile ödün vermedik..”
Zavallı Nezir Aga, Türk olmanın bu kadar ayıp bir şey ve bu kadar büyük bir suç olduğunu bilseydi bunları bana dermiydi hiç..
Amcam, darağacına giderken tekbir getirdikten sonra, “NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE” diye haykırıp yağlı ilmiği boynuna geçirmek için sabırsızlanan Sırp Çetniğin suratına tükürürmüydü hiç.
Bugün bütün bu olanları yukarılarda bir yerlerde izleyen Ata Dedem, Sayın Başbakan’ın bir gece rüyasına girse, neler derdi çok ama çok merak ediyorum.
Hakaret etmez, küfür etmez bunu biliyorum.
Rumeli insanının asaletini, vakurunu terk etmeden söyleyecekleri karşısında, Başbakan ne cevap verirdi onu da merak ediyorum.
