Şerefliyim, şereflisin, şerefli…
Şerefsizim, Şerefsizsin, şerefsiz…
Uzun zamandır anlamını unuttuğumuz, aslında üzerinde düşünülesi bir sözcük. Türk dil kurumu sözlüğüne baktım. İsimmiş bir kere. “Başkasının, birine gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer. İkinci bir anlamı toplumca benimsenmiş İYİ şöhret. Birinci anlamı unutulmuş ikinci anlamında ise anlam kayması yaşamış maalesef.
İkincisinden başlamak istiyorum. Kitabın ortasından söylemenin anlamı yerine oturtmak için etkili olacağını düşünüyorum. Tıpkı yerinden çıkmış bir omzun yerine oturtulması gibi. Affınıza sığınarak başlıyorum.
Orospunun Şerefi olmaz.
Namussuzun şerefi olmaz.
Hırsızın şerefi olmaz.
Yalancının şerefi olmaz.
Hainin şerefi olmaz.
Kul hakkı yiyenin şerefi olmaz.
Zorbanın şerefi olmaz.
Dedikoducunun şerefi olmaz. Çünkü bu tip hal ve hareketleri yapanlara saygı duyulmaz
Hele hele bu eylemleri yapanlara saygı duyanların şerefleri ise hiç olmamıştır.
Soyut kavramların somutlaştırılmasından yanayım. Söylemden çok eylemle açıklanmış isim sıfat fiil her ne var ise kelime ve kavramlar dünyamızda elle tutulur hale getirdiğimizde dünyamız daha net olacak. İyi kötü doğru yanlış daha belirginleşecek.
Gelelim birinci anlama saygı duymayı sağlayan Değer. Yine kitabın ortasından söylemekte fayda var.
Dürüstlüğe değer veriyorsanız. Dürüst insanlara saygı duyuyorsanız. Karşınızdaki o insan Şerefli bir insandır.
İşini düzgün yapan insanları arıyor ve onlara saygı duyuyorsanız. Karşınızdaki o insan şerefli insandır.
Düzgün konuşuyor, dedikodu yapmıyor, insanlara nazik davranıyor kul hakkı yemiyorsa. O insana saygı duyulur ve o insan şeref sahibidir.
Devlete karşı görevlerini yerine getiriyor, vergisini veriyor hak ve hukuka uyuyorsa o insan saygıdeğerdir ve şereflidir.
Kimse doktor, mühendis, avukat, öğretmen, imam olduğu için şeref sahibi olmaz. Toplumun değer verdiği işleri yaptığı için şeref sahibidir.
ŞEREF; Türk toplumunun ad alma törenidir. ŞEREF dede korkut hikâyesindeki Boğaç, ın ad alması gibidir… Kazanılır.
Şimdi dönelim bakalım kendimize ve etrafımıza ve başlayalım kazanan ve kaybedenleri saymaya.
Şerefliyim, şereflisin, şerefli…
Ya da…
ŞEREFSİZİM, ŞEREFSİZSİN, ŞEREFSİZ… Sayabiliyorsanız. Saygıyı hak etmişsinizdir.
