Yıldırım Beyazıt, Osmanlı Padişahı iken Bursa Osmanlı’nın Payitahtı idi.
Bursa kadısının bir kararı var. Bir hadiseye Beyazıt şahit imiş, mahkemeye şahitlik yapmak için gelmiş. Kadı; “Padişah Dinlenemez.”demiş ve davayı da bitirmiş. Yıldırım Beyazıt sormuş; “Neden dinlenemezmişim?” Kadı; “Eğer seni dinlersem sözüne uyup bir karar versem “kadı padişahın tesiri altında kaldı” derler ve adalet töhmet altına girer. Seni dinlemez isem bu ne biçim padişahtır, “kadısı bile adamın sözünü dinlemiyor” derler.” Demiş.
Yargıtay Genel Kurulu’nda bir karar; Genel Kurula başkanlık eden Bedri Köker, çalışkan, çok zeki, titiz bir hâkim, tam bir disiplin sahibi, vazife sırasında hatır-gönül dinlemez, bildiğini yaparmış.
Bir gün bir davanın hukuk genel kurulunda müzakeresi tamamlanarak oylar toplanmaya başlanmış. Kendi koltuğunun arkasında oturan sevdiği arkadaşı Cevat Serim beye sıra gelince ses kesilmiş. Cevat Bey uyuyormuş. Oy toplayan başkâtip Şevket Bey ne yapacağını şaşırmış.
Başkan; “Cevat Bey Cevat Bey” diye gürlemiş. Cevat Bey uyanmış, tam bir şaşkınlık içinde. Başkan sert bir biçimde “Tasdik mi, Bozma mı?” diye sormuş. Cevat Bey; “Efendim rahatsızım, gece uyuyamadım, dalmışım, beni geçiniz, oy kullanmamış olayım. Zira nisap fazlasıyla var.” Demiş ama başkan “Hasta olan buraya gelmez, şayet gelirse dinlemek ve oyunu kullanmak zorundadır.” Dedikten sonra raportöre davayı tekrar ettirip yeniden oylama yaptırmış.
