32. Büyük Şu’ra

100

Aydınlar Ocaklarının 32. Büyük Şu’rası,  22-24  Mayıs 2009 tarihlerinde Isparta Aydınlar Ocağımızın ev sahipliğinde, 32 Ocağın katılması ile  gerçekleştirildi. Bilindiği gibi, Aydınlar Ocakları senede iki defa bir Ocağımızın ev sahipliğinde toplanarak ülke ve dünya gündemindeki meseleleri görüşmekte, tartışmakta ve fikir alışverişinde bulunmaktadır. Çeşitli kültürel ve sanat faaliyetlerinin de yerine getirildiği bu toplantılar;  güç ve dayanışmayı arttırmaktadır. Aileleri buluşturmaktadır.

32. Büyük Şu’ra, ülke ufkuna karanlık bulutların çöktüğü, büyük rahatsızlık, endişe ve üzüntülerin hissedildiği, işsizliğin arttığı, büyüme hedeflerinin küçüldüğü, Türkiye’nin toprak bütünlüğünün, üniter yapısının ve devlet şeklinin tartışıldığı bir dönemde yapılmıştır. Sanki milli mücadele ile Osmanlı’dan milli devlete henüz geçmek üzereyiz.

Bu dönemde demokratikleşme yutturmacısı adı altında hiçbir ciddi devletin yapamayacağı ve tahammül edemeyeceği uygulamalar bize yaptırılmakta, Türkiye adeta 1919 Damat Ferit dönemini yaşamaktadır. Devlet adeta açık arttırılmaya çıkarılmakta, ona buna egemenliği paylaştırmaya ve Sevr şartlarına dönmeye zorlanmaktadır. Ama yine de 23 Nisan ve 19 Mayıs’larda bayramları kutlayabilmekteyiz.

Devletler etnik gruplara göre siyaset uygulamazlar. Siyasetin de belirleyici unsuru etniklik değildir. Devlet vatandaşlarına bir bütün olarak ve eşit şekilde yaklaşır. Etnik gruplara ayırarak, etnik grup enflasyonu yaratarak, insanları ötekileştirerek  bir politika uygulamak ciddi devlet olmak ve ciddi devlet adamlığı ile bağdaşmaz. Bazı hukukçuların devlet etnikliğe kör olmalı yani şu ya da bu etnik grubun taassubu ile hareket etmemeli görüşü çok isabetlidir.

Türkiye’de Kürtçülük dalkavukluğu açıkça yapılmakta, bu iş yukarılardan pazarlanmaktadır. Oysa devlete ortak aramada, egemenliği bölüp paylaştırmak da bize çok yabancıdır. Milli mücadeleyi ve Cumhuriyeti bunun için yapmadık ve  kurmadık. Bunun için binlerce isimsiz kahramanı şehit vermedik.  Lafola tarzında söylenmiş bir cümle var: “Milliyetçilik kimsenin inhisarında değildir”. Bunu herkes ezberledi ve biliyor. Ama bu cümleye sığınanlar, inanmasalar da salon ve protokol milliyetçiliğini bırakıp ona biraz bulaşmalıdırlar. Milliyetçilik kimsenin inhisarında değildir; ama bu sahipsiz bırakılma anlamına da gelmemelidir.

Biz de milliyetçi sayılırız diyebilenler  etnik taassuba ve ırkçılığa prim vermek ile milliyetçiliğin hiç bağdaşmayacağı öğrenmelidirler. Milleti ayırmadan kucaklayan, parçayı bütünün önüne geçirmeyen milliyetçilik  bazı bakan ve bakmayanlarınıza göre modası geçmiş, dünü ilgilendiren  bir görüştür. Farklı milliyetlerden ve milletlerden meydana gelmeyen bir ümmet de olamaz.

Şu’rada, anayasa değişikliklerinin ülke gerçeklerine ve milli çıkarlarımıza göre yapılması, demokratikleşme maskesi altındaki etnik ihanetten kaçınılması gerektiği sonuç bildirisinde yer almıştır. Hukuk devletinin korunması, hukukun siyasi çekişmelere alet edilmemesine işaret edilmiştir. Ermeni Sorunu dahil hemen hemen her konuda tek taraflı çözüm ve tek taraflı tavizin  geçerli olamayacağı belirtilmiştir. Kıbrıs’ta Rum’a ve AB’ye şirin görünme politikasının terk edilmesi, TSK’nın terörle yaptığı kararlı mücadelenin  aynı kararlılıkla desteklenmesi istenmiştir. Küreselciler tarafından uygulamaya sokulmak istenen Hz. Muhammed’siz ve Kuran-ı Kerim’siz İslâm Projesine karşı hassas olunması ve bu alandaki tuzaklara dikkat edilmesi tavsiye edilmiştir. Türk kimliğinden utananların ve korkanların bulunduğu belirtilerek; Türkiyelilik şeklinde  mekan birliğinden başka bir anlam taşımayan, içi doldurulmamış sözde bir kimliğin  kültürel boyutunun olmadığı ve kültürel kimlik de olmayacağı ifade edilmiştir. Enerji konusuna dikkat çekilmiş, nükleer enerjiye geçilmesinde geç kalınmaması, milli kaynaklara dayalı enerji politikalarının öne alınması, eğitimin her kademesinde millilik prensibinin esas alınması, ülke topraklarının yabancılara peşkeş çekilmemesi,  ABD ve AB ile olan politikaların doğru dürüst gözden geçirilerek gurur ve haysiyet kırıcı ortamların yaratılmaması tavsiye edilmiştir.

Şu’raya katılan milli endişe sahibi herkese ve düzenlemeyi yapan Isparta Ocak Başkanı Doç Dr.  Kâmil Kaya ve arkadaşlarını tebrik eder,  teşekkür  ederiz.

 

Önceki İçerikEğitim ve Sağlık Neferi Dr. Saylan’ın Ardından
Sonraki İçerikParanın Namusu
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)