Yeni Anayasa Türkiye’yi Çözme Aracı mıdır?

252

Anayasa dâhil konuları özgürlükçü ve güvenlikçi diye ayırmaktan uzak durmak gerekir. Bunlar birbiriyle çelişmez; ama tamamlar.

            Türk demokrasisini darbe anayasasından kurtarıp özgürlükçü sivil anayasa yapma masalı çok eskidi. Hala 12 Eylül Anayasası’nı darbe anayasası olarak görmek Anayasa’da bugüne kadar yapılan değişikliklerin farkında olmamaktır.

            Aydınlar Ocağı Genel Merkezi daima üstüne düşeni yapma sorumluluğu içinde olmuş; sorunlardan ve milli meselelerden hiç kaçmamıştır. Bunun somut örneklerinden birisi de, beş sene önce TBMM Anayasa Komisyonu’na katılarak görüşlerini açık ve seçik ortaya koymasıdır. Suya sabuna dokunmadan her gelen iktidara yaranma çabası içinde imkânları kapan ve kaybolan kuruluşları üzüntü ile izlemişizdir. Çekingen, doğru bildiğini söylemekten aciz kuruluşlar ancak güdümlü olabilirler; ama sivil toplum kuruluşu olamazlar. Türkiye’nin oldukça fazla olan bu tip kuruluşlara hiç ihtiyacı yoktur. Aydınlar Ocağı TBMM’deki görüşmelere katıldıktan sonra görüşlerini bir kitapçık haline getirmiş; eser iki baskı yapmış; ilgilenenlere ücretsiz dağıtılmıştır. Halen de dağıtılmaktadır.

            Genelde ülkemizde anayasalar ihtiyaçlara göre ele alınmak yerine, dış dayatma ve pazarlıklarla emperyal güçlere üs olarak görev yapan STK’larca kullanılır hale gelmiştir. Ülkelerin dönüştürülmesinde anayasa malzeme olarak kullanılmaktadır. Ülkeler ve bu arada Türkiye tanınmaz hale getirilmeye çalışılmaktadır. Böylece önü açılan milli devletlerle ve Türkiye ile ilan edilmemiş bir savaş yaşanıyor. Başkaları için reformlar yapmaya zorlanan, anayasa değiştirilmesi girdabına sokulan milli ve üniter devletler egemenlik hakları zedelenerek çokkültürlülük tuzağına da sokulmaktadırlar. Milli devletlerin kuşatılması halen sürmektedir. Özgürlükçülük adı altındaki bir mayın ile milli devletlerin kendi kendilerini koruma hakkı çökertilmektedir. Maalesef siyasetçi de değişiklik ihtiyaçlarını somutlaştırma yerine, kulağa hoş gelen sihirli özgürleştirme batağına çekiliyor.

            Ne oyunlar oynanmaktadır ki! Etnik ırkçılık demokratikleşme diye yutturuluyor. Eğitim öğretim dili farklılaştırılıyor. Yerel yönetimleri özerklik şartının haklı olarak reddine konan şerhler sorun yapılıyor ve bazılarını rahatsız ediyor. Batılı ülkelerin hemen hemen hepsinde milli kimlik anayasada yer alırken Türk Milleti ve Türk Kimliği etnisite kapsamında ele alınıyor. Bizler kendi vatan topraklarımızda yaşıyoruz. %90’ları aşan çoğunluğuz. Suriye, Irak, Makedonya, Bosna, Kosova, Bulgaristan ve Yunanistan’da yaşamıyoruz. Dünyada milliyetçilik yükselirken; Türkiye’ye milli menfaatlerini koruma milletlerarası hukuku bozma deniyor. Sömürgeci artıklarının Türklük ve milliyetçilikle içerde ve dışarda sorunları olması normaldir. Halkların kendi kaderlerini tayine gelince, bize gelinceye kadar o kadar fazla ülke kuyrukta var ki… Ulus devletlerin tasfiyesi söz konusu olunca; siz Batılı ülkeler neden örnek olmazsınız? Türkiye etnikçi politikaların maalesef etkisi altında kalıyor. Yönetenlerin çoğu etnisiteyi bilmiyor. Ege ve Akdeniz’de, Kıbrıs’ta ülkemizin milletlerarası hukuktan ve anlaşmalardan kaynaklanan hakları yok sayılıyor.

            ABD ve Batı’nın çıkarlarına göre siyaset ve danışmanlar dayatılıyor. Anayasa marjinal gurupların ve korumacılarının isteklerine ağırlık verilerek biçimlendirilemez. Türkiye’nin milletleşme sürecinin dışlanarak bizi kalabalık veya sürü olarak düşünenler var. Anayasa’nın ilk dört maddesi ve özellikle 66. madde ve diğerleri içerde ve dışarıda birilerine batmaya devam etmelidir. Türkiye değişik bir kulvara sokulamaz. Cumhuriyetimizin kurucu değer ve maddeleri cahil veya hain bazılarının oyuncağı olamaz. Aksi birtakım davranışlar haklı olarak yasalar içinde gerekli tepkiyi de görmelidir. İşin enteresan tarafı Türkiye’ye atılmak istenen kazıklar nedense yaz aylarında planlanır ve sonbaharda uygulamaya konulmaya başlanır. Uyan Türkiye yaz bitiyor.

Önceki İçerikAnayasa’nın 169. Maddesi (Ormanların Korunması ve Geliştirilmesi)
Sonraki İçerikMutluluk Sırat-ı Müstakîmde
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)