Aktif Politika, Açılımlar ve Çelişkiler

141

Önü açılmış milli devletlerin ne tip tuzaklarla karşı karşıya kaldıklarını bugün yaşıyoruz. Aslında, dün de farklı değildi. Siyasi tarihimiz dün Osmanlıya, bugün Türkiye Cumhuriyetine karşı tuzaklarla ve ihanetlerle doludur. Siyasi tarihi inceledikçe; tarih tekerrür mü ediyor diye sormaktan kendimi alıkoyamıyorum. Ayastefanos Antlaşmasıyla (1878) Kürtlere sahip çıkıyor görünen Rusya’ya karşı İngiltere’nin karşı atakla Berlin Antlaşmasını (1878) dayatarak ve Kürtleri de kullanarak bir Ermeni devleti kurma arzusu unutulmamıştır. Her bir reform talebinin ve dayatmasının altından dini azınlıkları koruma, Müslüman nüfusu çökertme amacı çıkmıştır.

İktidarda kalabilmek için her türlü tavizi veren ve İmparatorluk topraklarının dağılmasına bile göz yuman Damat Feritler, İngiliz Muhipler Cemiyeti Başkanı Sait Mollalar, Ali Kemaller, Boghos Nubar Paşalar, Osmanlının Stockholm Büyükelçisi yaptığı ancak, Osmanlıya ihanet etmiş ve İngilizlerle işbirliği yapmış olan Kürt asıllı Şerif Paşaların ve aile boyu İngilizlerle işbirliği yapmış bazı tarikat ehlinin benzerleri bugün de aynen var. Bu isimlerin çoğunun da alnı secdeye varıyordu. Sadece alnın secdeye varmış olması yetmiyor.

Sivas Kongresini dağıtma ve Mustafa Kemal’i ortadan kaldırma teşebbüsünün mimarı İngiliz Binbaşı Noel’in emrinde çalışabilecek sözde aydınlar ve işbirlikçiler  bugün de mevcuttur. İttihat ve Terakki Partisine karşı Hürriyet ve İtilaf Partisi mensuplarının faaliyetleri ve talepleri bugün de küreselci ve teslimiyetçi çevrelerce yerine getirilmektedir.

Dün Müslüman oldukları için hiçbir zaman affedilmeyen Kürtlerin Ermeni Devleti’nin sadece vatandaşı veya özerk bir bölgesi olduğunu kabul eden Batı, doğrudan veya dolaylı olarak Yeni Osmanlıcılığı ve eyalet sistemini dayatıyor. Dün Doğu ve Güneydoğu’da valilerin ve kamu görevlilerinin mutlaka Kürt olmasını isteyen Batı, bizimkilere dayattığı “Kürt açılımı” ile günümüzde aynı veya benzer taleplerde bulunuyor.

ABD ve Almanya gibi birçok devlet ve prensliğin birleşmesi ile meydana gelen devletlerin eyalet sistemlerine özendiriliyoruz. Bunun rüşveti de ABD çekildikten sonra Irak’ın kuzeyi ile ilgilenmek ve Musul’u tekrar Türk toprakları içine almak… Türkiye’ye 1870’lerin siyasi coğrafyası mı teklif ediliyor? O coğrafya eyalet sistemini kaldırabilirdi; ama bugünkü Türkiye idari yapısı ve milli devlet olarak kuruluşu itibariyle ABD ve Almanya örneklerinden çok farklıdır.

Şimdi statükoyu aşıyoruz diye ortada dolaşan bazı fırdöndü aydınlar, ultra aktif bir dış politika adına Türkiye’yi Misak-ı Milli sınırları dışına taşımaya çalışıyorlar. “Efendim, Bölge halkları neden bir araya gelmesinmiş!” Keşke gönlümüzde yatan etkin, bağımsız bir güç olarak Türkiye bunları yapabilse… Şimdi ancak izinle veya taviz vererek bazı şeyler yapılabiliyor.

Türkiye’nin sınırları dışında gerekli etkinliği sağlayabilmesinin yolu her şeyden evvel Türk kimliğine ve Türk kültürüne sahip çıkmaktan geçer. Kendi kuruluş felsefesini, milli kimliğini devre dışı bırakmaya hazır; şerefli tarihini sorgulamaya, yüzleşmeye ve yargılamaya çıkmış; kendi devleti ile başkaları adına kavgalı işbirlikçi aydınların ve siyasetçilerin bulunduğu, mutabakatlarını geliştirememiş, milli davalarını küçümseyen, verkurtulcu, iktisadi kaynaklarını ona buna peşkeş çeken bir ülke aktif bir dış politika uygulayamaz. Son altı senedir Türkiye neleri tartışması gerekirken neler bize tartıştırılıyor? Milli sınırlarımız dışına çıkacağız, genişleyeceğiz, dar ufuktan kurtulacağız diyenlerin, Türkiyelilik hokkabazlıklarını bırakmaları, üniter yapı ve milli devlet anlayışını zedelememeleri gerekir.

“Kürt açılımı” adı altında teröristbaşını muhatap alan, üstelik de terörle mücadele eden ve şehitler veren bir ülke ciddi ve ufku genişleyen bir ülke olamaz.

Üç tarzı siyasetin icabı olarak önce Osmanlılık, daha sonra İslâm şuuru ile İmparatorluğu ayakta tutmaya çalıştık. Nihayet; Anadolu’da Türk kimliği etrafında aslımıza döndük. Milli devleti ve Cumhuriyeti kurduk. Şimdi sınırlarımız dışında maceralara girerken; ona buna taşeronluk yapmaya hazırlanırken; “Türk kimliği bize dar gelir, sırasıyla İslâm ve daha sonra da Osmanlı kimliğine sarılalım” demek havada şato kurmaktır. Merkezi reddeden bir çevre olamaz. II. Meşrutiyetle kurulan Osmanlı Meclisinde her milletvekilinin Osmanlı kimliğini taşıması gerekirken; dini ve etnik ayrımcılık ve ırkçılık yapılmadı mı? II. Abdülhamit bu Meclisi neden feshetti?

Önceki İçerikYayla Yollarında
Sonraki İçerik3G (3rd Generation) veya 3N (3’üncü Nesil)
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)