İl Genel Meclisi’nin bazı üyeleri, İstanbul Fındıkzade’deki “KOCAELİ YURDU” nu satmayı düşünüyorlarmış!
Satıp, parasıyla okul yapacaklar mış!
Merak ediyorum ve soruyorum; bu İl Genel Meclisi üyeleri “KOCAELİLİ” değiller mi?
İstanbul ve Ankara gibi büyük üniversite merkezlerinde, pek çok ilin kendi adıyla anılan öğrenci yurtları vardır.
O ilin çocukları, kendi illerinin adını taşıyan yurtlarda birlikte kalırlar. Belki, aynı kentte yaşadıkları halde birbirini hiç tanımayan gençler, aynı yurt çatısı altında tanışır, “yurt arkadaşı” olurlar. Yurt arkadaşlığı, asker arkadaşlığı gibidir. Kalıcı dostluklar oluşur.
O kentin çocukları, üniversite sonrası doğup büyüdükleri, yaşadıkları ve bundan sonra da yaşayacakları, ebediyete göç etmiş büyüklerinin mezarları olan kentleri için gelecekte bir şeyler yapmanın düşünce ve heyecanlarını yaşarlar. Yaşamalıdırlar.
“Kocaeli Yurdu’nu satmayı düşünen İl Genel Meclisi üyelerinin bu kentle ilgileri yok mu?” diye şüphe ediyorum!
“İstanbul’da ve Ankara’da kaç Kocaelili gencimiz öğrenim görüyor? Onları ele güne muhtaç etmeyelim, ihtiyaçları olan yurtları inşa edelim” diyecekleri yerde, kendilerinin zerrece emek ve katkıları olmayan Kocaeli Yurdu’nu satmayı düşünüyorlar!
Bu nasıl bir anlayış?
Baba mirasını satıp savan kötü evlatlar gibiler!
Efendiler; o yurdu siz yapmadınız, siz satamazsınız! Bu kentin insanları size bunun için “vekalet” vermedi.
“Emanete hıyanet” edemezsiniz!
O yurdun temelinde, KYÖD-Kocaeli Yüksek Öğrenim Derneği’nin emek ve alınteri var.
Ben, o tarihte Ankara’da okudum.
İstanbul’da okuyan ve böyle bir yurdun ihtiyacını duyan arkadaşlarımız, boyunlarında kumbaralarla kenti dolaşarak bu kent esnafından, işadamlarından katkılar sağladılar.
Bu eylem, kentin belediye başkanı, Valisi ve o zamanın İl Genel Meclisi üyelerini de harekete geçirdi ve bu kent halkının emekleriyle o yurt yapıldı.
O günkü yasal mevzuata göre dernekler mülk sahibi olamayacağı için İl Özel İdaresi’nin mülkiyetine geçti.
O yurtta yıllarca bu kentin çocukları barındı.
Sonraki yönetimler, bu yurdu Kocaeli adıyla bu kent çocuklarının yararlanması için sürdüreceklerine başka birilerine verdiler!
Şimdi, onların yaptıkları yanlışın ve işledikleri günahın daha beterini yapamazsınız!
O yurdu satamazsınız!
Bu kent halkı size bunun için “vekalet” vermedi!
Vicdanınızın ve asıllarınızın sesine kulak verin, bu yanlıştan dönün.
Yarın, “sade vatandaş” olarak aramıza katıldığınızda yollarda utanmadan yürüyün!
