Bozkurt İlham Gencer İle Röportaj

GİRİŞ: Hepimiz ölülerin çocukları veya torunlarıyız. Geçici olan bu dünyâda ömrümüzü tamamladıktan sonra göçeceğimiz cennet veya cehennemde ebedî kalmak üzere yaratıldık. Zamanı belli olmamakla birlikte gidişi kesin olan bir yolun yolcusuyuz. Mutlak son olan ölümün en az ilgiyi görmesi, en az hazırlık yapılması şaşırtıcıdır. Ölüme ilgisizlik insanın kendini aldatmasından başka bir şey değildir.   Yüce dinimiz İslâmiyet, ölüme hazırlanmayı emreder. Ölüm hakîkatini görmek için inançlı olmak da gerekmez. Ölüm, herkesin ortak kaderidir. Ancak onun için gerçek hazırlığı mü’min yapar. Diğerleri sâdece korkmakla yetinirler. Gerçekte ölüm korkulacak bir vak’a değildir. Hazırlık yapılacak bir hâdisedir.    Ölüm için yapılacak en önemli hazırlık, onu yok saymamakla başlamalıdır. Bu birinci basamaktır. İkinci basamak da onu uzakta görmemektir. Ölümü, yaşlılara, hastalara daha uygun görmek, ona karşı hazırlıktan kaçınmaktır.   Âhirete hazırlıklı olmanın en basit işâretlerinden biri, ölümden sonrası için vasiyet bırakmaktır. Kitabımız Kur’ân-ı Kerîm’de ve Peygamber (sav) Efendimizin hadislerinde yer alan vasiyet mevzuu, günümüz insanlarının bildiğinden daha ciddî tutulmuş, tavsiye edilmiştir. Günümüzde yaşayan Müslümanların, eski zamanlara göre vasiyet bırakma gerekliliği daha fazla olduğu halde, ihmal edilmektedir. Bu ihmalin sebebi sünnet bilgisinden mahrum olmak veya ölümü uzak ihtimal olarak görmek, onu yaşlılara, ağır hastalarla daha yakın zannetme gafletidir.   Sanat ve fikir dünyâmızın efsâneleşen şahsiyeti Bozkurt İlham Gencer ülkemizde (muhtemelen) ilk defa, vasiyetini bir basın toplantısıyla açıkladı.   Sağlıklı olduğu günlerin son döneminde kendisiyle, bu hareketinin sebeplerini konuştum.   Bütün Müslümanlara örnek olması niyazı ile iyi okumalar efendim.

 

Oğuz Çetinoğlu: Kızınız, iki oğlunuz, âilenizden
ve yakınlarınızdan bâzı kişilerin katılımı ile basın toplantısı düzenlediniz ve
vasiyetnâmenizi açıkladınız. Böylece (bildiğim kadarı ile) Türkiye’de bir ilki
gerçekleştirdiniz. Sizi, bu kararı almaya ve vasiyetnâmenizi basın
toplantısıyla açıklamaya sevk eden sebepler nelerdi?

 

Bozkurt İlham Gencer: Tecrübe, zamanla kazanılan bir özelliktir. Tecrübe sâhipleri, bu özelliklerini âile
fertleriyle ve yakın çevresiyle paylaşmakla, onlara hizmet etmiş olur. Bu
hizmeti hayatın her safhasında gerçekleştirebileceği gibi, yolun sonuna
yaklaşıldığında yapılırsa daha tesirli olur. Bilindiği gibi vasiyetlerin; İslâm’a,
hukuka, toplumun örf ve âdetlerine aykırı olmayan bölümlerinin yerine getirilmesi,
geride kalanlar için ‘mecbûriyet’
olarak kabul edilir.

 

Hayat boyunca, doğruyu göstermek
maksadıyla söylenen sözler öğütttür, tavsiyedir. Öğütler ve tavsiyeler
unutulabilir veya dikkate alınmayabilir. Vasiyetnâmeler ise unutulmaz, tatbik
edilir.

Bizim insanlarımız bu konuda
hassastır. Ben, vasiyetimi açıklamakla hassasiyetlerimizin gereğini yaptığım
kanaatindeyim.

 

Beni tanıyanlar bilirler:
Hayatımın hiçbir döneminde mal-mülk-para peşinde koşmadım. Çocuklarıma
bırakacağım bir servet yok. Onlara ancak, hayat boyu faydalanabilecekleri
tecrübelerimi, temiz bir âile ismini, örnek alınacak bir mazbut hayat tarzını
bırakıyorum. İnanıyorum ki onlar da vasiyetimin gereklerini yapacaklar, kendi
çocuklarına şerefli bir isim bırakacaklardır.

 

Çetinoğlu: Basın toplantısında vasiyetnâmenizi
‘mânevî bir talep’ olarak
vasıflandırdınız…

Bozkurt Gencer:  Evet!
Vasiyetnâmemde maddiyatla ilgili hiçbir hüküm yoktur. Hepsi, inancımızın,
kültürümüzün gereği olan mânevî hususlardır. 

 

Çetinoğlu: Vasiyetnâmenizde açıkladığınız
hususların, ‘kesin istek’ olmadığını,
‘talep’ olduğunu söylüyorsunuz…

 

Bozkurt Gencer:  Evet! Emir
değil, sâdece bir taleptir. Taleplerim yerine getirilirse,  isteklerimi yapanların şahsına ve içerisinde
bulunduğumuz topluma faydalı olur.

 

Çetinoğlu: Nasıl faydalar
umuyorsunuz?

 

Bozkurt Gencer: Taleplerime bakalım:

 

Allah’tan başka ilah olmadığına,
O’nun; Bir, Mutlak ve Ortaksız olduğuna, mülk ve hamd’ın O’na mahsus olduğuna
mutlaka inanılmasını talep ediyorum.

 

Bu talep bize yüce dinimizin emridir.
Talebimin kaynağı Kur’ân-ı Kerim’dir. Kur’ân-ı Kerim’in Allah (cc) sözü
olduğunda hiç şüphe yoktur.  Kur’ân-ı
Kerîm âyetleri, insanların muhtaç olduğu bilgileri beyan eder. O bilgilere
sâhip olanlar ve o bilgilere göre yaşayanlar, Cenab-ı Allah’ın sâlih
kullarıdır. Allah, sâlih kullarını geçici olan bu dünyâda başarılı kılar ve
mutlu eder. Sevilen, üstün tutulan bir konuma eriştirir. Kalıcı olan âhirette
Cenneti ve Cemâliyle şereflendirir. Bu ne büyük saadettir…

 

Çetinoğlu: ‘Ölülerimizin hayırla anılmasını’ istiyorsunuz.

 

Bozkurt Gencer: Bir insanın, ölüleri için yapacağı en iyi ve tek
hizmet, onları hayırla yâd etmek ve onlar için duâ etmektir. Çünkü onların
artık ve başka hiçbir şeye ihtiyacı yoktur.

 

Kabir ziyâreti elbette çok
önemlidir. Mutlaka yapılmalı. Fakat her zaman veya sık sık mümkün olmayabilir. Duâ,
her zaman ve her yerde ve mutlaka yapılmalıdır. Ölüler için hatırlandıkça bir Fâtiha
okunmalıdır. Allah (Subhanehu ve Teâla Hazretleri) duâyı da okunan Fâtiha’yı da
mutlaka muhatabına ulaştırır. Duâ ve Fâtiha, iâdeli taahhütlü mektup gibidir.
Âhiretteki yakınımızın ihtiyacına göre serinlik veya ılık bir esinti, gönderene
ise görevini yapmış insanların huzurunu bahşeder. İki taraflı memnuniyet ve
mânevî kazanç sağlayan bu işlerin hiçbir mâliyeti, külfeti yoktur.

 

Çetinoğlu: Vasiyetnâmenizide
her türlü günahtan kaçınılmasını tavsiye ediyorsunuz…

 

Bozkurt Gencer: Her insan, ölebilecek yaştadır. O halde ölüme hazır
olunmalıdır.

 

Çetinoğlu: ‘Ölüme hazır olmak’ sözünü nasıl yorumluyorsunuz?

 

Bozkurt Gencer: ‘Ölüme hazır
olmak’ demek, her işini dürüst ve ölçülü yaparak, ölüm sonrası Allah’a
verilecek hesaba hazırlanmaktır. Bu da ancak Allah’ın emirlerine uymak ve
yasaklarından sakınmakla mümkün olur. Mutlaka hesaba çekileceğimizi asla
unutmamalıyız. Allah (cc) tarafından hesaba çekilmeden önce, bizler kendimizi
hesaba çekmeliyiz. İlâhî emirlere aykırı işlerimiz için tövbe etmeli, Allah’tan
bağışlanma talep etmeliyiz. Allah bağışlayıcıdır. Tövbe edip, işlediğimiz o
hatâyı bir daha tekrarlamaz isek, o hatâyı, o günahı hiç işlememiş gibi
tertemiz oluruz. Ölümün ne zaman geleceğini bilemediğimiz için her zaman
temizlenmiş bir vaziyette olmalıyız.

Milletimiz; ‘Kefenin cebi yok. Öbür dünyâya para götürülemez, mal-mülk hepsi bu dünyâda
kalacak.’ Der. Âhirete, ancak ve ancak bu dünyâda yaptığımız ibâdetlerin,
iyiliklerin, hayırlı işlerin sevâbı ile gidebiliriz. Bu dünyâ, ahretin
tarlasıdır. Ne ekersek, ahrette ancak onları biçeriz. 

Bizler; hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünyâ
için, hemen ölüverecekmiş gibi âhiret için çalışmakla emrolunduk. Ne mutlu bu
emrin gereklerini yerine getiren insanlara…

 

Çetinoğlu: ‘Vatan, bayrak, ülkü ve insan sevginizden kat’iyyen tâviz vermeyin!’
Diyorsunuz.

 

Bozkurt Gencer: ‘Vatan
sevgisi imandandır.’ Sözünün hadis olmadığı iddia edilse bile, vatanını
sevmek, inancımıza aykırı değildir. Peygamberimiz (sav) Efendimiz de vatanını
seviyordu. O halde vatanı sevmek sünnettir. İnsanoğlu, evini ve vatanını
sevmeli. İnsan, hür bir vatanda yaşamıyorsa, dinî vecibelerini rahatlıkla
yerine getiremez. Hür bir vatanda yaşamanın en belirgin göstergesi bayraktır.
Semâlarımızda ay-yıldızlı bayrağımız dalgalanmıyorsa, hürriyetimiz yok
demektir. Esir insanlar -Allah korusun- Allah’ın değil, kendisi gibi bir insan
olan efendisinin emirlerini yerine getirmek mecbûriyetindedir. Kula kul olmak,
bir insan için çok alçaltıcı bir durumdur.

 

Çetinoğlu: ‘Ülkü’den bahsediyorsunuz.

 

Bozkurt Gencer: Umumî mânâda ülkü; gaye edinilen, ulaşılmak istenen
hedef ve ideal demektir. Ancak insanlara mahsus bir duygudur. Hayvanların
ülküsü yoktur. Olamaz. Onlar ancak içinde bulundukları ânı yaşarlar. O an aç
iseler, karnını doyurmaktan başka bir düşüncesi yoktur. Diğer düşünceleri de
hep o an içindir. Yakın ve uzak bir gelecek için hiçbir şey düşünmezler,
düşünemezler.

 

Ülkü; insanı, duygular dünyâsının
üstüne yükselten ve erişilmesi, ulaşılması kolay olmayan veya her zaman
gerçekleşemeyen, buna rağmen gerçekleşmesi, ulaşılması için fedâkârlık ve
ferâgatte bulunulmaktan da çekinilmeyen üstün düşüncedir.

 

Ülküler; ‘duygularla pekiştirilmiş, kuvvetli istek hâline getirilmiş sosyal
düşünceler’ şeklinde de târif edilebilir. ‘Mefkûre’ olarak da anılmaktadır. Milleti meydana getiren insanlarda
ülkü yoksa milletin ve milleti meydana getiren insanların ilerlemesi yükselmesi
mümkün olamaz.

 

Ülkücü; herhangi bir ülküye
inanıp bağlanan kişidir. Türkçede bu kelime daha çok ahlakî mânâda
kullanılmakta ve bir fikre, bir dâvâya bir kurum, kuruluş veya hizmete, düşünce
sistemine, belli ahlâk telâkkilerine samîmiyetle ve yürekten inanarak bağlanan
kişinin durumunu ifâde etmektedir.

Ülkü, insan olmanın mühim bir
şartıdır. Ülkü, insanın gelecekle ilgili düşünceleridir. Ülkü, insanı yücelten
bir değerdir. Değerli olmayan insanlar, değer üretemezler. Değer üretemeyen
insanların, kendiliğinden yetişen ve kimseye faydası dokunmayan çalı-çırpıdan
farkı olamaz.

 

Bütün bu sebeplerle; ‘Her insanın bir ülküsü olmalı ve ülküsünden
asla tâviz vermemeli.’ Diyorum.

 

Çetinoğlu: Tâviz verilmemesini
istediğiniz bir başka husus da insan sevgisi…

 

Bozkurt Gencer: Peygamber Efendimiz buyuruyor: ‘İman etmedikçe cennete giremezsiniz.
Birbirinizi sevmediğiniz müddetçe de iman etmiş sayılmazsınız.’ İnsanlar
birbirlerini sevmezlerse, yaşadıkları ortamı cehenneme çevirmiş olurlar. IŞİD
ve diğer terör örgütlerinin mensupları, kendileri gibi Müslüman olan insanları
sevselerdi, bulundukları bölgeleri kan gölü hâline getirmezlerdi. İnsanı
sevmeyenden, Allah’tan korkmayandan korkulur. 

Çetinoğlu: ‘Yalandan, riyâdan, haramdan sakının!’ Diyorsunuz…

 

Bozkurt Gencer: Yalan,
herhangi bir kişi, topluluk veya kuruma, yanıltmak maksadıyla yapılan rol veya
doğru olmayan herhangi bir ifâdedir. Daha sâde bir anlatımla yalan, yanlış
olduğu (doğru olmadığı) bilinmesine rağmen, üçüncü kişinin veya muhatabın doğru
olarak algılamasını hedefleyen bir hareket veya ifâdedir. Yalanın kısa zamanda
ortaya çıkmamasının sebebi karşılıklı güven olarak ifâde edilebilir. Ancak
unutulmamalı ki, söylenen yalan günün birinde mutlaka ortaya çıkar.

 

Bunun içindir ki atalarımız
yalancının bir gün, hem de çok geçmeden foyasının, yalanının ortaya çıkacağını
anlatmak için: ‘Yalancının mumu yatsıya
kadar yanar.’ Demiş. Yalancıya kimsenin güvenmeyeceğini anlatmak için de: ‘Yalancının evi yanmış hiç kimse inanmamış.’
Denilerek, yalan ve yalancılığın iyi bir şey olmadığı, özlü bir şekilde
belirtilmiştir.

 

İnsanlar; suçlarının,
kusurlarının ve noksanlıklarının anlaşılmaması için yalana başvurdukları gibi,
muhataplarını aldatmaktan çirkin bir haz duydukları için de yalan söylerler.
Yalanın bolca kullanıldığı toplumlarda haklının yerine haksız, haksızın yerine
haklı geçer. Birçok ocaklar yalan dolayısıyla söner, servetler mahvolup gider,
insanlar arasındaki karşılıklı güven, sevgi ve saygı duyguları yerlerini şüphe,
kin ve düşmanlığa bırakır. Bu yüzden kanlar dökülür, cinâyetler işlenir.

Kur’ân-ı Kerîm’de ve Hadis-i
Şeriflerde yalan ve yalancılık kötü huyların ve günahların en büyüklerinden biri
olarak belirtilmiştir.

 

Riyâ; inandığı, düşündüğü gibi olmamak demektir. Sözle ve hareketle
riyâ yapılabilir. Halk arasında ‘ikiyüzlülük’
olarak bilinir.

 

Haram; Cenab-ı Allah’ın; kullarının yapmasına, söylemesine,
yemesine, içmesine izin vermediği ve aksine davrananların cezâlandırılacağının Kur’ân-ı
Kerîm’de açıkça belirtildiği işlerdir. 
Haramdan sakınmamak, Allah-ü Teâla’nın emirlerine karşı gelmektir.

Toplumumuz; yalan, riyâ ve
haramdan sakınmayan insanları dışlar ve aşağılar.

 

Çetinoğlu: Vasiyetini basın toplantısı
ile açıklamak suretiyle insanlarımıza örnek oldunuz. Çok faydalı öğütler
verdiniz. Cenab-ı Allah sizden râzı olsun.

 

Bozkurt Gencer: Vazifemi yapmaya çalıştım. Allah’ın rızâsını
kazanmaya vesile oldu isem ne mutlu bana…

 

Mesajımın daha geniş kütlelere
ulaşmasına katkı sağladığınız için size teşekkür ediyorum.

 

BOZKURT İLHAM GENCER: 1922 yılında İstanbul’un Bakırköy ilçesinde dünyâya geldi. Annesi ve babası,  ilk çocuklarının adını, ‘İlham Osman ’ koydular.   Babası İbrahim Ethem Bey ile annesi Nihal Hanım, İlham Osman üç aylık bebek iken ayrıldılar. İlham, annesi ve dedesi Halil Nail (Öget ) tarafından yetiştirildi.    1929 yılında Şişli’de ilkokul tahsiline başladı.   21 Haziran 1934 târihinde soyadı kanunu çıkınca babası, ‘Gencer ’ soyadını aldı ve ‘İlham Gencer ’  olarak anılmaya başlandı.   1942 yılında Şişli Terakki Lisesi’nin Orta kısmından mezun oldu. Daha ortaokulda iken ana dili gibi Almanca biliyordu. 1944 yılında babası vefat etti. 1948 yılında Atatürk Erkek Lisesi’nden diploma aldı. Bu târihten sonra müzisyenliği meslek edindi.   Annesi Nihal Hanım, uzun yıllar Almanya’da tahsil görmüş, Almancayı ana dili gibi konuşan, bunun yanında Fransızca ve İngilizceyi de iyi bilen bir hanımefendi idi. Çocuklara piyano dersleri veren Nihal Hanım, cam içi süsleme dalında iyi bir sanatkârdı. Birçok sergiler açmıştır. Ondaki sanat yeteneği, oğlu İlham Gencer’e intikal etmiştir.   Babası İbrahim Ethem Bey, ilk eşi Nihal Hanım’dan ayrıldıktan bir süre sonra ikinci evliliğini gerçekleştirdi. Bu evlilikten İlham Gencer’e bir kız kardeş geldi. İlham ve Semra Gencer kardeşler arasında sevgi ve saygı ağlarıyla örülmüş ve halâ devam etmekte olan dostluk bağları oluştu.   Henüz 5 yaşında iken annesinden aldığı derslerle piyano çalmayı öğrenmişti. 1949 yılında, 24 yaşında iken İstanbul Radyosu’nda; ‘İlham Gencer’le Cumartesi Geceleri ’ isimli programla profesyonel müzik hayatı başladı. Sahneye ilk defa, yine 1949 yılında Sarıyer’de, sonradan adı Urcan Restaurant olarak değişen Sarıyer Canlı Balık Lokantası’nda adımını attı.    1953 yılında Ayten Alpman ile evlendi. Bu evlilikten 1954 yılında,  ‘İlhan ’ adını verdikleri oğulları, 1955 yılında da ‘Ayşe ’  adını verdikleri kızları dünyâya geldi. İlham Gencer’in Ayten Alpman ile evliliği, anlaşmazlık sebebiyle 1960 yılında dostça son buldu. 1964 yılında Necla Hanım ile evlendi. Bu evlilikten 1965 yılında ‘Bora ’  adını verdikleri oğulları dünyâya geldi. Her üçü de baba mesleğini seçtiler, çok başarılı oldular.    Çocukluk yıllarında başlayan ve gelişen milliyetçi düşüncelerinin ışığında, 1967 yılında siyasetle ilgilenmeye başladı.   İlham Gencer, 1991 yılında, çok sevdiği eşi Necla Hanım’ı bir trafik kazasında ebedî âleme yolcu etti. O târihten bu yana mutlu günlerinin hâtırâları ile yaşıyor.   Kadim dostu Sami Coşkun, İlham Gencer’in hayat hikâyesini bütün detayları ile, ‘Sanatta ve Siyasette İlham Gencer ’ isimli kitapta topladı. Kitap, Fosil yayınları arasında, 2009 yılının Ocak ayında kitapçı vitrinlerindeki yerini aldı.   İlham Gencer; 2009 yılının ilk ayında YAŞAYAN ÇINAR isimli müzik albümünü hazırladı.  Albüm Mart ayında CD şeklinde İlham Gencer hayranlarına ulaştı. CD’de, başta kendi bestesi olan Yavuklu Binnaz olmak üzere  22 adet şarkı yer alıyor.    İlham Gencer, kendi buluşu orijinal kültür fizik hareketleri yapıyor, yüzme ve yürüyüş olarak günlük sporlarını aksatmıyor.  ‘Sanatçının emeklisi olmaz.’ Düşüncesiyle müzik çalışmaların devam ediyor. ‘Berrak  ve güçlü bir hâfıza, gür bir ses ve sağlıklı, sportmen bir vücut…’ Günün İlham Gencer’ini bu cümlelerle tanıtmak yanıltıcı değildir.