Abeslerle İştigal

154

Aldığımız
nefesler gibi

Taksit
taksit ölmekteyiz

Verdiğimiz
nefeslerle..

 

 

Haczedilmiş
bir yaşamanın

Dipnotudur
varlığımız

Sefertası
kafeslerle..

 

 

Bitimsiz
bir kavşağın ucu

Hep
uzanan ellerimiz

O
ölümsüz heveslerle..

 

 

İnsanı
ayıran fark neydi

En
çok ne düşündüğümüz

Betonarme
kümeslerle..

 

 

Uykusuzluğa
sattık ömrü

Uzadı
can mezadımız

Alıcısız
kermeslerle..

 

 

Başka
rollere taşınmaktan

Kendini
ıskalar aciz

Ve
hayat geçer piyeslerle..

 

 

(Temmuz 1995 – Bahçecik)