Günçiçek (3)

102

sen gülünce Günçiçek
yok olurdu birdenbire
dudağının kenarına tutunmuş onca acı
gün ışığı şakırdı kuş cıvıltılarınca
çözülürdü katmerlenmiş sancı yumak yumak
mercan gözlerinde oynaşırdı güneş
********
sen gülünce
bir başka salınırdı bahar
yediveren kokulu
sevdalar üşüşürdü usuma
karanlığa gem vuran dudakların
öyle güzel öyle gerçek…
**********
şimdi yüreğimiz üşüyor besbelli
dillenmemiş düşler,
pare pare suskunluğumuz
ve
gitmelere kurulmuş tüm saatler…