Her yanda göz yaşı her yanda acı
Gün be gün seyretmek ne kadar acı
El ele vermeden bitmez bu sancı
Görmeyen gözlere ne desem bilmem
Sabırdan habersiz, şükürü bilmez
Rabbi Yessiri yok, sahici gülmez
Ar damarı çatlak,perdesi olmaz
Utanmaz yüzlere ne desem bilmem
Hikmetten ne anlar, arif olmayan
Kıymeti bilir mi, kadir bilmeyen
Söylenirken bile, ben buyum diyen
Yapmacık sözlere ne desem bilmem
Merhamet ruhuna mesken olmayan
Vicdana ,küçücük yer bulunmayan
İçinde sevginin mumu yanmayan
Kararan kalplere ne desem bilmem
Nice can gidiyor her gün nedensiz
İnsan olan görüp kalır mı sessiz
Dur durak bilmeyen ucu belirsiz
Kontrolsüz hırslara ne desem bilmem
Açlıktan koksa da her gün nefesi
Ne acı, duyulmaz mazlumun sesi
Bir cepsiz kefenken, son elbisesi
Doymayan gözlere ne desem bilmem
