İnsanların, toplumların hayatlarında önemli tarihler vardır. Bu tarihler, kişilerin, toplumların yaşam süreçlerinde oluşturdukları olumlu ya da olumsuz değişiklik büyüklüğüne göre anlam kazanır. Bazı günler adeta kutsallık kazanır. 19 Temmuz da Türkiye için önemli bir gün olacak.
4207 Sayılı Kanun ile bir yıl önce kısmen başlatılan sigara içme yasağı bu tarihte kemale ulaşacak. Bu tarihten itibaren, lokantalarda, kahvehanelerde, insanların toplu bulunduğu yerlerde kesinlikle sigara içilmeyecek. Bu yasak, daha önce eğitim ve sağlık kurumlarında başlatılmıştı. Yasağın alanı genişletilince, benim gibi, sigaradan nefret edenler rahat bir nefes almış olacak. Kim ne derse desin, mevcut hükümet bu yasakla bile alkışlanmaya değer.
Oldum olası, sigarayı hiç sevmedim, sigara içenlere karşı ön yargılı oldum. Onları anlamakta hep zorlandım. Pek çok öğrencimi sigara içmekten vazgeçirdim, içmemeye yemin ettirdim. Üzerindeki ağır kokudan sigara içtiğini anladığım öğrencilerimle bir diyalogumu sizinle paylaşmak isterim:
Sana birisi aptal dese kızar mısın?
Kızarım.
Akıllı olduğunu düşünüyor musun?
Evet.
Peki, akıllı insan kendisine zarar verir mi?
Hayır.
Sigara kişinin bedenine zararlı mıdır?
Evet.
Sen bu zıkkımı içerek akıllı olmadığını söylemiş olmuyor musun?
Cevap yok. Bunun üzerine cebindeki sigara paketini çıkarıp zafer kazanmış bir komutan psikolojisiyle ayağının altında ezmelerini istediğimde pek çoğu bunu gerçekleştirdi, bir daha, söz vermek zor da olsa, içmemeye söz verdi, yemin etti.
Sigara alışkanlığını hep bir ilkellik, az gelişmişlik olarak algıladım. Sigara içenlere hem kızdım hem acıdım. Bazılarına hakkımı helal etmeyeceğimi söyledim. Çok zaman onlardan beklediğim anlayışı göremediğimi itiraf etmek zorundayım. Rahatsız olduğumu bildikleri halde büyük bir yüzsüzlükle sigara içenlere katlanmanın ıstırabını duydum. Otobüslerde sigara içmenin serbest olduğu dönemlerde sigara içenlere, hatta şehirler arası seyahatlerimde sigarasını mola sonrasında otobüse binerken yakanlara beddua ettim. Bizim, birey olarak yapamadığımızı hükümetin kanun gücüyle yapıyor olması beni pek memnun etti, benim gibi sigara düşmanlarını da sevindirdiğine eminim.
19 Temmuz’da başlayacak kesin yasaklar için Kocaeli Büyük Şehir Belediyesi ve yerel belediyeler ile valiliğe bağlı kurumlar duyurular hazırlıyorlarmış, toplantılar yapıyorlarmış. Halkı bu konuda bilgilendiriyorlarmış. Zabıta ekipleri oluşturulmuş, zabıta eğitiliyormuş. Yasalar, ancak uygulandığı zaman bir değer ifade eder. Bu yasağın uygulanmasına, şiddetle ihtiyaç var. Yasaktan sigara tiryakilerinin de memnun olacakları kanaatindeyim. Kendine zarar vermeyi tiryakiliğe dönüştürmüş olanlara kanun gücüyle yapılan bir iyiliktir bu yasa. Hiçbir insani değer, kişinin kendisine zarar vermesini meşru kılamaz. Bu yasak ve yasa insanın kendisini ve çevresini koruması adına gereklidir. Buna sahip çıkmak da inancımızın, insan sevgimizin ve insana verdiğimiz değerin gereğidir.
Her koyun kendi bacağından asılır, diyenlerle bir işimiz yok bizim.
