Yerli ve Milli Olabilmek.

62

İstanbul’dan yeterli oyu alamayan veya oyunu artıramayan partilerin Genel Seçimlerde ülke çapında başarılı olabilmeleri mümkün değildir. Bu bakımdan bir seçmen olarak, İstanbul ve çevresinin sorunlarının ve çözümlerinin ele alındığı seçim beyannamelerini görmek isteriz. Alışılmış ve sürekli dile getirilen meseleler kadar; 3.BoğazKöprüsü ve 3.Havaalanının doğurduğu ve doğurabileceği sorunlar ele alınmalıdır. Buradaki yolsuzluk ve istismarlar, hak ihlalleri, eşe dosta tanınan imtiyazlar, çevredeki köylüleri ezen uygulamalar, büyük rant ve çevre sorunları ele alınabilir. İstanbul’un kuzey ormanları üzerinde oyunlar oynanmaktadır. Belgrad Ormanı nitelik değiştirmektedir. Atatürk Hava limanının kapatılması söz konusudur. Acaba bu arazi kimlere açılacak ve verilecektir? İstanbul milletvekili adayı olmak herhalde kolay değil…

***

Esed’e diktatör diyenler aynaya bakıp kendilerini değerlendirirlerse iyi olur. Anayasaya uymak yerine, anayasayı kendine uydurmak, basına baskı ve saldırı, Hürriyet Gazetesini bir iktidar milletvekili komutasında basmak, havuz medyası kurmak, rejim fiilen değişmiştir diyerek demokratik parlamenter sistemin rafa kaldırıldığının ilan etmek, siyasi tansiyonun ve kamplaşmayı artırmak ülkemizdeki eksik demokrasi örnekleridir…

Yerli ve milli olabilmeye Genel Seçimler yaklaştıkça epey talip çıktı ve bu kavramların kısmeti açıldı. Çelişkili tavır ve beyanları gördükçe daha önceleri neredeydiniz sorusu akla geliyor. Gerçekten küresel rüzgârların estiği, önü açılmış milli devletlerin kuşatıldığı bugünkü dünya düzeninde milli ve yerli kalabilmek zordur. Küresel çıkarları korumak ve onlara teslim olmak insanlara akıl almaz imkânlar sağlamaktadır. Milli menfaatler yerine küresel menfaatlerin korunması gerektiğini ileri süren yetkililer ve bakanlar gördük. Farklı ülkelerde değişik yöntem ve imkânlar sunarak birçok kimse elde ediliyor; kullanılıyor ve işi bitince de atılıyor. İdeolojik aidiyetin yerini alan etnik ve mezhep mensubiyeti belirli bir millete ait olmanın önüne geçiriliyor. Değişik şekillerde kullanılanlar milli ve yerli de kalamıyorlar.

Bazıları yerli ve milli olmakla Türklerin kastedildiğini ileri sürüyorlar. Yerli ve milli olabilmek her Türk vatandaşı için geçerli olmalıdır. Bazıları hem etnik köken arama peşine düşecek; hem de T.C. vatandaşı dini azınlıklar ve bazı etnisiteler de yerli sayılacak. Dini azınlık ve farklı etnikliklere bağlı vatandaşlarımızın da milli kimliği Türk’tür. Şu halde, bazılarının yerli ve milliden sadece etnik Türklerin kastedildiğini anlamaları yanlıştır. Kaldı ki, etnik Türk ve etnik Türk olmayan ayırımı da ayrı bir yanlıştır. Türk unsuru Anadolu’da etnik gurup değildir. Bulgaristan, Yunanistan, Makedonya, Kosova, Irak ve Suriye gibi ülkelerde durum farklıdır.

–         Milli ve yerli olanlar dünya dili olan Türkçeye, milli sembollere ve değerlere sahip çıkarlar,

–         Milli egemenliği devredilemez ve paylaşılamaz olarak görürler ve tuzaklara düşmezler,

–         Türk olmayı, Türkiyelilikle karıştırmazlar,

–         Türk Milletine mensubiyet duygusunu hissederler; etnik taassuba sapmazlar,

–         Milli çıkarları her alanda koruyarak silah bırakmamış terör örgütü ile müzakere yapmaz; Habur, Oslo rezaletlerine ve Dolmabahçe Mutabakatlarına sebep olmazlar, yanlış politikalarla terörü azdırmazlar, dıştan kumandalı çözüm tekliflerine kapılmaz ve örgütün ekonomik kaynaklarını kuruturlar,

–         Yerli ve milli sermaye kendi çıkarını düşündüğü kadar, ülke çıkarını da düşünür, vergi kaçırmaz, hayali ihracat yapmaz; doğrudan yatırım yaparak istihdam yaratır. Milli ve yerli bir yönetim, üretimi ve ihracatı önleyici oyunlara gelmez; ülkeyi iç ve dış borç ablukası altına sokmaz; cari açığa rekor kırdırmaz; işsizliği artırmaz; gelir dağılımını düzeltir ve tarımı perişan etmez. Elindeki değerleri satıp onlardan kurtulmaz.

–         Yerli ve milli olanlar Cumhuriyet-Osmanlı rekabeti gibi kısır tartışmalara teslim olmaz. 1923 Türkiye’sinden rövanş almaya kalkmaz. Demokrasiye ve hukuk devletine bağlı kalır.

 

Önceki İçerikAsya ve Avrupa Kıskacındaki Türkiye!
Sonraki İçerikVatan Sevdası
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)