Türban Kısır Döngüsü

134

Önce Boğazlıyan Kaymakamı rahmetli Kemal Bey’in kızı Müşerref Gürenci’ye
Allah’tan rahmet diliyorum. Bu hafta kaybettiğimiz ve Türk Milletine
emanet olarak bırakılan değerlerden biri olan rahmetli Müşerref
Gürenci’den çoğu kimsenin haberi yoktur. Ermenilere kötü muamele
yapılmasını engelleyemediği iddiasıyla, işgal güçlerinin baskısıyla 10
Nisan 1919’da Beyazıt Meydanı’nda idam edilen rahmetli Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey’i acaba kaç kişi biliyor? İzmir Vali ve Belediye Başkanı’nın cenazeye katılması ayrı bir anlam taşımaktadır.

Dün
olanlar bugün de tekerrür etmektedir. Dün Kaymakam Kemal Bey dahil
birçok kamu görevlisini idama götürenler, bugün de dayatmalarını
sürdürüyorlar. Bugün de garip suçlamalarla insanlar özgürlüklerinden
oluyor, el altından iddianameler dolaştırılıyor, devlete karşı açılan
psikolojik savaş milli devletten ve üniter yapıdan yana olanlara
yöneliyor. Şemdinli tezgahı devam ettiriliyor. DTP’li bir
milletvekilinin TBMM amblemli arabası kullanılarak uyuşturucu
kaçakçılığı yapıldığı basında yer alıyor. Bölücü terör örgütü ile
ilişkili uyuşturucu çeteleri ile uğraşmak yerine dikkat dağıtılıyor.

Türban ve laik-antilaik
maçı yine başladı. Bu öyle bir maç ki; bir türlü bitmiyor. Siyasi
nitelikli türban tartışmaları bazı gerçekleri örtüyor. Ne zaman türban
tartışılsa, endişe duyarım. Ardından bir takım dışarıya verilen
tavizler gelir. Her işe karışan ABD Büyükelçisi “Bomba atmakla bu iş sonuçlanmaz; siyasi çözüm de gerekir” diyor. Malum 301. Madde ve milli kimliksizleştirilmiş bir Türkiye için hazırlanan sözde sivil Anayasa taslağı gündemde. Özellikle İstanbul’da nokta veya bölge yabancı egemenlikler doğuracak bir Vakıflar Yasası dış dayatmalarla çıkarılmaya çalışılıyor. 11.000 civarında arazi ve mülk el değiştirecek. Birleşik Kıbrıs ve KKTC’den
dolaylı olarak vazgeçme senaryoları ortada. Hayali bir AB üyeliği kozu
bir tehdit olarak kullanılıyor. Belki bir 10-15 sene daha AB üyeliği
tartıştırılacak. Bu da türbanın bir başka çeşidi…

Türkiye, fikri derinliği olmayan, slogan ve şekil tartışmalarını artık aşmalıdır. Ülkemiz bir kısır döngü gibi süren radikal laikçi
(hatta bir bakıma seküler), halkın değerlerine yabancılaşmış bazı
aydınlarla; ezilmişlik ve baskı görmüş olmayı koz olarak kullanan,
Cumhuriyeti içine sindirememiş, Müslüman’ı devşirme ve İslâm’ı
yozlaştırma peşindeki ve Cumhuriyetten rövanş almak isteyenlerin çatışma alanı olmaktan çıkarılmalıdır. Sorun, yeni sorunlar yaratmayacak şekilde çözülmelidir.

İnanıyorum
ki; büyük çoğunluk bunu istemektedir. İslâmcı ve muhafazakâr olmayan
bir yönetim şeriatı getiremez. Kaldı ki İslâm, belirli bir siyasi
devlet düzeni de dayatmaz. Kimse korkmasın. Türkiye istese de İran gibi
olamaz. Her iki ülke arasında çok önemli sosyal yapı ve İslâm’ı anlama
farkları vardır. Bu kısır tartışmalar mutabakatları zayıflatmaktadır.

Bildiğimize
göre; İslâm’da ve Kur’an-ı Kerim’de mahrem ve ziynet yerlerini örtme
esası vardır. Ancak, bu türban veya başörtüsü ile ifade edilmemiştir.
Ancak, ölçü sadece gelenek-göreneği bir tarafa atarak; Kur’an-ı
Kerim’de var mı, yok mu tartışmasına da götürülmemelidir. Sosyolojik
gerçekleri göz ardı eden bazı hukukçular gibi bazı İlâhiyatçılar da,
sosyal boyutu dışlayarak normatif ve soyut değerlendirmeler
yapmaktadırlar. Eğer bu eksikliğimizi görmezsek; “Ramazan davulu da
İslâmi değil” deriz. “Mevlide gerek yok, Kur’an okuyoruz” yanlışlarını
ileri sürebiliriz.

Cumhuriyete ve anayasaya bağlı olanlar, rejime karşı “karşı kültür”
alanları açıcı oyunlara gelmemelidirler. Soroscu vakıflar ne zamandan
beri Atatürkçü ve Cumhuriyetçi oldular? Cumhuriyet Mitinglerinin
sonuçta kimlere yaradığı ve kimler tarafından kullanıldığını göz ardı
edemeyiz.

Türkiye’nin laiklik anlayışı
anayasada yer alır. Bu anlayış Fransa’da olduğu gibi “Ben senin işine,
sen de benim işime karışma” şeklindeki bir kilise- devlet anlaşması
değildir.  Laiklik, sanki İslâm’a alternatif bir din gibi de
anlaşılmamalıdır. Her türlü taassuba sapma yanlıştır.

Önceki İçerikAdanmışlık Ruhu
Sonraki İçerikKorku ve Ümit Arasında
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)