Puslu Bayram Yazısı

106

Birbirimizle uğraşacak ve kısır tartışmaların sürdürüleceği bir
dönemde değiliz. Duygusallık, şahsi çekişmeler ve kendine oynama
hastalığını bir tarafa atıp gerekirse her türlü fedakarlığa katlanıp
ancak birlikte güç olunabileceğini kavramalıyız. Türkiye’nin
kuşatılmasına ve açık ihanetlere karşı yasalar içinde kalarak milli
tepki koymak, tavır almak vatandaşlık görevidir. Milli tepkiyi
yoğunlaştırmak ve gerekli tavrı koymak yerine; suya sabuna dokunmamak,
küçük hesaplar peşinde koşmak, her şeye seyirci olma zihniyeti ve
yenilgi psikolojisi bize çok şeyler kaybettirebilir. Daha işin
başındayız. İtibar ve güveni kaybettikten ve ümit olmaktan çıktıktan
sonra her hangi bir siyasi hareketin başarılı olması mümkün müdür?
Korkularla siyaset yapılabilir mi? Bu soruların cevaplarını vermemiz ve
uzlaşmamız gereken noktadayız. Eğer Türkiye sevdalısı isek… İspanya’da
terör örgütünün cinayetlerine karşı yüz binler yürüyor. Türkiye’de ise;
tepki ve hassasiyet öldürülmeye, bastırılmaya çalışılıyor.

Geçenlerde H. Dink davası ile ilgili tutukluların Adliye’ye
getirilmesinde Adliye aracının önünde “ya sev, ya terk et” yazısının
bulunması, bazılarını fazla rahatsız etmişe benzemektedir. Bunun
yadırganacak bir tarafı yoktur. Öğrendiğimize göre; bunun patenti de
bize ait değildir. ABD’de parklara kadar yayılmış olan bu ifade, ABD’ye
uyum sağlayamayanların, ABD vatandaşlığını içine sindiremeyenlerin
dışlanması anlamına gelmektedir. Sevilemeyen, benimsenemeyen bir yer ve
ülke terk edilir. Bir taraftan anayasal hakları kullanacaksınız, temel
hak ve hürriyetlerden, siyasi ve ekonomik hürriyetlerden istifade
edeceksiniz; ama diğer taraftan Türkiye Cumhuriyeti, milli kimlik ve
Türkiye’nin temel değerleri ile açıkça çatışacaksınız. “Bu ülke bizim
de ülkemiz” diyeceksiniz; ama diğer taraftan “yıllardır Türküz dedik de
Türk mü olduk” deme samimiyetsizliğini göstereceksiniz. Buna hangi
demokratik ülke müsaade ediyor? İnsanın kendisine sunulan bütün
imkanlara rağmen, bir türlü sevemediği, benimseyemediği, kendi kendini
ötekileştirdiği bir ülkede durması, bu ülkenin vatandaşlığında kalma
ısrarı, her şeyden evvel kendi kendisine saygısızlığı ve
samimiyetsizliğidir. Türkiye, nüfusunu arttırmak için her türlü talebi
kabul eden ne bir Belçika’dır, ne de bir yol geçen hanı…

* * *

Her geçen ay ihanetten odaklanan bölücü teröre verdiğimiz şehitler
artmaktadır. Ancak siyasetçi yanlışını bir türlü görmek istememektedir.
PKK katil bir terör örgütüdür. Ama o terör örgütüne dolaylı da olsa
ortam hazırlayanlar, mükafat gibi aflar çıkaranlar, hayali barış
projeleri üretenler, Irak’ın Kuzeyi’ndeki gelişmelere karşı tedbir
almayanlar, tedbirlerden biri olan sıcak takip ve askeri müdahaleyi
pehlivan tefrikasına çevirip tedbir olmaktan çıkaranlar, Terörle
Mücadele Yasasının içini boşaltanlar, güvenlik güçlerinin elini kolunu
bağlayanlar, yetkilerini sınırlayanlar, Brüksel sevdası uğruna olmadık
hoşgörü örneklerini verenler, hukuk devletini işletemeyip üç-beş
belediye başkanını görevden alamayanlar, askeri rakip gibi görenler,
terör örgütünün siyasallaşmasına merdiven olanlar, tepki göstermeleri
gereken yerde susanlar, günü gün etmeye çalışanlar, siyasi irade zaafı
gösterenler acaba PKK terör örgütü kadar suçlu değiller midir? Terör
örgütünün eylemleri durup dururken mi artmıştır? Örgütün taleplerini
demokratik yoldan gerçekleştirmeye çalışmak terörü beslememiş midir?

Her konunun olduğu gibi terörün önlenmesinin ve siyasetçinin tekrar
itibar kazanmasının, demokrasinin yıpranmamasının yolu; devlet
ciddiyetindedir, devlet adamlığı gerektirir, anayasaya saygıdadır ve
hukuk devletini işletebilmektedir. Milli kimlikle oynamak, yapay
kimlikler icat etmek, onunla bununla egemenliği paylaşmak, milli
bağımsızlık yerine karşılıklı bağımlılık adı altındaki teslimiyetçilik,
milli devlet anlayışından uzaklaşıcı tavırlar ortaya koymak, ülkeyi
etnik sorunlu hale sokmak ülkeyi yönetenlerin görevi değildir.

Daha aydınlık bayramlarda buluşmak ümidi ile Ramazan Bayramınızı kutlarım.

Önceki İçerikSiyasi Dengeler–1
Sonraki İçerikŞehitlere Saygı ve Rahmet
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)