Konya motorlusunun
Azık kokan kompartımanlarında
Havasız salkım saçak yolculuklarım aklıma gelir
Her istasyonda
Düdük ve selam
Eksprese yol verme mecburiyeti olan trene
Anca yeten harçlığım
Hele sülüs şaşkını acemi askerlerle birlikte
Gelmeyen teskere gibi uzayan
Mart,Temmuz ve Kasım günleri
Her defasında aynı yolu
Daha geç,daha geç gidişlerim
Oysa şimdi
İmrendiğim o ekspreslerin modası geçti
Magıruz otobüslerin
Motor gürültüsü unutuldu
Çay eşliğinde kraker çıtırdatarak
‘Ehli keyf turizmin sayın yolcuları’
Yine de
Yoruldum
Ömrüm yollarda geçti sanki
Okul diye gurbet
Askerlik diye
Ekmek diye
İş diye
Ve bu yaşımda
Hala yollardayım
Hayat sürüyor
Ve bitmiyorsa yolculuk
Yola vuran gölgeler gibi olsa ömür
Güneşle beraber
Uzasa ardım sıra..
