Gaflet ve Yanlışları Terk Edelim

85

 

 

Bayram’da harp malûlü rahmetli babamın kabrini ziyaret için Edirnekapı Şehitliğine gitmiştim. Her şehit mezarının başında her zamankinden daha fazla kalabalıklar vardı. Şehitlerimiz vatanın bölünmez bütünlüğü, milli birliği ve bölücü etnik ırkçılık ihanetine karşı hayatlarını çekinmeden feda etmişlerdir.

O aziz varlıklar bugün kabirlerinden doğrulup bir etrafa baksalar acaba ne düşünürlerdi? Şehitlik mertebesine ulaşmış bu insanlarımız yaşayanların kaygısızlığı, sorumsuzluğu ve ilkesizliği ve hele yöneticilerin hazin ve düşündürücü durumları karşısında; o şehitler “Biz yanlış bir şey mi yaptık ve terör örgütü ile çarpıştık” sorusunu kendi kendilerine sormazlar mıydı?

Batının dün ve bugün bize karşı kullandığı -Kürtler değil- Kürtçülerin sorunu siyasallaştırdıkları bir gerçek değil mi? Sorunu dışarının da ilgilendiği ve sözde çözüm dayattığı bir duruma sokmadık mı? Demek ki yönetenlerin sık sık “Terörle bir yere varılmaz” sözleri ne oldu? Son 10 senede Türkiye nerelerden nereye geldi? Daha fazla taviz koparmak için daha çok teröre başvuruldu.

Terör baskısı kullanılarak ve bu baskı altında “ne yapalım” sakat anlayışıyla Türksüz, milli kimliksiz ve renksiz yeni anayasa hazırlanıyor.

Yerel Yönetimler Yasası ile terörle zaten iç içe olan bazı belediyelere imtiyazlar tanınıyor. Onlar bölgenin derebeyi ve reisi kılınıyor. Merkezi hükümetin birçok yetki ve faaliyeti terör kaynağı bazı belediyelere devrediliyor. Adeta kediye ciğer teslim ediliyor. Bölünme ve devletin ufalanması, kamu denetimi dışındaki Bölge Kalkınma Ajansları ile de destekleniyor.

Tavizin adı açılım olmuştur. Silah bırakmamış yenik bir terör örgütü ile gizli ve açık pazarlıklar -Oslo’da ve diğer örneklerde olduğu gibi- yerli ve yabancı hakemler nezaretinde yapılıyor. Terörle mücadele müzakereye dönüşüyor. Milli hassasiyeti yetersiz ve milliyetçiliği küfür gören, sadece 28 Şubat’ın intikamını almayı düşünen gözü kararmış bir anlayış sözde Türkiye’yi demokratikleştiriyor.

Demokrasimiz otoriter ve totaliter bir yapıya bürünüyor. “Sen zamanında baskılar yaptın, ben de sana mislini yaparım” anlayışı geçerli kılınıyor. Biz yeni nesillere birbirinden fırsat buldukça intikam ve rövanş almayı düşünen güçlerin Türkiye’sini mi miras bırakacağız? Bu süreç kime yarar sağlayabilir? Ortak mutabakatlarda ne zaman birleşip milletleşme sürecini güçlendireceğiz?

Arap baharı olarak isimlendirilen iç çatışmalarla ülkelerin ne hale getirildiklerini gördük. Türkiye yapısı itibariyle bu ülkelerden çok farklı olduğu için; Arap Baharı benzeri çatışmalar şimdilik denenmiyor. Bizde çok sinsi bir şekilde yasalarla, Anayasayla, belediyelerle oynanarak merkezi ve milli devletin güçsüzleşmesi hedefleniyor.

Aslında 28 Şubat’ı hazırlayanlar farklı iki grubu kullandı. Laiklik taassubu içindeki bazı asker ve sivil kanadı kullananlar; daha sonra Refah-Doğruyol iktidarını yıkıp muhafazakâr çevreleri kullanarak bugünkü siyasi tabloyu yarattılar. Birbirinde çok farklı iki siyasi güç odağı Türkiye aleyhine kullanıldı. Ancak kullananlar aynıydı.

Araştırmalarda örgütün talepleri ile halkın talepleri çok farklı olmasına rağmen; ırkçı – bölücü terörün hedef ve amaçları sivil ve silahsız terörün talepleri haline getirilerek bir kısmı gerçekleşmedi mi? Halkın kabullenmediği terör örgütü halkı temsil eden hale sokulmadı mı? Ayrı yönetim ve devlet fikri dört sene önce %6 iken; Kürtler arasında %23’e nasıl çıktı?

Devletin egemenlik hakları, eğitim-öğretim ve yargı dili değiştirilmeye çalışılmıyor mu? Milli kimliği dışlayan, onu Türkiye’de bir etnik grup gibi gören sakat anlayış; tekrar Osmanlı beşeri coğrafyasında etkin olma telkinlerine kapılmadı mı?

Cumhuriyetin 89.yıl dönümünde yargı siyasallaştırılıp yargının bağımsızlığı zedelenmedi mi? Terör örgütünün ekonomik kaynaklarını kurutmak yerine; Irak’ın kuzeyindeki yönetim güçlendirilmedi mi? Terörle Mücadele Yasasında yanlış değişiklikler yapılarak mücadele sekteye uğratılmadı mı? Karakol ve alan savunması ile bir mücadele yürütülebilir miydi?

Milli Bayramlarla dini bayramlar bir bütündür, bu ikililiği körüklemek ülke yararına mıdır? Bütün bunlar ve benzerleri 29 Ekim Cumhuriyet Bayramında yüzbinlerin yürüyüşüne sebep olmuştur. Çok farklı siyasi eğilimlerdeki vatandaşlar; Türkiye Cumhuriyetinin varlığı ve Türkiye’yi Türkiye yapan değerler için yürümüşlerdir. 29 Ekim yürüyüşlerini soğukkanlılıkla ve objektif değerlendirmek gerekir.

 

 

Önceki İçerikCami İçinde Yaşayan Vatan
Sonraki İçerikOkumak Üzerine
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)