Dünyanın o bilindik efsunlu rengi soldu
Gönül sensizlikte yitik kaçak bir yolcu
Ufukta sis var dalında mecalsiz düşler
Dalgalara vuruyor kan revan gölgeler
*
İçimden rüya misali bir deniz geçti
Pare pare çığlıklar fırtınalar geçti
Sokaklarım viran oldu koptu kıyamet
Yüreğimdeki kor bir yudum sana hasret
*
Sensizlik gözlerimde tükenen bir nefes
Kulaklarıma yalnızca dalgalar olur ses
Şakaklarımda tutuşan yakamozlar sen
Yollarına savrulan beni ah bir görsen
*
Ey deniz vuslat çok uzun zamansa kısa
Divane gönül yokluğa mahpus mu yoksa
Sahile vurdu yüreğim yol ver geçeyim
Müebbet der dilin yetmez mi çektiğim
*
Artık ben ölümüm sen de o sonun vakti
Kıyında can vererek can bulmaya geldim
Çoktandır toprağa küskün mülteci yüzüm
Mavinde beyaz bir köpük olmaya geldim
*
Ömrün geri kalanı düşülsün hesaptan
Varsın dakikalar bir bir sayılsın aydan
Neticede umut değil mi yolun sonu
Filikam boş ama bak ağım senle dolu
