“Milli Eğitim Bakanlığı, 4 yıl içinde 40 bin yabancı öğretmen getirme planları yapıyor. Duyumlara bakılırsa bu öğretmenlerden bir bölümü Türkiye’ye gelip sözüm ona İngilizce öğretmeye başlamış bile. 19. Yüzyıl’da aynı şeyi Bangladeş ve Hindistan da yapmış toplumsal dokuları bozulmuş, kendi ülkesi ve toplumuna yabancılaşan nesiller yetişmişti. Emperyalizm, her delikten girmeyi denerken, bu girişimlerini kolaylaştıran basiretsiz yöneticiler, Türk ulusunu nasıl bir tehlikenin beklediğini hesap edemiyorlar…
“Atatürk’ün ‘Cumhuriyet’i biz kurduk; onu yaşatacak olan sizlersiniz’ derken ‘sizler’ dediği, bizim öğretmenlerimizdir; yoksa yabancı İngilizce öğretmenleri değildir. Milli Mücadele’yle, savaşarak kurduğumuz Cumhuriyet’i, eğitimi emanet edeceğimiz yabancı öğretmenlere mi yıktıracağız?” (Prof. Dr. Şahin Filiz, Aydınlık, 28 Mart 2011, s.7)
“40 bin yabancı öğretmeni eğitim çevrelerine sorduk. Eski YÖK Başkanvekili Prof. Dr. İsa Eşme; atama bekleyen 16 bin İngilizce öğretmenine dikkat çekti.
“Yıldız Teknik Üniversitesi Öğretim Görevlisi Feyza Hepçilingirler de, bu düzenlemenin Türkçe açısından yıkım getireceğini belirterek, ‘biz Türkçe’nin içine dolan İngilizce sözcükleri nasıl halledeceğiz diye düşünürken; bu yabancı hocaların daha İlkokul çağından çocukların beynini yıkaması felaket getirir’ diyor.
“İngilizleştirme çabası; yoksa İngilizce öğretme değil’ diyen Hepçilingirler, çocukların İlkokul çağından itibaren; Türklüğe, toplumuna, kültürüne yabancılaştırılacağını söylüyor. Hepçilingirler; anadilden kopuk bir yabancı dil eğitimi verilemeyeceği gerçeğini, bir kez daha hatırlatıyor…
“Prof. Dr. Rıfat Okçabol, yabancı öğretmenle topluma İngiliz kültürünün aşılanmak istendiğine dikkat çekiyor.” (Meral Akkaya, Aydınlık, 5 Nisan 2011, s. 16)
“Gençliğimde Barış Gönüllüleri vardı. İşte Amerikan tipi, Avrupai bir takım gençler Türkiye’ye gelir, Anadolu’nun dört bir yanına dağılır, okullarda dersler verirlerdi. Anadolu köylüsü de, kasabalısı da, bunlara fakir sofrasını açar, misafir diye bağrına basardı. Sonra, yıllar sonra, mezhep çatışmalarının, etnik çatışmaların çıktığı yörelerden, bu misyoner Barış Gönüllülerinin gelip geçtiğini anladık…
“İşte şimdi… ithal öğretmen gelecekmiş. İşsiz öğretmenlerimiz bir yana, bu gelenler, o benim gençliğimdeki yapma Barış Gönüllüleri olacaktır.” (Afet Ilgaz, Yeniçağ, 1 Nisan 2011, s. 2)
“Türk olmaktan korkan ve utananların Andımız’ı kaldırma adına verdiği mücadele, kendi öğretmeni açlıktan intihar ederken İngiltere’nin işsizliğini çözmek ve kültür emperyalizmini çocuklarımızın beyinlerine yerleştirme adına kırk bin öğretmen ithalatına kapı aralamak. Müfredatımızı bir yerlerin isteğine göre düzenleyenlerin, eğitimde büyük aşama kaydettik diyenlerin söylemleri nedir?” (Şuayip Özcan, Yeniçağ, 6 Nisan 2011, s. 13)
“Dostumuz Tarık Emre, geçmişte yaşanan benzer durumların sonuna ilişkin anısını aktardı bize:
“Hasan Tan’ın rektör olduğu dönem, ODTÜ’de İngilizce öğretmeni olan annem, sosyal bir kişilikti; arada bir meslektaşlarını eve yemeğe çağırırdı. Bu davetlerin birine ABD’li iki kadın -yaşları en fazla 30’du- Barış Gönüllüsü öğretmen gelmişti. Laflıyorduk ailece onlarla. Yaz yaklaşıyordu, babam ABD’li öğretmenlere tatil programlarını sordu. Öğretmenler ABD’ye dönmeyeceklerini, Türkiye’yi çok beğendiklerini falan söylediler. Ankara’nın doğusunda kalan bölgeleri, Türkiye’deki diğer yabancı öğretmenlerle birlikte karış karış gezeceklerini söylediler. Babam, ‘Yanlış anlamayın’ gibilerinden bir şeyler dedikten sonra ailelerinde Ermenilik olup olmadığını sordu; hani ata topraklarını gezip görmek durumundan ötürü, Öğretmenler, ‘Hayır, yalnızca gezeceğiz’ dediler. Onlar gittikten sonra babam, ‘Bence misafir öğretmenlerin bu gezisinin amacı başka, masumane bir iş değil’ demişti.’
“Tarık Emre, o günden bugüne Türkiye’de toplu kıyımlara, tek tek öldürümlere tanık olduğunda hep babasının o sözlerini anımsamış.”(Işık Kansu, Cumhuriyet, 4 Nisan 2011,s 15)
Demişler ki bir gün Kurt’a: Niye kalın boynun öyle?
Kendi işimi kendim gördüğüm için kalın böyle.
