Açılım Tuzağı

84

Sizler bu yazıyı okurken Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı’nın 90. yıldönümünü idrak edeceğiz. Türkiye nereden nereye getirildi ve nereye gidiyor sorusu zihinleri karıştırmakta; olup bitenler geleceğe olan güveni sarsmaktadır. Bugün hayati bir takım sorunlarla, varlığımızın gerekçesi olan milli değerlere yapılan saldırılarla karşı karşıyayız. Küreselleştirmenin ne olduğunu yeni yeni anlıyoruz. Bunun önü açılmış milli devletler üzerindeki olumsuz tesirleri bir bir fark ediliyor. AB ile ilgili yıllardır söylediklerimiz bir gerçek olarak karşımıza çıkıyor. Alman Başbakanı Merkel ve Fransız Cumhurbaşkanı Sarkozy AB üyeliğimizin hayali olduğunu haykırıyorlar. Bize Akdeniz Birliği’nde yani ikinci ligde yer veriyorlar. Bunları “vizyonu olmayan liderler” olarak suçlayarak “Biz yolumuza devam edeceğiz” şeklindeki beyanlarla, AB ile tek taraflı bir aşk yaşamak yerine, gerçekleri görebilseydik; milli çıkarlarımızı daha iyi korur, Türkiye’yi tanınmaz hale sürüklemezdik. Aslında, “AB milliyetçi bir proje değil ki; milli menfaatleriniz üzerinde bu kadar hassasiyet gösteriyorsunuz?” ifadelerini kullanan, yerine göre marksist, yerine göre liberal olanlar yanlış şey söylemiyorlarmış.

“AB birleştirir, bölmez” diyenler İspanya’da ve Türkiye’de bunun tersiyle karşılaştılar. Yıllardır AB’nin teklif ve dayatmaları ortadadır. İspanyol Başbakanı halkından özür diledi, ama gözü kapalı AB tutkusu içinde olanlar, hayali üyelik şatoları kuranlar, hâlâ uyanmış değil.

19 Mayıs yaklaşırken 19 Mayıslar bize neyi hatırlatmalı diye hep düşünmüşümdür. Artık, birkaç saatlik tören milliyetçiliğini, tören Atatürkçülüğünü, inanmadan yapılan konuşmaları ve önümüze hazır konan metinleri aşmak ve biraz samimi olmak durumundayız. “Bağımsızlık benim karakterimdir, Türkiye bir maymun değildir, hiçbir milleti taklit etmeyecektir, o sadece öze dönecektir”, “Hangi istiklâl vardır ki; yabancıların nasihatleriyle, yabancıların plânlarıyla yükselebilsin?, Tarih böyle bir hadiseyi kaydetmemiştir” diyen, manda ve himaye tekliflerini Sivas Kongresi’nde milletiyle beraber yırtıp atan, Milli Mücadeleye inanmış Atatürk’ün değerini yıllar sonra daha iyi anlıyoruz. Kütüphanesinde 6.000’den fazla kitap bulunan, okuma alışkanlığı kazanmış, karizmatik bir liderle, kulağına fısıldananları söyleyen, önüne uzatılan yazılı metinleri okuyan sözde liderler arasındaki farkı da…

Türkiye’nin ve Kürt asıllı vatandaşlarımızın bir etnik sorunu yok, ama bazı aydınlarımızın ve bunların etkisinde olanların zihinlerinde bir etnik sorun var. Bu rahatsızlığı Kürt sorunu olarak genelleyip bütün Kürtlere mal etmek, malum çevrelerin ve örgütün görevi olabilir. Ama bunun en üst yetkililer tarafından ifade edilmesi ve kabullenilmesi, milli kimliğinin farkında olan Kürt asıllı insanlarımız için bir hakaret değil midir? Kürt sorunu bazı Kürtleri kullananların sorunudur. Aynen Ermeni sorununda olduğu gibi…

Türkiye’ye makas değiştirtme ve 1923 yörüngesinden uzaklaştırılarak tanımaz hale getirilme teşebbüsleri yeni değildir. Milli devlete ve egemenliğimize ortak arıyoruz. Ortaklık devleti mi kuruyoruz? Oysa, devlet de egemenlik de paylaşılmaz. Devlet olmanın gereği budur. Ancak, psikolojik savaşın baskısı altında kalarak gaflet sergileyenler görülmektedir. Ayrılıkçı, ırkçı ve bölücü hareketlerin amacı; ayrı bir egemenlik ve devlettir. İspanya siyasi hakları tanımasına, BASK gerçeğini kabul etmesine rağmen; terörden kurtuldu mu? Teröre dış destek olmamasına rağmen… “Açılım” adı altında dış telkin ve dayatmalara açık olmak hiçbir yerde kurtuluş ve çözüm olmamıştır.

Çözüm, “silâhsız, terörsüz taleplere evet, silâhlı teröre hayır”dan geçmez. Hedef, aynı olduktan sonra ne değişir ki? Bölücü ve ırkçı terör, sınırlarınızı tartışan ve egemenliğinizi paylaşmak isteyen, dıştan da desteklenen bir hareket olarak daha fazla demokrasi ile çözülemez.

Çözüm, ciddi devlet adamlığındadır. Ciddi meseleleri, gayri-ciddi sözde gazeteci taşeronlar kullanarak ayağa düşürmemektir.

Çözüm, TC vatandaşlığını reddedenlere, yeni sınırlar çizmeye hazır olanlara imtiyaz tanımak ve “pozitif ayrımcılık”tan geçmez.

Çözüm, Türkiye sınırları içinde değil; Irak’ın kuzeyindedir. Çözüm, etnik merkezli, her şeyi etnik gözlükle gören taassubtan, ırkçılıktan uzaklaşmadadır.

Çözüm, hukuk devletini işletebilmekte ve yasaları hakim kılabilmektedir. Çözüm, dış politikayı ülke içi güç mücadelesi olarak görmemektedir.

Almanya’daki Türkler yabancı kaynaklı nüfustur. Kürtler, Türkiye’de yabancı mı? Resmi kanaldan vatandaşları ötekileştirmek gafletin alâsıdır. Hiç olmazsa, şehitlerimize saygılı olalım.    

Önceki İçerikG-20 ve Türkiye (1)
Sonraki İçerikMakam ve Güç Sahiplerine Tavsiyeler
Avatar photo
1944 İstanbul doğumludur. Orta Öğrenimini Maarif Kolejinde, yüksek öğrenimini İktisadî ve İdari Bilimler Yüksek Okul'unda tamamlamıştır. 1967'de İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne asistan olarak girmiştir. Ord. Prof. Dr. Z.F. Fındıkoğlu'na asistanlık yapmıştır. 1972'de "Bölgelerarası Dengesizlik" teziyle doktor, 1977'de "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" teziyle doçent, 1988'de de profesör olmuştur. 1976 Haziranında yurt dışına araştırma ve inceleme için giden Erkal 6 ay Londra ve Oxford'ta inceleme ve araştırmalar yapmış, Doçentlik hazırlıklarını ikmal etmiştir. 1977 yılında hazırladığı "Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri" isimli Eğitim Sosyolojisi ve Eğitim Ekonomisi ağırlıklı tezle Doçent olmuştur. 1988'de Paris'de, 1989'da Yugoslavya Bled'de yapılan milletlerarası UNESCO toplantılarında ülkemizi birer tebliğle temsil etmiştir. 1992 Yılında Hollanda'da yapılan Avrupa Konseyi'nin "Avrupa'da Etnik ve Cemaat İlişkileri" konulu toplantısına tebliğle katılmıştır. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi dışında dönem dönem Harp Akademilerinde, Gazi Üniversitesi'nde, Karadeniz Teknik (İktisadi ve İdari Bilimler Yüksek Okulu) ve Marmara Üniversitelerinde de derslere girmiştir ve konferansçı olarak bulunmuştur. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümü ve İktisat Sosyolojisi Anabilim Dalı Başkanı, Metodoloji ve Sosyoloji Araştırmaları Merkezi Müdürü, İstanbul Üniversitesi Senato Üyesi, Aydınlar Ocağı Genel Başkanı ve İstanbul Türk Ocağı üyesi olan Prof. Dr. Erkal'ın yayımlanmış ve bir çok baskı yapmış 15 kitabı ve 700 civarında makalesi vardır. Halen Yeniçağ Gazetesi'nde Pazar günleri makaleleri yayımlanmaktadır. Prof. Dr. Erkal evli ve üç çocukludur. Dikkat Çeken Bazı Kitapları : Sosyoloji (Toplumbilimi) (İlaveli 14. Baskı), İst. 2009 Orta Teknik Eğitim-Sanayi İlişkileri, İst. 1978 Bölgelerarası Dengesizlik ve Doğu Kalkınması,(2. Baskı), İst. 1978 Sosyal Meselelerimiz ve Sosyal Değişme, Ankara 1984 Bölge Açısından Az Gelişmişlik, İst. 1990 Etnik Tuzak, (5. Baskı), İst. 1997 Sosyolojik Açıdan Spor, (3. Baskı), İst. 1998 İktisadi Kalkınmanın Kültür Temelleri, (5. Baskı), İst. 2000 Türk Kültüründe Hoşgörü, İst. 2000 Merkez Binanın Penceresinden, İst. 2003 Küreselleşme, Etniklik, Çokkültürlülük, İst. 2005 Türkiye'de Yolsuzluğun Sosyo-Ekonomik Nedenleri, Etkileri ve Çözüm Önerileri (Ortak Eser), İst. 2001 Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü (Ortak Eser), İst. 1997 Economy and Society, An Introduction, İst. 1997 Yol Ayrımındaki Ülke, İst. 2007 Yükseköğretim Kurumlarının Bölgelerarası Gelişme Farklılıkları Açısından Önemi ve İşlevleri, İTO, İst. 1998 (Ortak Araştırma)