Adamın biri yeni aldığı son model süper lüks arabasıyla kırmızı ışıkta beklerken oldukça eski kamyonun biri arkadan buna çarpmış.
Bizimkisi sinirli bir şekilde arabadan inmiş bakmış, direksiyon başında garibanın biri oturuyor. Kamyon şoförü yalvarmaya başlamış:
– Ağabey kurbanın olayım, affet beni. Benim kazandığım para nedir ki? Şu külüstür kamyonu satsam ben bunun tamponunu bile tamir ettiremem. Lütfen ağabey, yalvarırım beni bağışla. Çoluk çocuğum sefil perişan olur…
Adam bakmış olacak iş değil. İçi elvermemiş ve affetmiş yoluna koyulmuş.
Aradan 10 dakika geçmeden bizim kamyon gelmiş kırmızı ışıkta yine buna çarpmış. Adam burnundan soluya soluya araçtan inmiş bir bakmış aynı kamyon.
– Kardeşim bela mısın? Niye önüne bakmıyorsun?
Kamyoncu yine yalvarmaya başlamış:
– Ağabey lütfen, az önceki kazayı düşünürken dalmışım. Ağabey bir eşeklik ettim. Ben ettim, sen etme ağabey; yalvarırım bağışla beni…
Adamın gönlü yine elvermemiş ve affedip yoluna koyulmuş. Aradan 5 dakika geçmiş – geçmemiş
aynı kamyon, kırmızı ışıkta aynı lüks otomobile bir daha bindirmiş.
Bizimkisi yine hışımla arabadan fırlamış, bir de ne görsün aynı kamyon, aynı şoför(!)
– Kardeşim kör müsün? Bu kaçıncı oldu? diye bağırmış.
Kamyoncu yine yalvar – yakar özürler dilemiş, param – pulum yok deyip af dilemiş.
Adamın gönlü yine elvermemiş ve affedip tekrar yoluna koyulmuş.
Yine kırmızı yanmış ve yine durmuş.
Lüks otomobilin arkasından yine “güm” diye bir ses gelmiş.
Adam şaşkınlık içinde kendini toparlamaya çalışırken gariban kamyoncu arkadan çıkışmış:
– Benim ağabey, benim. Devam et..!
* * *
Millet olarak da, toplum olarak da ve de birey olarak da; bize zarar verip ceza hak edenleri sürekli mazur görerek yaşadığımız müddetçe; daha bize çok toslarlar. Nokta!
