İnsan ömür boyu hayalle yaşar
Dağları taşları onumla aşar
Tükenir umutlar bir anda şaşar
Düşüneyim derken zaman kalmadı
Rabbimiz ol dedi dünyaya geldik.
Bazen hep ağlayıp bazen da güldük
Ananın babanın kuzusu olduk.
Onu koklayacak zaman kalmadı.
Çocuk olup yavaş yavaş büyüdük
Daha dün bir bebek kundakta idik.
Güç kuvvet yok anne verirse yedik
Ona teşekküre zaman kalmadı.
Delikanlı oldu artık adımız
Haramla, helali ayırmadınız.
İmam aşkı yoksa kalmaz tadınız.
Bunu anlatacak zaman kalmadı.
Saçların ağardı bak yavaş yavaş
Gitmez oldu dizler değerse bir taş
Doymaz nefis her şey bir lokmacık aş.
Haram mı helal mi zaman kalmadı
İhtiyarlık geldi büküldü belin.
Boşta kalır dostun yok ise elin.
Daha dün damattın eşinse gelin.
Ömür geldi geçti zaman kalmadı.
Şayet muhtaç olur yatırsan eğer.
Eşine dostuna verdiysen değer.
Ne güç ne kuvvet varlık, kalmazmış meğer.
Anlatacak onu zaman kalmadı.
Her şey gençlikteydi, dünya ahiret
Nefis şeytan çekti hayırlara set
Onu yıkmak için etmedin niyet.
Eyvah dedin ama zaman kalmadı.
Ezanlar okundu onu duymadın.
Kulluk borcu deyip namaz kılmadın.
Hak hakikat meclisinden olmadın.
Bak tabuta girdin zaman kalmadı.
Ha bugün ha yarın yaparım derken
Ölüm gibi gerçek hakikat varken
Hiç demez yaşlı genç gelirse erken
Diye düşünmedin zaman kalmadı.
Hem peygamber kitap hep uyarıldık.
Şu fani dünyaya nasıl sarıldık.
Boş faydasız işler ile yorulduk.
Dinleneyim, desen zaman kalmadı
Değer miydi kırmaya kardeşini
Görüversen bir garibin işini
Bölüşseydin fakir ile aşını
Keşke dedin ama zaman kalmadı
Dedikodu gıybet sıradan oldu.
Günahlar haramlar defterin oldu.
Gözün kapanınca olanlar oldu.
Götürmeyin desen zaman kalmadı.
Gerek yok kılavuz görünür mezar.
İbrahim tükendin bak azar azar.
Evin orda eş dost mezarın kazar.
Kazmayın diyecek zaman kalmadı.
