Horoz tünemişti ağaç dalına,
Bir tilki de çıktı rızık yoluna.
Az gitti uz gitti, horozu buldu;
Büyük av buldu ya yüzü de güldü:
– Horoz kardeş, ne işin var orada?
Haydi, in, sohbet edelim burada.
Horoz ciddiye almadı tilkiyi,
Dedi: Ezan okur inerim. iyi.
Tilkinin şom ağzı sulandı birden,
Sanki ayakları kesildi yerden.
Tilki müezzini bekleyedursun,
Horoz tezgahını iyice kursun.
Tilki ziyafeti düşlerken yerde,
Başı girecekti az daha derde.
Horoz öttü, hemen yere seslendi:
– Namaza hazır ol, İmam Efendi!
İmam diye seslendiği köpekti,
Kendi fazla güçlü, dişleri pekti.
Tilki bu arada köpeği gördü,
Bütün planları olmaza girdi.
Belki içten içe biraz ağladı,
Kaçmak için tabanları yağladı.
Tam kaçarken, horoz çağırdı onu:
– Kardeş! Namaz kılacaktık ya hani?
Kaçarken horoza dedi ki tilki:
– Siz başlayın, ben yetişirim belki.
Horoz bir daha seslendi ‘hey’ diye:
– Namazı kılmadın, bu gidiş niye?
Tilki cevap verdi biraz uzaktan,
Böylece kurtuldu gizli tuzaktan:
– Horoz kardeş abdestim gitti benim,
Gidip derede abdest tazeleyim.
Abdest tazelemek lafın gelişi,
Çok hoştu horozun buna gülüşü.
İmamın yüzünden aç kaldı dostu,
Bu sayede horoz, kurtardı postu.
