Yitik Renkler

141

Sessizliğimi yırtan baykuş sesleri

Gece gece usulca kayan yıldız

Su kıpırtısında dans eden ışık

Yanlış replik, yanlış ezber, yanlış zaman

Sar başa kendini her seferinde baştanbaşa

Yalnızlığıma dadanmış yazıp yazıp sildiğim mektuplarda

Rengi değişmeyen tüm cümlelerin sonu ayrılıkla bitiyor

Noktanın görevi firar, virgülün başı yere kadar eğik

Yalnızlık diyorum

Yalnızlık bende çakılı kadro bilmiyorsun

Hani rüzgâr iniltisine beste yapar gibi “vuuuuuu”

Hani biçilmiş buğday tarlasının anız yanığı gibi “cızzz”

Gürültülü kelimelerle içinden bağırıp

Dışından susmak gibi

Göçmüş dağın sağlam kalmış kıyısında kalakaldım

Kendimi dinliyorum dünya savaşlarını dinler gibi

Çekirge kadar geveze hayallerim toz toprak

Sokak lambası kadar başı dik duruyorum karanlıkta

Toplayamadıklarımdan dökülüyorum tane tane 

Durma ne olursun

Koy kor yangınlarımı taş kalbine

Çal bir kibrit seyret yanışımızı alev alev

Dumana tütmek yakışır dedin de gittin ya

O dumanın ateşi sendin külü ben

Yalın yalnızlığımı savur dök okyanuslara

Hırçın bir dip dalgada bulayım kendimi yeniden

Batık geminin güvertesinde yosunlara tutunarak

Ah yalnızlığımız

Salkım saçak darlığım dargınlığım

Gelmediğinden geçtim dokunsaydın bari kâğıda kaleme

Hani yazsaydın deniz manzaralı bir şiir gönderseydin

Ben kâğıttan gemilerimi karada yüzdürürdüm

Sen oradan fiyakalı bir ıslık çalsaydın

Ben buradan yalnızlığımın kulaklarını tıkardım

Sen oradan bir rüzgâr çıkarsaydın

Ben buradan uçurtmalarımı uçururdum

Sen oradan bir türkü tutsaydım bizim adımıza

Ben buradan “Yana yana kül oldum.” söylerdim

Gelmedin yalnızlığımı ilikledin yakama

Ah gelmedi hiç iki yakam bir araya

Yitti maviyi yüreğinde taşıyan masum çocuk

Soldu pamuk şekerinin mavisinden çaldığım renk

Kuşların kanatlarına yüklediğim umut kırıldı

Göçüm içe içe yürüyor kervansız yolum kayıp

Kimsesizliğim omuzlarıma düştü dağınık saçlarım gibi

Tarak vurmadım içinde sen varsın diye

Siyah kurdele bağladım yas var göğümde

Yağmur ol da gel

Yağ yalın yalnızlığıma

Güneşi ben çizerim ıslanmış yanağıma

Sevinmek bende hep çocuk kalsın

Bir sebep bul sebebim ol sevinmek için

Gülüşlerim yalın yalnızlığımın yarasını sarsın