“Resmi-Özel Okullu” ve “Zengin-Fakir Öğrenci” Ayırımı

99

 

Sayın Ömer Dinçer’in Milli Eğitim Bakanı olmasından bu yana eğitim sisteminde çok radikal düzenlemeler yapıldı. 2011 yılı sonunda önce 2012-2013 öğretim yılından itibaren 5. Sınıftan 8. Sınıfa kadar seçmeli olarak uygulanmak üzere Arapça dersleri kabul edildi. 30 Mart 2012 tarihinde (4+4+4) 12 yıllık kesintili zorunlu eğitim sistemine geçildi, İmam Hatip Ortaokulları açıldı, genel ortaokullara ve liselere Kur’ân-ı Kerim ve Peygamberimizin Hayatı seçmeli ders olarak konuldu. Milli bayramların kutlanması ile ilgili yönetmelik değiştirilerek 19 Mayıs törenlerinin stadyumlarda yapılması yasaklandı. Son olarak 2013-2014 öğretim yılından itibaren uygulanmak üzere ilk ve orta öğretimde serbest kıyafet uygulamasına geçilmesine karar verildi. Fakat bazı aceleci idareciler bu uygulamayı şimdiden başlattılar. Kısacası, eğitim ve toplum hayatımızda büyük etkileri ve yankıları olacak kararlar, bir yıl gibi kısa sürede alındı. Aslında bu dört karar da birbirinden ayrı olmayıp, birbirinin bütünleyicisidir.

İlk ve orta öğretimde tek tip kıyafet uygulaması, aileler arasındaki sosyo-ekonomik farklılıkları giderme ve  sokaktaki çocukla okuldakini ayırdederek öğrencilik bilincini oluşturma amacıyla uygulanıyordu. 1930’lu yıllarda başlayan tek tip kıyafet uygulaması, zaten 1990’lı yıllarda önce özel okullarda farklı günlerde farklı önlük giydirilerek, daha sonra ilköğretimin ilk beş yılında siyah önlük yerine mavi önlük giyimine geçilerek esnetildi. 2000’li yılların başında kız öğrencilere eteğin yanısıra kumaş pantolon  giyme, bazı resmi ve özel okullarda gömlek yerine tişört, ceket yerine hırka giyme izninin verilmesi, zaten okullarda serbeste yakın bir kıyafet uygulamasını başlatmıştı. Milli Eğitim Bakanlığında serbest kıyafete geçme  çalışmaları, aslında Sayın Nimet Çubukçu(Baş)’nun bakanlığı zamanında başlamıştı.

2013-2014 öğretim yılında ilk ve orta öğretimde uygulamaya konulacak serbest kıyafet uygulaması birçok sorunu da beraberinde getirecektir. Öncelikle aileler arasındaki sosyo-ekonomik farklar nedeniyle öğrencilerin serbest kıyafet giymesi konusunda büyük bir kaos yaşanacaktır. Serbest kıyafet yanlılarının ilk öne süreceği husus, gelişmiş ülkelerde de bu uygulamanın yapıldığıdır. Gerçekten Avrupa’da gördüğüm birçok  ülkede serbest kıyafet  uygulaması var. Yalnız hayatının her alanında kurallara bağlı yaşayan Büyük Britanya İmparatorluğu(İngiltere)’nda tek tip kıyafet uygulaması devam ediyor.  Amerika’ya gittiğimde mevsim yazdı, okullar tatildi, ama orada da serbest kıyafet uygulaması olduğunu biliyorum. Fakat Avrupa ve Amerika’da ailelerin gelir seviyeleri arasında bizimki kadar uçurum bulunmamaktadır Halbuki, ülkemizde Doğu Anadolu ve  Güneydoğu Anadolu’da hiç geliri olmayan, Orta Anadolu’da dar gelirli, büyük şehirlerimizde asgari ücretli ve gecekonduda yaşayan çok insanımız var. 12 milyon yeşil kartlımız var. Kişi başına yıllık gelir ortalamamız  10 bin dolar deniyor ama, bu miktarın çok altında olan yüzde 40 insanımız var. Bu durumda değiştirecek kıyafeti olmayan öğrencinin ve bunları alamayan  ailelerin düşeceği psikolojik durumu bir düşünün. Okullarda zengin-fakir ayırımının ve belki de düşmanlığının görülebileceğini düşünüyorum.  Devlet bu durumdaki ailelere, Güneydoğu’da okula giden çocuklara aylık para yardımı yaptığı gibi,  yılda en az iki defa kıyafet yardımı sağlayacaksa diyeceğim bir şey yok.

Kırk yıllık eğitimci ve yönetici olarak, serbest kıyafetin okul yöneticileri ve öğretmenler tarafından farklı uygulanacağını düşünüyorum. Giysi ve ayakkabılarda  yerli ve yabancı markalar; ellere, kollara, yüzlere dövme, piercing, yüzük, kolye ve küpeler; erkeklerde uzun saçlar, favoriler, bıyıklar, hatta sakallar yaygınlaşacak. İdareciler ve öğrenciler arasında kıyafet tartışmaları yaşanacak. Bu serbestlik öğrenci davranışlarına da yansıyacak.İdarecilere ve öğretmenlere saygısızlıklar artacak.  Disiplin kurullarına eskiye göre daha çok iş çıkacaktır. Vaktiyle okullarda, “kapıcı çocukları ile varlıklı ailelerin çocuklarını ayrı sınıflarda okutuyorsun” diye idareciler hakkında soruşturma açıldığına ve bunun sonucunda birçoğunun idari görevlerinin alındığına  şahit oldum.

İmam-Hatip Ortaokulları ve Liselerinde ve diğer okullardaki Kur’ân-ı Kerîm derslerinde türban takılmasını doğru buluyorum. Çünkü veli çocuğunu bu okullara verir ve bu dersi seçerken kızının başına türban örteceğini düşünür. Yönetmelikte İmam-Hatipler dışındaki okullarda kız ve erkek öğrencilerin başlarının açık olacağı belirtiliyorsa da, Kur’ân-ı Kerim dersini seçen bazı kız öğrencilerin bu ders dışında da türbanlarını takmak isteyeceklerini, velilerin de bu konuda okul idareleri üzerinde baskı yapacaklarını tahmin ediyorum. Ayrıca bu dersi seçen öğrencilerle seçmeyenler arasında  sürtüşme ve ötekileştirme yaşanmasından korkuyorum. Yönetmelikteki anlaşılmaz bir husus da, kısa kollu gömlek ve tişört giyilmesinin yasaklanmasıdır. Son yıllarda okullarda bahar ve yaz aylarında kısa kollu gömlek ve tişörtler giyiliyordu, ama hiçbir öğrenci bundan rahatsız değildi ve kimse bu yüzden arkadaşını taciz etmedi. Bu yasağı görünce, 19 Mayıs törenlerinin stadyumlarda yapılmasının neden yasaklandığını daha iyi anlıyorum.

Serbest kıyafete izin veren yönetmelikteki anlaşılmaz bir husus da, kıyafet konusunda resmi okullarla özel okullar arasındaki farklı uygulamadır. Özel okullarda ve kolejlerde giyilecek öğrenci kıyafetini, yüzde 60 velinin tercihi belirleyecekmiş. İlk ve orta öğretimde öğrenim gören öğrencilerin yüzde üçünü oluşturan özel okullara ve kolejlere tanınan bu esneklik, yüzde doksan yediyi oluşturan devlet okullarına da tanınamamaz mıydı? Resmi okul velilerinin acaba kıyafet seçme yeteneği ve hakkı yok mu? Bu uygulama sonunda birçok özel okul velisinin ve idarecisinin okullarının diğer okullardan farklılığını vurgulamak için öğrencilerine armalı forma giydirme tercihinde bulunacaklarını sanıyorum. Bu durum, “zengin-fakir öğrenci” ayırımından sonra bir de, “özel okullu-devlet okullu öğrenci” ayırımına yol açacaktır.        Serbest kıyafete izin veren yönetmelikteki anlamsız bir yasak da ,öğrencilerin okul arması ve rozeti dışında arma ve rozet takamamalarıdır. Acaba  çocuklarımız Türk bayrağı, Fatih, Atatürk,Yavuz ve tuğra rozeti takarlarsa hangi ayırımcılığa sebep olurlar? Çocuklarımız ve gençlerimiz, milli şahsiyet ve simgelerin rozetlerini taksalar hangi kötülüğe hizmet ederler? Bu yasak bana, bazı milli ve kutsal değerlerin gençlerimize unutturulmak istendiğini düşündürtüyor. Acaba bazı okullarda öğrenciler özellikle Türk bayrağı ve Atatürk rozeti takarlarsa haklarında nasıl bir işlem yapılacaktır? Bu yasağın da sürtüşmelere yol açacağını düşünüyorum. Halbuki, bunun yerine sadece “siyasî, dinî, ideolojik ve müstehcen rozet ve armalar”  yasaklanabilirdi.

Görüldüğü gibi, bir taraftan serbest kıyafete izin veren, bir taraftan da birçok yasak getiren bu  yönetmelik önümüzdeki öğretim yılından itibaren okullarımızda kaosa yol açacaktır.  Halbuki ,okul yöneticilerine “kılık-kıyafet konusunda öğrencilerinizi fazla sıkmayın, biraz daha esnek davranın, Kur’ân-ı Kerim dersini seçen kızlara da bu derste türban takmalarına izin verin” denseydi daha doğru bir karar olurdu ve fazla sorun da yaşanmazdı.

 

 

Önceki İçerikTarihine Şaşı Bakan Aydınlar
Sonraki İçerikDevlet Kurmak İsteyen Kürtçüler
Avatar photo
Bulgaristan göçmeni bir ailenin oğlu Sâkin Öner 05.10.1947 tarihinde Denizli ilinin o zaman Çal ilçesine bağlı bulunan Dedeköy bucağında doğdu. Bugün Dedeköy 'Baklan' adıyla Denizli'ye bağlı bir ilçedir. Babası Emniyet Komiseri merhum Celalettin Öner, (1922-16.12.1970) annesi Denizli'nin Honaz ilçesinden ev hanımı merhume Ulviye Öner (Akkuş)'dir. Annesi 1951yılında vefat etmiştir. Babası 1953 yılında Polis Memuru olarak görev yaptığı Aydın ilinin Nazilli ilçesinde Zarife Öner (Meriçoğlu) ile ikinci evliliğini yapmıştır. Sakin Öner 1951-1953 yılları arasında Dedeköy (Baklan)'da dedesinin ve babaannesinin yanında kalmıştır. İki yıl köy ortamında kalan Öner, burada kırsal kesimdeki Türk insanının yaşantısını, gelenek ve göreneklerini, zengin halk kültürünü tanıma imkânını bulmuş ve bu döneme ait izler şiirlerine ve yazılarına yansımıştır. ÖĞRENİM HAYATI Babasının memuriyeti sebebiyle 1954-1955 der yılında Manisa'nın Kırkağaç ilçesinde başladığı İlkokul hayatı; Manisa'nın merkezinde devam edip Afyon'un Sandıklı ilçesinde tamamlandı. 1959-1960 Öğretim yılında Sandıklı Ortaokulu'nda başlayan ortaokul tahsili, Bandırma'da devam edip Van'da tamamlandı. Lise'ye Van'da başlayıp Yozgat'ta tamamladı. 1965 Haziranında girdiği Üniversite Giriş sınavı sonunda birinci tercihi olan İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni kazandı. Burada öğretimini sürdürürken Babıâli'de Sabah Gazetesi'ne muhabir olarak çalıştı. 1966 yılında Bugün Gazetesi'ne teknik sekreter olarak transfer oldu. Bu arada Hukuk Fakültesi'nden ayrıldı. 1967'de yeniden girdiği Üniversite Giriş İmtihanı'nı kazanarak İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne kayıt oldu. 1967-1972 yılları arasında bu bölümde okudu. Bu süre içinde dergicilik, kitapçılık ve yayıncılık yaptı. 1972 yılı Şubat ayında diploma aldı. Babasının vefatı sebebiyle Denizli iline tâyinini istedi ve aile fertlerinin sorumluluğunu üstlendi. 1981 yılında doktora çalışmalarını başlatan Öner, 1987 yılında doktora yeterlik sınavını verdi. Ancak, idarî görevleri sebebiyle doktora çalışmalarına uzun süre ara vermek mecburiyetinde kaldığından, 2003 yılında Türk Dili ve Edebiyatı Doktoru oldu. MEMURİYET HAYATI Denizli Lisesi Edebiyat Öğretmeni olarak memuriyet hayatına başladı. 17.02.1973 tarihinde Denizli ilinin Acıpayam ilçesi Darıveren bucağında Fidan Oymak ile evlendi. 1975 yılı Temmuz-Ekim ayları arasında İzmir-Bornova'daki Topçu Taburu'nda kısa süreli askerlik görevini yaptı ve Topçu Asteğmen olarak terhis oldu. Memuriyet hayatı; İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü'ne Müdür Yardımcısı ve Edebiyat Öğretmeni, Tahakkuk Müdür Yardımcısı ve Türkçe Bölümü Öğretim Görevlisi, Sinop Lisesi'nde edebiyat öğretmeni olarak devam etti. Çalışma şartlarının uygun olmaması ve ailesinin İstanbul'da kalması sebebiyle, çok sevdiği meslek hayatına Mayıs 1977 tarihinde istifa ederek İstanbul'daki günlük Hergün Gazetesi'nde önce Haber Müdürü sonra da Yazı İşleri Müdürü oldu. 01 Ocak 1980 tarihinde yeniden öğretmenlik mesleğine dönek için başvurdu. Görev emri gelinceye kadar büyük düşünür ve yazar S. Ahmet Arvasi'nin kurduğu Türk Gençlik Vakfı'nın müdürlüğünü yaptı ve bu vakfın yayın faaliyetlerini yürüttü. 23.03.1970 tarihinde İstanbul Kız Lisesi'ne tâyini çıktı. 07.04.1980 tarihinde İstanbul Şehremini Lisesi'ne Edebiyat Öğretmeni ve müdür yardımcısı oldu. 13.12.1982'de İstanbul Pertevniyal Lisesi'ne Edebiyat öğretmeni olarak nakledildi. Bu okulda 23.08.1983'te Müdür Başyardımcısı oldu. 05.12.1984'te de İstanbul Behçet Kemal Çağlar Lisesi'nde Müdür olarak vazifelendirildi. 27.06.1987 tarihinde İstanbul Millî Eğitim Müdürlüğü'ne Müdür Yardımcısı olarak görevlendirildi. 16.10.1992 tarihinde Vefa Lisesi Müdürlüğü'ne. 29 Haziran 1995 tarihinde ikinci defa İstanbul Millî Eğitim Müdür Yardımcılığına, 01.07.1998 tarihinde Vefa Lisesi camiasının umumi isteği üzerine ikinci defa Vefa Lisesi Müdürlüğüne, 18.08.2010 tarihinde İstanbul lisesi Müdürlüğü'ne kâyin edildi. Mart 2012'de yaş haddinden emekliye ayrıldı. EDEBİYATTA 50 YIL Sâkin Öner'in edebiyatla ilgisi, 1957 yılında şiir yazmakla başladı. Merakı gelişerek, dosya kâğıdından dergiler yaptı. İlk şiirini 1957 yılında, ilkokul dördüncü sınıfta iken yazdı. "Gurbet" başlıklı bu şiir aynen şöyleydi: Gurbetteyim bugünlerde Geziyorum sahillerde Oturup ağlıyorum Hicran dolu bahçelerde Sızlar gizli yaralar Gönlümde hatıralar Günler geçer de sonra Yaşlar gönlüme dolar Ayrı düştüm sıladan Kan damlıyor yaradan Gurbet ayırma beni Yurttan, eşten ve dosttan. Ortaokul 2. sınıfa Bandırma'daki dayılarının yanında okurken ilk şiiri, Bandırma Ufuk Gazetesi'nde yayınlandı. Öğretmeni Münevver Yardımsever her dersine, Sâkin Öner'e bir şiir okutarak başlardı. Böylece şiir okuma sanatını öğrendi. Şiir okuma görevi Van Lisesi'nde de devam etti. Millî bayramlar ve törenlerin değişmez elemanı idi, okul adına günün anlamına uygun şiiri o okuyordu. Şiirleri Van'da çıkan gazetelerde yayınlandı. Şiir yarışmalarına katılıp dereceler aldı. Ortaokul 3. sınıfta okul idaresinden izin alarak şahsı adına 'Doğuş' adıyla bir duvar gazetesi çıkardı. Bu gazetedeki bütün yazı ve şiirler kendisine aitti. Lise 1. sınıfa geçtiğinde Okul Müdürlüğü, okulun Kültür ve Edebiyat Kolu Başkanlığına Öner'i getirdi. Okulun camekânlı büyük bir duvar gazetesi vardı. Artık onu o çıkarıyordu. Gazetede makale, deneme, röportaj, hikâye, şiir, haber, karikatür, bulmaca ve spor olmak üzere çok çeşitli türlere ve konulara yer veriliyordu. 15 günde bir değişen bu gazetede kendisine çeşitli haberler ve spor haberlerinde Cafer İpek, karikatür ve bulmacada da Metin Haldenbilen isimli bir arkadaşı yardım ediyordu. 1962 yazında Ağrı'da bulunan teyzesinin yanına gittiğinde orada yayınlanan günlük Mesuliyet Gazetesi ile temasa geçti. Bu gazetede de 'GÜN-KİN' isimli şiiri yayımlandı. Lise 1. sınıfta iken 1963 yılında Sakin Öner Yeşil Van gazetesinde 'Bahçemin Çiçekleri' başlıklı bir sütunda 'Bülbül' mahlasıyla günlük fıkralar yazmaya başladı. Mahlas kullanmasının sebebi, ailesinin bu tür çalışmalara, derslerini aksatacağı gerekçesiyle karşı olmalarındandı. İçindeki yazma aşkını frenleyemeyen Öner, takma isimle de olsa yazmayı sürdürüyordu. Artık yazma işini, gazetelerdeki kendisinden yaşça büyük ve deneyimli köşe yazarlarıyla polemiğe girmeye kadar götürmüştü. Bu arada Yeşil Van ve diğer gazetelerde sık sık şiirleri yayımlanıyordu. Bu arada Serhat Postası isimli gazetenin açtığı şiir yazma yarışmasında üçüncü oldu. Bir gün, yeni taşındıkları evin sahibiyle girdiği polemiği içeren 'Ev, ev, yine ev...' başlıklı bir yazıya rastlayan babası, 'Bülbül' mahlaslı yazıları onun yazdığını anladı. Fakat hayret ki, hem fazla yüzgöz olmadı, hem de kızmadı. Belki de gizli gizli gurur duydu. Bu süreç, Van'dan Yozgat'a tayin oldukları 1964 yazına kadar devam etti. Babasının 1964 yazında Yozgat'a tâyin olması üzerine Öner, Lise 3. sınıfı Yozgat Lisesi'nde okudu ve buradan mezun oldu. En yakın sınıf arkadaşı Cemil Çiçek'ti. Sakin Öner, ailesinden, Van ve Yozgat'taki arkadaşlarından aldığı etkilerle milliyetçi ve maneviyatçı duyguları ağır basan, fikrî ve siyasî hareketlerle ilgilenen, şiir ve nesir alanında epey deneyim kazanmış bir genç olarak İstanbul'a gelince Yine şiir, edebiyat dergi yayıncılığı ile ilgilendi. Gazetelerde, muhabir, sayfa sorumlusu ve yazı işleri müdürü olarak çalıştı. Yayınevi kurdu, kitap yayınladı, kitaplar yazdı. Üçdal Neşriyat'ta sekreter ve musahhih olarak çalıştı. Bu arada, 1 Kasım 1966 tarihinde Ali Muammer Işın ve Ahmet Karabacak tarafından Millî Hareket adıyla Alparslan Türkeş'in lideri olduğu Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi (CKMP)'ni destekleyen milliyetçi düşünceyi temsil eden 15 günde çıkan dergi yayımlanmıştı. Bu derginin 15 Aralık 1966 tarihli 4. sayısında Öner'n 'Bekamız İçin Birleşmeliyiz' başlıklı ilk yazısı yayımlandı. Ali Muammer Işın'ın ayrılması üzerine 8. sayıdan itibaren derginin sahibi Ahmet B. Karabacak oldu. Bu sayıdan itibaren Öner de, derginin Teknik Sekreteri, 48. sayıdan itibaren derginin Genel Yayın Müdürü oldu. Dergi, Eylül 1970'de yayımlanan 50. sayısı ile kapandı. 1969 yılında kurulan Ülkü Ocakları Birliği'nin de Genel Sekreteri olan Öner, bu dönemde, Birlik tarafından düzenlenen konferansı kitap hâline getirerek bastırdı. Erol Kılıç'ın başkanlığı döneminde de Birlik adına 'Ergenekon' adıyla bir dergi yayımladı. Bu arada, Cavit Ersin'in 'Millî Ekonomi ve Ziraat', Mustafa Eşmen'in 'Türk Köyü' ve Öncüler Dergisi'nde fikrî yazıları yayımlandı. Millî Hareket Yayınevi, 1970 yılında Cağaloğlu'na taşınınca Beyazsaray 41 numarada Öner, Ergenekon adıyla bir yayınevini kurdu ve Alparslan Türkeş'in Genişletilmiş Dokuz Işık kitabını yayımladı. 1972 yılı başında Ömer Seyfettin'in 'Millî Tecrübelerinden çıkarılmış Ameli Siyaset' isimli eserini Osmanlıca'dan yeni yazıya çevirerek sadeleştirdi. Bu çalışması Göktuğ Yayınevi tarafından 'Amelî Siyaset' adıyla bastırıldı. Bu, Öner'in basılan ilk kitabıdır. 1972 Mayıs'ında Denizli Lisesi'nde öğretmenliğe tâyin edilince Ergenekon Yayınevi'ni gençlere bıraktı. Denizli Lisesi'ndeki görevi sırasında sınıf ve okul gazetelerinin çıkarılmasına öncülük etti, Mevlana ve Âşık Veysel'le ilgili yazdığı senaryoları sahneye koydu, önemli şairlerimizin anma günlerini yaptı. Okula edebî ve kültürel faaliyetler yönünden bir hareket getirdi. Orada iken yazdığı Abdülhak Hâmit Tarhan isimli biyografi çalışması, 1974'te Toker Yayınları'nca basıldı. Ömer Seyfettin'in 'Türklük Mefkûresi' isimli eserini de Osmanlıca'dan yeni yazıya çevirerek 'Türklük Ülküsü' adıyla 1975'te Türk Kültür Yayınları arasında yayımlattı. 1975 Kasımında İstanbul'a Atatürk Eğitim Enstitüsü Müdür Yardımcısı ve Öğretim Görevlisi olarak döndükten sonra, bir taraftan anarşinin at koşturduğu okulda düzeni sağlamaya ve derslere girmeye çalışırken, bir taraftan da edebî çalışmalarına devam etti. Burada görev yaptığı üç yıl içinde 'Ülkücü Şehitlere Şiirler' (1975), 'Ülkücü Hareket'in Şiirleri ve Marşları' (1976) isimli antolojileri, 'Ârif Nihat Asya' (1978) isimli biyografi kitabını, Müslim Ergül ve Osman Nuri Ekiz'le birlikte Eğitim Enstitüleri Türkçe Bölümü 2. sınıf Yeni Türk Edebiyatı (Servet-i Fünûn'dan Cumhuriyet'e kadar) isimli ders kitabını hazırladı ve yayımlattı. Ortadoğu gazetesinde de bazı edebî makaleleri yayınlandı. Bu arada, aralarında S. Ahmet Arvasi'nin de yer aldığı bu okulda görev yapan yirmi arkadaşıyla 'Dokuz Işık' adıyla bir yayınevi kurdu ve bu yayınevi iki yılda on kitap yayımladı. Öner, şimdi geriye dönüp baktığında, her gün anarşik olayların yaşandığı arada öğretmenlerin ve öğrencilerin dövüldüğü ve yaralandığı hatta öldürüldüğü saat 08.00'den 24.00'e kadar devam eden bir mesai sırasınca bu kadar çalışmanın nasıl yapılabildiğine şaşırmakta, bunu gençliğine, dâvâsına olan inancına ve heyecanına bağlamaktadır. 1978 yılı ortalarında, Sinop'a tâyin olduğu ve orada anarşi nedeniyle güvenli bir çalışma ortamı bulamadığından çok sevdiği mesleğinden istifa etmek mecburiyetinde kaldı. Bu yıl içinde mezuniyet tezi olan Yusuf Akçura'nın Türk Yılı (1928)'nda yer alan 'Türkçülük' isimli 128 sahifelik uzun makalesini Osmanlıca'dan yeni yazıya çevrilmesini, sadeleştirmesini, önemli kişi, kurum ve kavramlarla ilgili notları içeren çalışmasını Türkçülük adıyla Türk Kültürü Yayınları arasında yayımlattı. Bu arada, hayatının üçüncü gazetecilik dönemi olan Hergün Gazetesinde Haber Müdürü olarak göreve başladı. Gazetede, bir taraftan bu görevi yürütürken, bir taraftan da haftada üç gün 'Ülkücünün Gündemi' isimli köşede güncel siyasî konularda fıkralar ve önemli olaylarda 1. sahifede imzasız yorumlar yazıyordu. 'Öz Yurdumda Garibim' başlıklı yurtlardan atılan milliyetçi öğrencilerin dramını anlatan röportajı ile 1978 yılında Ülkücü Gazeteciler Cemiyeti'ne 'En İyi Röportaj Yazarı' seçildi. 1979 yılında yine bu gazetede çalışmasını sürdürürken Toker Yayınları'ndan 'Nihal Atsız' isimli biyografik çalışmasını, Su Yayınları'ndan 'Köy Enstitülerinden Eğitim Enstitülerine' isimli araştırma kitabını yayımlattı. 1979 yılı başlarında gazetenin boşalan Yazı İşleri Müdürlüğü'ne getirildi. Dokuz ay bu görevi sürdürdükten sonra yıl sonunda öğretmenlik görevine dönmek için Millî Eğitim Bakanlığı'na başvurdu. 1980 yılı Mart'ında İstanbul Kız Lisesi'nde depo öğretmeni olarak göreve döndükten sonra Nisan ayına da Şehremini Lisesi'ne tâyin edildi. Sakin Öner 12 Eylül 1980 İhtilâli'den sonra, Şehremini Lisesi'nde Müdür Yardımcısı olarak yeniden idarecilik görevine başladı. Burada okulun Kültür ve Edebiyat Kolu çalışmalarını yürüttü. Doğa isimli bir okul dergisinin yayınlanmasına öncülük etti. Bu arada Eğitim Enstitüsü'nde iken hazırlamaya başladığı Kompozisyon Sanatı (Düzenli Konuşma ve Yazma Sanatı) isimli kitabı tamamladı. Bu kitap, 1981 yılında Veli Yayınları tarafından yayımlandı. Ortaöğretim ve Yüksek Öğretim kurumlarında ders kitabı olarak okutulan bu kitap, Öner tarafından ancak 2005 yılında güncelleştirildi ve genişletildi. Okulun Tiyatro Kolu Başkanlığı'nı da yürüten Öner, 1981 yılında 'Gün Işığı' isimli oyunla Millî Eğitim Vakfı 1. Tiyatro Yarışması'na katıldı ve başarı kazanıldı. Aynı yıl Veli Yayınları'ndan İmla-Noktalama ve Cümle Bilgisi, Örnek Açıklamalarla Atasözleri ve Özdeyişler isimli kitabını yayımlattı. 1992 yılında Prof. İskender Pala ve Rekin Ertem'le birlikte Ortaokul 1., 2. ve 3. sınıflar için Türkçe ve Dil Bilgisi kitaplarını hazırladı. Bu altı kitap Deniz Yayınları tarafından yayımlandı. Beş yıl süre ile okutulan bu kitaplar eğitim camiasında büyük ilgi gördü. 'Millî Eğitimin İçinden' adıyla bir kurum içi halkla ilişkiler dergisi çıkardı. 1997 yılında Vefa Lisesi'nin 100. kuruluş yılı anısına bir anı kitabı hazırladı. Bu kitap Vefa Eğitim Vakfı yayını olarak 'Vefa Lisesi 125. Yıl Anısına' adıyla yayımlandı. 1997 yılı sonlarında seçtiği öğretmenlerle Milli Eğitim Bakanlığı'nın talimatıyla Lise 9., 10. ve 11. sınıfların Edebiyat, Kompozisyon ve Türk Dili kitaplarının yazımını sağladı ve editörlüğünü yapı. 2005 yılında da yeni öğretim programları ve tekniklerine göre hazırlan Lise 9. sınıf Türk Edebiyatı kitabının da editörlüğünü yaptı. Özlü Sözler isimli kitabı da1998 yılında Yuva Yayınları tarafından basıldı. 1998 yılı ortalarında yeniden Vefa Lisesi Müdürlüğü'ne dönen Öner, Kırk yılı aşkın bir süredir yazdığı şiirlerini topladı. Değerli Şairlerimiz Mehmet Zeki Akdağ, Ayhan İnal, Bestami Yazgan ve Yusuf Dursun'un beğenisi üzerine ilk şiir kitabını 2002 yılında 'İlk Dersimiz Sevgi' adıyla yayımladı. Sakin Öner, son olarak Vefa Lisesi'nin 13. kuruş yıldönümü münasebetiyle Edebiyat Öğretmenleri Hayri Ataş ve Hatice Gülcan Topkaya ile birlikte 'Vefa Lisesi 135. Yıl Anısına' isimli kitabı hazırladı. Bu arada 2001 yılından bu yana Yeşil-Beyaz isimli okul dergisinin yayınlanmasına öncülük etti ve bu derginin her sayısında bir yazısı yer aldı. 12 Eylül 1980'den sonraki dönemde başta Güneysu, Türk Edebiyatı, Dil ve Edebiyat olmak üzere çeşitli dergilerde yazıları ve şiirleri yayımlandı.