Yaratılan her şey rabbim Allah der.
Lisanı hal ile onu zikreder.
Kulluğunu bil de hesabını ver.
İnsan yaratıldın en büyük değer.
Kuşlar akşam yuvasına dönerken.
Rabbine şükreder rızkını yerken.
Sabah erken uçar onu ararken.
Uyuma der sana kalk sabah erken.
Hayvanata bir bak emrinde senin.
Vazifemiz değil diyemez benim.
Rızkını kefildir yaratan canın.
Şükürsüz geçmesin ona bir anın.
Ağaçlarda meyve bahçe sebzeler
Yaratılan her şey onu heceler.
Ona ibadetle geçen geceler.
Sonrası hep diner bütün acılar.
Kurda kuşa bakıp ibret almayan.
Niçin dir neden dir deyip bilmeyen.
Onların haline vakıf olmayan.
Kendi haliyle hiç olur mu ayan.
Süt vermemem der mi hiçbir hayvanat
Bana binme der mi eğerlenmiş at
Arı petek yapar balı kat be kat
Şu aymaz nefsine gel biraz anlat
Toprak tohum ile buluştuğu an.
O verir kup kuru tohumlara can.
Nerde fabrikası damarlarında kan.
Rahmetinle yarab bulur her şey can.
Biraz ibretle bak toprağa taşa
Ölüm hiç bakmıyor kardeşim yaşa
Belki ağasındır belki de paşa
Er oluyor tabut, koyunca taşa.
