Bak etrafına, bir o yana bir bu yana.
Hasret ve
hayret içinde, hem de yana yana.
Sadece bakma
bir de gör!
Sadece duyma
bir de işit!
Sadece bilme
bir de anla!
Her şey
dönerken, şaşkın şaşkın durmasana!
Her şey
konuşurken kendince,
Birer kaside
terennüm ederken ince ince.
Bir de
yağıyorsa yağmur;
Kimden haber
veriyor, kimi anlatıyor dersin?
Her şey ondan
kutlu bir haber, artık aklın ersin!
Sana bana
hepimize selam ediliyor her yandan;
Bak hepsi
selamlıyor seni beni.
Bu yüksek
gerçekleri göreni.
Yine diyor
sizi gidi haylazlar!
Çalışmadınız
dersinizi!
Oysa, tabiat
seni anlatmakta her an;
Bin bir mesaj
sana kalan.
Yine doğdu
güneş.
Yine hayrette
kaldı her şey.
Kalma sen de
hayrette, olarak onlara eş.
Aslında
sensin her şeyin hedefinde,
Senin için
koca kâinat.
Gösteriyor gayret içinde gayret.
Senin için
bin bir güzellik.
Senin için
bin bir faaliyet ve şenlik.
Seyredecek
olmasaydı,
Yapar mıydı
ressam hiç?
Bunca resmi
bunca tasviri.
Besteler
miydi bestekâr?
Olmasaydı
dinleyen katar katar.
Eser miydi
rüzgâr püfür püfür?
Olmasaydı
teneffüs eden.
Rüzgâr olur
muydu havadar hiç bu kadar?
Olmasaydın
sen arzda ber-karar.
Kur’an’da
insanlığın tüm saadet düsturu, prensip ve kanunu;
Son kitap,
son hitap biz insanlara.
Gökten
vahiyle gönderilen muştu buketi.
Din ve dünya
nizamını gösteren İlâhî maketi.
Ondadır
kâinatın yaratılış esrar ve sırları.
Ondadır
kâinat ve insanın var oluş hikmeti.
Kur’an’da,
insanın başı boş bırakılarak olamıyacağı bir serseri.
Büyük küçük
her varlık, ederken ona çağrı;
İnsandır
elbet; ibadet, taat, emniyet ve nizama kul.
Öyle ise
ebedî selâmeti, Kur’an’da ara bul.
Okursak
Kur’an’ı, buluruz dünya ahiret huzuru.
Çünkü
aydınlatır bizi, O’nun sönmez nuru.
