Varlığın anlamı, varlığın kendisidir. Yokluk ise zaten yok. Varlık ne zamandır var?
Farkına bile varamayacağımız ve varmadığımız ana kadar. Varlık, nereye kadar?
Sınırsızlığın tükeneceği yere dek.
Peki, biz ne ara mevzuya dâhil
olduk? ‘Biz’ kim? İnsanlar. Hangileri? Sapiens ve türdeşleri içinse 300-400 bin
yıl, ekstra şuurlandırılanlar içinse
ortalama 15 bin yıl.
Doğal
hayattayken vahiy geldi ve Âdem ekstra bilgiyle donatıldı. Artık onun işi
hem hayatı idame hem bilgi yüklemesinin hakkını verme. Havva hep doğal kaldı ve hayata dair ekstraları Âdem’den aldı.
Kovulma
Âdem için bilmenin getirdiği bir vicdan
aralığıdır, eşi içinse mevcudun kaybı. Hicret anlam üzre yaşamaktır. Sorumlu davranmaya yeni bir şans
tanımaktır. Yaşamın ilkeler tarafı ata yoludur,
gerekler-gereksinimler tarafıysa ana
yolu.
Kimi felsefe der, kimi
saadet/selâmet, kimi de esenlik arayışı. Ve kimi için aramaktır, bulmaktır, anlamaktır, anlamlandırmaktır, bilgiyle arınmaktır, sorumlu davranmaya
alışmaktır/çalışmaktır ve akılda
yoğuşmak ruhta saflaşmaktır.
Kimi yer-içer, gezer. Maç-magazin,
eğlence-tatil. Onu sever, bunu sever. Ve ister, hep ister. Yani hiçbir
ekstrası yoktur. Neredeyse yarım milyon
yıllık bir geleneğin her kuşakta yeniden doğmasıdır. Daha doğrusu doğal
yaşamın topluluk ortamında kesintisiz
yaşatılmasıdır.
Bazıları kurulu düzeni
reddederler. Ekstra bilginin (vahiy) ve sorumluluk bilincinin (takva)
aydınlığında yürümek isterler. Hatta böyle bir düzen inşa azmindedirler. Herkes için ve esirgeyip Gözetenin hakkı için.
Yüzbinlerce yıldır hem türümüzde hem
diğer canlı türlerinde devir-daim
eden bilgi karşısında sadece ilkesel davranmaya ve elçilere ilham olunanlara
çağırırlar. Kitlelerin ise bol bol yasak meyve yiyesi vardır. Veya
ne varsa.
Kovulanların torunları ve mevcudun
muhafazasını kâr sayanlar.. Acıyı ve
hazzı vicdanî olarak hissedenlerle bedensel – fiziksel his hissinde olanlar.
Sözcüğün sözlük anlamıyla; devrimciler ile gelenekselciler.
Muhafazakâr
görüntü vahyin serpintisinden çok doğa
belgesellerinde aranır. Yoksa hayat zaten devam ediyordu. Bir başka
hayat yoksa bu yaptıklarınız doğru. Hatta bir Yaratıcı yoksa.
Ne demekteyiz: Hem Allah’a hem Dünyaya tapamazsınız. Hem O’na hem Piyasaya kulluk
edemezsiniz. Hem evrensel mesaja hem
para-pul kâğıtlarına değer
atfedemezsiniz.
Bilmeyi ve öğrenmeyi arzulamadan ödül olarak yeni bir
yaşam bekleyemezsiniz.
Âdemî duyurumuzdur.
