Mehmedim

114

Baban vatan borcu diye giderken,

Sen kundakta küçücük bir bebektin,

Sana vermek için sütüm yetmedi,

Un çorbası maman oldu Mehmedim.

 

Ben hasret, sen hasret büyüttün seni,

Ben hep eski giydim sana hep yeni,

Yokluk çaresizlik hoş gör sen beni,

Görürsün değilmi canım Mehmedim.

 

Beşiğine kuzum diye beledim,

Ninni diye vatan bayrak söyledim,

Baban asker yavrum diye eğledim,

Göz yaşlarım rahmet oldu Mehmedim.

 

Anam nazlı koymuş benim adımı,

Dağlar taşlar dinledi feryadımı,

Anan senin Anadolu kadını,

Ne fark eder yürek aynı Mahmedim.

 

Sorar oldu babam nerede ana,

Anlatayım yavrum Mehmedim sana,

İnsan olsa insan kıyar mı cana,

Hayvandan aşağı bunlar Mehmedim.

 

Baban gelmiş sarıl yavrum boynuna,

Hainlerin sakın gelme oyununa,

Baban gazi olmuş gel gir koynuma,

Koynumuzda yılan bunlar Mehmedim.

 

Delikanlım nöbet sırası sende,

Hep Mehmetler bircan hepsi bir tende,

Vatan namus borcu var iken sende,

Gözümüz arkada kalmaz Mehmedim.

 

Dinle evlat şimdi gazi babanı,

Dostunu düşmanı çok iyi tanı,

Emanettir vereceksin bu canı,

Vatan, Bayrak, Namus için Mehmedim.

 

Kimi yeni damat kına elinde,

Kimisi nişanlı yağlık belinde,

Yardan mektup gelmiş okur elinde,

Herşey vatan için olmuş Mehmedim.

 

 

 

Bunlar hain içimizden çıktılar,

Ne yuvalar viran oldu yıktılar,

Acımayıp dağı taşı yaktılar,

Cehennem odunu bunlar Mehmedim.

 

Et tırnak olmuşuz vatan aşkına,

Dönecekler zaferinle şaşkına,

Hep sen koştun yetim garip düşküne,

Rabbin lütfu merhametin Mehmedim.

 

Bunlar Ebu Leheb, Cehil soyundan,

Bilmem Türkiyemin hangi köyünden,

İnde yaşayacak çıkmış evinden,

Zalim katil hain bunlar Mehmedim.

 

Muhammed den Mehmed oldun bilesin,

Meydanlarda al atlara yelesin,

Düşmanlara girilmeyen kalesin,

Din ve iman zırhın olsun Mehmedim.

 

Deden Çanakkale Sarıkamış ta,

İnönü de hem de Antep Maraş ta,

Allah nidaları yazılı arşta,

Sende söyle katıl ona Mehmedim.

 

O zaman bilirdik önünde düşman,

Tek vücut olmuştuk gayemiz vatan,

Hain içimizde çıkan an be an,

Uyanık ol yavrum canım Mehmedim.

 

Ayşe gelin senin yolun gözlerken,

Bir Mehmedin oldu ay gün sayarken,

Resmini koklarsın nöbet beklerken,

Hasretlik mahşere kaldı Mehmedim.

 

Hainler yollara tuzak kurdular,

Mehmedimi nöbetteyken vurdular,

Eşkiyalar muradına erdiler,

Hepside yok olur bir gün Mehmedim.

 

Al Bayrağa sarılı hep tabutlar,

Arşa çıkar göz yaşı ile ağıtlar,

Fidan gibi şehit oldu yiğitler,

Cennet bahçesinde açar Mehmedim.

 

Onlar boğulacak döktüğü kanda,

Bizler davacıyız ulu divanda,

Hepimiz Mehmetiz bu ruh bu canda,

Gönlümüzde yaşıyorsun Mehmedim.

 

Ya Rab sabır eyle milletimize,

Leke gelmez şeref izzetimize,

Fatihalar gönderelim hep size,

Şehidim Mehmedim şefaat bize.

 

Efendimiz bekler Cennette sizi,

İman, Vatan, Kur’an milletin özü,

Kıştan sonra gelen İlkbahar Yazı,

Biz burda, sen Cennete yaşa Mehmedim.