Sâhilime vuran yürek çırpıntılarım
Muhtemel bir susuzluğa mayalıyor beni
Yatak-yorgan sırtlatan sıkıntılarım
Kör pençelerle tırmalıyor beynimi
Damlarda dolaşan o hayâlin sesi
Bizi muhteşem bir meçhule kaldırır
Gözlerinden par par yağar kızılötesi
Kıyametin eşsiz cümbüşüne daldırır
Sığmıyor ruhun resmi Nuh’un Gemisi’ne
Sanki bu beden bu yüreğe bir boy dar..
Âşığım yasak bir ömrün tek hür meyvesine
Geliyor yedialtmışbeşlik hakiki yar!
2 Şubat 1995 – İzmit Bahçecik